44, grote kinderen en zwanger

Jouw redenen

Gefeliciteerd! Volgens mij zijn jullie heel erg blij met de komst van dit kind. Over de reactie van je omgeving zou ik me dan ook echt niet druk maken. Daarbij is het tegenwoordig helemaal niet uitzonderlijk om een kind te krijgen met 40+. Er zijn zelfs vrouwen die op die leeftijd hun eerste krijgen

Kadootje!

Ik zou het ook nooit bewust zo aanpakken... maar ja, niemand denk ik soms loopt het leven zo, en komt er toch nog een kindje. Zelf ken ik ook een gezin in die situatie, en zij zeggen altijd "en toen kwam er nog een kadootje!" eigenlijk waren ze wel klaar met kinderen krijgen, maar het gebeurde toch nog. Ik vind dat wel een mooie uitdrukking.
Hoe het dan gaat lopen in je gezin? ja, dat weet natuurlijk niemand van tevoren; straks heb je een paar pubers en een kleuter... maar weer later heb je twee volwassen kinderen en nog eentje thuis die eigenlijk als enigs kind opgroeid (nou ja, met een beetje geluk heb je nog goede oppas aan je grotere kinderen ) En hoe oud je zelf bent als moeder? nou ja, er zijn mensen die op hun 30ste al "oud" zijn, en er zijn hele moderne 60ers... ik denk dat de omgang met jonge mensen en kinderen je juist heel jong kunnen houden, vooral in je denken, je wordt nog "gedwongen" om met hen mee te denken, en dat geeft een andere frisse blik op de wereld.
Wat ik je wel adviseer is om nu direct te stoppen met je te schamen voor je omgeving! komop zeg! iedereen met een beetje inlevingsgevoel snapt toch wel dat dit niet de ideale situatie is die je zou kiezen?! maar je gaat er wel het beste van maken.
groetjes, Tess

Nonnie

Allereerst gefeliciteerd! Hopelijk gaat alles goed!

Natuurlijk is het een wat anders-dan-anders gezinssamenstelling, maar dat zijn juist vaak de leukste gezinnen vind ik. Er zitten vast nadelen aan, maar ja, aan drie kinderen krijgen met keurig 2 jaar tussen elk kind zitten ook nadelen.

Mijn kinderen schelen zes jaar, dat is natuurlijk veel minder, maar de teruggang van mijn herwonnen vrijheid naar ineens weer slaapjes en zo, is me toch wel tegengevallen. OOk blijkt mijn jongste nogal aan huis en haard te hechten, terwijl de oudste een makkelijke logeerder is. Enzovoort...

Elk kind heeft zijn eigen verhaal!

Ik vind trouwens 44 wel oud maar ja, so what? Daar zou ik me nog het minste druk om maken!

Liora

Volgens mij...

Volgens mij is je kindje meer dan welkom in jullie gezin.

Ik ben nog geen 40 plus, ook nog nooit niet helemaal bewust zwanger geraakt, etc. Maar ik herken wel de gedachten rondom 'groot leeftijdverschil'. Nr 3 heeft hier lang op zich laten wachten en toen flitste het ook wel eens door mijn hoofd, wordt het leeftijdsverschil niet te groot. En nu? Ik geniet van het leeftijdsverschil? Overdag tuttel ik met de kleinste, terwijl de oudsten op school zitten. Met de oudsten hebben we boeiende discussies, met de jongste zit ik aan een roze prinsessentelefoon om te babbelen over Dora. Als de oudste bijna naar voortgezet gaat, gaat de jongste voor het eerst met haar knalroze Diddltasje naar school. Geen strijd tussen de oudsten en de jongste, de oudsten dragen haar op handen en zij heeft iedere dag haar eigen entertainmentteam. Vriendjes vinden het kleine zusje geweldig! Het kleine zusje vind al die aandacht van oudere kinderen - thuis en op schoolplein - heerlijk. Nr. drie is hier echt een kadootje, heerlijk om al die kleine dingen nog een keertje te beleven. Heerlijk ook, dat je veel beter kunt relativeren dan bij je eerste kind.

Jouw leeftijd, tuurlijk ben je een iets oudere moeder. Maar je bent zo oud als je je voelt. Ben je misschien ook bang dat je al smoeder vroeg overlijdt? Daar valt niets over te zeggen. Mijn moeder was een jonge, superactieve, hippe moeder en zij is jong overleden. De ouders van mijn vriendin en toenmalig vriendje waren 'oud', zij hebben nu nog steeds allebei de ouders.

Schamen? Kom op, je bent oud en wijs genoeg om je niets meer van de buitenwereld aan te trekken. Natuurlijk zullen de meeste mensen wel zoiets hebben van dat het niet geheel gepland is. Wat dan nog? Ik ben ervan overtuigd dat jullie worden overladen met leuke reacties en veel hulp.

volgens mij heb je al besloten de zwangerschap te voldragen dus dat kindje komt er gewoon, nou dan kan je misschien nu gaan nadenken over de praktische dingen ?

Je zegt dat je zoveel moeilijkheden ziet ivm met je leeftijd, welke zijn dat dan precies ?

Leeftijdsverschil

Ik ben 45, mijn oudste is 14, mijn middelste is 11 en mijn jongste is bijna 3. Mijn situatie is iets anders, want ik heb wel bewust gekozen voor de derde (gescheiden, leuke nieuwe mijnheer en zo).

Het is een beetje dubbel, dat leeftijdsverschil. Het is meer dan genieten als ik de oudste twee met hun zusje bezig zie, maar ik voel me naar de jongens ook wel eens schuldig hoor. Spontaan met z'n allen uit eten gaan in het weekend dat kan niet meer, dat moet gepland worden, oppas regelen en zo. Pas had middelste een filmavond van kamp op school, wij zouden jongste op bed leggen en oudste zou op jongste passen. Toen werd jongste ziek en dat betekende dat ik alleen met middelste mee ging naar school. Dat vind ik dan wel jammer, middelste zei alleen maar dat hij het zielig vond dat z'n zusje ziek was. Ik had er meer last van dan hij.

Toen jongste geboren werd zaten de jongens in groep 8 en groep 5. Ze kwamen eigenlijk altijd zelf naar huis vanaf school maar vanaf de geboorte wilden ze graag dat ik op het schoolplein stond. Ze vonden het maar wat leuk dat dat kleine wurmpje wel naar hun lachtte en niet naar vreemde kinderen, dat showden ze graag. Ik ben een tijd lang de attractie van het schoolplein geweest met m'n kinderwagen, maar ach ook daar gaat het nieuwtje van af.

Als ik jouw berichtje lees dan ben je er volgens mij gewoon erg van geschrokken maar ben je er ook hartstikke blij mee. Mensen zullen altijd kletsen over je, maar ach.

De mooiste opmerking kwam van mijn middelste (toen 8) toen we vertelden dat hij en zijn broer een zusje kregen: hebben jullie gepààrd dan?

Nog even

Ik lees je bericht nu nog een keer en je vraagt ook hoe 40+ moeders het vinden om opnieuw moeder te worden.

Heel eerlijk gezegd vind ik dat regelmatig best zwaar. Ik heb een chronische ziekte en heb heel wat minder energie dan de gemiddelde mens en dat breekt me echt soms op. Dan lig ik op de grond met de duplo te spelen en vraag ik me serieus wel eens af hoe ik ooit nog overeind moet komen. Gelukkig slaapt jongste meestal nog tussen de middag en dan moet ik echt bijtanken. En soms komen de Teletubbies ook echt wel eens m'n neus uit, gelukkig komt nu Winnie de Pooh langzaam in zicht. Het is gewoon van alles wat, Duits overhoren van de oudste, een legerwerkstuk bekijken van de middelste en ondertussen op zoek zijn naar een doosje rozijntjes. Gelukkig heb ik een man die dochter altijd in bad en bed doet waardoor ik vanaf een uur of 7 mijn tijd en aandacht aan de oudste 2 kan geven (niet dat zij dat altijd willen overigens, soms zit ik gewoon lekker in mijn eentje uit te puffen op de bank).

Ik ben ook echt wel eens tijdens de zwangerschap in blinde paniek geraakt omdat ik er van overtuigd was dat ik niet eens meer een luier kon verschonen en dat ik niet wist hoe ik het allemaal moest regelen, hoe moest ik nou voeden terwijl de middelste naar scouting gebracht moest worden, wie ging er dan voor? Nachtenlang kon ik er van wakker liggen en wat bleek? Het regelde zich vanzelf.

Hier

Ik ben de schoonzus van zo een nakomer. Mijn man was 18 toen zijn zusje werd geboren, zijn zus was 16, zijn moeder was 43.
Als je het aan mijn schoonmoeder vraagt zal ze je eerlijk zeggen, dat ze de jongste nooit meer zou willen missen, maar dat ze het ook niet aan iemand zou aanraden om bewust op die leeftijd nog kinderen te krijgen.
Het was voor haar wel extra lastig, omdat ze door extreme obesitas erg veel last kreeg van haar gezondheid. Het was ook een grote overgang, van de puberwereld, naar de baby wereld.
Aan de andere kant, is ze erg blij met haar dochter, het kind was een echte verrijking van het gezin. De onderlinge banden zijn erg goed en de grote broer en zus hebben erg genoten van hun kleine zusje. Supergezellig dus.
Een nadeel van het grote leeftijdsverschil, was, dat het meisje op jonge leeftijd eigenlijk veel te veel tussen de volwassenen zat. Hierdoor was het wel heel belangrijk dat zij veel leeftijdgenoten om zich heen had. Mijn schoonouders waren zich hier wel van bewust en hebben haar een tijdlang (zo rond haar tiende) heel bewust afgeschermd voor de 'grote mensen gesprekken'. Ook hebben ze van hot naar her gereden om haar naar vrienden en disco's en dergelijke te brengen.
Ik heb in deze warrige post geprobeerd om een eerlijk beeld te schetsen van hoe het in dit gezin ging. Maar het is natuurlijk maar een voorbeeld. Iedereen zoekt toch zijn eigen weg in het omgaan met de dingen die op je pad komen. Dat is alleen maar goed.

Schamen

Daar kan ik me iets bij voorstellen - vooral als je reacties in die richting verwacht. Maar volgens mij kan het echt vrijwel iedereen overkomen... zelfs een sterilisatie geeft geen 100% zekerheid. Dus nodig is het niet, maar dat wist je natuurlijk ook al wel.
En vooral gefeliciteerd!

Leeftijd

Wat ik als 39-jarige kersverse moeder van een 3e kind trouwens vreemd vind, is dat ik ineens veel meer met een soort 'bemoederende' toon ('geniet maar lekker') word aangesproken door collega-moeders (bijv. op school). Alsof het mijn eerste is en ikzelf 10 jaar jonger. Herkent iemand dit?

Ja asa!

Dat overkomt mij ook en het gebeurt me zelfs regelmatig dat ik opvoedtips krijg! Zeker moeders op de peuterspeelzaal met een kind die een paar maanden ouder zijn dan mijn jongste vertellen mij graag dat ik het niet goed aanpak (ons Truusje is nogal moeizaam uit de zandbak te krijgen). Ik krijg ook tips over welke basisschool ik moet kiezen en zo. Pas heb ik maar eens gezegd dat ze met tips over middelbare scholen bij mij mag aankloppen. Stomverbaasde blik kreeg ik, had ik dan al een kind in de brugklas? Nee, in de 3e al. Ik zag het maar als een compliment, blijkbaar zie ik er jonger uit dan mijn 45 jaar.....

Mijn man

Scheelt 9 jaar met het eerstvolgende kind boven hem (er zitten er nog een aantal boven). Hij heeft een heerlijke jeugd gehad, met stoere, zorgzame oudere brussen en ouders die het allemaal wel prima vonden. Die waren wel uit-opgevoed.

Tirza

Schrik

Ik kan mij je schrik best voorstellen. Ik zou er nu niet aan moeten denken, maar ik zou het ogenblikkelijk als voldongen feit accepteren en het als zodanig 'verkopen'. Ik zou wel blij zijn met mijn bewaarzucht, want ik kan zo het bedje en de commode weer tevoorschijn trekkenIn ons geval weet ik zeker dat mijn dochters het geweldig zouden vinden. Tenminste, aanvankelijk. De praktijk kan natuurlijk tegenvallen, omdat ze toch weer rekening zouden moeten houden met slaapjes, speelgoed overal, een kleutertje die veel aandacht vraagt, enz., maar gemiddeld genomen zou een nakomertje bij ons welkom geweest zijn.
Ik zou er nu maar gewoon van gaan genieten, laat het commentaar over je heen komen als iets wat nu eenmaal toch gaat komen van sommige mensen. Richt je vooral op de positieve reacties, denk aan je gezondheid en bedenk dat je als je werkt nu al van alles moet regelen voor de opvang en dergelijke.

Geen 40-er

Maar wel bijna 9 jaar verschil en het is een feestje! As we speak hier nu prepubers aan het spelen met dreumes. Soms komen vriendjes en vriendinnentjes speciaal voor de kleine hier spelen. Dus mijn ervaring is wat dat betreft positief.

Ik hoop dat het allemaal goed uitpakt!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Net geen 40+

Ik was 39 en 10,5 maanden toen onze 3e geboren werd. En de oudste twee waren 6,5 en ruim 9,5.

Bij ons was het geen ongelukje maar een bewuste keuze. De 3e liet wat langer op zich wachten en gaande het proces verstreken de jaren en werd daarmee het leeftijdsverschil groter. Heb nog even een moment er over nagedacht of het niet te groot zou worden en of ik dat echt nog wel allemaal aan zou kunnen, maar de wens voor nr. 3 was zo groot dat ik dat soort twijfels allemaal aan de kant geschoven heb.

En het was wel zwaar en het is een flinke stap terug in de tijd en het was ook wel heftig op mijn werk. Maar al met al heb ik er nog geen moment spijt van gehad. Nummer 3 is echt ons cadeautje en ik geniet er juist van dat ik die Teletubbies nog eenmaal uit de kast kan trekken en neem me steeds voor om voor deze nu echt eens de tijd te nemen. En dat lukt soms ook wel, in ieder geval beter dan dat het lukte bij de oudste twee.

Het leukste vind ik dat de oudste twee er ook zo van genieten. Ik kan zo genieten van het samenspel tussen die 3. Dat is echt niet te vergelijken met hoe dat ging tussen nummer 1 en 2.

Grootste nadeel vind ik dat we beperkt worden in activiteiten voor de oudste 2. Ik probeer de oudste twee er zo min mogelijk onder te laten lijden. En dat betekent dus dat we ons als gezin vaak opsplitsen. Man doet iets met oudste 2 en ik blijf bij de jongste. Door het jaar heen is dat vaak niet zo'n probleem, maar tijdens de laatste vakantie vond ik dat toch wel een zoektocht.

En waar ik nu van geniet is dat middelste tegenwoordig alleen naar school fietst. Ik probeer er nu extra van te genieten omdat ik weet dat dat over een jaar weer over is en ik weer een aantal jaren heen en weer mag gaan rennen naar school.

Het is dus plussen en minnen, maar voor mij slaat de weegschaal echt door naar de plus.

Schoonzus

Dat je man en zijn broer of zus (?) van hun zusje genoten hebben, kan ik me wel voorstellen.
Dat zie ik hier ook iedere dag gebeuren.

Wat ik me wel afvraag is hoe je schoonzusje dit ervaren heeft. Ik hoor ook wel eens negatieve verhalen van nakomelingen. Dat ze alleen opgroeien of twee vaders en twee moeders hebben.

Dat is eigenlijk ook echt het enige waar ik me zorgen overgemaakt heb. Zou bijna voor nog een 4e gekozen hebben, maar die prijs is toch te hoog.

40+

Ik was 43 toen ik zwanger was van mijn jongste. Geen nakomertje aangezien het zusje boven ongeveer 3,5 jaar met hem scheelt. De zwangerschap was niet de makkelijkste die ik ooit heb gehad maar dat had meer te maken met het feit dat ik een aantal jaar daarvoor een auto ongeluk heb gehad wat mijn lichaam in wat mindere vorm heeft achtergelaten. Mijn leeftijd staat daar eigenlijk los van.

Op oudere leeftijd nog een jong kind hebben vind ik niet zo'n probleem. Ik heb ook niet het idee dat het voor onze jongste kinderen vervelend is om nog oudere ouders te hebben. Misschien dat ik er over een paar jaar anders over denk maar op dit moment vind ik het niet vervelend om al in de 50 te zijn en nog een kind op de basisschool te hebben. Ik word (gelukkig) ook nooit voor zijn oma aangezien of zo. Mijn man is wel eens een keer voor zijn opa aangezien maar ik geloof niet dat het traumatisch was voor beide partijen

Het verschil tussen onze oudste en jongste is overigens bijna 18 jaar (en tussen mijn oudste biologische kind en jongste biologische kind zit 15 jaar) De band tussen de oudsten en jongsten is prima. De jongste twee logeren regelmatig vaak bij de oudste kinderen (die al het huis uit zijn) en ze hebben het echt leuk samen. Natuurlijk is het een ander soort band dan met een broertje/zusje dat bijna even oud is maar dat hoeft helemaal niet slechter te zijn.

Asa en savon ot

herkenning ! Sta ik vrijdag met kdv leidster te praten over de obstipatieklachten van jongste, komt er een andere moeder (met een iets ouder kindje dan mijn jongste) zich er ook tegenaan bemoeien. Dat als je meer kinderen hebt, al langer moeder bent, bla bla, je de kinderarts wel vaker langs ziet komen, echt niet erg hoor, bla blaat blaat... Ik heb niets terug gezegd want het grappige was dat mijn oudste van ruim 8,5 ook beneden kwam om haar zusje op te halen, die moeder was direct stil en droop af

ach ja. Het valt mij ook op aangezien mijn kinderen nogal in leeftijd verschillen er ook wel vol bewondering naar mij gekeken wordt als bij het zitten naast de zandbak blijkt dat ik er nog eentje heb die al in groep 5 zit.

ik vind het ook niet heel erg, wel apart, ach ik ben 36 mijn jongste had net zo goed indd mijn eerste kindje kunnen zijn. Laatst dacht een student dat ik ook een student was, haha "oh dat wist ik niet" zei hij toen ik de door hem bekritiseerde docent omschreef als een gedreven collega.

Beetje anders

Ik had al een kind van 13 toen ik op mijn 38e mijn tweede kind kreeg, en op mijn 41e kwam nummer 3. Dat was een bewuste keuze (net als bij Savon, een tweede leg).

Tja, ik kan er veel over vertellen, maar dat is allemaal persoonlijk. Dat beginnende mensje zit in je buik en je gaat het houden, dat is wel duidelijk, dus dan moet je het gewoon nemen zoals het komt. Gefeliciteerd

O sorry...

Gefeliciteerd !!

Was ik vergeten

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Gefeliciteerd!

Zelf geen ervaring mee, maar ik zou me niets aantrekken van wat anderen vinden en gewoon genieten. Het is nu eenmaal gebeurd, dus volgens mij wil dat kindje gewoon komen, ongeacht de leeftijd van zijn of haar ouders. Dat zegt gewoon heel weinig. Mijn moeder was 35 toen ze mij kreeg (de laatste) maar is jong gestorven, en kon weinig doen doordat ze een slechte gezondheid had. Liever een wat oudere moeder, die gezond is toch?

Hartverwarmend

zijn jullie positieve reacties! Dank je wel
Tja waarom schamen, omdat ik wel weet hoe onze familie zal reageren.. We hebben al drie kinderen waarvan de middelste ook vlak na de oudste kwam, ook al niet gepland. Toen had je ze moeten horen... Slaat natuurlijk nergens op maar goed..
Na de eerste schrik ben ik er best blij mee, man iets minder maar die zal ook wel bijtrekken dat weet ik zeker.
Welke problemen ik zie?
Nou ja, ik ben zelf ook een nakomertje en ik had dus drie moeders en twee vaders Niet leuk, maar dat ligt natuurlijk er aan hoe je er zelf mee omgaat.
Ik zelf heb het wel altijd erg gevonden dat mijn moeder al zo oud was, iedereen had jongere ouders en ik schaamde mij daar best voor.
Gelukkig lijk ik zelf wel jonger dan ik ben, dus mij voor een oma aanzien zal niet snel gebeuren denk ik, (werd zelfs laatst een keer aangezien voor de oudere zus van oudste...)Nou is dat ook wel weer overdreven hoor.
En gezondheidsrisico's, niet dat een gehandicapt kindje niet welkom zou zijn bij ons, maar er kleven natuurlijk wel risico's aan een zwangerschap op leeftijd.
Aan de andere kant lijkt het me eigenlijk ook wel weer heel erg leuk om zo'n kleintje om me heen te hebben en ik weet zeker dat de drie oudere kinderen het fantastisch vinden!
Spullen hebben we niet meer maar op Marktplaats is genoeg te vinden. Ik ben zelf een stuk relaxter dan vroeger dus dat heeft ook weer z'n voordelen
Ik ga maar lekker genieten geloof ik
Dank jullie wel voor de felicitaties!

Nonnie

Komt wel goed, hoor. Ik kreeg op mijn 34e onverwacht mijn vierde kind, en in de klas van een van mijn jongens waren nog twee moeders die hetzelfde overkwam,een van hen was toen al 42. Toen onze kinders er waren konden we ons al niet meer voorstellen dat ze er niet zouden zijn.

Nonnie

Ik ga m'n kinderwagen op marktplaats zetten

En ja, ga maar lekker genieten!

Nonnie

Ben blij dat je er van gaat genieten. Natuurlijk moet je je aanpassen, maar wat mij betreft zou ik graag zo'n onverwacht cadeautje krijgen met mijn nieuwe liefde!! Faith

Nonnie

Gefeliciteerd!
Ik heb nog nagedacht over de vraag van iemand, wat mijn schoonzus er zelf van vindt.
Volgens mij heeft zij het ook altijd heel erg prettig ervaren. Natuurlijk, als het anders was gegaan, was het misschien ook wel goed geweest, maar dat kun je bij ieder kind wel stellen.
Mijn schoonzusje heeft nooit het gevoel gehad dat ze twee vaders en twee moeders had. Dat stond mijn schoonmoeder niet toe. Die zus en broer waren er voor de gezelligheid voor haar, een keertje oppassen. Maar bemoederend/bevaderend gedrag werd gelijk afgekapt. Daar ben je als ouder namelijk zelf bij, dat zie je gebeuren.
Wel dachten buren van mijn man en mij weleens dat zij een dochter uit een eerdere relatie was (ze lijkt heel erg op mijn man). Daar moesten we dan wel een beetje om giechelen, zij en wij.
Die logeerpartijen bij ons, dat was echt zo bijzonder leuk. Er zijn jaren geweest, dat ze elke vakantie wel een paar nachtjes kwam logeren. Gezellig was dat.
Inmiddels is ze zelf ook moeder en mijn schoonouders zijn superleuke opa en oma voor ons neefje. Omdat zij betrekkelijk jong (23) was, toen ze neefje kreeg, en ik nog op mijn 38e mijn jongste twee kreeg, is het leeftijdsverschil in die generatie, nihil.

Gefeliciteerd en ik zou maar verhuizen naar 'zwangerschap'
Chris35 heeft volgens mij ook een wage.n in de aanbieding..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Schoonzus

Dat was is. Bedankt!

Het wordt wel eens als minpunt aangedragen door mensen die vroeger in dezelfde sitatie zaten.

Nu is jongste overigens nog het meest benijdenswaardige kind hier in huis. Hij wordt nu nog werkelijk door iedereen op handen gedragen.

Maar dat doembeeld van later, heeft toch altijd wel een beetje rondgezongen in mijn achterhoofd. Ook omdat ik zelden of nooit een positief verhaal hoorde. Maar ach ja, wie weet ging dat vroeger ook helemaal anders...

Mijn moeder

Mijn moeder kreeg haar negende kind op haar 45e. Was absoluut niet de bedoeling. De zwangerschap verliep uiterst moeizaam - kind moest bloedtransfusies krijgen in de baarmoeder en werd uiteindelijk 'gehaald' met 31 weken vanwege een zwangerschapsvergiftiging van mijn moeder, die kantjeboord heeft gelegen. Broertje had daardoor een moeilijke start. Na zeven jaar ging het duidelijk beter. Nu is het een raspuber van zeventien, twee meter lang en dertien centimeter breed (ongeveer) die lekker sjeest in vijf havo. Helemaal goedgekomen dus.
En weet je wat het mooiste is? Dat hij vanaf dag 1 er helemaal bij hoorde. Hij heeft dat eerste levensjaar geen minuut op bed gelegen, zeggen we wel eens, hij lag altijd in iemands armen te slapen. Hij heeft ook enorm genoten van alle trouwfeesten, logeerpartijen en coole happenings waar wij oudere broers en zussen hem naartoe sleepten. En intussen was hij ook nog eens de jongste thuis, dus heerlijk verwend door ouders die het opvoeden wel gehad hadden. Hij weet niet beter en is absoluut niet zielig.
Wel hebben mijn ouders mede voor hem altijd pleegkinderen van zijn leeftijd in huis genomen, zodat hij niet alleen opgroeit.
Geniet nu maar gewoon van je zwangerschap en geef over een poosje maar een loei als je nog een wagen, een kolf of een stel kruiken nodig hebt, ik heb hier tegen die tijd van alles over.
Groetjes
Massi
PS: Als het mij overkomt over een jaar of zeven, houd ik het ook, hoor. Stiekem lijkt het me geweldig, zo'n onverwacht cadeautje.