aankomende amk gesprek ! Hoe pak ik het aan
Hallo iedereen,
Ik heb afgelopen week een brief door de brievenbus gehad van de AMK.
Dit alles is begonnen vanuit het ziekenhuis. Toen mijn zoon 2,5 jaar was werd er een label op mijn zoon gezet en hadden ze ons doorgestuurd naar een instantie die ons verder zou helpen. De hele diagnose heeft 1 maand geduurd maar voor mijn gevoel super snel gegaan waarbij van alles is gezegd zonder dat ik het enigszins heb kunnen onderzoeken en navragen.
De instantie waarna we naartoe gestuurd werden liet ons medisch kinderdagverblijven zien en kindcentrum. Het meest opvallende vond ik dat als ik kritische vragen stelde over de diagnose en over mijn zoon dat er te makkelijk mee omgegaan werd en dat ik uit eindelijk te horen kreeg op alles wat mijn zoon deed of zei 'ach dat hoort bij de diagnose'.
Gelukkig ben ik met hulp en veel lezen en onderzoeken en adviezen vragen voor mij en mijn zoon opgekomen. Tot hier en niet verder. (niet te vergeten dat mijn kind pas 2,5 was en zich nog verder zal ontwikkelen. Er werd van alles beweerd maar vervolgens liet mijn zoon wat anders zien dus werd er weer een andere diagnose gesteld. Het ziekenhuis had uiteindelijk excuses gemaakt nadat ik had gezegd vernietig het dossier . Ik heb nooit weer van ze gehoord als het gaat om het dossier ( heel jammer) zou netjes zijn als ze eerlijk waren en of dat ze nadat ze excuses hadden gemaakt de troep zouden opruimen)
Het is inmiddels uit de hand gelopen.
Wat ik als moeder intussen heb gedaan is waarschijnlijk niet in goede aard gevallen bij hun( aangezien ze graag houden van mensen die hulp moeten hebben en je je eigen kwetsbaar moet opzetten) Ik sta achter mijn zoon en weet heel goed dat hij vooruit gaat. hij gaat naar een therapeut en logopedist dit heb ik via de huisarts kunnen regelen.
Ik had mijn zoon inmiddels ingeschreven op een nieuwe peuterspeelzaal (voorschool) voor hem om met kindjes te spelen en om op te pikken van zijn leeftijdgenootjes. Maar mijn goedbedoelde bedoelingen naar mijn zoontje is heel erg in mijn gezicht ontploft. In het begin was school heel lief en aardig adviezen geven info inwinnen over mijn netwerk, daar werd snel een einde aan gemaakt. Het begon van uw zoon mag niet mee doen met kerst diner en vervolgens schoolreisje (als troost, we hebben het ook aan de andere moeders gevraagd hoor u bent niet als enigste) De volgende stappen waren het inschakelen van consultatie bureau (die helemaal niks hadden te klagen over mijn zoon tot dat school kwam. hij groeit goed, ontwikkeld zich wat laat maar ach dat kan bij trekken en het praten komt wel joh , werd er een paar keer gezegd)en bij het consultatie bureau is een observatie geweest en was het goed genoeg voor school om tegen over mij te dreigen. Ondanks dat ik bezig ben met hulp ondanks dat school gezegd heeft tegen mij ( mevr u bent een goede moeder we wouden dat andere moeders zo veel zouden doen voor het kind) ondanks gaan ze die melding maken.
Mijn doen is met de hulp wat ik heb voor mijn zoon hem klaar te maken voor de basisschool. Ze hebben me duidelijk gemaakt hun macht te misbruiken en ervoor te zorgen dat mijn zoon niet na de basisschool kan.
Ik voel me eigen sterk aan de ene kant omdat ik mij de laatste tijd beter voelt omdat mijn zoon zich blijft ontwikkelen zoals ik had gezegd maar aangezien ik de verhalen heb gehoord en gelezen over AMK en jeugdzorg wil ik alles op alles zetten om alert te zijn en dat ik dit keer niet word belazerd.
Reacties graag . ik ben heel benieuwd voor jullie adviezen.
Groetjes
Joa
Heb je hulp Joa
Ik snap je verhaal niet helemaal. Je kind zit op de voorschool maar school wil het onmogelijk maken voor je kind om naar de basisschool te gaan? Wat willen ze dan? Er kan een hoop gedoe zijn tussen school en ouders over een kind. Als je kind een diagnose heeft kun je daarvoor contact opnemen met onderwijsconsulenten.
http://www.onderwijsconsulenten.nl/
Hopelijk heb je wel hulp, liefst een man erbij, want ik zou nu geen gesprek meer alleen aangaan, maar altijd met iemand erbij als getuige en om goed voor jou te luisteren wat er gezegd wordt.
Houd het zo feitelijk mogelijk en ik zou geen toestemming geven voor een onderzoek door het AMK.
Leg uit dat er een conflict is met de school. Dat kan niet dat er dan een melding kindermishandeling komt. Jij gaat over je kind als ouder.
Lees je in op de website van de stichting KOG.
http://www.stichtingkog.info/pages/posts/er-is-een-melding-over-u-gedaan-bij-een-amk-175.php
Bespreek in elk geval met je huisarts wat er aan de hand is.
En probeer het zo klein en feitelijk mogelijk te houden.
Er is een conflict over toelating van je zoon op school en school heeft een zorgmelding gedaan.
Jij zorgt voor je zoon en zorgt dat hij zich kan ontwikkelen. Geen reden om beticht te worden van kindermishandeling.
je bent
erg onduidelijk in je posting. Naarmate je verhaal vordert wordt je steeds vager.
Probeer eens in een vraag samen te vaten wat je precies wil.
Probeer eens inee n woord samen te vatten wat het AMK komt onderzoeken.
En benoem de diagnoses die je zoon heeft gehad: dat praat makkelijker
Verhaal
Beste Joa,
Er zal wel iets zijn wat mensen bij je zoon zien, waardoor zij denken dat hij hulp nodig heeft en jij dat ook denkt (logopedie en therapeut). Neem dat even serieus als je met mensen van het AMK praat. Er is wel iets aan de hand.
Maar dan is de vraag: wat. Zet op een rijtje wie wanneer welke diagnose heeft gesteld en waarom dat wel of niet klopte. \laat duidelijk merken dat je alle diagnoses serieus hebt genomen en in overleg met de huisarts de beste hulp hebt gezocht.
Ga in je verhaal vooral in op wat je doet voor je zoon. Ga niet in op hoe stom al die organisaties zijn.
Wat betreft de peuterspeelzaal/voorschool, wat zien zij aan jouw zoon, hebben ze dat met jou besproken, heb je wellicht iets te gemakkelijk bepaalde signalen weggewuifd, denk daar even goed en eerlijk over na, want dat kan belangrijk zijn.
Dat een peuterspeelzaal kan bepalen dat jouw kind niet op een bepaalde basisschool komt (over anderhalf jaar?!), dat lijkt me nogal stug. Zeker met het passende onderwijs dat eraan komt kan eigenlijk geen enkele school nog een kind weigeren, mat wat voor diagnose ook. \ik zou me daar nu even niet al te druk om maken.
Bereid het gesprek met het AMK goed voor, door alles op een rijtje te zetten, liefst kort en bondig en zo feitelijk mogelijk.
Ga in het gesprek zeker in het begtin vooral vragend met de mensen om\; waarom komen ze, welk signaal hebben ze gekregen (inhoudelijk, dus niet van wie), wat is het doel van het onderzoek, wanneer komt het rapport, wat gebeurt er als je het niet eens bent met het rapport etc. Veel vragen stellen dus. Daarna laat je hen op papier liefst jouw verhaal zien\; wanneer signaal dat er iets niet goed is, wat heb je gedaan, welke diagnose (niet uitgebreid, kort), wat was toen het gevolg voor de behandeling etc. etc.
Je schrijft ook dat het nu weer goed gaat met je. Ging het dan even niet goed? Wees daar eerlijk, maar niet al te uitgebreid over, je hebt recht op medische privacy.
Er is wel een ding in je verhaal dat me verbaast: blijkbaar heeft de peuterspeelzaal inlichtingen ingewonnen in je sociale omgeving. Klopt dat, heb je daar toestemming voor gegeven, kan het zijn dat er in je sociale omgeving iemand is die heel boos is op jou, of die vindt dat jij niet goed met je kind omgaat?
Tot slot kun je aan het einde van het gesprek aangeven dat je wel erg geschrokken bent van de brief en hoe je daar nu mee om moet gaan, dat je niet bang wilt zijn of mensen niet wilt vertrouwen, maar dat je nu wel het gevoel hebt dat er achter je rug van alles gebeurt en dat dat niet prettig is.
Neem iemand mee die verslag kan maken of neem het gesprek op (meld dat wel even, onder het motto: ik ben nu erg zenuwachtig en ik wil straks nog een keer goed luisteren naar wat jullie gezegd hebben.)
Maak vanaf nu een logboek, waarin je elke dag als er iets gebeurt kort opschrijft wie wat gezegd of gedaan heeft en welke actie daarop moet volgen. Ook telefoontjes van mensen moet je daarin noteren. Hou het voor jezelf goed bij, dan kun je later heel veel terugvinden als dat nodig is.
Blijf rustig en kalm, je weet wat je hebt gedaan en wat je met de huisarts hebt besproken. Wees eerlijk tegenover jezelf en kijk ook eerlijk naar je kind. Hopelijk heb je gewoon een goed gesprek.
Tsjor
Wil je graag helpen
Maar ik vind het heel lastig hier iets over te zeggen, omdat ik geen touw vast kan knopen aan je verhaal. Kun je nog eens proberen rustig te vertellen wat er is gebeurd?
Overigens aan de reactie van Tsjor heb je veel! Pas op dat het gesprek niet volledig geweid wordt aan 'die deugt niet, en die niet en die ook niet en die niet.....' Want hoe waar het allemaal kan zijn (leer mij het sneeuwbaleffect van de jeugdzorg kennen, het praat allemaal met elkaar mee en niemand checkt wat zijn voorganger zegt)....je moet heel goed oppassen dat je niet wordt weggezet als de moeder volgens wie het 'aan iedereen ligt behalve aan zichzelf' en de moeder die het 'niet ziet, terwijl iedereen het wel ziet.' Beter is idd info vragen van wat er dan is gemeld en concreet te ontkrachten. Een ontkenning met als reden 'de peuterspeelzaal wil mij gewoon beletten om mijn kind naar die school te doen en misbruikt haar macht', gaat niet serieus genomen worden. Want de speelzaal wordt gezien als professioneel en jij bent maar een ouder. Wat wel te zeggen hangt heel erg af van wat er aan de hand is. Daarom dus mijn vraag te proberen het nog eens uit te leggen.
Beschuldigen
Het heeft natuurlijk weinig zin om instanties te beschuldigen. Toch zou ik me ook niet laten intimideren.
Teveel meebewegen met instanties zuigt je ook in het moeras en leidt af van waar het werkelijk om gaat dat het kind van Joa goed terecht komt. Als dat maar je doel blijft. Je kunt instanties inderdaad niet dwingen mee te werken, maar dan zoek je een alternatieve route, bijvoorbeeld samen met de onderwijsconsulenten.
Ik heb indertijd bij de kinderrechter aangegeven dat het hier om wederzijds 'onbegrip' ging.
speciaal onderwijs
Wees ook niet te bang voor speciaal onderwijs. Daar zitten vaak wel medewerkers die in staat zijn om een beter beeld van je kind te krijgen zodanig dat je als ouder en leerkracht elkaar kunt helpen.
Dat zijn ook allemaal mooie sprookjes over een reguliere school waar kinderen weer samen heen gaan hoe ze ook in elkaar steken.
Mijn kinderen heeft het in elk geval ook veel kwaad gedaan dat ze niet op speciaal onderwijs zaten op de basisschool.
Het onbegrip naar mij en mijn kinderen toe was wel begrijpelijk maar ook onleefbaar. Je wilt niet voortdurend in conflict zijn met de school. Echt dat wil je niet.
Wat een vals gedoe weer
Joa heeft een kind dat zich niet volgens de boekjes ontwikkelt. Daar heb je uitleg en begrip bij nodig. Adviezen en ondersteuning op medisch en sociaal gebied van huisarts, specialisten en school.
Misselijk om zo'n moeder dan te betichten van 'kindermishandeling' omdat er blijkbaar wat gemor ontstaat, meestal een teken van onvermogen, de rek is er dan uit bij de betreffende instantie.
Vervolgens mag jij je in alle bochten wringen om nog steeds voor je speciale kind te zorgen dat het in orde komt, maar nu met een angstige juridische procedure op je nek waarin iedereen over je begint te roddelen want inderdaad zal er wel wat aan je mankeren als je kind zich niet volgens het boekje ontwikkelt.
Je kwam voor hulp en wat begrip en je krijgt een beschuldiging en onbegrip en tegenwerking.
Bah.
En wat heeft het kind van Joa daaraan.
AnneJ
Met je laatste bericht help je Joa ook niet echt, het lucht alleen jezelf op om het nog maar weer eens te herhalen. Ze heeft daar nu niets aan, want ze moet dat gesprek wel in, en dan is het nutteloos om iemand zo boos te maken op 'instanties jeugdzorg'.
Je schreef eerder al: '... en ik zou geen toestemming geven voor een onderzoek door het AMK.' Je weet hopelijk toch wel, dat het AMK een melding kan doen bij de raad voor de kinderbescherming. Als het AMk een melding heeft ontvangen en moeder weigert een gesprek, dan zal dat zeker gebeuren en is Joa nog veel verder van huis. Een AMK-onderzoek kun je niet weigeren. en hoezeer ik misstanden binnen de jeugdzorg ook aan de orde wil stellen, ik denk dat het goed is dat je een AMK-onderzoek niet kunt weigeren, want voor sommige kinderen is het goed als iemand alarm slaat en er iemand gaat kijken wat er aan de hand is.
Een gesprek bij het AMK wil nog niet zeggen dat ook de raad wordt ingelicht.
Verder schreef je: 'Leg uit dat er een conflict is met de school. Dat kan niet dat er dan een melding kindermishandeling komt.' Het zal niet zomaar gaan om een 'conflict' met de school, maar om een bepaalde inschatting van de peuterspeelzaal over de ontwikkeling van het kind. Als je in het gesprek met het AMK duidelijk maakt dat je weet dat je kind problemen heeft en dat je er van alles aan doet, zoals bijvoorbeeld je kind naar die peuterspeelzaal brengen, dan zal het AMK verder niet zoveel kunnen doen. Als je tegen hen gaat fulmineren over jeugdzorg, dan heb je problemen. Het is niet handig om mensen die voor zo'n gesprek staan op te laden met alle boosheid en woede van jezelf.
Tsjor
Je hebt gelijk Tsjor
Natuurlijk heb je gelijk Tsjor. Maar naast een gesprek zou ik geen toestemming meer geven om jan en alleman te gaan bevragen. Dat levert toch maar roddel op. Maar een kort gesprek, bij hen op kantoor, niet bij jou thuis, ontkom je niet aan denk ik.
Het zou goed zijn als Joa iemand had met wie ze kan bespreken hoe goed om te gaan voor en na zo'n gesprek en tijdens zo'n gesprek.
Dat je er niet alleen in staat en een adviseur hebt.
reactie op ...
Ik zal mijn verhaal wat korter en duidelijker maken . Het ziekenhuis heeft vorig jaar een test( als het kind 2 jaar is test voor ontwikkeling proberen af te nemen bij me zoontje. Er was nog niks aan de hand maar merkt wel dat ze mij van alles probeerde aan te praten, en daar is het fout gegaan. Ik heb me teveel laten meeslepen en ik heb zelf als ouder te veel gepraat ( we kennen allemaal de peuter puber fase waar peuters doorheen gaan en jij als ouder die ervaring wil delen)
@bulletje biep: diagnoses ga ik niet benoemen, hij was bij de tijd 2 jaar en nog aan het ontwikkelen ook volgens het boekje.
Er is toen die tijd telefonische excuses van het ziekenhuis gemaakt tegenover mij. Ze hadden spijt dat het zo was gelopen en de wijze hoe ze het hadden aangepakt. Maar toen ik vroeg naar het dossier en of die vernietigt kon worden werd heel moeilijk overgedaan en heb ik niks meer van de mevrouw gehoord. Ik wist dat het ziekenhuis ons niet met rust zal laten (Instansties waren inmidels al afgesloten)
Hoe ik het zie is dat er iemand is geweest die stap voor stap heel goed dingen heeft aangepakt, en ik als goede naive moeder er met open armen ingelopen ben. consultatie bureau is er bij betrokken ( die eerder zei dat mijn zoon het goed doet en ik me geen zorgen hoef te maken) en nu dus ook school van mijn zoon.
Ik ben een alleenstaande moeder met niet veel hulp om mij heen maar ik zorg ervoor dat mijn kind niks te kort komt, en ook al gaat mijn kind volgens het boekje maar niet volgens hun boekje ik bereid me kind voor om naar de basisschool (kleuterschool) te gaan.
Jullie tips zijn goed maar Anne J en Tsjor hoe jullie elkaars punten willen belichten maakt mij niet uit maar hopelijk nu het verhaal duidelijker is kunnen er concrete adviesen komen. Advocaat wil ik onder de arm nemen.
[emailadres verwijderd door de redactie]
Joa
Wat is het probleem Joa? Je bereid je kind voor om naar de basisschool te gaan.
1. Wat valt daar aan voor te bereiden?
2. Waarom zou je kind niet naar de basisschool kunnen gaan?
3. Wie gaat jou weerhouden je kind naar de basisschool te brengen en waarom?
Een advocaat lijkt me prima. Maar bespreek goed of de advocaat wel ervaren is in jeugdzorgzaken en bereid om, binnen de wettelijke mogelijkheden, voor jou en je kind op te komen en niet direct roept dat je gewoon moet doen wat jeugdzorg zegt. Want eigenlijk heb je weinig tot geen verweer tegen jeugdzorg.
Joa, wellicht ten overvloede
maar ik hoop dat het hotmailadres niet je echte naam is. Indien wel, laat het zo snel mogelijk weghalen. Dit is een openbaar toegankelijk forum, en als je googelt kom je ook hier bij individuele reacties terecht.
Sterkte verder, en ga niet teveel mee in gesprekken bij het AMK. Blijf bij jezelf.
aan anne J en mirreke
AnneJ
Door de spinneweb waar ik inzit heeft mij dat zo laten denken en is dat mijn verweer. Alhoewel ik ook als advies krijg maak niet van een mug een olifant maar ik raak in paniek als ik er maar over denk dat iemand mij erin luist.
punt 1 hij snapt alles maar praat nog niet goed.
dus voorbereiden en helpen dat zijn spraak meer gaat ontwikkelen wat ook gebeurd
punt 2
School zegt er alles aan te doen om dit niet door te laten gaan. Uw kind is nog niet zindelijk (hij is inmiddels zindelijk )
punt 3
Ik laat mij niet tegenhouden en vertel ze ook dat dit de plannen zijn. Maar hoe meer ik dit zeg hoe meer dit word aangepakt.
School: U bent een goede moeder we wouden dat er meer moeders waren zoals u.
School maar u werkt niet mee en gaat niet in op de adviesen wat we u zeggen.
Schooladviesen: speciale peuterspeelzaal.
mirreke: Dit is mijn naam en mijn email adres. Ik zoek steun en mensen die mij daarbij zou kunne helpen. persoonlijk. reacties lees ik en onderzoek ik ook allemaal maar daar blijft het dan bij ik zou graag iemand willen hebben die mij komt steunen met de gesprekken enz. Ik wil rechtvaardigheid niet omdat iemand verbitterd is ons leven verwoest
Selectie op voorschool
De voorschoolse hier in de buurt is een portaal naar de basisschool. Als ik de info op een andere draad 'school stuurt leerlingen weg omwille van Cito' in de kolom ouders en school lees, lijkt het mij verstandig om contact op te nemen met een onderwijs consumenten organisatie in kader van acceptatieplicht. Het komt over alsof de voorschool een selectie houdt voor de betrokken basisschool.
Waarom wacht je eigenlijk af tot amk met jou contact opneemt? Ooit kregen we ook zo'n brief omdat de school en wij niet op één lijn lagen. Nadat wij het advies kregen contact met amk op te nemen, hoorde we dat de melding niet kritiek was, en dat het maanden kon duren voor iemand contact met ons opnam. Het Amk adviseerde ons zelfs contact op te nemen met zo' 'n onderwijsorganisatie. Die laatste heeft veel goeds gedaan. Klein jaar later kregen wij een afsluitbrief, in totaal maar 2 keer aan de lijn gehad. Wel onrust gevoeld.
Neem contact met hun en vraag naar de status, blijf kalm. Dan kom je over als een moeder, die niet in paniek is en niet hulpbehoevend is. Je kan aantonen dat je in contact ben met de huisarts, een logopedist en therapeut. ( misschien kun je die laatste maar beter niet vermelden, dat komt weer zo 'hulpbehoevend) alhoewel amk dat waarschijnlijk ook wel gelezen zal hebben in hun dossier, aangeleverd door de voorschool.
Leg uit dat je het gevoel hebt, dat hier sprake is van voorselectie door de voorschoolse, want je huisarts weet van de begeleiding ( logopedist) die je zoon ontvangt. Zo hou je het klein.
Ps. Zou je wel met je kind naar een basisschool willen, als die de voorschool een voorselectie laat toepassen?
Ik heb ze hier tijdens speelkwartier zien rondlopen met hun aantekeningenbord, beoordelend hoe sociaal een kleuter was.
Sterkte en succes
Privacy
Joa, de tip van Mirreke is wel verstandig. Ook de voorschool kan meelezen en achterhalen hoe je over hun denkt en je dit voor de voeten gooien nu je je naam op dit forum hebt geplaatst.
Oja,
Pas je postcode in je account aan; code 0000.
@flanagan
dank je voor de tip ik zal alles spoedig onderzoeken en kijken of het bij ons aansluit. alleen de vraag is hoe gaat AMK het draaien wie krijg ik en gaat dit allemaal dan wel rechtvaardig. maar ik ga er over nadenken (heb niet veel tijd)
De school heeft een melding gemaakt dat ik een bedreiging vorm voor mijn zoon omdat ik niet meewerk volgens hun plan. ( mijn mening doet er helemaal niet meer toe en er word niet na geluisterd ) voor mij niet kritisch omdat ik weet ik ben geen bedreiging. voor AMK een hele grote bedreiging (mischien)
Maar wat u zegt klopt het is een groot conflict. alle adviezen die ze in het begin gaven heb ik gevoelgt totdat ze met grotere geschud kwamen en daar heb ik voor bedankt. Ik heb 1 andere ouder gesproken die zei de school staat er om bekend dat ze zich zo gedragen.
Wat mijn conclusie is over mijn zoon is dat hij best na de basisschool(kleuterklas) en kinderen ontwikkelen zich en het kan ze staan verbazen hoe een kind een stap omhoog gaat maken. Ik wil mijn kind niet gelabeld hebben en daarmee hem beperken. De speciale scholen verdwijnen en kids van de speciale school worden samen gevoegt naar normale basisscholen .Rugzakje word afgeschaft dus kinderen die lekker aanwezig zijn (positief) proberen ze nu met man en macht naar een medisch kinderdag verblijf of centrum te brengen zodat ze daar blijven tot hun 12 jaar en dan naar een andere speciale voortgezet onderwijs kunnen gaan. Ik heb geen waar nederland heen wil met al deze veranderingen en komende veranderingen maar ik wil me graag me eigen keuses en beslissingen willen maken zonder dat onze vrijheid beperkt word en of onderdrukt worden.
te vroeg
Is het misschien toch handig om onderwijsconsulenten hierbij te betrekken? Formeel moet er dan een diagnose zijn, maar heel precies komt het niet en je zoon had een diagnose.
In Amsterdam heb je ook onderwijsconsumenten. Deze werken voor alle ouders met schoolgaande kinderen.
Jij wil je zoon een kans geven op regulier onderwijs en je ziet dat hij zich met hulp goed kan ontwikkelen.
Formeel is je zoon nog niet leerplichtig, tot zijn vijfde jaar, dus feitelijk hoeft hij niet naar de peuterspeelzaal maar voor zijn ontwikkeling leek het je wel handig. Echter daar is men van mening dat je kind speciale begeleiding nodig heeft op een gespecialiseerde peuterspeelzaal.
En ja, wie mag er nu bepalen wat je kind nodig heeft? Voordat hij 5 jaar is?
Uiteindelijk bepaalt de school of je kind toegelaten wordt of niet en op welke voorwaarden. Legaal pas met 5 jaar dus, maar op grond van de beschuldiging 'verwaarlozing' als je hun advies voor speciale voorschool niet volgt kun je daar nu al problemen mee krijgen.
Ik zou me inderdaad laten adviseren door een onderwijsorganisatie.
http://www.onderwijsconsulenten.nl/
http://www.onderwijsconsument.nl/
Misschien zou ik er wel voor kiezen om mijn kind voorlopig thuis te houden, met de geboden logopedie en therapie, en zelf veel met hem te spelen, te lezen en te wandelen en naar familie en vrienden te gaan.
En dan zie je wel hoe het met hem gaat als hij eenmaal naar school gaat. Misschien moet je hem wel later naar school laten gaan, bijvoorbeeld pas vanaf 5 jaar.
Je kind heeft mogelijk meer ruimte nodig om te groeien. Vraag advies aan de huisarts in de komende tijd.
En ik zou een advocaat kiezen die gespecialiseerd is in onderwijsrecht.
Flanagan over welke onderwijsorganisatie heb jij het?
Passend Onderwijs
http://www.radio1.nl/item/192978-Brandbrief:%20'leraren%20niet%20klaar%20voor%20passend%20onderwijs'.html
Voorsorteren inderdaad. Begeleid door AMK meldingen voor de ouders om je in het gareel te krijgen.
Maar.....
Ik denk dat je niet helemaal begrepen hebt dat het een wespennest is dat Passend Onderwijsveld. Je scoort alleen in de krant en in de politiek punten met je kind 'niet willen labelen', niet op school en niet bij de hulpverlening. Zij maken ook graag uit of je kind gelabeld wordt of niet.
Zoek steun bij mensen in je omgeving en bij een onderwijsorganisatie.
En weet dat je niet de enige bent die zo'n gedoe over zich heen krijgt. Het is gewoon een wespennest als je kind opvalt en niet gemiddeld is.
reactie
Aan Anne J . Ik begrijp dat ik in een wespennest zit waar ik goed bij moet uitkijken hoe ik iets zeg.
Het is heel mooi dat een ouder zelf kan beslissen over het kind ook of het naar de peuterspeelzaal gaat of niet maar mijn rechten worden beperkt en er is een melding, ze komen langs en waarschijnlijk trek ik aan het kortste eind bureau jeugdzorg komt erbij kijken en we staan onder toezicht in het ergste geval nemen ze me kind. terwijl ik een ouder ben die me inzet voor me kind.En al dat wil ik voorkomen dat het onterecht zover komt. Ik wil mij niet voelen als een marionette popje waarbij alles maar even word bepaald.
En ik ben opzoek naar lotgenoten.Mijn omgeving die houd afstand van ons en ze zeggen doe nou maar wat ze zeggen je wil je kindje toch niet kwijt en er zijn ook mensen die zeggen je moet je voet neerzetten en ophouden met beleeft blijven. pffff
moeilijk
AnnaJ, en Joa
Het OCO in Amsterdam.
Mijn post is om Joa wat op te beuren. Het is moeilijk kalm te blijven als je al verwacht dat je een verloren wedstrijd in gaat.
Ik zou ook mijn kind weghalen bij die voorschool, maar wordt dat tegenwoordig niet gezien als een teken van vluchten omdat je al in de molen zit, vraag voor instantie als OCO?
Daarentegen is Joa nu ook gewaarschuwd door een andere ouder en kan ze beter nu wijzigen van schoolcarrière dan over een paar jaar.
Vroeger kon je pas bij een instantie als OCO terecht als je kind 4 weken thuis zat. Door de problematiek in het onderwijs, zijn ze ouders tegemoet gekomen. Nu kunnen ouders met een probleem door de veranderingen in onderwijs, bij hen advies inwinnen. Zo voel je je ook minder machteloos en alleen staan.
Maar probeer wel uit te zoeken wat je status is bij amk. Dat praat ook wat gemakkelijker bij een instantie als OCO.
Lakonieker
Joa, ik heb al enkele praktische tips gegeven. Ter aanvulling: ik hoop dat je wat lakonieker kunt gaan reageren. Het gaat niet om rechtvaardigheid, vrijheid, advocaten etc. Hou het kleiner: het gaat om een verschil van mening tussen de peuterspeelzaal (voorschool) en jou over wat het beste is voor je kind. Ik begrijp nu: de peuterspeelzaal denkt dat je kind naar een medische kleuterdagverblijf moet en jij wil dat niet.
Denk even na: wat is de basis van jouw redenen om dat niet te willen? Dat zijn je belangrijkste argumenten. Heb je die met anderen besproken? Heb je daar goed over nagedacht?
Ik kan me voorstellen dat de wijze waarop de peuterspeelzaal het 'voorstel' heeft gedaan erg ongelukkig is geweest, ze hebben zo te lezen gebruik gemaakt van macht en intimidatie. Stom natuurlijk. Maar nu de peuterspeelzaal 'voorschool' mag zijn en een belangrijke rol lijkt te hebben gekregen in de selectie voor de basisscholen maken ze zich natuurlijk veel groter en machtiger dan ze in feite aankunnen op basis van kennis en vakmanschap. Ga daar niet in mee door ook jezelf op te blazen tot iets groters (vrijheid, rechtvaardigheid, advocaat etc.). Houd het juist klein:
de peuterspeelzaal wil dat mijn kind naar het medisch dagverblijf gaat, maar ik wil dat niet, want (redenen). Ik heb dat besproken met (wie?) en het lijkt nu niet verstandig om dat te doen. Mijn zoon ontwikkelt zich nog en niemand weet hoe dat zal gaan komend anderhalf jaar. Ik niet, maar ook de peuterspeelzaal niet.
Mocht het zijn dat het AMK of de raad of de rechter redenen ziet voor mijn kind om naar een medisch dagverblijf te gaan, dan hoor ik dat graag, met goede argumenten laat ik me graag overtuigen.
Zoiets.
Als in de brief geen datum voor het gesprek staat zou ik inderdaad zelf kontakt opnemen met het amk. En ondertussen je zoon toch naar de peuterspeelzaal brengen. En bij elk 'kritiekpuntje' vragen: hoe gaan jullie daar dan mee om, waarom is dat niet voldoende etc. Wellicht krijg je zo helder waarom zijn je kind naar een medisch dagverblijf willen.
Overigens: medisch dagverblijf wil niet zeggen dat je kind levenslang in speciaal onderwijs blijft hangen. Het kan ook zijn dat ze daar snel zien wat jij ook ziet: het kind ontwikkelt zich wat langzamer, maar het ontwikkelt zich wel.
Tsjor
Weinig toe te voegen
Tja, ik heb weinig toe te voegen, behalve dat ik je toch ook aanraadt de herleidbare gegevens van het forum te laten verwijderen voor je postings in eventuele latere rapporten opduiken en dat verwacht dat het van de peuterspeelzaal halen van je kind tegen je zal werken. Dit kan uitgelegd worden als je zorgmijden, hoewel je er alle recht op hebt omdat je kind niet leerplichtig is. Ik zou het zoeken in wijziging van peuterspeelzaal.
Is de peuterspeelzaal ergens bij aangesloten waar je een klacht kunt indienen? De klacht zou wat mij betreft moeten gaan over het ten onrechte en op onjuiste wijze (ben jij gewaarschuwd voor een melding gedaan werd, is met jou overlegd hoe de vermeende situatie verbeterd kon worden? Was er nog mogelijkheid tot dialoog?) doen van een melding. Realiseer je wel dat ook een klacht weer tegen je gebruikt kan worden. Alles eigenlijk. Blijf daarom altijd beleefd en wijs er altijd op dat je openstaat voor hulpverlening, daar hoef je niet toe gedwongen worden (=de grond voor een ots).
Dat je weinig netwerk hebt, zou ik ook voor me houden. Ook dat wordt misbruikt. Heb het liever over wat er wel is aan netwerk.
goed teken
Ik snap niet alles uit je berichtjes, maar stel dat je kind eerst naar cluster 2 onderwijs gaat, ivm taalproblemen, dan is het zo dat als je kind goed genoeg is hij weer naar gewoon basisonderwijs gaat. Trouwens, je komt er ook niet zomaar op. Kan het zijn dat je door vooroordelen over dit onderwijs je niet meer goed openstaat voor hulp?
Dat je kind vooruit gaat is natuurlijk een goed teken, maar zegt nog niks hoe hij nu is t.o.v. leeftijdsgenootjes.
Joa
Over je emailadres, dat nu gelukkig weg is.
Ik begrijp dat jij denkt dat jij niets te verbergen hebt en dat jij mensen zoekt bij wie je hulp en/of begrijp hoopt te vinden. Maar je bent ook in dit forum op naam te googelen, en dat is niet handig als je het met Jeugdzorg/AMK aan de stok hebt. Je kunt altijd een anoniem e-mailadres aanmaken en daar eventuele reacties naar toe laten sturen.
Ten eerste: ik zou gebruik maken van de tips van tsjor (en ook de anderen, maar tsjor houdt het mooi klein).
Probeer het niet groter te maken dan het is. Ga niet invullen voor de anderen. Nogmaals blijf bij jezelf: ga het niet hebben over rechtvaardigheid, zoals tsjor al zei. Het gaat over je zoontje, hou het kort, zeg zelf vooral niet teveel.
Een ding, als je op vragen als de jouwe antwoord krijgt in dit forum, zijn het meestal ervaringsdeskundigen. De meeste mensen hier hebben ervaringen met jeugdzorg, en we weten inmiddels hoe die organisatie reageert, hoe het systeem werkt zeg maar.
Nogmaals, HOU HET KLEIN, en daarmee bedoel ik, heb het niet over rechtvaardigheid, ed. dat is misschien voor jou wel zo, maar dat heeft in dit soort gesprekken geen enkele zin en werkt tegen je. Het gaat om je zoontje. Je hebt een ongelukkige voorgeschiedenis bij een ziekenhuis (even kort samengevat0, en blijkbaar is dat dossier ook bij de peuterspeelzaal terecht gekomen, en gaat er nu een goedbedoelende (hoop je) medewerkster mee aan de haal.
Zij willen iets, en jij wilt dat niet. Vraag vooral veel, waarom denken zij dat, waar blijkt dat uit, wie heeft dat vastgelegd, enz.
Ga niet (NIET dus) met je hakken in het zand, actie wekt reactie op en voor je het weet ben je een ouder die niet meewerkt.
WAt ik zou doen: neem iemand mee. Heb je een vader of een collega of id, iemand die rustig kan blijven?
Inderdaad, zeg niet dat je een klein (of geen) netwerk hebt. Praat daar in het geheel niet over. Ook dat is een vinkje tegen je. (echt, alles kan (en zal) tegen je gebruikt worden. Daarom is het ook zo belangrijk dat jij zelf zo min mogelijk zegt, stel alleen vragen, zeg dat je erover zult nadenken en dat je dat nog zult laten weten. Ga GEEN toezeggingen doen, laat niet je nergens toe verleiden, onderteken NIETS.
Je kunt op alles wat ze zeggen antwoorden: dat is een goede tip, hier zal ik over nadenken. Oefen dit desnoods.
Overigens heb je volgens mij ook recht op een second opinion. Wat je zou kunnen doen is via de huisarts zelf een onderzoek van je zoontje regelen. Dan ben je 'ze' voor, misschien. Heb en hou je het in eigen hand. Soms moet je als je in een dergelijke situatie zit zelf wat meeveren, om uiteindelijk ongeschonden uit de strijd te komen.
Voorbeeld van ons: wij zijn ooit vanwege spijbelgedrag in het jeugdzorgcircuit terecht gekomen. Melding gedaan via leerplichtambtenaar, en ineens zaten we bij jeugdzorg. Ik was toen nog jong en naief, je denkt echt nog dat men met je mee denkt en je wilt helpen, en inderdaad, we waren in no-time weigerouders, en hadden een onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming aan onze broek. Wat ik toen heb gedaan: ik heb de raadsonderzoeker een overdaad aan informatie gegeven, alles verteld, constant uitgenodigd, ben heel erg beleefd gebleven en ben nooit emotioneel, boos, verontwaardigd, droevig oid aan de telefoon geweest. Uiteindelijk is alles 'goed' gekomen... Wij hebben officieel een brief gekregen dat we goede ouders waren...
Ik bedoel maar te zeggen, bewaar je frustratie, je woede en je rechtvaardigheidsgevoel voor thuis. Laat het daar niet merken. Ik kan me voorstellen dat je boos bent... Maar als je te emotioneel overkomt, is dat ook weer een reden om je af te serveren. Echt!!!
Het lijkt niet eerlijk, en dat is het ook niet. Maar zij hebben de macht, dus speel het spelletje zoveel mogelijk mee. Probeer door mee te doen uiteindelijk jouw zin te krijgen.
Nogmaals sterkte!
dress for succes
Nog een paar tips.
Herhaling: neem een kalme man mee, dat maakt al een goede indruk.
Ga zo zitten dat deze man je af en toe een schop kan geven onder tafel als je te emotioneel dreigt te worden.
Kleed je netjes met een jasje. Geen gympen, leen zonodig nette kleding. Laat je adviseren, niet te uitbundig maar gepast.
Ik nam een valium de avond van te voren zodat ik uitgerust naar een gesprek of een zitting ging.
Overweeg het gesprek op te nemen met je mobiel. Zonder het te zeggen.
Probeer dat eerst thuis even uit.
Meer luisteren dan praten. Inderdaad niets toezeggen, je denkt er over na.
En vooral: ga geen hele verhalen vertellen hoe goed je wel niet bezig bent geweest. Houd het bij het geval waar het over gaat.
Jij denkt dat je kind zich met hulp goed ontwikkelt en je vind het te vroeg om daar conclusies over zijn functioneren straks op school aan te verbinden. Hij krijgt al hulp hij ontwikkelt zich.
Je bent van mening dat dat gewoon de kans moet krijgen.
Oefenen
Het is handig als je iemand weet met wie je even kunt oefenen zodat je goed weet wat je valkuilen zijn en dat kunt vermijden.
Oefen vooral ook op het zeggen van: o, tja, daar zegt u wat, wat zou je daar nou van moeten vinden, en dat soort algemene vaagheden. Vooral 'o' kan het erg goed doen.
Melding of uiting van zorg
In de samenvatting van de behandeling van de klacht in de lkc,staat dat de school bij AMK geen melding heeft gedaan maar zijn zorg heeft uitgesproken! Voor de beleving van een ouders komt dit op het zelfde neer, maar het is goed mogelijk dat dit het verschil is tussen een kritieke situatie en niet kritiek! Weet waar je staat.
http://www.onderwijsgeschillen.nl/fileadmin/bestanden/SOG/2013/105585.pdf
...das toch hetzelfde?
Volgens mij is het wel hetzelfde. Maakt u zich zorgen om een kind? Meldt het dan bij het AMK! Wij onderzoeken of er sprake is van kindermishandeling. En daar valt bijna alles onder.....
In ieder geval heeft het bij Joa tot een onderzoek door het amk geleid.
Joa, wees niet te bang, ga niet overal in mee, maar realiseer je wel dat ze je kunnen maken en breken. Ik vind dat je heir hele goede tips hebt gekregen. Wat ik de jeugdzorg vanbinnen en vanbuiten meegemaakt hebbend nog altijd neit begrijp is dat ze zelf niet zien hoe bang ze ouders en kinderen maken en hoeveel spanning dit soort dingen teweeg brengen. En nou vinden de voorstanders dat dat maar geaccepteerd moet worden als bijkomstigheid van het helpen van kinderen, maar het brengt heel veel leed.
Je kunt niet anders dan in gesprek gaan, handel zoals gezegd (inc dossier opvragen zoals in de link wordt gezegd), gesprek opnemen en weigeren in gesprek te gaan als dit niet mag. Ik zou het juist wel zeggen. Wat er ook gebeurt, zet je opnameding (telefoon?) niet uit. Ook neit als ze zeggen dat dat moet. Ook niet als ze je wegsturen. Dan kun je later laten horen hoe gesprekken werkelijk gingen, bv aan een klachtencommissie die ook AMK heeft. En daar heb je dan weer wat aan bij evt. latere rechtszaken. Of voor mij de raad als ze om die reden doormelden. Er zijn uitspraken over, opnemen mag.
Ik vind het droevig om te lezen dat je dit over je heen krijgt. Alsof het nog niet moeilijk genoeg is, alleen met een kindje.
