Annexatiedrift van schoonmoeder (beatrijs)

O ja

De extra grootouders die dat eigenlijk niet zijn Die hebben we ook. Toen de dochters van mijn eigen Beppe zelf allemaal beppe werden, werd zij Beppe Voornaam. Best wel modern eigenlijk, voor iemand van die generatie. Ik heb ook een over-oma gehad, maar die noemde we Oma Achternaam. En ik weet van de overgrootmoeder van mijn moeder (die ik dan verder niet gekend heb maar waaraan ik dan weer weinig gemist schijn te hebben), dat die zich door ieder familielid, hoe dichtbij of ver weg ook, Moeke liet noemen. Grappig hoe die dingen soms groeien.
Is er ook iemand bij wie de opa's en/of oma's door hun andere kleinkinderen anders worden aangesproken dan door je eigen kinderen? Wij waren voor mijn ouders de eerste kleinkinderleveranciers en het werd Pake en Beppe en daarom noemen de kinderen van mijn zus en zwager ze ook Pake en Beppe. Maar dat hoeft natuurlijk niet vanzelfsprekend te zijn.

Ja genista

Ja mijn moeder werd door door de oudste kleinkinderen van haar 2de man met tante plus naam aangesproken. Deze kinderen hadden hun eigen oma gekend, en waren er dus al toen hun relatie begon. Onze kinderen, en de jongste kleinkinderen van haar 2de man noemden haar oma, die zijn geboren zijn nadat zij waren gaan samen wonen.
Bij mijn man in de familie, noemen sommige kleinkinderen hun oma bij de voornaam, onze kinderen zeggen oma.

Namen noemen

Mijn ouders zijn in de zeventig, maar mijn neefje en nichtje (die nog een andere opa hebben) noemen hen wel oma/opa & voornaam. Mijn kinderen doen dat niet, vermoedelijk omdat ze geen andere grootouders meer hebben. Toen ik zelf nog grootouders had werden ze oma en opa "Achternaam" genoemd.
Mijn eigen oma, die enkele jaren geleden op verschrikkelijk hoge leeftijd overleed, werd na de geboorte van het eerste achterkleinkind "ouwe oma" genoemd en ook als zodanig aangesproken door de achterkleinkinderen. En het staat er misschien wat grof, maar het werd met respect uitgesproken

Oma, opa en omi

Hier ook een omi, mijn moeder. Niet vanuit het niet willen delen, maar vanuit de Zwitserse achtergrond van mijn moeder. Mijn oma mz. was voor ons ook omi, zo heet het daar. Dus mijn moeder wil ook 'omi' zijn. En om de verwarring te voorkomen is het wel handig.

De andere oma is gewoon oma, de opa's beiden in de wandeling gewoon opa. Hebben wij het erover dan is het opa achternaam. Oude oma, dat is hier mijn mans oma, die inmiddels helaas overleden is een paar maanden geleden. En dan is er nog oma achternaam (andere achternaam), de moeder van schoonmoeder (en oma van mijn man dus).

Lynn

Oma en nanna

De ene helft van de familie komt uit Engeland en de andere helft uit Nederland. Dat leidt tot nanna, nanna great (moeder van nanna), grandad en oma. Alle eigenaren van de in dit rijtje ontbrekende functies zijn overleden (verder dan de vierde generatie gaan we niet (-: ).

Vriendelijke groet,

Lydia

Hoe ga ik dit uitleggen in het kort.......

Mijn opa leeft nog en is al 40 jaar geleden hertrouwd die noemt onze dochter opa met voornaam, want zo noem ik mijn opa ook al mijn hele leven. Zijn vrouw is oma met voornaam. VOoral omdat ik dat ook al mijn hele leven doe. Mijn moeder is oma+voornaam. Mijn vader is opa+voornaam. Zijn vrouw is gewoon alleen voornaam, maar dochter zegt eigenlijk toch altijd oma+voornaam. Mijn schoonmoeder is oma+voornaam. Mijn schoonvader is opa+voornaam. Zijn vrouw wil met voornaam aangesproken worden, maar onze dochter blijft ook hier stug oma+voornaam zeggen. Zodra ze bij 1 van deze mensen is noemt ze iedereen gewoon opa of oma. Alleen als we thuis er over praten noemen we er de voornamen bij.

Ik heb de oma van mijn man ook nog gekend en die noemde ik ook oma. Die vrouw is bijna 98 jaar geworden en heeft onze kleine meid niet meer mee gemaakt.

Hhhmmm dat korte is niet helemaal gelukt, maar de familie is dan ook wel redelijk groot met 2 echte opa's en 2 echte oma's en nog 2 aangetrouwde nieuwe oma's hihi en niet te vergeten mijn eigen opa met vrouw.

Hier

2 stellen opa's en oma's, die opa/oma Voornaam worden genoemd als we het over hen hebben. Of gewoon opa en oma, en dan vraagt dochter (5): bedoel je de opa en oma van jouw kant of van papa's kant?
Vroegen noemden wij de opa's en oma's met hun achternaam, dus opa & oma Achternaam. Mijn nichtjes zeiden opa & oma Plaatsnaam, en dat vond ik altijd heel raar. Bovendien woonden mijn opa's en oma's in dezelfde plaats, dus voor ons was dat toch erg lastig geweest.
Dit doet me trouwens denken aan een verstandelijk gehandicaptevrouw waarmee ik gewerkt heb, die elke vroum "Truus" noemde en elke man "Piet". Dus dan was het: komt Truus met de tas vanmiddag werken? Nee, Truus met de bril! Of Piet met de grote voeten. Of Truus met het jasje aan.

Lief

Maar het gaat er natuurlijk om dat oma een naam opdringt aan haar kleinkind waar schoondochter niet op zit te wachten.
Nou ga ik er vanuit dat iemand zelf mag bepalen hoe die genoemd wil worden. En ik zou ook wel willen weten waarom die oma dat zo graag wil dat haar kleinkind haar omalief noemt. Er kan een verhaal achter zitten uit de achtergrond van oma.
Het kan zinvol zijn om dat eens neutraal, zonder oordeel of boosheid, te vragen. En in het aanhoren en bevestigen van dat verhaal kun je mogelijk acceptatie vinden en begrip. En kan het zelfs zijn dat het voor oma minder belangrijk wordt om zo genoemd te worden vanwege jou begrip.

Pelle

Schoonvader is heus 70 en vindt het geen punt dat mijn kinderen hem Opa M... noemen....

Hmm

Vroeger noemden wij onze opa en oma van vaders kant opa en oma achternaam, of opa en oma Emmer (ze woonden in Emmen, dat vonden wij kennelijk een leuke woordspeling...). Bij hen thuis gewoon opa en oma. De ouders van mijn moeder waren gescheiden; we hadden alleen contact met oma Achternaam (ook wel stiekem stomme oma genoemd).

Spruit heeft nog mijn moeder (oma voornaam), en de duitse tak: schoonmoeder (oma voornaam), schoonvader plus vrouw (opa en oma voornaam), en oma van mijn man (ook oma voornaam, en zij is 91!) Bij contact afwisselend oma/opa voornaam en gewoon opa/oma. De oma van mijn man noem ik ook oma, en dat vindt ze fijn

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verwarring

Een beetje een zijstraatje, maar wat hier nogal eens verwarring gaf was het gebruik van oma en ome. Tangoman (of moet ik zeggen manlief) spreekt zijn ooms aan met ome en leerde dit dus ook zo aan de kinderen. Zo hebben ze een ome R. (zwager van mijn man) en een ome H. (broer van man). In het begin zeiden de kinderen dus weleens oma R. en oma H. wat dan weer een opmerking van die personen opleverde natuurlijk, want zij waren toch geen oma!

Pelle

Je stelde dat opa en oma voornaam ondenkbaar zou zijn vanwege de leeftijd, vandaar mijn reactie. Ze noemen opa en oma gewoon opa en oma, maar als ze aan mij willen duiden welke oma ze bedoelen, gebruiken ze hun voornaam. Dus Opa M...
En ook op verjaardagen, als er veel familie is en dus meerdere opa's en oma's (want dan zijn de broers en zussen van mijn schoonouders er die ook kleinkinderen hebben) Opa M...zeggen is dan handiger omdat dan de goede opa reageert..

Pelle (volslagen ot)

Volgens mij kwam jij ooit met de tip voor goedgemerkt.nl als je labels nodig hebt voor kinderspullen. Erg goede site, bedankt dus!
Groetjes
Massi

Wat dachten jullie dan van:

'vroeger' had ik 3 oma's en 2 opa's die allemaal in dezelfde woonplaats woonden en het ergste was, die 3 oma's hadden ook nog 's dezelfde voornaam!
hahaha
Al die geweldige oplossingen van jullie werkten dus niet.
Het ging om de ouders van mijn moeder, mijn overgrootmoeder (moeder van opa) en de broer van opa+vrouw die kinderloos waren en mijn moeder 'medeopgevoed' hadden. Dat werd dus gewoon door mij (het allereerste kleinkind+achterkleinkind want mijn moeder was enigst kind) vanzelf opgelost.
Mijn overgootmoeder heette al 'opoe' (zo noemde mijn moeder haar oma dus) mijn eigen grootouders hadden een hondje dus opa en oma 'hondje' en mijn moeders oom en tante (die medeopvoeders dus, die kinderloos waren) opa en oma 'visje'.
Opgelost probleempje, wel handig zoveel grootouders in 1 woonplaats, ik ging menig vakantie of weekend van de 1 naar de ander en kreeg overal mijn lievelingsteten en we deden alleen leuke dingen (trein rijden ofzo of zwemmen).
Volgens mij zoeken kinderen vanzelf een of andere benaming als ze onderscheid willen. Ik geloof niet dat in de mond gelegde koosnaampjes van oma's overnemen, of de oma moet écht de liefste zijn, dan misschien.......
Overigens hebben ze het bij mijn man in zijn thuisland veel beter voorelkaar. Daar hebben opa's en oma's van beide kanten een andere 'aanspreektitel' dus van moeders kant anders dan van vaderskant. Ook ooms en tantes en oudooms en oudtantes en neven en nichten. Eerst is het wat verwarrend omdat wij dat allemaal niet zo gewend zijn. Maar het is erg handig als er een of andere neef verschijnt die ik nooit gezien heb, kan ik uit de aanspreektitel al opmaken van welke kant ie komt en waarvan hij dus directe familie is of moet zijn, maak je ook geen grote blunders in het eerste kennismakingsgesprek ofzo.
groeten albana

Dat albana

Is is heel veel culturen zo. Nederlanders zijn erg spaarzaam met familie-titels en komen niet verder dan over-over-over of achter-achter-achter. In veel talen is er gewoon een woord voor achterachternicht of overovergrootmoeder. Wij maken niet eens onderscheid tussen schoonzus-schoonbroer-zwager en zwagerin. Of tussen een tantezeggertje-nicht en een gewone nicht.

Tirza

Verschillend noemen

Mijn kinderen noemen mijn ouders en mijn schoonouders (dus ook mijn stiefschoonmoeder) opa en oma voornaam.

Mijn neefje noemt mijn ouders opa en oma automerk en zijn andere opa en oma: opa en oma ander automerk.

Bij mijn kinderen is dat gewoon zo gegroeid. Ik heb daar nooit enige sturing aan gegeven en zij hebben dat gewoon zo bepaald. Geen idee eigenlijk hoe ze die voornamen te weten gekomen zijn. Want ik noem mijn schoonvader echt nooit bij de voornaam. Ik zeg nog net geen mijnheer achternaam tegen hem . Ik denk eigenlijk dat ze dit hebben overgenomen van de andere neefjes en nichtjes en dat, consequent als ze zijn, bij mij thuis ook hebben ingevoerd. Mijn ouders zijn rond de 80 en ik heb eigenlijk geen idee wat ze daarvan vinden. Mijn vader vindt dit denk ik wel best en mijn moeder verdenk ik ervan dat ze het maar voor lief neemt, maar liever haar tong eraf bijt dan dat ze er iets van zal zeggen. Nooit bij stil gestaan overigens, bedenk ik me nu pas.

Dat mijn neefje zijn opa en oma anders noemt dan dat mijn kinderen dat doen, komt denk ik door de sturende invloed van mijn zus. Die heeft daar, itt mij, wel wat principes over. Zo mocht neefje mij eigenlijk ook niet Rosase noemen maar alleen maar tante Rosase. En vindt ze het verder prima dat mijn kinderen haar gewoon Rosaseszusnaam noemen en niet tante. Ik daarentegen vind dat ik zelf mag bepalen hoe het kind mij noemt en ben voor Rosase gegaan. En kind heeft, braaf als hij is, dit gewoon overgenomen. En even voor de duidelijkheid: deze discussie tussen mijn zus en mij was gekscherend. We hebben bepaald dat we het niet met elkaar eens zijn en het kind heeft gekozen. Of mijn zus heeft bepaald dat ze het achteraf gezien toch niet zo belangrijk vond. Dat kan ook.

Het neefje en nichtje van mijn neefje noemen hun opa en oma volgens mij trouwens ook opa en oma voornaam. Ik vermoed dus echt dat hier de invloed van mijn zus spreekt.

O is dat zo? (andere benamingen)

Is dat in veel culturen zo? Nog nooit over nagedacht ook eigenlijk, moet ik eerlijk zeggen.
Het praktische 'nut' ervan wordt me nu de kinderen wat ouder worden ook steeds meer duidelijk. Familiebanden zijn daar nogal 'wijdverspreid' (misschien ook door die benamingen?), ze weten precies wie wat van hun is, een achternicht van moeder of van vaderskant (dus voor de kinderen van opa of van oma's kant) en zelfs als ze het niet weten, herkennen ze elkaar wel aan b.v. de achternaam ofzo. Dan kom je iemand tegen (bankbediende b.v. dit jaar) en dat blijkt een achterneef van man's moeder te zijn (achternaam staat op kaartje of borst van bankbediende) en omdat bankbediende man's naam op moet schrijven heeft hij 'm ook meteen door en dan krijg je zulke gesprekken....: "ooo, ben jij van 'jansen' , van welke jansen? Nou van jansen uit dat en dat dorp (naam dorp van opa van man) Oo en ken jij die en die jansen (voornaam moeder van man), Jaha dat is mijn moeder! Ja, want ik ben de zoon van ...(voornaam moeder van bankbediende) en dat is een nicht van die en die kant van die en die(voornaam moeder van man) jansen."
In Nederland zou zoiets ondenkbaar en onsnapbaar zijn. De nicht van je moeder heet 'achternicht' en die van je vader ook. Zelfs aangetrouwde neven en nichten heten zo. Dus snap je niks van zo'n verhaal. Dáár is het door de andere benamingen meteen duidelijk. Ook voor de kinderen....als ik zeg dat is de 'neef' van je vader weten ze meteen of die van opa's broers/zussen is of van oma's broers/zussen. Dus van wie dié weer familie zijn.
Het duurt even tot je 'm door hebt en al die benamingen kent, maar het is écht handig om familiebanden te begrijpen hoe die in elkaar zitten.
Hier weet ikzelf amper of ooms en tantes van mijn vader/moeder van welke kant zijn. Geen idee. Het zijn gewoon ooms en tantes. Laat staan dat ik kan redeneren of ze een andere achternaam hebben of niet (b.v. zus trouwt en heeft andere achternaam).
Jaha ik heb ze allemaal wél gezien en leren kennen (ik was de oudste tenslotte dus werd aan iedereen getoont) en weet ook nog net hoe ze heten (voornaam+tante/oom) maar aangetrouwd of van welke kant, het is 1 pot nat voor mij.
Daar is het gewoon erg logisch dus begrijpbaar en beredeneerbaar. Zelfs voor een kind, want 13 jarige begint het ook te snappen.
groeten albana

Hier

noemde Oudste zoon zijn opa's en oma's naar hun honden, dat bedacht hij zelf.
het was dus opa en oma Jimmy en opa en oma bobber.

Nu ik meer kinderen heb, nemen die dat over, echter de beide honden zijn allang dood.
We hebben het dus nog steeds over Oma Jimmy en Oma Bobber, terwijl jongste zoon die honden nooit heeft gezien, en dus niet eens weet waar die namen vandaan komen, en middelste gewoon zich niet meer kan herinneren dat die honden er waren. Oudste heeft het besloten, en zo zal het blijven.

Polly

Dat soort dingen blijven inderdaad. De meneer die wij intern met "Joepie Lada" aanduiden, heet nog altijd zo, al heeft hij inmiddels al met vijf andere merken gereden

Albana

Het kan nog erger. Mijn partner is een Indonesische Chinees. En bij die groep (en ik vermoed bij alle Chinezen) is er niet alleen verschil tussen tantes van vader- en van moederskant, maar maakt ook de plaats in de rij nog uit. Dus er is een aanspreektitel voor 'eerste zuster van moeder' en een andere voor 'tweede zuster van moeder' en zo verder.

Daar doen ze in zijn familie niet echt aan trouwens, al zijn tantes heten Ie.

Heet iemand bij hem tante, dan is het dus *geen* familie, want naar goed Indonesisch/Indisch gebruik worden alle vrouwelijke kennisen van de generatie van je ouders aangesproken met 'tante'.

Hij heeft dan trouwens wel weer een "oom B" die werkelijk een broer van zijn moeder is, maar de meeste van zijn ooms zijn geen familie. Dit om de verwarring voor de buitenstaanders erin te houden

Groeten,

Temet

Temet

hier in Indonesie hoor je naast 'oom' en 'tante' als respectvolle term voor oudere of meerdere ook nog wel 'opa' en 'oma', al wordt dat ook wel voor de grap gebruikt.

Om het verwarrend te maken, in de maleisische Disney serie Upin en Ipin heet de oma 'opah'...

Groot en klein

oudste noemde alles opa/oma voornaam. Eigenlijk omdat nichtje dat half jaar ouder is dat ook deed.
Jongste kwam met grote en kleine oma. Toen we eens vroegen waarom, was haar antwoord 'die is dikker', terwijl er weinig verschil is. Grote oma is wel meer aanwezig als ze ergens is.

Nog lang niet relevant (maar toch een dilemma)

Kind is vier maanden, dus op dit moment noemen alle opa's en oma's zichzelf nog gewoon 'opa' en 'oma'. Maar ik heb al wel een ander probleem ontdekt.

Vroegah noemden wij de ene (leuke) helft opa Voornaam en oma Voornaam; en de andere (minder leuke) helft opa Achternaam en oma Achternaam. Dat waren overigens de ouders van mijn vader. Als we de hele 'unit' tegelijk aanduidde dan was dat 'opa en oma komen vanavond' voor de leuke helft, en 'opa en oma Achternaam komen volgende week' voor de minder leuke helft.

Maar nu heeft ons kind gewoon vier leuke grootouders, die op individueel niveau allemaal opa of oma Voornaam heten (nu nog althans). Maar ik weet niet hoe ik ze samen moet noemen. De ouders van mijn man is makkelijk; dat is gewoon weer 'opa en oma Achternaam'. Mijn ouders kan ik natuurlijk ook 'opa en oma Achternaam' noemen, maar dan heten ze opeens hetzelfde als *mijn* vervelende opa en oma. Maar opa-Voornaam-en-oma-Voornaam is ook zo lang (oma's naam heeft vier lettergrepen).

*zucht*, we zijn er nog niet uit. Misschien opa en oma gewoon verbieden langs te komen. Dan worden ze vanzelf vervelend, en dan klopt het weer

Overigens zie ik geen van de grootouders doen zoals in de vraag aan Beatrijs. Hoewel wij hier wel de 'running joke' hebben om mensen heel expliciet als 'de liefste' aan te duiden (al dan niet genuanceerd als 'het liefste oudste kleinkind'). Maar dat terzijde.

Kraanvogel

Out of the box kraanvogel!

Je zult bijnamen moeten verzinnen. Inspiratie genoeg in dit draadje! Is er niet een opa/oma veel dikker dan de andere? Of heeft een huisdier?

Dan weet ik wel wat (weer)

Dat wordt dan duidelijk 'opa & oma druk' en 'opa & oma rustig'.

Kraanvogel.

Haha kraanvogel

Vinden ze dat leuk denk je?

Kinderen verzinnen het zelf

Mijn oudste noemt mijn ouders tegen mij altijd 'jouw ouders' en haar andere opa en oma 'opa en oma'. Wel een beetje pijnlijk en het geeft ook duidelijk de voorkeur weer. Als we er zijn zegt ze trouwens gewoon 'opa en oma'. De overoma's heten beide 'oude oma achternaam'. Jongste heeft van haar vaders kant geen echte grootouders, maar noemt de moeder van de ex van haar vader 'oma naam huisdier'. Jongste noemt mijn moeder 'oma handje' omdat ze een hand heeft die het niet doet (is verzonnen door mijn nichtje). De namen zijn allemaal door de kinderen zelf verzonnen, maar ik vind ze niet allemaal even geslaagd

Grootmama

Ik had altijd een grootmama/grootpapa en een oma (zonder opa, toen ik hem veel later leerde kennen werd dat grootvader).
Mijn kinderen hebben een oma-voornaam en opa-voornaam en een "omagrootje" plus opa. Mijn grootmama en grootpapa werden door mijn kinderen ook zo genoemd, en mijn oma werd door mijn kinderen 'mooie oma' genoemd, vanwege de vele sieraden.
Als een oma graag een bepaalde benaming wil krijgen, valt dat best te 'verdienen', een oma-lief moet dan gewoon de hele dag alles en iedereen lief noemen, dan wordt ze vanzelf wel oma-lief genoemd. Mijn moeder zegt tegen een kleinkind bijv. altijd een bepaald troetelnaampje, met als gevolg dat hij haar zo noemt.

Volgorde en namen (temet)

Daar ook, de oudste broer/zus, de jongste broer/zus daar zijn 'aparte' benamingen voor. Voor die ertussen zijn ook benamingen, maar die 'snap' ikzelf nooit zo goed of ik weet wel welke het zijn, maar de volgorde weet ik niet ervan.En dan ook nog met dus de benaming van welke kant ervoor.
Omdat het anders met hun eigen naam erbij van die lange lappen worden, verbasteren ze het wel.En dat wordt dan hun 'aanspreektitel' zeg maar. Dus i.p.v. oom-pietje-de jongste, wordt het oom-jonkie ofzoiets.
Dus al die familieleden hebben een 'aanspreektitel' die bij officiëlere toestanden wordt gebruikt (als hij wordt voorgesteld of als je 'm nog niet vaak hebt gezien) en als je 'm langer en beter kent mag je zeggen: "Hallo oom jonkie".
Het lijkt misschien ingewikkeld maar het zit taaltechnisch erg logisch in elkaar, dus uit het woord alleen (zelfs als je het niet zou begrijpen) kan je het al wel destileren.
Laatst kwamen we bij verre familie en daar waren meer 'ooms' qua aantal bij elkaar dan ik ooit had meegemaakt, dus ik hoorde opeens benamingen die ik nog nooit had gehoord, maar ik snapte 'm meteen.
Oudste (18) heeft de clou al jaren door, jongste begon deze zomer de logica er ook van in te zien.
Die hoorde ik zelfs debateren met een nichtje waar ze vaak mee speelt :" Dus die en die is joúw oom? De broer van je vader?"
groeten albana