Annexatiedrift van schoonmoeder (beatrijs)

En dat post je hier?

Waar iedereen het heeft over manlief, zoonlief, dochterlief..........Ja, gut, weet je, ik zie het probleem niet zo. Wees blij dat oma zichzelf lief vindt.
Hier is maar één oma en verder niks, dus dat is makkelijk.

Tirza

Hier

Iha. opa/oma Voornaam, zoals man en ik het zelf vroeger ook deden. Mijn ouders hebben een voorkeur voor alleen hun naam, en ik denk dat de kinderen die meestal ook gebruiken zonder het opa/oma ervoor. Ikzelf gebruik het wat door elkaar. Mijn schoonvader noem ik wel consequent opa Voornaam tegen de kinderen omdat ik denk dat hij daar de voorkeur aan geeft.
Over het algemeen vind ik dat men zelf mag aangeven hoe men genoemd wil worden (dit is ook de mening van Beatrijs) tenzij het natuurlijk te gek wordt zoals in het voorbeeld.

Gescheiden oma

Hier heten de 'echte' oma's en opa's Oma Voornaam en Opa Voornaam, en de 'stief'-oma heeft er op eigen initiatief 'omie' van gemaakt. Tenslotte is ze door met opa getrouwd te zijn ook oma geworden van onze kinderen, maar ze wilde de 'echte' oma niet voor de voeten lopen door die titel over te nemen. Prima opgelost.
Overigens leven de opa's en 1 oma al niet meer. Toch heet de overgebleven oma nog steeds Oma Voornaam, al is het niet meer nodig om het onderscheid tussen de diverse oma's duidelijk te maken.
Ik zou overigens ook in protest zijn gegaan als 1 van de grootouders zichzelf een speciale naam was gaan aanmeten. Het is wat anders als het vanuit de kleinkinderen zelf komt.

Hier

Mijn man is geen Nederlander en zijn ouders praten ook geen Nederlands dus mijn kinderen noemen opa en oma daar gewoon opa en oma in de locale taal. Mijn ouders noemen ze opa en oma. Als we thuis in het Nederlands praten over opa en oma dan noemen de kinderen vaak de woonplaats er bij om onderscheid te maken of ze gebruiken het locale woord voor opa/oma in de taal van mijn man. De woonplaats hebben ze zelf verzonnen als bijnaam.

Ik zelf noemde vroeger mijn ene oma naar haar woonplaats en de andere naar haar huisdier. Niet waar ze bij waren want dan was het gewoon oma maar thuis als ik met mijn ouders of anderen over oma praatte. Een vriendin van mijn oma noemde ik ook oma maar dan met de voornaam erbij.

Mijn kinderen noemen een oudere kinderloze tante van mijn man ook oma. Wederom in de locale taal en dan met haar voornaam erachter. Deze 'oma' heeft zelf geen kleinkinderen en ze vind het erg leuk om zo toch een beetje oma te zijn, al gaan we er helaas veel te weinig heen vanwege de afstand.

Van alles

de directe opa's en oma's titel+ voornaam.
De indirecte (aangetrouwde, etc) daar zit wat variatie in naar gelang de leeftijd van mijn dochter toen ze er bij kwamen. De opa en oma die er tijdens de scheiding bijkwamen bij mijn ex zijn ook titel+ voornaam geworden. Toen was ze 11 maanden.

De moeder van mijn vriend noemt ze gewoon bij haar voornaam. Terwijl ze zijn vader en zijn vriendin als oom en tante aanspreekt op hun verzoek. Ze was ruim 4,5 toen die erbij kwamen.

De vriendin van mijn vader daar heeft ze nog geen naam bij bedacht. Die heeft ze nog niet zo vaak gezien. Zal mij niets verbazen als dat ook gewoon haar voornaam gaat worden.

Ik denk dat dat ook van belang is bij gescheiden ouders en grootouders wat is de leeftijd waarop de personen in hun leven komen.

Wij

Gebruikten zelf oma en opa + plaatsnaam. Onze kinderen hebben oma's en opa's + Voornaam, en de aangetrouwde man van mijn moeder wordt alleen bij zijn voornaam genoemd. Ze zijn allemaal ook nog aardig fit / jong, dan gaat dat denk ik makkelijker.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Bij ons

Heeft de oudste er zelf 'oma met de hond' en 'oma met de opa' van gemaakt.
We zien beide kanten niet zo vaak en hebben het ook nauwelijks over ze, dus het is ook niet echt een issue.

Zoals jullie weten...

... ben ik inmiddels 16 maanden oma. En ik moet bekennen dat het lastig is je positie te vinden.
Als je moeder bent, ben je uniek voor je kind, er is maar één moeder en dat ben jij.
Als je oma bent, voelt je kleinkind uniek voor jou - maar voor het kind ben je een van de twee oma's.

Gelukkig vind ik die andere oma heel aardig.
En 'gelukkig' woont ze net zo min in de buurt als ik.

Maar stel dat ik die andere oma níet aardig zou vinden terwijl ze om de hoek van de straat woont en kleinkinderen dagelijks ziet, mwah, dan zou ik misschien ook vechterigheid moeten onderdrukken.

Zelf heb ik nooit een oma gehad, waren beide al overleden.
Mijn kinderen hebben/hadden een oma en een beppe. Oma zagen ze ongeveer eens per week, beppe een paar keer per jaar. Ook erg oneerlijk dus. Waarbij ik aanteken dat ze voor oma lange tijd de enige kleinkinderen waren, terwijl beppe zeven kinderen met bijna allemaal kinderen had.

Het leven is niet eerlijk.

Het is de kunst iets goeds te maken van de relaties om je heen, dichtbij of op afstand, en je niet te laten verleiden tot strijd. Dat leidt alleen maar tot ellende en je wordt er geen mooier mens van!

Mijn moeder was al overleden toen ik kinderen kreeg, mijn vader werd meestal "opa Achternaam" genoemd in gesprekken maar werd aangesproken met "opa". Van hun vaders kant was de opa overleden voordat mijn oudste kon praten, de oma leeft gelukkig nog en wordt "oma Voornaam" of gewoon oma genoemd.
De ouders van mijn partner zijn in hun leven gekomen toen mijn kinderen ongeveer 8 en 5 waren. Mijn schoonmoeder vroeg voor de eerste ontmoeting hoe ik wilde dat mijn kinderen hen noemen. Dat vond ik erg prettig en lief van haar. Ik heb ik haar gezegd dat ze dat het beste aan de kinderen zelf kon vragen. Ze gaf hen toen als mogelijkheid "opa en oma (Achternaam)" of de voornamen. Mijn kinderen kozen direct voor "opa en oma Achternaam".

En hier

Als we het over opa's en oma's hebben noemen we die Opa en Oma Voornaam, maar mijn kinderen spreken ze meestal wel met opa of oma aan. Ze hebben er een heleboel dus anders wordt het wel erg verwarrend.

Vroeger hadden wij een Leuke Opa en Oma en een Stomme Opa en Oma, gelukkig zagen we die laatste ook maar een keer per jaar.

Hier

hadden mijn ouders een boot en een hond dus werd het Opa Boot en oma Beer (naam van de hond). Mijn schoonouders wonen in R. dus werd het Opa en Oma R.

Toen ik klein was leefden mijn opa's al niet meer. Mijn moeder kon niet opschieten met haar schoonmoeder dus die oma zagen we niet of nauwelijks. Mijn andere oma zag ik regelmatig en die noemde ik gewoon oma.

Hier

Mijn kinderen zijn in het gelukkige 'bezit' van twee volledige stellen grootouders, en spreken die aan met Opa en Oma, en als er over ze gesproken wordt is het Opa/Oma Achternaam. Ze hebben gelukkig makkelijke namen.

Had destijds wel het idee dat ze mijn schoonouders wellicht konden aanspreken met de Indonesische namen voor Opa en Oma, maar zij hadden al een serie kleinkinderen, van wie een aantal in het buitenland (waaronder Indonesië) en voor al die kinderen zijn ze al Opa en Oma - op zijn Hollands dus - dus dat zijn ze voor onze kinderen net zo goed.Maar met die achternamen is er geen verwarring.

Hier bij de kinderen wel een voorkeur voor het ene stel grootouders boven het andere, maar ook de andere Opa en Oma worden met gejuich begroet en als die zich aan de voorkeur storen (ze merken er in de praktijk weinig van gelukkig) laten ze het niet merken. Hele lieve grootouders en geen concurrentiestrijd hier, we boffen maar.

Groeten,

Temet

Kinderen

onze kinderen hebben bij hun opa's en oma's het zelf grotendeels bedacht.
Wij hebben dus een opa Motor (rijdt op zijn 80e nog steeds motor), zijn vriendin heet gewoon haar eigen naam, zonder toevoegingen (is 25 jaar jonger en echt geen oma), oma is gewoon oma omdat we er maar 1 hebben. Dan hebben we ´gewoon´ opa, dat is de exvriend van oma die de kinderen al vanaf hun geboorte kennen en liefhebben. Dan de huidige vriend van oma, dat is ´voornaam´ of opa ´voornaam´. We hebben nog een opa en oma gehad maar die hebben alle contact verbroken maar dat waren opa en oma ´naam huisdier´.
En wij hebben daar eigenlijk niet in gestuurd, dat is door de kinderen zelf zo verzonnen en het is zo gegroeid.

Berber

Klassiek, dooie opa! haha

Hier de ene opa en oma bij de voornaam en de andere (mijn ouders) gewoon opa en oma.

De kinderen zijn erg dankbaar dat ze allevier de grootouders nog hebben, ze beseffen dat dat een waardevol iets is. Ook zijn de 4 grootouders allevier dol op de kleinkinderen. De tijd komt ooit dat ze er niet meer zullen zijn en dat zal denk ik heel erg moeilijk worden.

Hibiscus

Hahaha

Het is in der tijd veranderd, eerst was het "opa en oma met de hondjes" en "oma bimbam en opa snor" De eerste spreekt voor zich, oma bimbam is vernoemd naar haar klok die bimbam deed en de kinderen geweldig vonden. Opa snor had een pratichte grote snor! Die termen vonden onze dochters kinderachtig worden (en wij ook), Dus nu is het opa en oma woonplaats. (Opa snor is inmiddels overleden, maar was, is, en blijft waarschijnlijk Opa Snor!)

Hier

Is het ook opa/oma en dan de voornaam. Stiefoma wordt gewoon bij de voornaam genoemd.
Wij noemden onze opa's en oma's vroeg opa/oma en dan de achternaam. De tijden zijn dus wel veranderd. Ik had een oudoma die van de achternaam Hogervorst heette en die werd oma Hogie genoemd. Zo noemde mijn moeder haar ook, dus dat deed iedereen.

Wat ik me afvraag van mezelf

ik vraag me altijd af waarom ik zo'n hekel heb aan titel 'omi'. Ik vind het aanstellerig ofzo. En dan denk ik: jee, laat die mensen, kan het schelen. Maar toch krijg ik echt rillingen van ergernis van de aanspreektiel 'omi'. Snap het zelf dus niet helemaal.
Ouders heten gewoon oma en opa 'naam' en schoonouders ook. En ja, er is sprake van een duidelijke voorkeur en verknochtheid maar die uit zich dus niet in de aanspreetktitel. Oudste ging toen hij 9 was een paar sessies naar psycholoog en die zei tegen mij: z'n opa is wel erg belangrijk voor hem hè? Ach gossie, ik hoefde echt niet te vragen welke opa ze bedoelde!

Haha

wie is dat in vredesnaam? Daar kan mijn ergernis niet vandaan komen want dat ken ik niet. Maar ben allang blij dat het nog iemand opvalt, want ik voel me altijd zo onverdraagzaam.

Voor het eerst

Ik had maar een oma en die heette oma. Er was ook nog een opa ergens, maar daar was het contact slecht en haperend mee. Ik heb hem wel eens gezien, maar nooit opa genoemd. Dan was er ook nog een ander oma die 'moeder van mijn moeder heette' als we over haar praatte (zelden) en toen ze dood ging de passende naam 'oma dood' kreeg.
Mijn kinderen barstten van de oma's en opa's. Mijn oma was er nog, mijn ouders, de oma van mijn man, zijn ouders en hun nieuwe partners.
Er was er eentje die onder de noemer 'oma' zonder misverstand herkend werd, en dat was mijn oma (die dus eigenlijk hun overgrootmoeder was). Dan was er eentje die zichzelf en tegen iedereen tot oma van iedereen bombardeerden door zelfs de afdelingstelefoon van het bejaardenhuis op te nemen met de woorden 'met oma'. Dat was de oma van mijn man (onder ons 'oma + halve achternaam')
De rest heette bij hun voornaam.
Inmiddels is de dooi ingezet en is het leger grootouders uitgedund tot mijn ouders en de moeder van mijn man. Die laatste heet bij haar voornaam, hoewel ze er daar twee van heeft en zichzelf wisselend benoemt.
Gisteren kreeg ik een mail van mijn dochter. Ze zit weer op zee. Ze feliciteerde me van harte met haar eigen verjaardag en of ik opa en oma even wilde bedanken voor hun mail.
Dat zijn mijn ouders. Voor het eerst.
Groet,
Miriam Lavell

Hier ook

Hier hebben de opa's en oma's ook de toevoeging met hun eigen naam. Bewust gedaan omdat een collega van mij een keer vertelde dat ze het nog altijd over oma Tosca had (dat was de naam van de hond van oma, alleen die hond was al 16 jaar dood en oma heette nog steeds oma Tosca)
Dat leek me niet handig (mijn ouders hadden ook een hondje als herkenningspunt) dus de voornaam leek me handiger en logischer dan plaatsnaam of boot ofzo...(ik ken ook iemand die opa boot heet en een opa vliegtuig)

Voornaam

Hier heten alle opa's en oma's opa+ voornaam en oma + voornaam. Kind gebruikt opa en oma en als we met zijn allen zijn, gebruikt zij de voornaam erbij.

Dochter heeft dus 3 opa's, maar stelt nog geen vragen over hoe dat kan.

Mijn oma's en opa's heette altijd met achternaam. mijn oma leeft nog en dochter noemt haar dus ook oma achternaam en soms ouwe oma.

En hier

Vroeger noemden we mijn opa en oma van moeders kant gewoon opa en oma en eventueel opa en oma achternaam. De oma van vaders kant is overleden toen ik 2 was, die opa heeft nog lang geleefd, maar door allerlei omstandigheden zagen we die zelden, dus die hoefden we geen naam toe te kennen. We hadden het toch nooit over hem.

Mijn zoon noemde zijn opa en oma naar het huisnummer. Opa en oma van de 5-en-de-8-deur en opa en oma van de 6-deur. Dochter heeft dat veranderd in de autokleur. Opa en oma van de "kleur" auto.

Ach, het werkt en niemand heeft er bezwaar tegen.

Overgrootmoeder

Mijn overgrootmoeder (die pas overleed toen ik al volwassen was, het goede mens werd 100) heette overoma. Ik was geloof ik al 16 toen het tot mij doordrong dat dat niet de standaardtitel voor de oma van je moeder was.
Maar hij beviel goed, dus mijn zoon had de eerste jaren van zijn leven ook een overoma - mijn oma dus. Zo duid ik haar bij het foto's kijken ook aan 'kijk, dat is overoma'

Groeten,

Temet

Leuk onderwerp!

Ik had twee opa's. Mijn lievelingsopa noemde ik gewoon 'opa' (ook wel liefkozend 'opi', ik had geen verstand van kakkinositeit). Mijn andere opa lag me niet zo, en dat was wederzijds. Hem noemde ik opa Achternaam... liefst had ik hem meneer genoemd maar dat mocht niet. Ik heb altijd maar 1 oma gehad dus dat was makkelijk. Die ene oma is trouwens reuze oud geworden, dus voor mijn kinderen was ze er ook nog. Zij noemden haar oma Voornaam. Dan zijn er ook nog een 'gewone oma' (zo noemen ze haar ook) en een minder geliefde 'oma verbas

Oma en grootmoeder

Bij ons thuis was het ene stel opa en oma, het andere grootvader en grootmoeder. Simpel doch doeltreffend.
De opa's en oma's nu heten titel+voornaam, al neigt zoon er alweer naar die titel weg te laten (wat niet de bedoeling is, wat ons en de opa's en oma's betreft).
Tussen de grootouders is geen concurrentiestrijd. Het ene stel zien we wel vaker omdat ze dichterbij wonen, en ver-weg-oma zegt dan ook wel eens dat ze graag ook dichtbij zou wonen, maar dat is het wel. Ik moet niet denken aan de situatie zoals bij Beatrijs.

Omi

is bij ons bedacht door mijn schoonmoeder, kan er niets aan doen. Ik geloof niet dat mijn schoonmoeder haar omatitel wilde delen met haar moeder en schoonmoeder. Vandaar de omi

Maar ik vergeef het haar wel, omdat mijn schoonouders (en eigen ouders) uitermate respectvol naar elkaar en naar ons omgaan als het om opvoeding en opa en omatitels ed gaat. Alleen de broer van mijn man heeft een koosnnaampje, maar die heeft zoon zelf bedacht en niet mijn schoonmoeder

Verder is het dus opa en oma voornamen. En de Omi's (sorry Cobi) zijn Omi hond (omdat ze een akelig, naar, bijterig mormel heeft) Omi Zee (mijn Scheveningse refo-oma die ze een handje vol keren per jaar zien en mijn moeder wist te vertellen dat het toch jammer was dat mijn vader bij zijn overlijden de heer nooit meer had gevonden en mij wist te vertellen dat we helaas allemaal verdoemd waren.) en gewoon Omi

Voornaam

Zoals ik al schreef noemen onze kinderen hun opa en oma van vaders kant bij de voornaam. Niet opa + voornaam maar echt alleen de voornaam. Ook overgrootmoeder werd bij de voornaam genoemd. Ik moest er erg aan wennen, mijn eigen oma was altijd oma + achternaam en u.

Mijn eigen overgrootouders heb ik niet gekend, onze kinderen houden nog steeds erg veel van hun overgrootmoeder (van vaders kant), ook al is ze nu alweer 2 jaar overleden. We hebben het zeker wekelijks, zo niet dagelijks over haar, maar ze was een bijzonder lieve vrouw en ook ik mis haar nog erg, terwijl het dus mijn schoonovergrootmoeder was.

Hibiscus

Hier

Hier opa en oma van papa of opa en oma van mama om duidelijk te maken wie we bedoelden. Ze spraken ze aan met opa en oma. Mijn moeder was een halfjaartje samen met haar 2de man toen onze oudste werd geboren, en gelukkig hebben we hem gelijk opa genoemd. Opa kreeg tranen in zijn ogen toen hij hoorde dat wij besloten hadden hem de "titel" opa te geven. In de loop der jaren bleek hij een fantastische opa voor onze kinderen te zijn, een "echte"opa had niet meer van hen kunnen houden (en verwennen). Als de kinderen het over mijn vader hadden, spraken ze over de opa die ze nooit gekend hadden, en later over mama`s echte vader.

Hier...

Mijn schoonouders worden door mijn kinderen opa en oma "voornaam" genoemd, mijn moeder wordt door hen Oma Soep genoemd, vanwege de constante aanvoer van pannen soep.. Mijn vader woont verder weg dus dat is Opa A..., naar de plaats waar hij woont. Mijn opa is 96 en wordt door mijn kinderen liefkozend Oude Opa genoemd..