Baby hendrikus nog niet naar huis

Hoe lang

duurt deze hele procedure nou alweer?? Ik zie hier op internet dat het eerste bericht hierover in de NRC dateert van 25 oktober 2008. Had die )(*&^%$rechter niet bij de eerste zitting die hierover is geweest kunnen bedenken dat het kind:
a. Een dagdeel naar huis kan ipv een uur in de 2 weken bij de ouders buiten hun huis
b. Er een onderzoek moet komen van een onafhankelijke deskundige ipv iemand van de raad voor de kinderbescherming die minstens de verdenking zal wekken dat ze hun gelijk zullen willen halen?
En nu door tot augustus. Intussen hecht Hendrikus zich steeds meer aan zijn pleegouders, daar kun je zeker van zijn. Het is toch niet te filmen!! De staat zou toch minstens gehouden moeten zijn om in dit soort vreselijke situaties tenminste een humaan tijdverloop in de rechtsgang aan te brengen. Nogmaals, dat onderzoek en dat dagdeel per week hadden echt wel eerder geregeld kunnen worden in plaats van na drie maanden. En die onafhankelijk psycholoog gaat er kennelijk tot augustus over doen. Weer vijf maanden verder.
Mijn punt is dat dit soort gevallen opgevat dienen te worden als crisisgevallen want voor de ouders moet die onzekerheid vreselijk zijn! En in crisisgevallen loop je dus een tandje harder.

Hulp

Roept bij mij ook veel verontwaardiging op. Deze mensen hadden voor zichzelf helemaal geen hulp nodig, waarom zouden ze dan niet het voordeel van een eventuele twijfel kunnen krijgen. In plaats van een uithuisplaatsing had toch ook gekozen kunnen worden voor intensieve begeleiding van deze mensen. Hélp die mensen dan, denk ik al vijf maanden. Leer ze hoe met hun kind om te gaan en kijk daar met kritische ogen naar. Kom je na x-periode tot de conclusie dat het echt niet verantwoord is om ze zonder hulp/begeleiding hun kind te laten grootbrengen, dan kun je alsnog ingrijpen, maar dat komt dan in ieder geval heel wat gefundeerder over. Triest ook dat ouders en kind zo totaal niet aan elkaar kunnen hechten, wat een onherstelbare schade zal dat aanrichten.

Aan de andere kant...

...is het een enorm moeilijk dilemma. Dat zwakbegaafde mensen met hulp voor zichzelf kunnen zorgen en van goede wil zijn wil niet zeggen dat zij ook met hulp de opvoeding/verzorging van hun kind aankunnen. Jaren geleden heb ik beroepshalve meegemaakt dat een zwakbegaafd stel hun pasgeboren tweeling met hulp zouden opvoeden. Gemotiveerd en met de beste bedoelingen en een redelijk sociaal netwerk. Toch, ondanks hulp en netwerk , overleed 1 van de baby's onder bijzondere omstandigheden. Terwijl er dagelijks hulpverlening over de vloer kwam. Als deze kinderen naar een pleeggezin waren gegaan hadden ze -hoogst waarschijnlijk - beiden nog geleefd.

Dit voorbeeld noem ik niet om deze ouders(uit dat artikel) hun kind te ontzeggen ; wel om aan te geven dat de hulpverlening voor een immens moeilijke taak staat. Want wanneer schat je een situatie goed in? Als het mis gaat krijgt de hulpverlening de schuld. En wanneer gaat het goed? Wat is in het belang van het kind? Dat laatste weegt mijns inziens zwaarder dan het belang van de ouder.

"Kom je na x-periode tot de conclusie dat het echt niet verantwoord is om ze zonder hulp/begeleiding hun kind te laten grootbrengen, dan kun je alsnog ingrijpen, maar dat komt dan in ieder geval heel wat gefundeerder over." Poeh, dat is moeilijk. Want als de hulpverlening erachter komt dat het niet verantwoord is wat is er dan al aan schade berokkend aan het kind? Had de maatschappij dit kind dan juist daarvoor niet moeten behoeden? Maar goed,ik ben ongetwijfeld "gekleurd"door voorgaande casus.
Ander punt is of het verstandig is dat mensen die niet in staat zijn voor zichzelf te zorgen de keus maken nieuw leven op de wereld te zetten. Maar dat is een discussie die aan dit probleem vooraf gaat en waarbij je je snel op glad ijs bevindt.

Het is überhaupt moeilijk om je een mening te vormen n.a.v. een krantenartikel. Helaas vaak geen correcte weergave en vaak emotioneel gekleurd. Ga er niet vanuit dat het artikel een reeele weergave van de werkelijkheid is.Toevallig las ik laatst ook weer een artikel in de krant over een schrijnend voorbeeld van gezin/pleegzorg. Wederom beroepshalve ken ik het gezin en echt er klopte niets van het artikel.Het was het verhaal van ouders. Maar zo oneerlijk niet waar!! Als instelling kun je vanwege privacy deze berichten niet tegen spreken maar voor de hulpverleners die bij dit gezin betrokken waren vond ik het zo zuur.En kranten lenen zich hiervoor. Walgelijk.

Liedewij(ik ben overigens niet werkzaam bij jeugdzorg ofzo)

Naar

Nee, ik ga deze discussie niet opnieuw voeren. Maar wat vind ik dit een naar verhaal.
Maw.

Contact

Ik kan niet beoordelen of deze ouders in staat zijn hun kindje op te voeden. Maar het is wel van de zotte dat ze hun baby èèn uur per 14 dagen mochten zien. Nu dan een dagdeel per week. Een kleine verbetering.
De ouders kunnen toch liefde geven en zorgen voor. Misschien geen volwaardige "ouders" maar nu worden ze behandeld als criminelen die hun kind kwaad willen doen. We weten de achterliggende reden niet, maar zijn de ouders niet alleen zwakbegaafd? Is er meer aan de hand? Ik bedoel,kan ik mijn kind een dagje bij hen achterlaten omdat ze op hem passen? Een baby wordt niet "zomaar" weggehaald, lijkt me.

Bah

"De ouders ontberen volgens de raad vooral emotionele opvoedkundige vaardigheden en zullen de snelle ontwikkeling van hun zoon niet kunnen bijbenen."
Door de ouders slechts 1 dagdeel per week hun kind te gunnen, zullen ze het zeker niet kunnen bijbenen... En die emotionele opvoedkundige vaardigheden zullen ze ook niet krijgen door dat ene dagdeeltje. Bah bah bah wat een triest verhaal dit.

Lidewij mijn punt was

dat de ouders door de staat schandelijk worden behandeld. Ik kan niet beoordelen of ze wel of niet voor Hendrikus kunnen zorgen, dus daar laat ik me niet over uit. Het gaat mij om de manier waarop. En dan zie ik dat de baby zonder melding vooraf aan de ouders, uit het ziekenhuis is weggeplaatst zodat ze er bij een volgend ziekenhuisbezoek achter moesten komen dat Hendrikus weg was. Dat dit zo is gelopen, is door niemand weersproken en dat had toch wel gekund. Dat niemand die mensen zelfs maar inlicht werd afgedaan als een communicatiefout. In de normale-mensen-wereld is dat ontvoeren. Maar als de staat het doet hebben we het allemaal over "triest" en gaan over tot de orde van de dag. Ik zou graag zien dat er wetgeving komt waarin jeugdzorg verplicht wordt om deze maatregel minimaal van te voren aan te kondigen met een vaste sanctie voor elke keer dat ze last hebben van communicatiefouten. Een tweede pijnpunt is dat ik ook zonder media kan zien hoe lang de rechter er over doet. Dat de molentjes bij justitie erg langzaam malen is wel bekend. Maar in dit soort zaken kun je je daar dus niet bij neerleggen vind ik. Nogmaals, de beslissing om een onafhankelijk deskundige een onderzoek te laten doen had ook na twee weken genomen kunnen worden. En dat geldt ook voor het uitbreiden van de contactmogelijkheden voor de ouders. Mijn verontwaardiging richt zich erop dat dit nu pas wordt geregeld. Ik zou ook graag termijnen zien waarbinnen de kinderrechter zaken moet behandelen. En een verbod op het ter zitting verschijnen van hulpverleners met de mededeling dat de rapportage nog niet is afgerond waarna zo'n zaak wordt aangehouden. Want dat gebeurt ook heel regelmatig. En dan niet omdat men twijfelt en er een langere observatieperiode nodig is, nee zo'n maatschappelijk werker heeft dan doodleuk de papieren niet op orde, dat is dan alles. Wij hebben het hier niet over verkeersboetes over belastingaangiften, wij hebben het over ouders en kinderen.
Hetzelfde geldt voor het wegplaatsen van kinderen in jeugdgevangenissen en gesloten inrichtingen waar ze net als de ouders van Hendrikus in de wachtkamer zitten te wachten omdat de staat zijn zaakjes niet op orde heeft. Het is te erg voor woorden. Terwijl Rouvoet op televisie vroom komt vertellen dat wij beter op moeten letten omdat er zoveel kinderen worden mishandeld, wordt hij zelf op zijn vingers getikt wegens het al jarenlang met voeten treden van de meest elementaire rechten van kinderen.
Rotterdamse advocaten hebben een brandbrief gestuurd omdat een toenemend aantal kinderen uit huis worden geplaatst om dubieuze redenen. Na zo'n uithuisplaatsing is de staatszorg zo ontoereikend dat er zelfs een tiener is overleden.
Ik heb iets meer medelijden met de betreffende gezinnen dan met de hulpverleners die niet naar hung genoegen in de krant komen. Er is echt veel mis. Er kan echt veel verbeterd worden aan de wetgeving. Het toezicht op jeugdzorg moet beter kunnen.

Welk beroep?

Liedewij:""Kom je na x-periode tot de conclusie dat het echt niet verantwoord is om ze zonder hulp/begeleiding hun kind te laten grootbrengen, dan kun je alsnog ingrijpen, maar dat komt dan in ieder geval heel wat gefundeerder over." Poeh, dat is moeilijk. Want als de hulpverlening erachter komt dat het niet verantwoord is wat is er dan al aan schade berokkend aan het kind?"
Gisteren hoorde ik op de radio een woordvoerder van JGZ dit ook betogen. Ze had een hele rij van dingen die mogelijk zouden kunnen gebeuren. Momenten waarop ouders adequaat zouden moeten kunnen reageren en preventieve twijfel of deze ouders dat wel zouden kunnen in zo'n theoretisch geval dat zich overigens niet eens voor hoeft te doen. Het gaat dus niet om dingen die fout gaan, maar die fout zouden kunnen gaan. Met dat lijstje is geen kind veilig bij ouders.
Mijn kinderen hebben ook schade opgelopen. De littekens zijn zichtbaar op de lip van dochter en de knie van zoon.
Liedewij:"Het is überhaupt moeilijk om je een mening te vormen n.a.v. een krantenartikel. Helaas vaak geen correcte weergave en vaak emotioneel gekleurd."
Als nu duidelijk was waarmee de mening van JGZ gekleurd zou zijn, dan zouden we wellicht kunnen begrijpen waar dit soort oordelen vandaan komen. Overigens is dat aan de fanatieke uitvoering van het laten huilen protocol wel een beetje te zien: Het uitgangspunt lijkt werkelijk dat ouders per definitie slecht zijn voor hun kinderen.
Liedewij:"oevallig las ik laatst ook weer een artikel in de krant over een schrijnend voorbeeld van gezin/pleegzorg. Wederom beroepshalve ken ik het gezin en echt er klopte niets van het artikel." en "Liedewij(ik ben overigens niet werkzaam bij jeugdzorg ofzo) "
In welk beroep zit je dan wel waardoor je dit gezin zou kennen? Kun je een lijstje van beroepen geven van mensen die meer van gezinnen zouden kunnen weten dan journalisten met een beetje gezond verstand uit een interview zouden kunnen halen?
Liedewij:"Maar zo oneerlijk niet waar!! Als instelling kun je vanwege privacy deze berichten niet tegen spreken maar voor de hulpverleners die bij dit gezin betrokken waren vond ik het zo zuur."
Deze wending begrijp ik niet. Hoe komt het nou ineens dat hulpverleners zielig zijn? En waarom zou die emotie wel het beeld mogen kleuren en de emotie die gepaard gaat met de ontvoering van kinderen niet?
Laten we wel wezen, er wordt in dit geval een onafwendbaar en vals bureaucratisch spel gespeeld. Dat kind wordt met de tijd losgeweekt van de ouders. Een rechter kan dit kind al niet meer toewijzen aan de ouders, want de magische grens van family life is reeds bereikt. Dat kind blijft lekker bij de pleegouders, met hooguit een omgangsregeling voor de biologische ouders.
De ouders is moedwillig de kans ontnomen om ouders te mogen zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Moeilijk

Gisteren zag ik de ouders op tv. Oké, ze zijn wellicht zwakbegaafd volgens de normen. Ze kwamen echter intelligenter over dan mijn oude buren, die volgens dezelfde normen prima in orde waren en toch hun kinderen sloegen, altijd naaar ze schreeuwden, etc. Dus, ja....

Schandalig dat de ouders van deze baby hun kindje zo weinig mogen zien. Zo'n belangrijke levensfase, dat eerste jaar! En als ik het op tv zag, hebben ze voldoende steun en hulp vanuit de familie.

Linda

Ik denk...

Dat Liedewij alleen probeert te zeggen dat er meer kanten zijn en wij als lezend publiek niet alles weten. Dat het voor ALLE betrokken partijen moeilijk is, het zijn gewoon moeilijke beslissingen. Aan de felheid van de reacties is denk ik wel te zien dat iedereen vindt dat er GEEN fouten gemaakt mogen worden en dat is natuurlijk ook helemaal zo, want er is vooral een onschuldig kind bij betrokken. Maar dat er geen fouten gemaakt MOGEN worden wil niet zeggen dat dat niet toch kan gebeuren. En ik ben heel naief hoor, maar ik kan me niet voorstellen dat er ook maar één iemand hierbij betrokken is die niet het beste wil voor dit kind. Ja, ik ga uit van het kind, want het kind heeft hier geen stem in, zijn belangen moeten het hardst beschermd worden.

Het beste voor het kind

Clo:"En ik ben heel naief hoor, maar ik kan me niet voorstellen dat er ook maar één iemand hierbij betrokken is die niet het beste wil voor dit kind."
Ik ben ervan overtuigd dat de betrokken JGZ instelling meent het beste te doen voor het kind. Maar zie de discussie over laten huilen, zie dat protocol en lees het commentaar van het NIP daarop. JGZ instellingen menen dat ouders vol van onhebbelijke en schadelijke gewoontes voor kinderen zitten. Niet alleen zwakbegaafde ouders, maar alle ouders. Dat is een mening. Zomaar een mening. Daar staat een mening en wetenschappelijk onderzoek tegenover die dat tegenspreekt.
Het blijft duister waarom ouders overgeleverd zouden moeten zijn aan de willekeurige mening van JGZ instellingen.
Groet,
Miriam Lavell

Griezelkabinet lezen maar

Ik zet hieronder een link naar de brandbrief van de Rotterdamse advocaten.
Voor wie het niet wil opbrengen om zeven pagina's helder omschreven wantoestanden al in de ochtend tot zich te nemen, zet ik er wat aansprekende citaten bij, in het volgende bericht, zodat ook degenen die zeven pagina's teveel vinden zich niet meer kunnen verstoppen achter falende media, goedwillende hulpverleners en nog zo wat op zich begrijpelijke maar in dit verband niet ter zake doende argumenten. Waar het om gaat is dat Nederland terecht op de vingers is getikt wegens verregaande schending van mensenrechten. Denk maar niet dat je in een land zit waar kinderen veilig zijn. Ik snap dat het een onaangenaam idee is, maar de zorg voor probleemkinderen en probleemgezinnen functioneert hier echt onder het niveau van de eerste de beste straatarme bananenrepubliek. Degenen die zeggen dat jeugdzorg fout wordt weggezet in de media en dat het daardoor komt, verschaffen zichzelf slechts een alibi om daar niks tegen te hoeven doen. Dat is al.
Hier komt de link:http://www.ouderverstoting.nl/artikelen/Rotterdamse-advocaten-sturen-brandbrief-aan-de-Rotterdamse-rechtbank.pdf
In het volgende bericht zet ik enkele citaten uit die brief.

Lees en huiver

*De wijze waarop uithuisplaatsingen vaak plaatsvinden, vinden wij traumatiserend voor kinderen. Kinderen worden als criminelen van hun bed gelicht of door de politie van school gehaald. Regelmatig komt het voor dat kinderen voor de ogen van broertjes en zusjes en
buren door de politie worden weggevoerd, vervolgens een hele dag in een politiecel doorbrengen en pas ‘s avonds ergens naar een instelling worden gebracht. Sommige kinderen hebben flinke blauwe plekken op de plaatsen waar zij zijn vastgegrepen(...)
*In een aantal gevallen heeft Jeugdzorg, ondanks het ontbreken van de daarvoor benodigde machtiging, kinderen in een instelling geplaatst. In een paar gevallen is het zelfs voorgekomen dat het betrokken kind in een tijdsbestek van drie of vier weken, meerdere keren van het bed werd gelicht, geplaatst, weer naar huis werd gestuurd omdat er geen machtiging was en vervolgens weer van het bed werd gelicht. De impact die zoiets heeft op ouders en kinderen is zeer groot. Ouders krijgen soms geen informatie over de verblijfplaats van hun kinderen. Moeders van
baby’s of peuters mogen een aantal dagen of weken geen contact met hun kindje. Kinderen mogen soms wel, maar soms ook helemaal niet naar huis bellen. Het is ons niet duidelijk op welke pedagogische principes het verbod op contact is gebaseerd.
*Alhoewel met de wetswijzigingen nieuwe eisen aan het vervoer van de jeugdige van en naar de rechtbank zijn gesteld blijkt dit vervoer regelmatig voor veel stress te zorgen. De kinderen worden nog vaak in arrestantenbusjes vervoerd. Ze zitten lang in het busje en rijden langs verschillende instellingen door het hele land. Een voorbeeld uit de praktijk: Een 15jarige jongen met een autistische stoornis moest tijdens de lange rit nodig plassen. Er was geen communicatiesysteem tussen het deel van het busje waar hij verbleef en de chauffeurs. De chauffeurs hoorden hem niet kloppen door het dikke glas. De jongen heeft in zijn broek geplast en heeft vervolgens de hele verdere dag in zijn natte, vies ruikende broek moeten lopen. Jeugdzorg behoort te zorgen voor adequaat vervoer. Jeugdzorg vergeet vaak dit vervoer te regelen of belt nog steeds de DVO voor het vervoer. Het komt zelden voor dat een gezinsvoogd het kind zelf ophaalt. Dat vinden wij onbegrijpelijk. Als je de verantwoordelijkheid hebt over een kind, kan juist zo’n rit op een voor een kind heel belangrijke en spannende dag bijdragen aan het versterken van de vertrouwensband.
Kinderen worden in de periode waarin zij uit huis zijn geplaatst vaak van hot naar her gesleept; van crisisopvang naar gesloten instelling. Bij de plaatsing wordt, opnieuw “door de wachtlijsten”, met regelmaat geen rekening gehouden met de specifieke problematiek van het kind, als er maar een plek is. In een recent geval heeft een kind zichzelf in de instelling verhangen. Bij de intake in de Justitiële Jeugdinrichting wist niemand dat het kind suïcidaal was, omdat het raadsrapport niet werd meegestuurd(...)
*Kinderen gaan van school naar school; er zijn bijvoorbeeld kinderen die in één jaar tijd vier verschillende scholen bezoeken of in twee jaar tijd zes verschillende scholen. Wij vragen ons af wat de impact op kinderen zal zijn wanneer zij in een belangrijke periode in hun leven zo weinig stabiliteit kennen. Meestal wachten kinderen in justitiële inrichtingen maanden, of zelfs jaren op therapie of hulp. Wij kennen gevallen waarin de kinderen de justitiële jeugdinrichting verlaten als ze eenmaal 17 of 18 jaar zijn zonder ooit behandeling te hebben gehad. Het Europese Hof voor de rechten van de Mens eist in haar uitspraken dat in de afweging tot uithuisplaatsing altijd wordt meegewogen waar het kind heen gaat en of dit een geschikte plek is.
*Maar al te vaak horen wij van onze cliënten dat de betrokken gezinsvoogd, nadat een kind eenmaal uit huis is geplaatst, de verantwoordelijkheid geheel bij de instelling laat en nauwelijks nog contact opneemt
Als reden wordt vaak aangevoerd dat veel tijd moet worden besteed aan papierwerk en het invullen van formulieren.
Wij menen dat ouders en kinderen daar niet de dupe van mogen worden. Wanneer door papierwerk onvoldoende tijd aan het gezin kan worden besteed, zal naar andere oplossingen moeten worden gezocht. Als advocaten zijn wij ook genoodzaakt om voor het papierwerk secretaresses in dienst te nemen zodat wij ons inhoudelijk met de zaken kunnen bezighouden.
Overigens valt ons op dat de omvang van de stukken die gezinsvoogden produceren imposant is. Bij bestudering blijkt echter dat de stukken uit talloze herhalingen bestaan.
Nou ja. Dit is Nederland he. Zijn er al kamervragen over deze brief gesteld? Beeje gek.

Nahik

Let wel, het is helemaal niet interessant of individuele maatschappelijk werkers van jeugdzorg hun best doen of niet, of ze zielig zijn of niet, hoe de media hiermee omgaan enz. enz. Wat van belang is, is de algehele misstand en hoe die verholpen moet worden. De discussie zou mi moeten gaan om zaken als het citaat
hieronder:

"Bij vrijwel iedere zitting blijkt dat jeugdzorg niet aan alle procedureeisen die de wet stelt heeft voldaan. De verklaring van de gedragsdeskundige ontbreekt, er is geen indicatiebesluit, er is geen verzoek tot verlenging van de machtiging ingediend, er is geen ervoer voor het kind geregeld, stukken zijn niet naar de advocaat toegestuurd, et cetera. Waar aan advocaten door de rechtbank, terecht, zeer stringente eisen worden opgelegd als het gaat om het voldoen aan de voorschriften, wordt van jeugdzorg veel door de vingers gezien. De wet wordt daarbij opgerekt of terzijde gesteld “in het belang van het kind”. Daarbij wordt in onze optiek te vaak het “bestwilcriterium” gebruikt. De wetgeving op dit gebied is nu juist opgesteld om alle actoren in het jeugdrecht te dwingen zorgvuldig te werken, het gaat immers om grote belangen! Door keer op keer het nalaten van jeugdzorg door de vingers te zien, wordt jeugdzorg niet gedwongen de wet na te leven. Dit gaat ten koste van de zorgvuldigheid van het proces.

Helaas blijkt het niet mogelijk de spoedmachtigingen in hoger beroep te laten toetsen. Zelfs wanneer meteen nadat de machtiging is gegeven appel wordt ingesteld, is de duur van de machtiging, tegen de tijd dat het appel door het Hof wordt behandeld, verstreken. In dat geval verklaart het Hof de appellant standaard nietontvankelijk en komt aan inhoudelijke toetsing niet toe. Dit betekent dat er onvoldoende kritisch wordt gekeken naar uitspraken van rechters in deze zaken. Juist nu het om hele ingrijpende maatregelen voor een kwetsbare groep cliënten gaat, achten wij dit onaanvaardbaar. Wij vinden het namelijk van belang dat de rechtbank kritisch toetst of een kinderbeschermende maatregel noodzakelijk is. Verdragsbepalingen van het VRM en IVRK en de uitleg van het EHRM moeten leidraad zijn bij de beoordeling. De uitspraken moeten beter worden gemotiveerd. Dit is in het belang van kinderen, ouders en ook de kinderbeschermende organisaties zelf.
Wij willen deze brief positief eindigen. Wij merken dat veel gezinsvoogden, andere jeugdhulpverleners en rechters zich met hart en ziel inzetten voor kinderen. Aangezien wij het in het belang van onze cliënten, maar ook van de maatschappij als geheel, achten dat het jeugdrecht goed functioneert, hopen wij dat de discussiebijeenkomst tot vruchtbare uitkomsten zal leiden.
einde citaat.
Ik hoop het ook. Maar ik vrees het ergste.

Naar

is nog zacht uitgedrukt....ik snap wel dat er bepaalde reserves zijn, maar kom op, deze mensen hebben niet eens de KANS gekregen om zich te bewijzen, en dat is wat mij tegen de borst stuit, zij kunnen het niet omdat ze zwakbegaafd zijn....nou ja zeg, ik ken ook genoeg normaal tot beter begaafden die het nou ook niet zo geweldig er van af brengen....worden de kinderen daar ook weggehaald??? Nee dus....

Nederland op zijn smalst of zoiets.....

Kamervragen plus mailadressen?

Als geschokte en of geïrriteerde burgers/ouders nou eens naar kamerleden gingen mailen, met de link van Burger erbij? Er zal dan allicht toch één kamerlid moeten zijn die ook geschokt raakt en vragen gaat stellen. Hoewel ik wel de indruk heb dat dat hele Jeugdzorggebeuren de goedkeuring van de hele regering en kamer heeft...
Ik heb gezocht naar mailadressen van kamerleden maar kan zo snel niets vinden. Toch heb ik vroeger daar een prachtig lijstje van gehad, via het net, dus het moet er wel zijn. Iemand??

Mirreke

Zoek maar in het actuele forum in Algemeen op "adressen" (teller op een dag of 60. In de EPD-draad drijven ze dan wel boven.

Geirriteerde burger

Je hebt volkomen gelijk.Ik heb vast je eerste posting niet goed gelezen. Ik dacht inderdaad dat je op basis van een krantenartikel meende dat deze zwakbegaafde ouders wel voor hun kind zouden kunnen zorgen. Sorry, ik heb niet goed opgelet.

Als het kind weggehaald is zonder ouders in te lichten is dit absoluut fout en afschuwlijk. Dat alles zo tergend langzaam gaat is ook waar. Dat moet veranderd worden. Ik ben het op al je punten eens.
Ik weet niet goed wat je bedoelt over Rouvoet.Zijn beleid kan niet goed zijn maar ik snap niet waarom je dat afzet tegen de campagne om mensen alerter te laten zijn op kindermishandeling?Is toch niets mee? Vervolgens zou de rest van z'n beleid natuurlijk anders kunnen. Maar het een sluit het andere toch niet uit?

Liedewij

Geirriteerde burger

Ik reageerde op je eerste reaktie . Heb de rest nog niet gelezen.

groeten Liedewij

Mirreke en liedewij

Mirreke ik zat het zelf ook te denken. Waarom geef ik dit niet nog eens door met mijn grote mond? Ik heb dus een mail gestuurd naar de website van de SP, afdeling jeugdzorg met dezelfde link naar de advocatenbrief erin.
Liedewij, mijn bezwaar tegen Rouvoet is tweeledig:
a. De cijfers over mishandeling zijn zo zacht als boter. Ze voeren een aantal mishandelde kinderen op van meer dan 100.000, maar dat aantal is zo zacht als boter want geëxtrapoleerd op basis van weer andere boterzachte informatie. Natuurlijk worden er kinderen mishandeld, maar als al dan niet geïrriteerde burger hoef je mij niet uit te leggen dat ik op moet letten als ik mishandeling vermoed en/of iets moet proberen te doen.
b. Rouvoet hamert op preventie en zwijgt als het graf over wat er gaat gebeuren als jeugdzorg eenmaal is ingeschakeld. Want daar heeft hij veel minder grip op. Zolang hij het vingertje kan heffen naar huisartsen en burgers die hij als wegkijkers neerzet, hoeft hij het niet te hebben over de tekortschietende overheid, veranderen van wetgeving enz. En hij hoeft niet in de slag met de collega van justitie van die andere partij, over het kennelijk disfunctioneren van sommige kinderrechters. Die de "goede bedoelingen" (je weet wel, die dingen waar de weg naar de hel mee is geplaveid) van jeugdzorg laten prevaleren boven de wet, erg slecht voor een rechter en echt niet de haak. En ook niet over dat opsluiten in justitiële inrichtingen en nog zo wat kleinigheden. Dat irriteert me.
Bovendien lijkt niemand de ingebouwde tegenstelling op te merken. Stel dat er echt meer dan 100.000 kinderen worden mishandeld. Stel je voor dat die allemaal naar de hulpverlening van jeugdzorg moeten, waar ze nu al zich verschuilen achter overbelasting en wachtlijsten en caseload. Hoe wil Rouvoet al die aangiftes ooit wegwerken als ze er echt zouden komen? Je kunt dus niet met droge ogen beweren dat de burgers al die 100.000 gevallen moeten gaan aanmelden bij de huidige jeugdzorg terwijl je je tegelijk beroept op capaciteitstekorten.
Ik verdenk Rouvoet er dus van dat hij praat voor de bühne.
Blijf bij dit alles bedenken wat al zo vaak is gezegd: Savannah was al heel lang onder de hoede van jeugdzorg toen het mis ging......

Miriam

Miriam, ik heb het niet over iets op een lip of een knie. Ik heb het over ernstige mishandeling, lichamelijke/psychische verwaarlozing. En denk niet dat een hulpverlener dit altijd onderkennen zal.Heel vaak zal het goed gaan. Maar ik heb ook kinderen gezien waarbij dit niet goed ging. Terwijl er hulpverlening bovenop zat. Maar niet 24 uur aanwezig is.

Er zijn talloze beroepen waardoor je gezinnen leert kennen. Bijv: leerkrachten, kinderopvang. veel medische beroepen; wijkverpleging, artsen , kinderverpleegkundigen. Je hoeft niet in de hulpverlening te zitten om gezinnen te leren kennen.
Het verbaast mij Miriam dat je zo'n vertrouwen hebt in "journalisten met een gezond verstand". Je gelooft dus een interview in een krant? Zomaar, zonder reserves? Ik had jou wijzer geacht.

Ik heb het trouwens niet over zielige hulpverleners. Waar fouten gemaakt worden moeten mensen daarop afgerekend worden. Ik zeg enkel dat ik het in die situatie zuur vond (daarmee bedoel ik dat ik het moeilijk vond voor degenen die dit gezin begeleidden)
dat er zoveel onwaarheden in dat artikel stonden wat de beeldvorming beinvloedde(zacht uitgedrukt)

Ik weet niet of het terecht of onterecht is of Hendrikus niet bij z'n ouders wonen kan. Alle ins en outs weet ik niet . Ik weet alleen wel dat het de vraag is of ouders die niet voor zichzelf kunnen zorgen wel voor hun kind kunnen zorgen. Dat is ontzettend moeilijk en het leven van het kind is te kostbaar om daar mee"te proberen en maar kijken hoe het gaat".

Liedewij

Geirriteerde burger

Je bezwaren wat betrefd het beleid van Rouvoet begrijp ik. Ondanks dat denk ik dat de prventiecampagne niet verkeerd is. Jij weet blijkbaar waar je op letten moet m.b.t. kindermishandeling. Heel veel mensen waarschijnlijk niet of ze weten niet wat ze ermee aan moeten. Daarom is het goed om het onder een breed publiek onder de aandacht te brengen. Dat wil niet zeggen dat ander beleid niet ingezet zou moeten worden.

Ik ben het zoals gezegd op veel punten met je eens. Wie niet denk ik dan want het tot nu toe gevoerde beleid heeft weinig resultaat gehad en inderdaad ook nog eens verkeerde dingen gebracht zoals jongeren in gevangenissen e.d.

Maar juist vanwege kinderen zoals Savannah(die onder toeziend oog van jeugdzorg thuis bij haar moeder bleef) denk ik dat er niet te licht gedacht moet worden om kinderen in een risicothuissituatie te houden en maar kijken of het goed gaat totdat het mis gaat.Zodat het tenminste goed gefundeerd is. Dat heb ik in m'n eerste posting duidelijk willen maken.

Liedewij

Geirriteerde burger

ik reageer even op wat zinnetjes.

quote:
Ouders krijgen soms geen informatie over de verblijfplaats van hun kinderen.

Dit klopt,
van dichtbij ervaren.
reden in dat geval?
angst voor kidnappen namens desbetreffende ouders.
Of dit in alle gevallen zo is weet ik niet.

quote:
Moeders van

baby’s of peuters mogen een aantal dagen of weken geen contact met hun kindje.

Ook van dichtbij ervaren!
kind wordt naar totaal vreemd gezin gebracht ,plek onbekend,onder ogen van familieleden en vrienden
en het heeft zeker 6 (!) weken geduurd voor moeder kind weer zag .
dit gaat om kind van 1 jaar!

quote:
*Maar al te vaak horen wij van onze cliënten dat de betrokken gezinsvoogd, nadat een kind eenmaal uit huis is geplaatst, de verantwoordelijkheid geheel bij de instelling laat en nauwelijks nog contact opneemt .

Ook helaas gezien uit ervaring.

en nog zoveel meer.......
tis om te huilen hoe slecht het gesteld is daar bij bjz.
afgezien dat er ouders zijn die werkleijk niet
capabel genoeg zijn hun kinderen veiligheid te bieden,
is de aanpak echt ronduit schandalig.

Persoonlijk

Persoonlijk durf ik geen oordeel te vellen. Ik heb niet zoveel vertrouwen in journalisten met gezond verstand, want de betreffende journalist ken ik niet en ik heb geen idee in hoeverre hij/zij alle betrokkenen heeft gehoord. Ik ken het gezin ook niet. Uit een paar beelden op t.v. kan ik niet opmaken in hoeverre de betreffende ouders in staat zijn hun kind een veilig thuis te geven. Ik gun de ouders oprecht hun kind, ik vind het vreselijk triest hen te zien op t.v., maar wat het beste is voor het kind, en daar gaat het hier toch om, lijkt mij, daarover durf ik geen oordeel te vellen, dat blijft voor ons speculeren.

Oh jee...

ga ik nou toch weer reageren...
Reina: "Ik gun de ouders oprecht hun kind, ik vind het vreselijk triest hen te zien op t.v., maar wat het beste is voor het kind, en daar gaat het hier toch om, lijkt mij, daarover durf ik geen oordeel te vellen, dat blijft voor ons speculeren."
Wat het beste is voor het kind weet je bij geen enkel beginnend ouderpaar van tevoren. Om vóór de geboorte van een kind al aan te nemen dat thuis blijven minder goed is dan pleegzorg, daarvoor zou wat mij betreft meer aan de hand moeten zijn dan de psychologenpraatjes die ik tot nu toe heb gehoord. Om ouders een bezoekrecht te geven van 1 uur per 2 weken, zou je wat mij betreft bewijzen moeten hebben van zeer ernstige bedoelingen. Ik ben er absoluut niet van overtuigd dat er concrete aanwijzingen waren voor op handen zijnde verwaarlozing of mishandeling. Er is gewoon iets verondersteld en dat plaatje is ingekleurd. Dat vind ik naar en griezelig. En heel triest.
Groeten, Maw.

Maw

Misschien heb je gelijk, maar we weten toch helemaal niet hoe de situatie is, hoe weten wij nou dat er maar iets verondersteld wordt? Ik zeg niet dat ik het eens ben met de beslissing (ik vind zo'n bezoekregeling ook wel héél minimaal), ik zeg alleen dat ik geen oordeel vel over iets waar ik alleen in de pers over gehoord en gezien heb. Want de pers is nou niet altijd de meest betrouwbare bron....

Ja reina

Ben het helemaal met je eens. Waar halen wij onze informatie vandaan; alleen uit de pers in dit geval.
Lastig om daar een oordeel over te vellen. De bezoekregeling is minimaal, mogelijk moeten de ouders daar ook ver voor reizen, ook knap als ze dat elke keer volhouden. Hopelijk gooien ze niet het bijltje erbij neer en blijven ze vechten voor hun kind. Dan maken ze de meeste kans om het te blijven zien en mogelijk in huis te krijgen. Maar dat is wel een optimistisch scenario.

Alleen uit de pers

Ja zo ken ik er nog wel een paar. Dat Obama president van de V.S. is geworden heb ik ook alleen maar uit de pers...
Ik ben niet op een enkel berichtje afgegaan, ik verschillende kanten van het verhaal gelezen en gehoord, dus ook het interview met de MEE-mijnheer. Hij kon mij niet overtuigen dat er _concrete_ aanwijzingen waren voor op handen zijnde mishandeling of verwaarlozing. Nergens is genoemd tegen welk risico deze baby nu precies is beschermd. Er wordt wel steeds iets gezegd over het IQ en dat ouders te laat met hulpverlening in contact zijn gekomen om de hulp kans van slagen te geven.
Let wel: dat was dus al voor de geboorte! Niemand heeft dus kunnen zien hoe ouders reageerden op de baby, wat ze deden als de baby huilde, wat ze deden bij een volle luier. Niemand heeft concreet gedrag _kunnen_ waarnemen, omdat de baby er domweg nog niet was! Dus ja, dan durf ik de stellen dat er is uitgegaan van veronderstellingen. Gebaseerd op IQ en antwoorden op vragen. En gebaseerd op het feit dat ouders geen pleegzorgplaatsing wilden toen hen dit werd geadviseerd.
Mogelijk was er wel een concreet aanwijsbaar risico waar wij niet van weten, dan kan natuurlijk. In dat geval hadden ze ouders ook gewoon kunnen uitleggen tegen welk risico het kind beschermd werd. Bijvoorbeeld: "u kunt niet goed tegen harde geluiden en daarvan wordt u agressief. U heeft uw collega wel eens hard geslagen en ook de buurman toen zij teveel lawaai maakten en daar niet mee stopten. Baby's maken veel lawaai, ook 's nachts. En ze stoppen niet als u het vraagt. Wij zijn erg bang dat u agressief wordt tegen uw baby. Daar willen wij de baby tegen beschermen."
In dat geval had de MEE kunnen volstaan met de boodschap naar buiten dat er een concrete dreiging was in de thuissituatie en was heel het geneuzel over de verstandelijke beperking en "twee derde van de gevallen die problemen krijgen" etc., niet nodig geweest.
Groeten, Maw.