aankomende amk gesprek ! Hoe pak ik het aan

radertjes

En iedereen in de keten doet zijn eigen kleine stukje. Het eindresultaat is dat je als ouder de zeggenschap over je kind kwijt bent aan beslissingen van functionarissen namens de overheid.
De peuterspeelzaal snapt niet dat het zo werkt dat het beangstigend is en ondermijning van de rechten van ouders. Beangstigend en het ondermijnen van ouders.

Zij hebben een tool in handen gekregen om hun eigen visie en zin door te drijven op kosten van ouders en kinderen.
Maar iedere keer dat een peuterspeelzaal een melding doet bij het AMK zijn ze immoreel bezig. Ze kunnen niet accepteren dat ze er samen met de ouder uit moeten komen, ze kunnen de ouder overrulen met een melding.
Je zin doordrijven en angst aanjagen is immoreel. Het lijkt wel of ouders geen rechten meer hebben.

Ik heb weleens gedacht dat je een vergelijkingslijst zou moeten aanleggen hoeveel meldingen welke school en welke instelling doet. Dan zie je wie er meer of minder bezig is de beslissingen van ouders te ondermijnen.
En het is zeer effectief. Een ouder die beschuldigd wordt van 'kindermishandeling' staat direct 10-0 achter.

50+

Alleen 50+ houdt zich niet bezig met het aanjagen van dit perfide systeem. Helaas, ondanks de kieswijzer zal dat het dan wel weer worden. De overige partijen vinden het blijkbaar best dat ouders geintimideerd kunnen worden en op achterstand staan tegenover scholen en hulpverlening.

de peuterspeelzaal

Duidelijk is dat je ook niet teveel informatie moet delen met een peuterspeelzaal of een school. Niet je zorgen delen, geen advies vragen, afstand houden en alleen als er iets is, daar alleen kort op ingaan. Geen achtergrond verhalen houden. Hoe minder zorgaandacht des te beter.
Maar als er sprake is van een gezinsvoogd, een bericht daarover van Joa is niet duidelijk of ze daar bang voor is of dat ze al een gezinsvoogd heeft, kan die zijn gaan praten tegen de peuterspeelzaal.
Geen reden om in paniek te raken.
Zonodig wacht je het onderzoek van de Raad af en legt voor de kinderrechter uit dat je kind al hulp heeft en dat je het te vroeg vond om hem in een medisch circuit te stoppen. Hij ontwikkelt zich juist goed, dat kun je even aankijken. Volgens de WGBO is het ook aan de ouders of er medische behandeling of begeleiding moet volgen en niet aan de peuterspeelzaal.

Emine,

Aan een melding/uiting van zorg wordt ahv risicoanalyse een prioriteit gekoppeld. Door werkdrukte en wachtlijsten hebben hoge prioriteiten voorrang.

De situatie in het ziekenhuis heeft waarschijnlijk niet geleid tot een melding, anders had ze al eerder bericht gehad.
Zo te lezen gaat het om een eerste melding of uiting van zorg door voorschool.

Joa, vraag de logopedist om een evaluatierapport om schriftelijk aan te tonen dat de hulp die je krijgt werkt. En evt. Een evaluatierapport van de therapeut.

Ik lees verder niet in jouw post dat het dossier van ziekenhuis bij de voorschool terecht is gekomen. Ik begrijp dat dit via het cb is gebeurd, alhoewel dat ongebruikelijk is omdat dat niet mag. Maar als de huisarts en het cb onder één zorgcentrum valt, kun je met de huisarts dit aankaarten. Heb je een goede verstandhouding met de arts?

Flanagan

'Aan een melding/uiting van zorg wordt ahv risicoanalyse een prioriteit gekoppeld. Door werkdrukte en wachtlijsten hebben hoge prioriteiten voorrang.'
Weet je Flanagan, dit zegt ouders helemaal niets. Het is de beschrijving van een intern werkproces, wat ervoor zorgt dat de juiste papiertjes op de goede stapel komen te liggen.
Ondertussen is het werkproces niet zo onschuldig en professioneel als het lijkt. Op de allereerste plaats vindt er een transformatie plaats van een zorgmelding naar een risicotaxatie. Dat zijn voor de ervaring van ouders twee heel verschillende dingen. Zorgmelding is: wij maken ons zorgen over de ontwikkeling van dit kind en vragen ons af of moeder wel de goede aanpak heeft (anders ga je niet naar het AMK melden). Doel van zo'n zorgmelding is: kijken of er een probleem is, of moeder de goede aanpak heeft enw at er eventueel nodig is om de situatie te verbeteren.
Risicotaxatie betekent: kijken of en hoe erg het kind gevaar loopt. Bij moeder. Want in de risicotaxatie-instrumenten gaat het alleen maar over ouders als gevaar voor het kind. Niet over de school, de peuterspeelzaal, etc.
Met andere woorden: terwijl de meldingen binnen komen en iedereen op kantoor heel erg druk bezig is met zijn werk is de problematiek al ernstig verzwaard. Zonder dat er ook maar één positieve handreiking is geweest.

Bovendien houdt een dergelijk werkproces geen rekening met de angst die een zorgmelding (terecht, zoals je zelf al omschrijft) oplevert. Die angst is voor een opvoeder heel ernstig. Het betekent dat je de omgeving niet meer gaat vertrouwen, dat je je sociale netwerk gaat vermijden, want je wil niet dat zij weten dat...., dat je hulpverlening gaat vermijden, dat je je kind van de voorschool haalt, terwijl die officieel zogenaamd juist voor deze kinderen goed zou moeten zijn. Met andere woorden: er is al meer kwaad gedaan dan je straks met alle goede bedoelingen recht kunt zetten.

En dan heb je in feite nog niets gedaan.

Het minste wat er zou kunnen gebeuren is: ouders op de hoogte stellen van de uitkomsten van de risicotaxatie en gevolg daarvan.

Ik doe maar even alvast een voorbeeldbrief:
Beste mevrouw, wij hebben een zorgmelding ontvangen. Volgens onze risicotaxatie zit uw kindje nog in geel en dat betekent dat wij de zorgmelding onder op de stapel leggen. Zodra wij bij uw dossier zijn aangekomen nemen wij weer kontakt met u op. Houd er rekening mee, dat dit zes maanden of langer kan duren. Mocht u ondertussen hulp nodig hebben, dan verwijzen wij u naar, ja, naar wie eigenlijk. Maakt u zich niet ongerust in de tussentijd zullen er geen stappen worden ondernomen. De eerstvolgende stap zal een gesprek met u zijn. Daarvoor ontvangt u over zes maanden een afspraak.

Kijk, dat zou al helpen om alle ongewenste en onnodige angsten weg te werken. Het zou ook transparant en professioneel zijn, want het is wel prettig als je als ouder weet hoe een instantie de risico's voor je kinderen taxeert. Dan kun je als ouder tenminste meepraten: hoe komen jullie daaraan en moet dat vinkje niet ergens anders staan. Alleen als mensen hetzelfde probleem zien kunnen ze ook samen aan een oplossing werken.

Tsjor

Tsjor,

Helemaal met je eens. Door de onzekerheid, kan moeder scherpte en kalmte verliezen. Daarom vroeg jij aan Joa of er reeds een afspraak stond voor een gesprek en vroeg ik welke status de melding had.

Tsjor,

Een tijd geleden stond in de Trouw een artikel over de toename ouders die een officiéle klacht indienden. In één van de reacties stond dat de vriendin van die vrouw, directrice was op een basisschool in Hoofddorp die haar toevertrouwde ; van lastige ouders kun je afkomen door een melding te doen.
Of het werkelijk haar vriendin was of een slachtoffer, werd niet vermeld.
In kader van de voorselectie, Ik geloof wel dat niet iedere zorgmelding oprecht is.

Dat is dus het hele probleem....

...de professionals die met kinderen te maken hebben en met wie ouders het oneens zijn, kunnen door het doorgeslagen systeem dat er is, strijden met oneindig veel meer en zwaardere middelen dan ze tegenover zich hebben. Zowel aan het begin van de keten als hogerop. Ook in de gedwongen hulpverlening wordt de uithuisplaatsing en ontheffing ingezet als ouders het niet eens zijn.....en die ouders hebben echt niet altijd ongelijk.

Laat het weten

'Ik geloof wel dat niet iedere zorgmelding oprecht is.' Dat geloof ik zeer zeker ook en ik kan me voorstellen dat het AMK bij de afweging van: wat ga ik vandaag doen' dergelijke vermoedens onderaan op de stapel legt: laag risico. Maar juist die ouders wachten dan het langste, zitten het langste in onzekerheid, worden angstig etc. etc.

Er is een simpele oplossing: laat als AMK weten wat de uitkomst is van je risico-analyse. Communiceer dat zo transparant mogelijk, zodat ouders daarover mee kunnen praten of snappen dat er een verschil is tussen wat zij normaal vinden en wat 'de samenleving' normaal vindt.

Tsjor

2 dingen

Jeugdbeschermers willen zo graag helpen en voelen zich belangrijk dat zij ingeschakeld worden als een kind in de knel dreigt te raken. Dat zien zij als hun taak. Niet als de taak van de ouder. Ze staan te popelen om die regie van de ouders over te nemen. Zelfs als het om een conflict tussen school en ouders of instelling en ouders gaat. De school en de instelling zijn zogenaamde de deskundigen dus hun 'zorg' wordt leidend gevonden. Ouders wordt verweten dat zij er niet uitkomen met de school, dan ben je conflictrijk.
Alles heet 'kindermishandeling'. Daar stappen ze niet vanaf. Elke zorg over een kind is een dreigend geval van kindermishandeling.
Dat is vakjargon. Daar stappen ze niet vanaf. Daarmee is de ouder direct in de verdediging gedrongen en voelt zich onheus bejegend. Zo denkt de samenleving er namelijk ook over. Dus sta je meteen op achterstand. Niet meer serieus te nemen want jij zorgt voor een situatie van dreigende kindermishandeling.

Protocol

De standaard is dat jij doet wat school en hulpverlening wensen dat jij doet. Doe je dat niet dan heb je een situatie van dreigende kindermishandeling. Zo staat het in het protocol.
Bij de aanmelding van mijn dochter voor het ZATteam, verplicht om de medewerking van de school te krijgen bij plaatsing van mijn dochter op speciaal onderwijs, was een vraag op de vragenlijst: waarom is jeugdzorg niet ingeschakeld? Een voorgeschreven antwoord was: de ouder werkt mee met de school.
Werk je niet mee, doe je niet wat de school voorstelt, dan ben je fout bezig en is jeugdzorg degene die beoordeeld of je dat rechtmatig doet. Standaard.

Deskundigheid

En aangezien jeugdbeschermers geen verstand hebben van de sociale kaart, van leer- en ontwikkelingsproblemen en de mogelijkheden om daar mee om te gaan, geen verstand van kinder- en jeugdpsychiatrie en wat de route en de mogelijkheden daar zijn, gaan ze af op de deskundigheid van de school en de instelling, niet van de deskundigheid van de ouder. Of de school of de instelling ondermaats presteert en ouder en kind niet bieden wat er afgesproken is of mogelijk is, ben jij als ouder in het nadeel.
Jij kent de sociale kaart en de hulpverleningskaart vaak ook niet. Zelfs als jij de leiding neemt in dat proces ben je nog de pineut want de jeugdbeschermer kan niet beoordelen of jij goed bezig bent en ze gaan af op de klacht van de school of de instelling dat jij niet goed bezig bent.
De uitkomst is voorspelbaar. De ouder heeft het gedaan. Gevalletje kindermishandeling.

Tenzij

Je dat door kunt prikken. Dan heb je mogelijk een kinderrechter die daarin meegaat. Geen garanties. Want je blijft conflictrijk. Want waarom lukt het jou dan niet om de school of de instelling mee te krijgen? Dat school en instelling zo hun eigen belangen hebben daar wordt aan voorbij gegaan.

Het geval van Joa

In het geval van Joa. De peuterspeelzaal zit niet meer op 1 lijn met Joa. Dus doen ze een zorgmelding, dreigende kindermishandeling.
Echter het is Joa haar goed recht om te beslissen of ze haar kind al dan niet op de peuterspeelzaal doet. En het is ook haar goed recht om, naar de WGBO, te besluiten of ze haar kind al dan niet medisch laat behandelen.
De mening in de samenleving is verdeeld. Van Jorritsma moet ze haar kind naar voetbal doen. Van Batstra moet ze haar kind niet te snel een etiketje op laten plakken. Van de politiek moet ze eerst proberen het op te lossen met de sociale omgeving. Ze moet haar kind samen naar school sturen.
En als Joa dat dan doet dan komt ze in botsing met school en hulpverlening.

Van de peuterspeelzaal moet ze naar de vroegsignalering. Van jeugdzorg moet ze naar de vroegsignalering. Kritiek van ouders (oa. van OOL) is dat de positie van ouders niet gerespecteerd wordt en dat de deskundigheid niet toereikend is en de besluitvorming rammelt.
http://www.ouders.nl/artikelen/ouders-online-roept-op-tot-betere-jeugdzorg
In dat conflict van belangen hoort de besluitvorming bij de ouder te liggen.

Tsjor ( ot)

En juist het wachten is als een huis in de verkoop dat elke dag er top moet uit zien igv eventuele kopers tot de dag dat het verkocht is en je rustig kunt ademhalen.

@ Joa, probeer de zaak niet te zien als iets persoonlijks ( wel moeilijk want her is jouw kind), want de school heeft ook geen persoonlijke band met jou; ze denken uit eigenbelang.
Als je laat zien dat je geraakt bent, is men ( derden) sneller geneigd te denken dat er ook iets is en bevestigd dit het beeld van de melder.

Amk is gewend aan gespannen emotionele gesprekken die wijzen naar zorgelijke toestand omdat ouder zich zo sterk aan het verdedigen is. Als ze daarentegen praten met een beheerste, kalme ouder die met een enkele papier aantoont dat de huisarts en logopedist aan je kind werken, en je dus geen hulp schuwt, werkt dit in jouw voordeel van twijfel.

Joa

Dat zijn allemaal geautomatiseerde bestanden. Daar kun je behoorlijk last van hebben, maar je kunt het ook gemakkelijk weer uit de lucht halen, als je maar rustig en kalm blijft en weet wat je aan het doen bent. Vergeet na afloop van het gesprek vooral niet om te vragen hoe ze al die vinkjes in SISA nu weer uit zetten.

Tsjor

Joa

Ik wens je veel kalmte en sterkte. En laat nog eens hier weten hoe het verder gaat. Hopelijk loopt het gewoon met een sisser af.
Mocht men er naar vragen, je gaat niet akkoord met een gezinsvoogd. De neiging nu is namelijk om meer 'drang' uit te oefenen zodat de gang naar de rechter voorkomen wordt. Maar dat betekent wel dat er extreme druk uitgeoefend kan worden.
Het vraagt alles van je eigen kalmte. En vooral, liever luisteren dan praten. Zeg alleen het hoognodige. Je hebt het onder controle. Niemand weet hoe het verder gaat met je kind maar voorlopig ontwikkelt hij zich gunstig, met deskundige hulp. Dankzij jou inzet.

dossier

Houdt er rekening mee dat men er van alles bijhaalt om er een zaak van te kunnen maken. Laat je niet opjuinen. Dat is wat het is, opgeblazen verhalen wat er verder allemaal aan zou mankeren. Je kunt er kort over zijn. Daar gaat het niet over. Halve en hele waarheden, uit zijn verband getrokken zaken in jou nadeel uitgelegd. Je kunt er boos over worden maar dat helpt niet. Gewoon benoemen wat het is, zoeken naar argumenten. Het gaat er over dat jij mag bepalen of je kind al dan niet naar een medische voorziening gaat.
Je kind ontwikkelt zich steeds beter, je wacht het af, je kind heeft tijd en ruimte nodig. Hulp krijgt hij al.

Drang

Omdat ik denk dat je als 'leek' niet weet wat AnneJ bedoelt, leg ik nog even de 'drang' uit.

Drang is vrijwillige hulpverlening, onder het dreigement dat als je het niet accepteert, men naar de rechter zal stappen, je kind dan weggehaald zal worden etc. Dit alles om ouders zogezegd in te doen zien dat ze de hulp beter maar kunnen accepteren. Ik heb zelf de indruk dat op deze manier de gang naar de rechter omzeilt wordt. Het is wel toevallig dat dit drang-gedoe toeneemt, nu rechters juist kritischer worden, oa door het rapport van de kinderombudsman over de vele fouten in de rapportages. Ook komt het steeds vaker voor dat rechters niet meegaan in de verzoeken. En er komt een verandering van het systeem omdat het oude niet wertk. Of het nieuwe gaat werken is trouwens een tweede.

Onthou dat je helemaal neits moet totdat de rechter het heeft gezegd. Bedenk daarbij wel dat onredelijke (of als onredelijk gebrachte) weigeringen je zaak geen goed doen. Neem daarom alle gesprekken op.

Nog een tip - respons in 2

Ik verdeelde mijn respons op elk verslag, in 2 stukken. Een stuk waarin ik kort weergaf waar kind stond met hulpverlening en school, waar ik heen wilde en wat ik daar voor ondernam.
En een epistel waarin ik elke elke beschuldiging fileerde en weerlegde.
Kortweg, ja de situatie is zorgelijk, ja daar ga ik zelf over, daar doe ik dat en dat voor en zo ver is het dan ook nu, geen (wettelijke) reden om daar extra complicaties als gezinsvoogden aan toe te voegen. Daar moet je wel argumenten voor hebben. Dat voegt niets toe.

tactiek

Het is moeilijk om je hoofd koel te houden Joa, maar dat is wel wat er nu nodig is. Men haalt van alles uit de kast om jou onder druk te zetten maar dat dient geen enkel doel. Het is bedoeld om jou te dwingen mee te buigen en te doen wat zij menen dat in hun belang is. Maar ze verkopen het als het belang van je kind.
Het belang van je kind is dat jij je voor hem inzet en de route bepaalt.
"over zogenaamde spoed afspraken die ze maakten , over de onderdrukzetting van mij".
Het is een vreemd spel. Ook bij mij speelden ze het spelletje alsof zij mij dringend wilden spreken en ik probeerde onder een afspraak uit te komen. Het is gewoon tactiek. Een extra argument om jou in de rapporten 'zwart' te maken zodat een rechter een beeld van jou krijgt dat je niet deugt als ouder.
Ik heb dat in mijn verweer 'gefileert'. Zij zeggen de helft van de tijd af, zijn ziek, laten jou op een fout adres komen en wat er verder nog aan scheelt. Ik lig de hele tijd op mijn knieeen om uberhaupt een afspraak te kunnen krijgen en dan wordt er zo'n maneuvre uitgehaald. Dat is gewoon tactiek. Voor hen een spelletje, maar als je niet oppast gaat jou bloeddruk weer eens omhoog.
Dus, houd je rustig en noteer het voor je verweer.
Doe verder gewoon je ding. Zit je kind nog op de opvang of heb je hem er al afgehaald?
Is er in jou buurt een opvang die niet aan school verbonden is? Zodat je je kind daar kunt brengen? Al is het maar 1 ochtend in de week? Dan voldoe je in elk geval aan je eigen doelstelling, je kind in aanraking brengen met andere kinderen.
Je kunt je kind aanmelden zonder al te grote verhalen over ongenoegen met anderen. Je kind heeft om bepaalde redenen wat achterstand en dat kost tijd om te groeien, je kind krijgt daarvoor logopedie en therapie.
En verder kun je de instanties die het AMK meent te moeten bevragen even opbellen en melden dat je het niet nodig vind en geen toestemming geeft. Je kunt ook nog overwegen om te zeggen dat ze een reactie op de vragen van het AMK eerst met jou bespreken voor jij het dan zelf naar het AMK stuurt.
Als ze weten dat ze het met jou moeten bespreken dan wordt er toch voorzichtiger geformuleerd.
Neem liever een goede vertrouwenspersoon mee dan een advocaat. Tenzij je een hele goede weet.
De meeste advocaten zijn machteloos tegenover de terreur van jeugdzorg.
Heb je al met de stichting KOG gebeld? Misschien weten zij iemand voor jou. Doe het in elk geval niet alleen.
Ik wens je heel veel sterkte.

Kindermishandeling

Voor de non-believers onder ons: dit is dus zogenaamd 'kindermishandeling'. Dus mocht je ouders tegenkomen die hiervan beticht worden denk dan nog eens aan Joa. Overheid die de regiefunctie en de rechten van ouders afpakt. En daarvoor eerst de ouder een 'duw' geeft door het 'kindermishandeling' te noemen. Want dan accepteert de omgeving wel dat de overheid zich dat permitteert. Want 'kindermishandeling' waar rook is is toch vuur?

Geen wonder

Geen wonder dat die 118.000 kinderen niet gevonden worden. Het AMK heeft het te druk met het zieken van gewone hulpvragende ouders.

Sisa

Het is mij ook nooit gelukt om die dossiers en die meldingen eruit te krijgen. Maar verder heeft dat weinig tot geen consequenties.
Ik werd er aanvankelijk ook nogal paranoia van tot ik merkte dat de meeste hulpverleners helemaal niet in dat systeem kijken, tenzij er echt ongelukken gebeuren.
Dus nee, je gaat gewoon op vakantie, en je bepaalt nog steeds zelf met welke hulpverleners je contact hebt. Daar doet zo'n systeem als SISA niets aan toe of af.
Negeer het gewoon voor zover je kunt.

Joa,

Ik begrijp hoe die onrust aan je knaagt.
Het doen van een onderzoek is standaard. SISA krijgt een signaal en wilt achteraf niet verweten worden hun werk niet goed gedaan te hebben. ( ala Ruben en Juliën). Het zegt niet iets over het resultaat van het onderzoek, en het verloop. In ons geval hebben ze maanden later een belletje gepleegd met de mentor van het VO-onderwijs. Die belangeloze deskundige bevestigde dat er geen problemen waren en kon de zaak worden gesloten. Door ons kind, zo als altijd, goede zorg en begeleiding mee te geven, hadden we aangetoond dat het signaal onjuist was.

Maar een dossier wordt nooit vernietigd; je staat in het systeem en blijft daar tot je 34ste levensjaar en daar kan je het mee doen met dank aan de melder. Je eigen bijdrage aan een dossier wordt toegevoegd maar zal niet echt worden gelezen. Verloren energie om daar dus tijd in te steken, vind ik.

Verder vind ik de info op de site van SISA tamelijk transparant. Ze geven door middel van de drie verhalen aan waar ze op letten en hoe ze te werk gaan. Joa, in je laatste post, schrijf je dat er heel veel heeft afgespeeld en er een dikke dossier ligt. Je bent alleenstaand wat niet in je voordeel werkt bij een risicotaxatie. Dit zijn eerlijk gezegd geen hoopvolle tekenen op een snelle afsluiting. Nou ja, snel, wij moesten een klein jaar afwachten.

Wat wel positief is, is de opmerking van de persoon die het onderzoek in portefeuille heeft; de school was heel vaag en onduidelijk. Tuurlijk zal ze contact opnemen met de mensen in de omgeving van je kind, zoals de huisarts de log maar ook het CB. Zorg ervoor dat je buren niet over je te klagen hebben.

Een advocaat kost geld en is geen garantie op een succes. Ook Katinka Slump kon in geval van de zeiljongens de wind niet keren. Als je eenmaal bij een rechter moet komen, dien je wel een advocaat in arm te nemen, anders wordt je zaak bij voorbaat niet serieus genomen omdat je niet de moeite hebt genomen een advocaat te regelen.
Op dit moment heb je meer aan een onafhankelijk vertrouwenspersoon, zoals een onderwijsconsument.

Ik schreef eerder over een huis in de verkoop. Deze vorm van beeldspraak was om je uit te te leggen hoe je de komende tijd kunt beleven en voorstellen. De kopers zijn die onverwachte telefoontjes van organisaties of onaangekondigde bezoekers of evt. klagende familieleden. Wees voorbereid en zorg dat je "huis" in orde is, soms zelfs letterlijk. Dus geen blauw brood in een lunchpakket of schoenen met gaten in de zool.
Wanneer eenmaal een onderzoek is afgesloten, voel je dat juk van je afglijden en ervaar je bevrijding

Verder vind ik het niet eenvoudig te adviseren omdat bij iedere post info verschijnt dat niet in je voordeel is; in je eerste post was de situatie nog tamelijk open, later bleek dat je al een afspraak had en nu is er heel veel gebeurd. Alsnog wijs ik wel op het feit dat het ziekenhuis geen signaal heeft doorgegeven en SISA meldt dat school vaag en onduidelijk is. Hou dat goed in je achterhoofd, dit helpt met beheerst blijven reageren naar SISA.

Joa,

Ik begrijp hoe die onrust aan je knaagt.
Het doen van een onderzoek is standaard. SISA krijgt een signaal en wilt achteraf niet verweten worden hun werk niet goed gedaan te hebben. ( ala Ruben en Juliën). Het zegt niet iets over het resultaat van het onderzoek, en het verloop. In ons geval hebben ze maanden later een belletje gepleegd met de mentor van het VO-onderwijs. Die belangeloze deskundige bevestigde dat er geen problemen waren en kon de zaak worden gesloten. Door ons kind, zo als altijd, goede zorg en begeleiding mee te geven, hadden we aangetoond dat het signaal onjuist was.

Maar een dossier wordt nooit vernietigd; je staat in het systeem en blijft daar tot je 34ste levensjaar en daar kan je het mee doen met dank aan de melder. Je eigen bijdrage aan een dossier wordt toegevoegd maar zal niet echt worden gelezen. Verloren energie om daar dus tijd in te steken, vind ik.

Verder vind ik de info op de site van SISA tamelijk transparant. Ze geven door middel van de drie verhalen aan waar ze op letten en hoe ze te werk gaan. Joa, in je laatste post, schrijf je dat er heel veel heeft afgespeeld en er een dikke dossier ligt. Je bent alleenstaand wat niet in je voordeel werkt bij een risicotaxatie. Dit zijn eerlijk gezegd geen hoopvolle tekenen op een snelle afsluiting. Nou ja, snel, wij moesten een klein jaar afwachten.

Wat wel positief is, is de opmerking van de persoon die het onderzoek in portefeuille heeft; de school was heel vaag en onduidelijk. Tuurlijk zal ze contact opnemen met de mensen in de omgeving van je kind, zoals de huisarts de log maar ook het CB. Zorg ervoor dat je buren niet over je te klagen hebben.

Een advocaat kost geld en is geen garantie op een succes. Ook Katinka Slump kon in geval van de zeiljongens de wind niet keren. Als je eenmaal bij een rechter moet komen, dien je wel een advocaat in arm te nemen, anders wordt je zaak bij voorbaat niet serieus genomen omdat je niet de moeite hebt genomen een advocaat te regelen.
Op dit moment heb je meer aan een onafhankelijk vertrouwenspersoon, zoals een onderwijsconsument.

Ik schreef eerder over een huis in de verkoop. Deze vorm van beeldspraak was om je uit te te leggen hoe je de komende tijd kunt beleven en voorstellen. De kopers zijn die onverwachte telefoontjes van organisaties of onaangekondigde bezoekers of evt. klagende familieleden. Wees voorbereid en zorg dat je "huis" in orde is, soms zelfs letterlijk. Dus geen blauw brood in een lunchpakket of schoenen met gaten in de zool.
Wanneer eenmaal een onderzoek is afgesloten, voel je dat juk van je afglijden en ervaar je bevrijding

Verder vind ik het niet eenvoudig te adviseren omdat bij iedere post info verschijnt dat niet in je voordeel is; in je eerste post was de situatie nog tamelijk open, later bleek dat je al een afspraak had en nu is er heel veel gebeurd. Alsnog wijs ik wel op het feit dat het ziekenhuis geen signaal heeft doorgegeven en SISA meldt dat school vaag en onduidelijk is. Hou dat goed in je achterhoofd, dit helpt met beheerst blijven reageren naar SISA.

Niet weer (ot)

Die vervelende < toets ook..