Annexatiedrift van schoonmoeder (beatrijs)
Beste Beatrijs, mijn schoonmoeder en ik hebben de nodige moeite gehad om aan elkaar te wennen. Gelukkig gaat het nu redelijk goed.
Sinds tweeënhalf jaar is zij oma van onze prachtige dochter, haar eerste kleinkind, en haar oogappel. Nu heeft onze dochter drie oma's en opa's en spreken wij thuis dus over oma 'Hellen', oma 'Mieke' en oma 'Truus'. Helaas heeft mijn schoonmoeder bedacht dat onze dochter haar 'oma Lief' moet noemen. Ze stuurt kaarten ondertekend met 'opa Klaas en oma Lief'. Ik vind dit heel vervelend, mijn dochter is nog op een leeftijd dat zij dit over kan gaan nemen en daarnaast wil ik geen onderscheid maken tussen de verschillende oma's. Hoe maak ik mijn schoonmoeder duidelijk dat ik dit niet wil, zonder dat zij zich hierdoor gekwetst voelt?
Oma wil speciaal zijn
----------------------------
Beste Oma wil speciaal zijn,
Wie zichzelf tot de enige echte 'oma Lief' bombardeert, impliceert dat de andere oma's niet of althans minder lief zijn, en dat is geen geschikte boodschap voor een kleinkind. Ik raad u aan om het nog even aan te zien. Ga niet meteen met uw schoonmoeder in discussie over haar annexatiedrift en haar kennelijke wens om zich van de andere oma's te onderscheiden door zichzelf een ongepaste koosbenaming aan te meten. Uw dochter kan nog niet lezen, en als u haar kaarten van oma voorleest, kunt u het achtervoegsel 'Lief' gewoon weglaten, en zonodig vervangen door haar voornaam. Blijf in de omgang van uw dochter en uw schoonmoeder vasthouden aan de normale aanspreektitel 'oma' zonder naam of andere achtervoegsels. Uw invloed op uw dochter is veel groter dan de hare, dus de kans is niet groot dat uw dochter deze toch wat buitenissige aanspreektitel overneemt.
Misschien waait bij dit ontmoedigingsbeleid oma's behoefte aan uitverkorenheid vanzelf weer over, als ze merkt dat haar zelfverzonnen eretitel niet aanslaat. Als uw schoonmoeder blijft aandringen op een voorkeursbenaming, kunt u tegen haar zeggen: 'Het spijt me, Hellen, maar voor Sterre zijn al haar oma's even lief.'
Beatrijs
Dat ligt eraan hoe ze het horen (weer)
Als Dochter ze later *echt* zo zou noemen, dan zouden ze zich wel een beetje schamen, denk ik. (Maar elkaar over en weer in eerste instantie ook zo gaan noemen, vrees ik).
Mochten ze hier nu meelezen, dan gaan ze mij daar eindeloos mee pesten. Hmmm, waarschijnlijk ook door elkaar ook zo te nomen, maar dan waar ik bij ben. Het is zeker wel duidelijk dat het mijn ouders zijn, of niet?
Eerlijk is eerlijk: ze draaien Kind niet op hoor. Daar zijn ze veel te verstandig voor. Maar vergeleken met mijn schoonouders zijn ze gewoon wat aanweziger.
Kraanvogel.
Frysk en hollands
Dag Pelleke,
Lastig, zo'n schoonmoeder. Qua titels hoeven wij het zelf niet te bedenken: ook wij gebruiken Pake en Beppe voor de Friezen. Wat wèl een kwestie is. is de verkering van mijn moeder, de Oma. Die noemde ze steeds 'Oom Voornaam' en dat irriteerde mij: het is immers niet haar broer 
Ik spoor de kinderen aan hem 'Opa voornaam' te noemen, of, zoals mijn dochter kiest, 'Opi'. (Het overbuurmeisje heeft een Opi en Omi die niet haar eigen bloedverwanten zijn, maar pleeggrootouders, dus dat vind ik ook wel passend.)
Ik ken het probleem wel, van een (groot)moeder en haar drang tot exclusieve aanbidding. Ik vind het heel vermoeiend. Je zou toch mogen verwachten dat wijsheid met de jaren komt, maar blijkbaar is dat een misverstand 
Omi
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar mijn moeder is 'omi', eigenlijk al sinds mijn oudste nichtje geboren werd. Ik weet niet waarom, misschien vond ze oma te oud klinken, ze was toen pas 50, maar aan de andere kant stond ze al jaren te springen om kleinkinderen...
Ik weet het niet, soms ontstaat zoiets gewoon, in ieder geval is ze niet irritant en kakkineus, en voor de kinderen is het handig: een oma en een omi.
Een opa was al overleden voor de kinderen geboren worden, dus de andere opa behoeft geen toevoeging.
Overigens is mijn mans oma "ouwe oma" en werd daarom z'n moeder voor het gemak maar "verse oma" genoemd door dochter (toen 4) 
