Baby hendrikus nog niet naar huis

Kinderroof

Liedewij:"Het is ook moeilijk als je zo overtuigd bent van je eigen mening en je eigen gelijk om open te staan voor andere inzichten."
Dit verwijt moet je vooral op jezelf betrekken en je kunt in een machtige beweging iedere ondersteuner van het handelen rond Hendrikus meenemen.
Wat opvalt aan deze discussie is dat het voortdurend in het algmene getrokken wordt met voorbeelden en dat er bovendien telkens beweerd wordt dat we over dit geval te weinig weten.
Dat is allemaal flauwekul. Over dit geval weten we precies genoeg namelijk dat de maatregel volledig en voor 100% preventief genomen is. De ouders hebben dat kind niks aangedaan. Er is niks fout gegaan. De ouders hebben de kans niet gehad om het goed te doen.
Over dat fenomeen kunnen we het aan de hand van dit voorbeeld prima hebben. Elke zijstap of ontwijking van Hendrikus als onderwerp van de discussie is het ontwijken van de discussie zelf.
Liedewij:"3 febr. reageer ik werkelijk op al jouw bedenkingen m.b.t. tot mijn posting daarvoor"
Nee, dat doe je niet.
Liedewij:"Want als de hulpverlening erachter komt dat het niet verantwoord is wat is er dan al aan schade berokkend aan het kind?"
Ik:"Mijn kinderen hebben ook schade opgelopen. De littekens zijn zichtbaar op de lip van dochter en de knie van zoon."
Liedewij:"Miriam, ik heb het niet over iets op een lip of een knie. Ik heb het over ernstige mishandeling, lichamelijke/psychische verwaarlozing."
Flauwekul. Schade is ook fysieke schade. Wat blijft is de vraag of je daar op voorhand wel wat over kunt zeggen. Als je meent dat dat zo is, dan hadden ook mijn kinderen uit huis geplaatst moeten worden. Geen kind gaat zonder schade door het leven. De schade die Hendrikus nu al heeft opgelopen is niet door zijn ouders veroorzaakt, maar door het ingrijpen in zijn leefsituatie. Waarom is die schade wel acceptabel en dan ook nog ter preventie van schade die er misschien komt?
Liedewij:"Maar ik heb ook kinderen gezien waarbij dit niet goed ging."
Het is volstrekt oninteressant wat jij zegt of denkt gezien te hebben. Hou het bij Hendrikus en leg uit waarom het terecht is hier van alles te zien wat er nog niet is.
Liedewij:"Er zijn talloze beroepen waardoor je gezinnen leert kennen. Bijv: leerkrachten, kinderopvang. veel medische beroepen; wijkverpleging, artsen , kinderverpleegkundigen."
Alleen als je zo'n beroep hebt en aan een zekere hoogmoed lijdt. Voor het overige kan een interview minstens zoveel los krijgen, zeker als dat thuis gebeurt.
Liedewij:"Het verbaast mij Miriam dat je zo'n vertrouwen hebt in "journalisten met een gezond verstand"."
Het verbaast mij weer helemaal niet dat jij jezelf als alziener ziet en meent dat niemand beter kan weten wat er aan de hand is dan jij. Zolang je dat niet aan de kant zet, is er niet met je te praten.
Beperk je tot Hendrikus en tot dat wat we wel weten: Hij is preventief uit huis gehaald. Zijn ouders hebben niet de kans gehad om ouders te zijn. Zijn ouders hebben hem niks aangedaan. Leg uit waarom deze situatie een rechtvaardige grond is om dat kind weg te halen.
Liedwij:"Ik zeg enkel dat ik het in die situatie zuur vond (daarmee bedoel ik dat ik het moeilijk vond voor degenen die dit gezin begeleidden) dat er zoveel onwaarheden in dat artikel stonden wat de beeldvorming beinvloedde(zacht uitgedrukt)"
Dit is een valse vervuiling van de discussie. Het is helemaal jouw beeld en jouw opvatting en dat van een situatie die we helemaal niet kennen. We kennen jouw rol niet eens. Hou daar alsjeblieft mee op en beperk je tot Hendrikus en dat wat we allemaal wel weten.
Liedewij:"Ik weet niet of het terecht of onterecht is of Hendrikus niet bij z'n ouders wonen kan. Alle ins en outs weet ik niet ."
We weten genoeg om wel wat over te vinden. Hendrikus is preventief weggehaald. Zijn ouders hebben niks verkeerd gedaan.
Liedewij:"Ik weet alleen wel dat het de vraag is of ouders die niet voor zichzelf kunnen zorgen wel voor hun kind kunnen zorgen."
Ook dat heb je uit je eigen denkraam. We weten dat deze ouders prima voor zichzelf kunnen zorgen. Ze wonen samen zonder hulp en hebben allebei een baan.
Hou op met zijstappen en zielige hulpverleners of professionals. Beperk je tot deze zaak en tot dat wat we allemaal wel weten en geef je mening. Dat is genoeg stof om over te praten.
Alle overdrijving uit het verleden (Jos Aalders en zijn kinderconsument) is in dit geval waar geworden. Welke hysterie of verborgen agenda's er ook gehanteerd zijn om met gevallen uit het verleden het eigen ongelijk te verbergen in een verwijt aan falende jeugdzorg, één ding staat met Hedrikus als een paal boven water: De systematiek leent zich inderdaad voor kinderroof.
Het zou ook voor de werking van jeugdzorg goed zijn als dat besproken wordt. Wat vinden we daarvan en wat gaan we daar aan doen?
Groet,
Miriam Lavell

Zelfdenker

JGZ= http://www.rivm.nl/vtv/object_document/o2391n20930.html
BJZ=http://www.bureaujeugdzorg.info/
De laatste is een door de overheid geschapen monster uit de wet op de jeugdzorg die 1 januari 2005 in werking trad. In die wet staat trouwens nog een aardig uitgangspunt: "3. Uitgangspunt bij het uitoefenen van deze taak is dat jeugdzorg plaatsvindt in de minst ingrijpende vorm, zo dicht mogelijk bij de plaats
waar de cliënt duurzaam verblijft en gedurende een zo kort mogelijke periode, doch in ieder geval aansluit bij de behoefte van de cliënt." Jammer dat ze dat niet zo lijken waar te maken.....
Er is ook een inspectie jeugdzorg. Ja ja. Die constateert b.v. een jaar geleden in een rapporte inspectie heeft in het landelijk onderzoek “Zorgen voor het bedreigde kind" reeds geconstateerd dat vrijwel nergens voldoende is vastgelegd wie verantwoordelijk is voor de veiligheid van het kind als het AMK de zaak heeft afgesloten na overdracht aan de Raad en de
Raad kampt met een wachtlijst." Met andere woorden als het misschien echt nodig is, is niet duidelijk wie de verantwoording draagt voor een bedreigd kind en is er bovendien direct een wachtlijst. Ik ga dus vrolijk door met hysterisch krijsen. Provincie (jeugdzorg is per provincie de verantwoordelijkheid van de provincie, tot verdriet van velen) het gaat niet helemaal leuk..
Enfin, terug on topic. In de zaak Hendrikus malen de molens veel te langzaam en is niet duidelijk waarom de ouders niet in ieder geval vaker contact hebben met hun kind.

Zelfdenker

Zelfdenker:
"BJZ ontmantelen (graag vooraf een alternatief formuleren),"
Je maakt een enorme denkfout, vind ik, in je hele stuk: Je doet net, alsof je past kritiek mag hebben als je een beter alternatief hebt. Ik stel daar keihard tegenover: Laten we eens beginnen met openlijk en systematisch te kijken wat er mis gaat en wat niet, zodat je dan kunt kijken wat er veranderd moet worden.

Lezen en willen begrijpen...miriam

Lezen, Miriam en willen begrijpen wat een ander bedoelt(zonder het ermee eens te hoeven zijn).
Ik las net toevallig een draadje bij levensbeschouwing en geloof. Daar ga je op dezelfde manier te werk; citaten aanhalen, je eigen gelijk voorop stellen en vooral niet lezen wat een ander bedoelt.

Ik stop ermee. Jammer, discussieren met jou is zonde van mijn tijd.

Liedewij

Voorspelbaar

Zelfdenker:"Zolang als die argumentatie niet op tafel ligt, blijft het lastig oordelen over de juistheid van het besluit."
Je mist het punt. We hoeven niet te controleren of de instantie de eigen regels goed heeft toegepast. We mogen van harte aan de regels zelf twijfelen. Het zou wel prettig zijn als we weten wat de regels die worden toegepast zoal zijn.
Jij gaat ervan uit dat er _ook_ in deze zaak de beslissing genomen is op basis van een risicotaxatie. Gezien de toon en het woordgebruik in je reacties, heb ik de indruk je kunt weten dat er inderdaad op basis van risicotaxaties geoordeeld wordt.
De vraag is nu: Is risicotaxatie wel een goed model?
Vervolgvraag: Als risicotaxatie een standaard model is, waarom wordt het risico dat het kind bij uhp of OTS loopt dan niet meegewogen? Een afweging tussen de risico's voor het kind van kind thuis of kind onder toezicht of uit huis, zou redelijker zijn.
Die afweging wordt niet gemaakt en is in dit geval ook niet gemaakt, getuige de preventieve uhp en het feit dat formeel nog niet zeker is of de gekozen 'oplossing' wel gehandhaafd kan worden. Dat levert op zijn minst hechtingsricico's tussen ouders en kind op.
Miriam: ´We weten dat deze ouders prima voor zichzelf kunnen zorgen. Ze wonen samen zonder hulp en hebben allebei een baan.´
Zelfdenker:"Dat klinkt alsof er absoluut geen reden voor twijfel over hun ouderschap is en zou mogen zijn."
Het betekent dat het argument van Liedewij "Ik weet alleen wel dat het de vraag is of ouders die niet voor zichzelf kunnen zorgen wel voor hun kind kunnen zorgen.", niet geldt.
Bovendien zou het wel aardig zijn om te weten welke twijfel er precies is. Mag je aan aanstaande ouders die voor zichzelf kunnen zorgen wel twijfelen en zo ja, waar ligt de grens dan?
Zelfdenker:"De systematiek leent zich ook voor Savannah en Gessica."
Misschien wel om dezelfde reden namelijk het hanteren van risicotaxaties die op papier wel aardig lijken, maar in de realiteit de plank mis slaan. Beide kinderen waren bekend bij JGZ. Hier werd niet de nood gevoeld om in te grijpen. Ik krijg de indruk dat deze gevallen helemaal niet hebben geleid tot een andere manier van werken, maar tot een andere waardering van risico's.
De voogd van Savannah was ziende blind, alle kans dat ze de papieren waarheid belangrijker vond dan de realiteit. Die papieren gedachte wordt opnieuw uitgedragen in het rapport over Gessica. Dossiers hadden gekoppeld moeten worden, letters, woorden en zinnen alarmerend gevonden moeten worden, administratief contact tussen instellingen had beter moeten zijn. De organisatie die wel werkelijk contact had met het gezien, heeft ook op formalistische gronden, er was geen hulpvraag meer, afgehaakt.
Willens en wetens wordt vermeden om de werkelijke situatie onder echte ogen te beoordelen. Dat is met Hendrikus ook gebeurd.
Zelfdenker:"We vinden dat een goed idee, we weten dat het besproken wordt, maar we weten niet waar Miriam het besproken wil hebben."
Hier, op dit forum. Het gaat over onze kinderen in onze maatschappij. Over organisaties die ons als burgers een dienst moeten bewijzen. Onze verontwaardiging, mening en inzichten tellen. Zijn doorslaggevend zelfs.
De manier waarop je mij en de deelnemers aan dit forum wat kleinerend diskwalificeerd voor die discussie, is voorspelbaar en voegt extra kracht toe aan de wat overdreven waarheid die mensen als Jos Aalders al jaren verkondigen: Er is niet te praten met mensen uit de (bemoei)jeugdzorg. Ze gaan door het leven alsof ze zich absoluut niet hoeven te verantwoorden, alles achter gesloten deuren kunnen beslissen en afwegen en dat ook allemaal op zelf verzonnen criteria.
Is dat wat je bedoelt met je nick? Jij denkt zelf wel na? Over ons en onze kinderen? Waar haal je die arrogantie vandaan? En eh, wat te doen met ouders en kinderen die ook zelf nadenken?
De reactie van Liedewij is nog mooier trouwens. Die denkt helemaal niet na, maar vertrouwt op de bijbel der jeugdzorg en de kerkvoorgangers die het er voor het zeggen hebben. Dat is allemaal niet ter discussie te stellen of over na te denken.
Laatst was in het nieuws dat ook gezinsvoogden steeds vaker te maken hebben met geweld en bedreiging. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Je moet wat als praten niet helpt, als elk gesprek in hoogmoed wordt afgekapt. Als dat bovendien nog over je eigen kinderen gaat ook. Iemand moet ze beschermen. JGZ doet dat werkelijk onvoldoende.
Groet,
Miriam Lavell

Nick

Nee, mijn nick is een gelegenheidsnick, in een opwelling gekozen als reactie op een bijdrage van Geirriteerde burger. Aangezien er in een draad niet meerdere nicks gebruikt mogen worden door dezelfde schrijver zit ik daar nu even aan vast. Meer is het niet.
Hoe komt het toch, Miriam, dat jij niet lijkt te kunnen discussieren op dit forum zonder beledigend te worden en op de man te gaan spelen? Je bereikt er bij mij steeds weer mee dat ik afhaak bij waardevolle discussies die mij weldegelijk doen nadenken over mijn werk en hoe ik daar in sta.
Tinus wijst mij op een denkfout. Prima, ga ik over nadenken. Zijn reactie zet meer zoden aan de dijk dat jouw vijanddenken, waarvan je totaal JGZ en BJZ lijkt te beschuldigen en die ook jij voor het gemak maar even op 1 hoop gooit.
Groet,
Iemand die zich nu even Zelfdenker noemt.

Oprecht gekwetst

Knurf, Zelfdenker voelt zich oprecht gekwetst. Dat komt niet om wat ik over haar zeg. Feitelijk zeg ik niks over haar. Ze betrekt wat ik schrijf over Hendrikus en de afwegingen binnen de (bemoei)jeugdzorg op zichzelf. Ze trekt zich de verwijten en twijfels die ik heb persoonlijk aan.
Het zou slimmer zijn als ze haar beroep los maakt van haar persoon. Dan is er over haar beroep en hoe dat werkt beter te discussieren.
Ook jij gaf er eerder blijk van een algemene discussie niet los te kunnen maken van jezelf en je eigen situatie. Je maakte het zelf persoonlijk, ging ook erg ver in het aandragen van jouw situatie tot in detail en vatte alles persoonlijk op. Maar het ging niet over jou.
Ja, ik weet dat er nogal wat mensen zijn die dat zo doen en ik weet dat zij zich heftig gekwetst kunnen voelen door discussies die in essentie niet over hen gaan. Het weerhoudt mij er niet van mijn mening te geven. Die gaat nooit over personen.
Groet,
Miriam Lavell

Ook al niet

Knurf, deze discussie gaat ook al niet over jou. Bij jezelf houden is iets anders dan het over jezelf hebben.
Knurf:"Tja, een mening hebben is in jouw geval duidelijk niet hetzelfde als ergens verstand van hebben."
En dit is nou op de man spelen.
Groet,
Miriam Lavell

Genoeg!

Beste Forummers,

Wat zou het toch fijn zijn als we allemaal dit baby'tje konden 'redden'. Of zo nodig uit handen van zijn biologische ouders, of uit de handen van jeugdzorg, of zo nodig uit handen van de pleegouders. Wat zou de wereld ideaal zijn als dat kon.

Hoewel ik snap dat dit onderwerp diepe (oer?)emoties met zich meebrengt (die zijn dus ook nauwelijks te sturen) wil ik dat jullie eerst nadenken voordat jullie iets neerzetten. Dat geldt voor alle partijen. Ik denk dat er al genoeg instanties en/of personen buitelend over dit kleine jongetje heen vallen.

Elke niet ter zake doende reactie verwijder ik vanaf nu, laten we ophouden met elkaar vliegen afvangen, je kunt het best met elkaar oneens zijn zonder elkaar de grond in proberen te stampen.

Doe het dan maar voor die kleine baby.

Annet Merckens
Forumbeheer Ouders Online
[email protected]

Terug naar de inhoud

Ok, een hernieuwde poging om op geciviliseerde wijze een belangrijk, maar erg gecompliceerd onderwerp te bespreken.
Hadden BJZ, de Raad vd Kinderbescherming en de kinderrechter gelijk om baby Hendrikus preventief uit huis te plaatsen direct na zijn geboorte of hadden zijn verstandelijk beperkte ouders de kans moeten krijgen, met alle hulp die maar mogelijk is, om hun kind zelf op te voeden?
Volgens mij heb ik het vraagstuk zo goed samengevat.
Tinus schreef dat ik een denkfout maakte. Geen alternatief weten voor BJZ is geen reden om de huidige praktijk te accepteren. 'Laten we eens beginnen met openlijk en systematisch te kijken wat er mis gaat en wat niet, zodat je dan kunt kijken wat er veranderd moet worden.'
Ik vind het inderdaad lastig om niet direct in de oplossingen te schieten (alternatief voor BJZ), ik erken openlijk dat er zaken mis gaan en ik vind het ook moeilijk om die te benoemen, zonder dat er erkenning komt voor wat er wel goed gaat.
(Zelfdenker haalt nu diep adem...) Vandaag woonde ik een bijeenkomst bij over preventie tegen kindermishandeling. Daarin uitte ik mijn frustratie dat er als antwoord op kindermishandeling, dat overigens een verwarrend containerbegrip is, eigenlijk alleen maar de uithuisplaatsing staat. Ook de gezinsvoogd heeft eigenlijk alleen dat middel als dreigement, en zal dat dreigement strikt genomen maar 1 x kunnen uiten voor hij of zij het wel moet uitvoeren om zijn geloofwaardigheid overeind te kunnen houden. Waarop de BJZ vertegenwoordiger vol vuur bepleitte dat een uithuisplaatsing een prima middel is om de veiligheid van een kind te waarborgen. Ik kreeg er kippevel van, ik geef het eerlijk toe.
Waarmee ik maar wil zeggen dat beroepsblindheid en gebrek aan inzicht over het gevolg van ingrijpen op deze manier inderdaad te verwijten valt aan sommige BJZers.
Zelfdenker, die erg hoopt op genuanceerde reacties.
P.S. Het onderwerp risicotaxaties komt een andere keer.

Dat is toch schrikken!

>>Waarop de BJZ vertegenwoordiger vol vuur bepleitte dat een uithuisplaatsing een prima middel is om de veiligheid van een kind te waarborgen.< <

Tuurlijk is dat zo, maar in dit geval was niet eens duidelijk dat dit kind gevaar liep! Daar hebben ze niet eens de kans toe gekregen, te laten zien of ze het wel of niet kunnen....BJZ had daar bovenop kunnen zitten en pas hoeven in grijpen als echt duidelijk was dat het niet ging!

Schrik inderdaad!

Precies zelfdenker, dat is wat mij ook zo'n zorgen baart. Veiligheid is het sleutelwoord, en alleen uit handen van de ouders zou een bedreigd kind dan veilig zijn. Wat mijzelf enorme schrik baart is dat men een kind feitelijk niet meer beschouwt als een soort organische eenheid met de ouders/het gezin, maar als een eenzaam losstaand wezen dat bij godsgratie. Er zijn veel meer mogelijkheden om de veiligheid van een kind te verbeteren dan alleen de uiterste mogelijkheid van uithuisplaatsing. Daarnaast vind ik het dus ook schrikbarend dat BJZ helemaal schijnt te negeren of ontkennen dat juist het uit huis plaatsen zelf een enorm traumatiserende en beschadigende ervaring is, zeker hoe het in veel gevallen gaat. Je maakt mij niet wijs dat een kind zich dan beschermd voelt door de maatschappij.
Ik ontken niet dat er gevallen zijn waarin hulp geboden moet worden, maar ik begrijp de benadering en het uitgangspunt gewoon niet. Bedrijfsblindheid is het, in veel gevallen bij Jeugdzorg.
Over risicoanalyse: wie zou dat dan moeten uitvoeren, niet de medewerkers van JZ zelf lijkt mij dan.

On-affe zin

dat bij godsgratie bij zijn ouders lijkt te mogen blijven, wilde ik schrijven.

Iemand moet het doen

Zelfdenker:"Waarop de BJZ vertegenwoordiger vol vuur bepleitte dat een uithuisplaatsing een prima middel is om de veiligheid van een kind te waarborgen. Ik kreeg er kippevel van, ik geef het eerlijk toe."
Helemaal los van alles schuilt er waarheid in deze bewering. De overheid moet nu eenmaal bescherming aan kinderen bieden. Op enig moment is de verantwoordelijkheid voor dat kind van de ouders weghalen en overdragen aan een voogd, daarvoor een middel. Een middel dus, en geen doel.
Ik ben niet tegen het verschijnsel uhp, de vraag is of het moet op de manier waarop het gaat.
In dat licht vind ik deze uitspraak "Ook de gezinsvoogd heeft eigenlijk alleen dat middel als dreigement, en zal dat dreigement strikt genomen maar 1 x kunnen uiten voor hij of zij het wel moet uitvoeren om zijn geloofwaardigheid overeind te kunnen houden." veel interessanter.
Uhp is een uiterste middel om de veiligheid van kinderen te waarborgen. Hoe is dat als dreigement, naar ouders neem ik aan, te vertalen?
En hoe kan het dat niet de feitelijke situatie van het kind, maar de geloofwaardigheid van de voogd ineens het argument wordt om werkelijk tot uhp over te gaan? Dat moet wel leiden tot uhp die om het kind niet eens zo noodzakelijk is.
Precies hier neigt jeugdzorg naar een machtsspel in plaats van naar kinderbescherming. Daarbij komt dan ook nog een escalatie van puntjes die voogden en bemoeizorgers aandragen, die steeds minder ruimte laten voor andere opvattingen.
Op verzoek voeden, geen gordijnen hebben, een wijntje met water serveren aan tafel, geen eigen kamer hebben, alweer een zwangere moeder, het zijn allemaal van die zaken die de goedkeuring niet weg kunnen dragen.
Maak er een machtsspel van, voogd of BJZ medewerker beveelt ouders dat wijntje niet meer te schenken op dreiging van OTS of uhp, en je hebt de poppen aan het dansen als kind Pierre van zijn vakantie bij opa en oma in Frankrijk vertelt en zonder enig vermoeden bekent dat hij daar natuurlijk een wijntje met water aan tafel heeft gedronken.
Ja, kindermishandeling is een verwarrend containerbegrip. Vooral ook omdat het vervolgens nogal bureaucratisch wordt toegepast: 1 x dreigen want anders verliest het geloofwaardigheid.
En zo is wat Hendrikus overkomt een bedreiging voor alle kinderen van ouders met een IQ van.. wat zal het zijn, 70? Nee, zelfs dat is niet zeker. Hordes ouders rollen in dit soort toezicht in de veronderstelling dat het zo'n vaart niet zal lopen. Ze vullen vragenformulieren en testjes in zonder zich te realiseren van de portee van die dingen. Het is _mijn_ kind en dat zal me zomaar niet afgenomen worden.
De uitslagen van die testjes en vragenlijsten worden vervolgens bloedserieus genomen, alsof ze een ouderschapstest zijn. Ook de ouders van Hendrikus is dat onderweg op geen enkel moment opgevallen. Ze wilde opvang voor hun kind, meer niet. Toen dat niet werd aangeboden, men kwam met een OTS traject, hebben ze bedankt voor de service in de volkomen logische veronderstelling dat ze hun verzoek ook weer in konden trekken.
Maar nu komt de geloofwaardigheid van de bemoeizorger in het geding. 1 x dreigen en dan opvolgen. Hoppeta, ontvoeren dat kind.
Wat mij betreft moet vooral duidelijker zijn dat ouders en bemoeizorg het over hetzelfde hebben. Niks 1 x dreigen, maar honderd keer uitleggen. Daar past van de bemoeizorg ook bescheidenheid: geen oordelen over opvattingen over opvoeden die tot voor kort gewoon waren (thuis leren drinken), in veel culturen nog steeds gewoon zijn (alweer een zwangere moeder), naadloos bij borstvoeding horen (voeden op verzoek), etc.
Het is werkelijk zo dat nogal wat voogden en bemoeizorgers van hun eigen opvattingen een rigide maat der dingen maken. Zie ook dat stuk over laten huilen.
Dat allemaal veroorzaak vooral strijd en verwarring, terwijl het voorbij gaat aan die gevallen met gordijnen en rigide toepassing van reinheid, rust en regelmaat, waar op verborgen momenten klappen vallen of sprake is van geestelijke mishandeling.
Er is nog heel wat te redden. Maar de uitvoering is te simplistisch.
Groet,
Miriam Lavell

Waardeer je posting zelfdenker

Symptoombestrijding. Dat woord schoot mij meteen te binnen toen ik je posting las.
Het lijkt alsof de instanties de meeste aandacht niet op de achterliggende oorzaken leggen, maar alleen de gevolgen proberen te stoppen.

< over baby Hendrikus>
De instanties hebben openlijk in de pers gezegd dat zij te laat op de hoogte waren gesteld van deze zwangerschap en dat daardoor in hun ogen er niet meer voldoende tijd was om de ouders voldoende voor te bereiden op de verzorging en opvoeding van een baby. Gauw een overleg en een risicotaxatiegesprek en hup conclusie : uithuisplaatsing kind en minimaal contact ouders en baby.
In mijn ogen zijn nu de ouders en baby de dupe van een slecht functionerend systeem. Met als gevolg een ongelooflijk traumatische ervaring voor ouders en baby. Ik vind dat onacceptabel.
Ik vraag mij af of er echt geen enkele andere oplossing was geweest om mee te beginnen. Ik begrijp niet dat BJZ, de Raad vd Kinderbescherming en de kinderrechter in dit geval preventief de baby hebben weggehaald en dan ook nog op zo'n onfatsoenlijke wijze. Ouders waren compleet overvallen. Ik vind het zo moeilijk te verteren dat de conclusie "er is te weinig tijd" dat de instanties zelf aangerekend kan worden, kan leiden tot een goedgekeurde uithuisplaatsing die juist als allerlaatste redmiddel moet worden gezien. Natuurlijk kan in de loop van de tijd duidelijk worden dat het echt niet gaat en dat uithuisplaatsing de enige oplossing is, maar dan snap ik nog steeds niet waarom het contact tussen ouders en baby tot een minimum beperkt zou moeten worden. Babies kunnen zich prima hechten aan meerdere personen.
Juist dit soort acties van bovenstaande instanties, geeft de samenleving de indruk dat de eigen fouten met verschrikkelijke oplossingen worden toegedekt. Het geeft een gevoel van willekeur: de instanties bepalen wat er gebeurt. Als zij vinden dat jij als ouder niet geschikt bent, halen ze zo je kind weg, indien nodig preventief. Als ouder sta je machteloos.

Is er bij BJZ, de Raad vd Kinderbescherming een protocol voor babies/kinderen preventief uithuisplaatsen?

Vinden wij als samenleving het correct dat de ouders van baby Hendrikus (die nog niets fout hebben gedaan) nu voor de rechter moeten bewijzen dat zij geschikte ouders zijn? Dat als zij dat niet bewezen krijgen, zijzelf geen zeggenschap hebben op hoeveel tijd zij met hun eigen baby mogen doorbrengen?
Dat zij uberhaupt vanaf de geboorte van hun baby geen zeggenschap hebben over hoeveel tijd zij met hun baby kunnen doorbrengen?

En zo ja, voor welke ouders geldt dan dat zij zich ook moeten gaan bewijzen als geschikte ouders voor de rechter? Waar ligt dan de grens en wat zijn de criteria.

Het zal niemand verbazen dat ik tegen preventief ingrijpen ben zolang BJZ en alle andere instanties niet kunnen aantonen dat er niet eerst andere oplossingen zijn geprobeerd incl eerder genoemde eigen kracht conferentie. Waarom zou je belastinggeld spenderen aan instutionele zorg, terwijl familie en vrienden dat vaak beter kunnen. Mantelzorg voor zieke familieleden wordt allang gestimuleerd door de overheid. Waarom dan niet ook in dit geval?

En Lidewij, ik vind dus het argument dat het wellicht later mis kan gaan en dan JGZ de gebeten hond is niet valide. De werkwijze moet zo zijn dat JGZ 2 risicoanalyses maakt : voors en tegens voor beide situaties : 1 waarbij het kind bij de ouders blijft met duidelijke hulp en 2 uithuisplaatsing. Dan professioneel en eventueel getoetst door de rechter afwegen welke optie de voorkeur verdient.
Ik heb nu sterk het idee dat die hulp van JGZ in een aantal gevallen veel te mager is. Daardoor ontstaat in de samenleving een heel negatief beeld.

< over kindermishandeling>
Eerst zou duidelijk moeten worden gedefinieerd welke kindermishandeling BJZ etc precies gaat behandelen.
Daar zou een glasheldere beschrijving uit moeten komen zodat willekeur wordt voorkomen.
Daarnaast vind ik het angstwekkend dat cijfers uit Amerika als uitgangspunt worden genomen. Het lijkt erop dat nu in NL ook zoveel gevallen moeten worden gevonden. Ik zie het al voor me: BJZ die zich verdedigt bij de zoveelste onterechte beschuldiging van een ouder: maar de cijfers liegen niet. De kans dat deze ouder zijn kind mishandelt is groter dan dat deze ouder de waarheid (geen kind mishandelt) spreekt.
Dat een medewerker van BJZ zo overtuigd is dat uithuisplaatsing een prima oplossing is voor een kind, geeft duidelijk aan dat er in de instantie zelf iets goed mis is.
Het lijkt mij niet nodig om meteen BJZ op te heffen,
maar zoals Tinus al eerder poste: het is wel echt tijd voor BJZ, Raad vd Kinderbescherming, kinderrechters om zelf een analyse te maken wat er fout gaat en hoe dat kan worden verbetert.

De kinderrechters hebben al duidelijk aangegeven dat veranderingen nodig zijn. De advocaten hebben ook duidelijk uitgesproken wat er constructief kan worden verbetert. Ik vraag mij af waarom BJZ en de Raad vd Kinderbescherming niet contructief reageren.

Mamsofie

Wat er kan worden verbeterd..aiaiai

vergeef mij de spelfouten

Inderdaad machtspel miriam!

Inderdaad zou als allereerste in de hele jeugdzorg JGZ, BJZ, raad vd Kinderbescherming moeten veranderen dat eigen opvattingen en richtlijnen niet de rigide maat der dingen zijn.

Op de buik slapen is tegenwoordig voor een pasgeboren baby uit den boze. Het CB keek mij verwijtend aan. Mevrouw, u weet toch dat de richtlijn is dat...U weet toch dat u zo meer risico loopt op wiegendood. U heeft de brochure toch wel doorgelezen. Ik werd nog net niet beschuldigd van moedwillig mijn baby in gevaar brengen en roekeloos gedrag.
Deze baby wilde nog geen minuut op de rug liggen. Lag dus continue op de buik: in de wandelwagen, op een boxkleed anders was het brullen.
Heeft u dan een advies vroeg ik het CB? "Mevrouw de richtlijn is dat babies op hun rug moeten slapen."

Zoals iemand schreef zou het misschien helpen om medewerkers beter op te leiden, maar het allerbeste zou zijn als er duidelijke protocollen komen die voorkomen dat eigen opvattingen en richtlijnen de maat der dingen worden.

In mijn geval had bovenstaande verder geen consequenties. Maar dan denk ik aan de ouders van baby Hendrikus die onder toezicht met hun baby mogen omgaan. Als zij niet alle richtlijnen juist volgen, zullen de instanties als eerste klaarstaan om te roepen dat uhp toch gerechtvaardigd is...

Regel is regel

Mamsofie:"Zoals iemand schreef zou het misschien helpen om medewerkers beter op te leiden, maar het allerbeste zou zijn als er duidelijke protocollen komen die voorkomen dat eigen opvattingen en richtlijnen de maat der dingen worden."
Ik weet niet of beter opleiden en nog meer protocollen wel helpt. Het is geen natuurkunde en blijft onderwerp van eigen interpretaties. Dat zou zo erg niet zijn als de medewerkers niet een rigide 'regel is regel' opvatting zouden hebben, maar open zouden staan voor uitzonderingen en andere opvattingen.
Oh, dat klinkt allemaal alweer te generaliserend wellicht. Dit soort ervaringen zijn dominant in de gruwelverhalen die er zijn over bemoei-jeugdzorg.
Die rigide toepassing maakt het ook zo onbegrijpelijk. Ouders zijn gewend aan commentaar en andere opvattingen. Ze leven en laten leven en hebben het idee dat dat hen ook gegund wordt, behalve misschien door die oma of tante met zoveel commentaar. Iedere ouder heeft wel ervaringen met dat soort pietluttige betweters. Waar je ook komt of kijkt of leest, de ultieme tip blijft 'haal je schouders op'.
Komt er ineens zo'n juffrouw of heer van het kaliber pietlut en die zou je dan 100% moeten gehoorzamen, vanwege het visitekaartje (bemoei-jeugdzorger)?
Die klik is niet zomaar gemaakt. Waarom zou dat dan moeten? Dat vereist echt honderd keer uitleggen.
Ik begrijp het ook niet.
Groet,
Miriam Lavell

Gelukkig en monopolie

Gelukkig heeft zelfdenker het draadje constructief vlot getrokken. Waarvan akte en waarvoor dank, zelfdenker. Ik vond het al jammer dat het op deze manier doodliep. Naar aanleiding van je posting heb ik mijn ziel nog eens onderzocht. Waar word ik nou precies zo woedend over? Ik denk dat dat komt omdat ik juist wel regels mis. En dan heb ik het niet over protocollen, maar over regels waar iedereen, en dus ook de staat, zich aan heeft te houden. Bij het onderzoeken van mijn ziel kwam de vergelijking met de politie in mij op. De staat heeft het monopolie op het geweld. Dat is een goede zaak, wat mij betreft, ik wil niet terug naar elkaar de hersens inslaande warlords, dank u. Dat monopolie is wat mij betreft nuttig, maar ik heb er natuurlijk geen zin in dat de volgende conversatie op straat plaatsvindt: "Wij krijgen zojuist een melding dat u over de weg slingert, mag ik uw rijbewijs? Ja, agent klopt, ik bleek een lekke band te hebben. Ik heb hem al gewisseld. Ja, dat kunt u wel zeggen, maar de cijfers wijzen uit dat op vrijdagavond xxx procent van de chauffeurs een slok teveel op heeft. Wilt u alstublieft even hier blazen? Nou agent, ik heb echt niet gedronken, maar als u er op staat. U moet ook uw werk doen. Ja sorry mevrouw, maar de uitslag van de blaastest laat ruimte voor twijfel, u moet mee naar het bureau voor een bloedproef. Ja ik weet dat die uitslagen soms niet deugen, vandaar die bloedproef. Ja maar agent, ik ben op weg naar iets dringends en ik had al oponthoud door die band en nu dit weer. Niks mee te maken u gaat mee voor een bloedproef enne.... o ja, voor ik het vergeet, ik heb een dienstpistool voor als u weigerachtig blijft. Die kan ik maar 1 keer effectief inzetten maar als vertegenwoordiger van de staat kan ik dat wel doen." Dit is natuurlijk een idioot voorbeeld, maar het is mede zo idioot omdat we allemaal weten dat agenten wel een dienstpistool mogen hebben, maar het beslist niet zomaar mogen gebruiken. Doen ze het toch, dan hebben ze een heleboel gelazer. Gaat er bij de politie dan nooit iets mis? Tuurlijk wel. Ik heb klachten zat en het is bekend dat agenten wel eens stiekem mensen beslist meer afrossen dan nodig is, ik heb het ze zelfs wel eens zien doen. Een agent is ook maar een mens en is heel goed over de rooie te krijgen. Maar dan nog, blijft dat dienstpistool in de holster, ze schieten je zelfs niet in je knie of zo.
Als het gaat om ouderlijke macht, dan heeft de staat het monopolie op de beslissing om ouders uit die macht te ontzetten en/of uit huis te plaatsen. De staat heeft ook het monopolie op het uitdelen van de ouderlijke macht, bijvoorbeeld bij adoptie. Ik zou dat graag zo willen houden, ik wil niet terug naar de tijd dat je schoonmoeder kon beslissen dat je niet deugde als moeder, dank u. Maar ik mis de checks en balances die bij het geweldsmonopolie wel zitten ingebakken. Voor het vasthouden van mensen, termijnen enz. zijn strakke regels. Voor het vasthouden van kinderen niet. In de NRC van gisteren staat dat een kinderrechter heeft beslist dat de detentie van een jongen met 1 maand verlengd mag worden. Gevraagd was drie maanden, maar de rechter heeft die niet toegekend om aldus de voogd onder druk te kunnen zetten...Was de jongen een crimineel, dan liep hij nu buiten en had de voogd het nakijken. Dan gaat de rechtsstaat voor. Het is die rechtsstaat die ik mis. Ik blijf zeggen, het is te vrijblijvend daardoor. De staat kan zich beroepen op overmacht, of personeelstekort, op overmatige bureaucratie op wat al niet. Dat wil ik niet. En ik mis een apparaat dat ook echt bestuurbaar is. Het is nu net alsof de staat haar politiezorg gestalte geeft door het inhuren van allerlei particuliere bewakingsdiensten die allemaal hun eigen gang gaan, en slechts voor het zicht zijn samengevoegd onder 1 noemer. Want bedenk wel dat veel jeugdhulpverlening die nu bij BJZ is ondergebracht particuliere organisaties zijn.
Uithuisplaatsing en/of ontzetting uit de ouderlijke macht zijn meestal een oplossingen die moeten worden ingezet als de ouders serieus onmachtig zijn. Weliswaar soms tegen hun wil, maar het uitgangspunt is dat ze onmachtig zijn lijkt me. Dreigementen hebben in het geval van onmacht geen zin, iemand kán immers niet. UHP als eindstation "als u geen hulp aanvaardt, dan...." zal dan ook meestal juist als die uhp eigenlijk hard nodig is, geen zin hebben.
Ik wil: -Dat het niet meer mogelijk is dat zoals bij de ouders van Hendrikus de eerste de beste zitting bij de kinderrechter kan plaatsvinden zonder dat de ouders vertegenwoordigd worden door een ter zake kundige advocaat
-Dat het niet is toegestaan zonder dat vooraf mede te delen een kind ergens onder te brengen
-Dat er minimum-eisen worden gesteld aan de kwaliteit van de staatszorg
-Dat het voortaan gewoon verboden is, op straffe van bijvoorbeeld een aardige schadevergoeding per dag om jongeren in detentie te houden terwijl was afgesproken dat er behandeling zou plaatsvinden
Dat soort dingen wil ik. En ik heb de neiging om te gaan stampvoeten als men roept dat "jeugdzorg toch zijn best doet" enzovoort. Dat zal best. Maar daar gaat dit niet over. O ja, ik weet dat inschatten moeilijk is. Fouten maken, kan gebeuren. Zelfs met een hele slechte afloop, kan gebeuren. Maar ik wil regels!! Veiligheidskleppen die de bijwerkingen van dat enge monopolie een beetje tegengaan.