Baby op proef?!

Ineens

Ik heb gewoon naar mijn rammelende eierstokken geluisterd. Op een gegeven moment was ik er gewoon "klaar voor". Helemaal gevoelsmatig en dat was goed. Bij sommige stellen begint dat al snel, bij anderen laat en bij weer anderen nooit. (Schoon)moeders die hints lopen te geven zijn nu net niet een reden om een kind te krijgen lijkt me. Lekker laten kletsen denk ik en als je het vervelend vind zou ik er eens een keer wat van zeggen.

Je bent nog jong...

dus wacht het lekker af. Geen haast en het is niet verplicht om rammelende eierstokken te krijgen. Geniet van je/jullie leven en dan zien jullie vanzelf of er een kind bij hoort.
Ik wist het ook ineens, en het is bij 1 kind gebleven, tot ongenoegen van sommige mensen om mij heen. Dus mensen blijven altijd wel om iets "zeuren", niet naar luisteren is mijn tip

Ik zou

ik zou m'n ouders en schoonouders meteen duidelijk maken dat er zeker geen kinderen komen. ben je tenminste goed van het gezeur af (ik sta verbaasd dat ze dit zo doen!!!), en als je dan toch nog besluit (of jaren) om kinderen te krijgen dan valt het ze alleen maar mee.

ik heb nooit 100% opeens het gevoel gehad van 'nu is het perfect en ik wil het'. het was meer een rationele keuze, weloverwogen. Als je wacht op het perfecte moment dan gaat het niet lukken denk ik

denk er gewoon rustig over na. de voors, de tegens, en hoe jij en je man je leven willen inrichten. Weet je, je kunt komende jaren nog kiezen om voor een kind te gaan maar als je eenmaal zwanger bent kun je niet meer terug. dus doe het rustig aan.

Els

Eens met

Eens met vorige reacties. Je moet geen kinderen krijgen voor ouders en schoonouders, maar omdat jullie het zelf graag willen. Een baby voor even is echt iets heel anders dan je eigen kind, qua gevoel, qua verantwoordelijkheid etc. Je kunt een kind hebben niet uitproberen.... Op dit moment ben je nog niet zo ver dat je echt een kind wilt hebben. Misschien ben je dat nooit, misschien ook wel, dan weet je het zelf echt wel. Ik zou lekker zeggen dat je geen kinderen wilt op dit moment, heel misschien over een heleboel jaar, maar dat je dat echt nog niet zeker weet!

Rubriek zwanger worden

Daar is heel kort geleden iemand met dezelfde vraag geweest. Als je in aanvulling op de vorige reacties nog meer wil lezen, kun je daar eens kijken.
Ik vind ook: laat je niet opjutten.

Kind op proef?

Nou, dan had ik nooit kinderen gekregen. Bij mij op schoot gingen ze altijd huilen

Je eigen kind is compleet wat anders dan 'zomaar een kind'.

Laat je niet opjagen en kijk hoe het loopt in je leven. Een mens kan niet alles plannen.

Kinderen van anderen

Ik heb nooit veel met kinderen gehad, tot die van mezelf kwamen. Dat is toch totaal anders. Ontzettende verliefdheid maar dan in tienvoud. Daarna had ik overigens wel ook meer met andere kinderen, maar eigenlijk alleen met die in dezelfde leeftijd als die van mij merk ik nu ze 10 en 12 zijn. Heb nu heel weinig met baby's merk ik, terwijl ik toen ze klein waren ik niks aan oudere kinderen vond. Baby op proef heb je dus niks aan. Voor- en nadelen afwegen ook niet volgens mij, dan heb je het alleen over praktische zaken, maar die enorme liefde die je voor je eigen kind voelt dat ervaar je pas als je ze zelf hebt en ik snap best dat je moeder en schoonmoeder jullie die ervaring ook heel erg gunnen.

Anders denken

Als je besluit om kinderen te nemen dan verandert je leven drastisch. Het is een ingrijpende beslissing.
Niet aan kinderen beginnen voelt in eerste instantie als niets veranderen aan je leven. Maar uiteindelijk, als de biologische klok tikt, merk je dat ook dat een ingrijpende beslissing is. Nog even en het kan nooit meer. Nog even en je weet zeker dat je kinderloos oud wordt. Nog even en de toekomst wordt nooit meer drastisch anders.
Belangrijker eigenlijk: het wordt met de jaren steeds duidelijker hoe ingrijpend het besluit tot niks doen is.
Daarom twijfel je.
"In amerika heb je van die poppen die op echte baby\'s lijken. Zo kan je een weekje testen of je niet gillend gek word. Is dat ook in nederland? Ik heb er tot nu toe niets over kunnen vinden."
Dat bestaat voor tieners in de hoop dat ze hun ambitie tienermoeder te worden laten varen met het eenvoudige motief "dan kun je nooit meer uit".
Het is geen sluitende lakmoesproef voor volwassenen die twijfelen. Het is ook geen voorspeller van pnd of andere narigheid, want daarvoor moet je ook de hormonale toestand van zwangerschap en bevalling doormaken.
Groet,
Miriam Lavell

Bevallen

"Het geen ik tegen opzie is als het kind eruit moet. Ik ben nog steeds van mening dat het niet past :p "
Bevallen is niet echt prettig te noemen (alhoewel er mensen zijn die het geweldig vinden) maar hoeveel mensen houden het bij één kind omdat de bevalling zo tegenviel? Blijkbaar weegt het resultaat op tegen de bevalling. Als dat het enige zou zijn wat je tegenhoudt zou ik je zeker aanraden te proberen zwanger te worden.
En met 30 heb je heus nog wel even om te beslissen wat je nou eigenlijk wil. Neem eens een jaar de tijd om te beslissen wat je nou eigenlijk wil. Stel je eens voor hoe je leven eruit ziet met en zonder kinderen over 5, 10 of 20 jaar. Hoe wil je terug kijken als je later oud bent?
Je stelt je vraag op een forum voor ouders. Wij hebben allemaal de keus (bewust of onbewust) voor kinderen gemaakt en willen daar dan ook nog met grote regelmaat over kletsen. Met andere woorden, wij vinden het meestal een succes .
Eigen kinderen zijn gewoon leuk. De onvoorwaardelijke liefde die ik voor ze voel is met niks te vergelijken. Daarnaast kan ik mij persoonlijk niet voorstellen dat je een voldaan leven kan hebben zonder kinderen. Maar misschien is dat voor jou anders. Het blijft een hele persoonlijke keus.

Andermans kinderen

Geinig, ik wilde juist moeder worden omdat ik kinderen altijd al zo'n leuk soort mensen vond (in het algemeen, er waren natuurlijk altijd individuele uitzonderingen). Die van mij moesten dan wel helemaal fantastisch zijn, natuurlijk. (En inderdaad
Zoals ik in de andere rubriek al schreef: uiteindelijk komt de keuze neer op een sprong in het duister, een leap of faith. En dat geldt voor beide keuzes, vind ik. Als je het niet doet, kun je je nu nog niet voorstellen wat je op je zestigste voelt over die keuze. En als je het wel doet, kun je je nu nog niet voorstellen hoe je je over die keuze voelt als je eenmaal een kind hebt.
Je kúnt geen volkomen afgewogen keuze maken over iets waar je geen overzicht over hebt. Kinderen krijgen is geen denk-beslissing maar een durf-beslissing, vind ik.

Mooi!

"Kinderen krijgen is geen denk-beslissing maar een durf-beslissing, vind ik."
Mooi gezegd!
Maar het besluit om geen kinderen te krijgen is óók een durf-beslissing. "Durf ik de optie definitief van me af te zetten, of krijg ik spijt?"
Groet,
Miriam Lavell
Morgana "En met 30 heb je heus nog wel even om te beslissen wat je nou eigenlijk wil."
Daar zou ik niet zo lakoniek over doen. "Hoewel veel vrouwen zwanger raken na hun dertigste, is een vrouw van midden twintig het meest vruchtbaar. De vruchtbaarheid vermindert tot ze de leeftijd van 30 jaar bereikt en neemt daarna snel af naarmate ze midden dertig en achter in de dertig wordt."
En dat gaat over paren zonder problemen.

Realiteitszin

Er is in elk geval niets mis met je realiteitszin!
Ik vind ook dat een baby eigenlijk niet door de uitgang past. Toch heb ik het 2 keer doorstaan. Gelukkig is het meestal niet te lang afzien op dat punt, ik hield me altijd vast aan de gedachte: "over een uur ben ik van dit gelazer af!!!".
Verder weet je nooit zeker of je er helemaal klaar voor bent. Wat dat betreft is het ouderschap sowieso een sprong in het diepe en een radicale ommezwaai in je levensstijl. Ik heb mijn motor verkocht; er past geen kinderzitje op...
Als je baby's geweldig vindt, heb je al een horde genomen. Ze veranderen namelijk vanzelf in leuke kinderen. Die van jezelf snap je dan echt wel, daar kun je mee lezen en schrijven zeg maar.

Maar guinevere (ot)

Als je de motor had laten staan,kan je kind later gezellig mee.
Kind van Genista is al mee geweest naar zijn eerste motorweekend.
Bastet

Te laat o.t.

Te laat, hij is al verkocht... Maar de combinatie van auditieve overprikkelbaarheid en een herriemotor was ook al geen knalsucces. Ik heb zoon nog wel kunnen overhalen één rondje rond het blok achterop mee te gaan. Daarmee eindigt zijn motorcarriere vermoedelijk.
Gelukkig kun je met kinderen ook leuke fietstochtjes maken.

Guinevere... (o.t.)

Maar jijzelf dan?! Zelfs al had geen van onze kinderen ook maar een moleculetje van een motorgen van ons geërfd, dan nog had ik hem niet verkocht. Ik heb die motor voor mezelf - en als koters het ook leuk vinden en ze hebben de leeftijd, dan mogen ze best mee. (joepie, over een dikke week gaan we weer een lang weekend de bergen in en oudste mag tot zijn vreugde wéér mee!)

Je kan niet kiezen

met je hoofd voor een kind. Je kan alleen maar kiezen met je hart.
Alle argumenten van groot deel van je leven weg, veel geld, kind is te groot om door een vagina naar buiten te gaan: is allemaal waar. en als je alles verstandelijk op een rijtje zet, zouden er wellicht veel minder mensen voor een kinderen krijgen. En ik vind het ook heel goed dat de roze wolk een beetje ter discussie staat want het is ook een ontzettende ingreep in je leven.
Maar die ingreep is zo groot en je weet zo weinig waar je voor kiest dat elk verstandelijk argument voor of tegen wegvalt.
Daarom: op een gegeven moment dient de wens zich wel aan in je hart en/of je buik. En daar kun je naar luisteren, maar dat hoeft niet.
En als die wens er niet in je hart is, waarom zou je dan nog met je hoofd allerlei argumenten verzinnen om toch voor kinderen te kiezen?

MR

Genista ot

Ja, ik geef toe dat mijn reumahandjes ook wel een rol speelden bij de verkoop van mijn motor...

Kindvrij

Hoi jongevrouw,

Je kan eens googelen op Kindvrij of in het Engels op Childree. Ik heb zelfs een boek dat heet Childfree And Loving It en dan kan je heel goed inzicht krijgen in wat mensen beweegt om niet voor kinderen te kiezen.

Geen kinderen betekent heel veel geld besparen (hier in Engeland stond laatst in de krant dat een gemiddeld gezin zo'n £100,000 per kind in de eerste twintig jaar van het kind zijn leven uitgeeft). Het betekent veel meer vrije tijd en ook veel meer de kans om zomaar even iets te doen. Dus geld, tijd en de kans om zomaar even naar Parijs te gaan met de trein. Minder verantwoordelijkheid en minder zorgen. Het betekent ook dat je huis netter blijft met minder rommel en viezigheid om steeds op te ruimen. Dat zijn wat overwegingen uit de kindvrije hoek.

Ik weet niet of ik ooit kinderen wil krijgen. Maar ik weet ook zeker dat het kiezen voor geen kinderen een ingrijpende keuze is. Het betekent namelijk dat je bij een veel kleinere groep in de maatschappij gaat horen. Niet automatisch mee kan praten over dingen die er in het leven van de meeste mensen erg toe doen (keuze KDV, wel of niet BV en later SBO en zakgeld). Ik ken meerdere mensen die in de veertig/vijftig zijn zonder kinderen en het is niet makkelijk om niet automatisch aansluiting bij de maatschappij te hebben. Ik merk zelf nu de meerderheid van mijn vrienden een vaste relatie heeft en ongeveer een kwart kinderen dat ik toch anders ben en er harder aan moet trekken om contacten te onderhouen.

Op het wat emotionelere vlak bedacht ik me gisteravond toen ik een kleine baby vasthield op mijn werk dat het verdrietig zou zijn om nooit mama te zijn van zoiets kleins en lief. Alhoewel het loodzware verantwoordelijkheidsgevoel dat gelijk om de hoek kwam zetten toen hij bijna van het bed afrolde me verlicht deed ademhalen toen ik hem terug kon geven!

Wat wil je partner eigenlijk? Ik kan me trouwens de praat van de ouders/schoonouders wel voorstellen. Het lijkt mij ook fantastisch om mijn broer en schoonzus kinderen te zien krijgen en opvoeden omdat ze zo'n leuk stel samen zijn.

Mariel

Zeg mariel (behoorlijk o.t.)

Zeg Mariel, wat ik me al een tijdje afvraag: hoe ben jij als kinderloze eigenlijk op dit oudersforum terecht gekomen? Niet dat je niet welkom bent natuurlijk!!!

Die trein - o.t.

ach nou ja, Parijs is niet zo ver. Echt iets om even tussendoor te doen. Symboolfunctie van Parijs.

De trein naar Londen ligt minder voor de hand, al is het maar vanwege die tunnel. De trein naar Berlijn - hm, tja dat klinkt niet zo bruisend, terwijl het een geweldig boeiende stad is.

Jongevrouw o.t.

Wat is er zo fantastisch aan motorrijden dat je het áltijd wilt blijven doen?

Gewoon, nieuwsgierigheid

De wereld zien

Je hoeft niet te kiezen tussen kinderen of de wereld zien. Ook met je kinderen kun je wat van de wereld zien en leuke reizen maken! Echt, met kinderen is er meer mogelijk dan kamperen in Frankrijk of een huisje bij Centerparcs.
Ik heb trouwens nooit bewust gekozen voor een kind. Ik was 'gewoon' plots zwanger, en al bijna een half jaar. Wij zaten nog volledig in de voor-ons-geen-kinderen-fase. En weet je, het heeft zo moeten zijn. We kunnen ons nu echt geen leven zonder kinderen voorstellen! Kinderen, want nu het verrassingskind is er nog een tweede gekomen, geheel gepland.
Natuurlijk is ons leven veranderd, maar niet drastisch. Je bepaalt dat ook zelf. Je hoeft geen saaie huismoeke te worden - maar het mag wel. En je weet gewoon niet hoe je erin staat mocht je eenmaal een kind hebben.
Succes met je overwegingen.

De trein en verder ot

@Guinevere... omdat ik een paar jaar geleden serieus overwoog om jong moeder te worden. (?Gelukkig) liep die relatie stuk voordat het zover kwam. Er zijn niet veel Nederlandse forums waar op niveau een beetje wordt gekletst over algemene dingen en ik wil toch graag mijn Ned een beetje bijhouden (het rammelt behoorlijk). Ik haal hier trouwens ook heel regelmatig tips vandaan voor mijn nichtje en haar zoontje, een van de redenen om te blijven komen.

@Berber... vanuit Londen is de trein naar Parijs heel logisch. Belgie vind ik saai en met de trein blijft Parijs dan over vanuit mijn oogpunt gezien.

Mariel

Vakantie

" dat zie ik mijzelf toch niet doen met kinderen"
De meeste ouders zien zich dat niet doen. Maar meestal voelen ze die behoefte ook helemaal niet. Sommigen hebben die behoefte wel, en dan blijkt het prima te kunnen. Met onze kinderen hebben we een maand door Namibië getrokken en we zijn in Egypte geweest. Volgend jaar willen we weer naar Afrika. Oh ja, met de fiets. En we zijn echt niet het enige gezin dat dit soort reizen maakt. Logisch ook, want het klinkt spectaculairder en ingewikkelder dan het is. We kennen een gezin dat een jaar door Australië heeft gefietst en een gezin dat met een peuter bijna een jaar door Afrika heeft gereisd. Ook ken ik verschillende gezinnen die naar Thailand, Indonesië, Maleisië etc. zijn geweest. Met de fiets of backpackend. Google maar eens, je komt wel reisverhalen tegen.

Leesvoer ter vermaak, jongevrouw

En wellicht geeft het wat interessante inzichten Ik heb even een draadje opgeduikeld in het archief. Dat ging over wat je, vóórdat je kinderen had, werkelijk noooooit zou doen, omdat het te burgerlijk was, of teveel tegen je principes inging, of noem maar op - maar wat dan uiteindelijk toch gebeurde. Lees het maar eens, maar realiseer je wel dat de meesten vooral met zelfspot en een knipoog gereageerd hebben.
http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?actueel=0&archief=1&thread=32681&zoek=dat%20zou%20ik%20nou%20nooo&forumsel=1&forum=1&post=467798