Dochter weegt 100plus kilo
Mijn dochter is 24 jaar en is erg zwaar. Ze zei vorige maand dat ze nu ruim 105 kg was. Haar gewicht is zo erg dat ze moeite heeft met bewegen. Want na een half uurtje wandelen of fietsen gaan haar knieen al zeer doen en moet ze gaan zitten. Ze heeft ook totaal geen conditie. Toen ze nog thuis woonde kookte Ik altijd erg gezond eten voor haar en ze kreeg ook steeds bruin brood na school en werk, maar nu ze opzich zelf woont gaat het de foute kant op. Ze is volgens mij meer dan 15 kg aangekomen in een jaar. En als ik het erover heb wordt ze boos op mij en zegt ze dat ik aan het ''fat-shamen'' ben.
Wat moet ik hiermee? Ik zie mijn dochter langzaam bezwijken onder haar gewicht. Mijn eigen moeder was ook al erg zwaar en vroeg overleden vanwege ziektes die door haar gewicht kwamen. Ik ben zo bang dat mijn dochter het zelfde pad achter na gaat.
Diyer schreef op 07-08-2022 om 22:44:
[..]
Oprechte vraag, maar zie je dit dan zo negatief? Ik vind het gek dat je als ouders uit 'angst' je kind voor het hoofd te stoten dan maar niks mag zeggen.
Bij kinderen is dat normaal, maar de dochter van TO is een volwassen vrouw. Je gaat tegen vriendinnen (van wie je houdt) toch ook niet steeds zeggen "zou je dat wel doen?"
Of nog erger... "Als je af zou vallen zou je wel een leuke man vinden".
Temet schreef op 08-08-2022 om 11:23:
" Als je zo diep in iemands persoonlijke ruimte probeert door te dringen dat je niet kunt ophouden mensen erop te wijzen dat ze de verkeerde beslissingen nemen, word jij daar uiteindelijk vooral zelf ongelukkig van. Want a) die persoon gaat niet doen wat jij vindt dat ‘ie moet doen en dat frustreert jou enorm en b) die persoon krijgt een hekel aan jou dat je zo diep in zijn persoonlijke ruimte doordringt."
Ik ben het hier in zoverre niet mee eens dat ik sterk vermoed dat veel mensen die dit soort opmerkingen plaatsen helemaal niet ongelukkig worden. Veel mensen vinden het volgens mij hartstikke lekker om anderen aanwijzingen/kritiek te geven, en zijn er van overtuigd dat ze daar alleen maar de allerbeste bedoelingen mee hebben, en of het geven van die aanwijzingen ook maar iets helpt is bijzaak. Want dat lekkere gevoel dat zij uit nobele bedoelingen een ander kunnen bekritiseren, dat blijft wel overeind.
Dat is zeker ook waar. Maar vroeg of laat voel je je ook zielig dat je ondanks al je goede bedoelingen wordt afgewezen. Dat is heel verhelderend in dat model van de dramadriehoek, dat je ziet dat mensen steeds wisselen van rol (redder, aanklager, slachtoffer). Dat overkomt ons allemaal overigens. Niet dat Diyer nu denkt dat haar iets Heel Bijzonders wordt aangesmeerd.
Temet schreef op 08-08-2022 om 11:17:
Het gaat mij niet om het verschil aangeboren of niet, of iets er aan kunnen doen of niet, het ging om de opmerking van Jenn, die vond dat als je geprikkeld reageerde op ongevraagde opmerkingen over je lijf, dat betekende dat je kennelijk niet onder ogen wilde zien dat de opmerkingen ergens op gebaseerd waren.
Terwijl ik denk: het maakt niet uit of je je minpunten erkent of ontkent, het is gewoon bloedirritant als mensen zich ongevraagd en veelvuldig met jouw lijf bemoeien. Dus triomfantelijk roepen als iemand van zich afbijt dat het kennelijk te dichtbij komt (en dat het dus betekent dat die persoon eigenlijk de problematiek aan het ontkennen was en dat het dus eigenlijk heel goed was om deze opmerking te maken want nu kan die persoon niet meer ontkennen): het is onzin. Mensen waarderen het gewoon niet als je je negatief over hun uiterlijk/lijf uitlaat, geheel los van de vraag in hoeverre de aangesprokene zelf ook vindt dat er een probleem is.
Precies: mensen hebben simpelweg het recht om je af te weren als je te dichtbij komt. Het maakt daarbij niet uit of je gelijk hebt of niet. Het is wel aan jezelf om een keer je conclusies te trekken natuurlijk. In het geval van een alcoholist haak je af als die je steeds jouw belangen schaadt. Dat gaat over jouw persoonlijke ruimte waarin jij de beslissingen neemt of je bereid bent met bepaald gedrag te leven. En natuurlijk kun je dingen aangeven, benoemen. Maar het houdt wel ergens op. Eigenlijk houdt het best snel op, als het geen weerklank vindt.
Mija schreef op 08-08-2022 om 11:05:
[..]
Ook als het waar is, wordt het drammen als de ander niet wil horen. Een mens heeft het recht de waarheid niet te willen horen. Jij gaat er niet over. En er zijn in jouw leven vast ook zaken die moeilijk onder ogen te zien zijn. In het mijne wel in ieder geval.
Zeker. Je moet ergens een keer stoppen. Maar mag toch hopen dat ik -en anderen- op een forum geen verstoppertje hoeven te spelen en als maatschappelijke ontwikkeling het kwalijk vinden dat er imo teveel geknuffeld wordt als het om gewicht gaat.
Want wat iemand anders al schreef, nee, an sich is een verslaving van drugs of alcohol direct overlastgevend en is een kilo of tig teveel dat niet. Maar wat dacht je van de gezondheidszorg? Mag je er als werkgever ook niks van vinden? Officieel vast niet, maar werkgevers zullen vast niet blij zijn met personeel dat zichzelf stuk drinkt, stuk eet of anderszins stukmaakt. Tot waar mag je je met een ander bemoeien? Ik denk dat er wel iets meer bemoeienis mag zijn. Mijn persoonlijke mening, kan me indenken dat een ander daar anders instaat.
Bij onbekenden in mijn privésfeer zal het me worst wezen wat ze in hun mond stoppen. Bij vrienden vooral zonde en bij mijn eigen kind zouden het zorgen zijn. Ik zie nl. de klachten ontstaan (bij bewuste vriendin heb ik het over). Ze kan niet meer goed bukken, heeft last van haar knieën en moet inmiddels medicijnen slikken voor haar bloeddruk. Allemaal "overgangskwaaltjes", want je wordt stijf als je ouder wordt he. Tja, ik zal haar niet zeggen dat ik denk dat de reden iets anders is, want ze heeft recht op haar ontkennende realiteit. Maar ik ga 'm ook niet aanmoedigen. Je zult uit mijn mond niet 'oh zeker' horen. En toen ze vroeg of ik dat nu ook had die knieën en moeite met opstaan, toen gaf ik ook eerlijk aan het niet te herkennen noch van andere kennissen. Dus bij mij bevestiging zoeken gaat niet werken.
MamaE schreef op 08-08-2022 om 09:41:
Drank en drugs werken op je gemoed en je functioneren. Daar heeft je omgeving last van. Als iemand ongezond eet of af en toe gaat roken, heb ik daar zelf geen last van en functioneert diegene verder ook gewoon normaal.
Dus in die zin is drank en drugs een grotere noodzaak tot actie voor de verslaafde omdat de kans op het kwijtraken van werk, vrienden etc. veel groter is.
Op zich zijn er mensen die juist en alleen functioneren op drank en drugs en zonder die middelen niet kunnen functioneren. Toch hebben beide groepen een probleem. Het klopt alleen wel dat onder invloed zijn doorgaans merkbaar is voor de omgeving en iemand die te zwaar is niet. Die is niet vervelend aanwezig.
Toch hebben alle verslavingen met elkaar gemeen dat het voor de eigen gezondheid slecht is en vroeg of laat gezondheidsproblemen geven waar we ALLEMAAL voor moeten zorgen of betalen. Ik heb eerlijk gezegd liever het beperkte gezondheidspersoneel beschikbaar voor ouderen, dan dat de zorg moet uitgaan naar medicijnen of behandelingen om overgewicht te bestrijden. Preventie is dus belangrijk en bij preventie hoort dus ook die kop uit het zand trekken en stoppen met het probleem te ontproblematiseren. En daarnaast hoop ik dat de voedingsindustrie flink wordt aangepakt, maar ik vrees van niet. Maar bemoeienis op scholen, gezonde voeding verplicht stellen aan kinderen (ja, dan krijg je weer ouders die boos worden omdat het betutteling is, maar kennelijk zijn een boel mensen niet in staat om zelf goede en gezonde keuzes te maken) etc etc.
"Maar mag toch hopen dat ik -en anderen- op een forum geen verstoppertje hoeven te spelen en als maatschappelijke ontwikkeling het kwalijk vinden dat er imo teveel geknuffeld wordt als het om gewicht gaat."
Ik vraag me werkelijk af waar jij het idee vandaan haalt dat er zoveel geknuffeld wordt als het om gewicht gaat. Werkelijk voortdurend wordt op allerlei manieren de boodschap verkondigd dat overgewicht een enorm probleem is. Als dat al knuffelen is, wil ik niet weten hoe het eruit ziet als de overgewichtigen negatief worden bejegend.
Er wordt m.i. veel meer geknuffeld over alcohol. Nee, niet als het gaat om duidelijk verlopen mannen met een halveliterblik in het park, maar dat er ook (zeer) veel op het oog goed functionerende mensen een stevig alcoholprobleem hebben begint pas nu langzamerhand een beetje door te dringen. En die mensen hebben natuurlijk minder last van opmerkingen van buitenstaanders, want anders dan overgewicht zie je een alcoholprobleem niet zomaar aan de buitenkant.
Diyer schreef op 08-08-2022 om 11:55:
[..]
Op zich zijn er mensen die juist en alleen functioneren op drank en drugs en zonder die middelen niet kunnen functioneren. Toch hebben beide groepen een probleem. Het klopt alleen wel dat onder invloed zijn doorgaans merkbaar is voor de omgeving en iemand die te zwaar is niet. Die is niet vervelend aanwezig.
Toch hebben alle verslavingen met elkaar gemeen dat het voor de eigen gezondheid slecht is en vroeg of laat gezondheidsproblemen geven waar we ALLEMAAL voor moeten zorgen of betalen. Ik heb eerlijk gezegd liever het beperkte gezondheidspersoneel beschikbaar voor ouderen, dan dat de zorg moet uitgaan naar medicijnen of behandelingen om overgewicht te bestrijden. Preventie is dus belangrijk en bij preventie hoort dus ook die kop uit het zand trekken en stoppen met het probleem te ontproblematiseren. En daarnaast hoop ik dat de voedingsindustrie flink wordt aangepakt, maar ik vrees van niet. Maar bemoeienis op scholen, gezonde voeding verplicht stellen aan kinderen (ja, dan krijg je weer ouders die boos worden omdat het betutteling is, maar kennelijk zijn een boel mensen niet in staat om zelf goede en gezonde keuzes te maken) etc etc.
Conclusie van mij is dat jij het bijna je burgerplicht vindt om mensen in je persoonlijke kring hierop te wijzen. Zelfs als het een averechts effect heeft.
Nou jouw keuze.
Ik vraag me wel wat jouw belang hierbij is.
Diyer schreef op 08-08-2022 om 09:02:
[..]
Ik denk niet op persoonlijke titel hoe het moet. Maar we weten allemaal dat fors overgewicht tot problemen leidt. En ik hou er persoonlijk niet zo van dat we -zodra het op gewicht aankomt- de mensen met het overgewicht met fluwelen handschoenen moeten behandelen.
Bij elke andere verslaving, want fors overgewicht spreekt van een eetverlaving, worden de verslaafden constant gewezen door de buitenwereld op hun problematiek. Nu ken ik niet per se een roker of alcoholist die daardoor dan ook stopt met roken of drinken. Maar ik weet wel dat de maatschappij niet zo is ingericht dat we dit gedrag wegknuffelen. Kijk maar eens op pakjes sigaretten, het staat er met KOEIENLETTERS en nare plaatjes op.
Ik denk dat het heel goed is als het gezegd mag worden. Niet om de mensen zich rotter te laten voelen. Maar wel om het bewustzijn van 'ach, schattig, dikke vrouw (die zoetsappige tekeningetjes en plaatjes van de dikke gevulde dame doet infantiel aan). Er is geen enkele verslaving die in een positivity beweging zit. De smokers positivity, de whiskey positivity movement, ach, gaat toch weg. Als je zoveel overgewicht hebt, heb je net zulke grote risico's op lichamelijke en psychische aandoeningen dan wanneer je een andere verslaving hebt.
Ja, ik ben het eens dat een alcoholist keer op keer vertellen dat het niet gezond is, hem of haar heus niet sneller naar de afkickkliniek brengt. Want deze alcoholist is waarschijnlijk in ontkenning. Daar krijg je felle reacties op. Want iemand die zichzelf zo niet wil zien, ageert nogal heftig.
Idem hier, de zwaargewichten onder ons die nogal prikkelbaar reageren, zijn vermoedelijk in ontkenning. Want iemand die te zwaar is en wéét dat het gaat om een probleem, die is daar eigenaar van. Die zal zeggen, ja klopt, ik ben inderdaad veel te zwaar en ik heb inderdaad een eetprobleem. En daar zal waarschijnlijk in 1 adem achteraan komen, ik wil dat graag veranderen, want baal ervan, heb er last van. En die durven ook te zeggen dat ze het moeilijk vinden, het eng vinden, maar hulp nodig hebben of wat dan ook.
De hier in het rond meppende en van zich afmaaiende publiek dat zeer beledigd reageert is nog niet zo ver. Maar dat maakt niet dat ik -als onderdeel van de maatschappij- dan maar net moet doen alsof dat probleem er niet is en een soort fat shaming hokje zou thuishoren. Nee hoor, ik shame geen vet. Ik zeg: je hebt een probleem/ziekte/verslaving/aandoening en daar hoort behandeling bij.
Weet je wat jouw probleem is, dat je je verheven voelt omdat je zelf bent afgevallen. Dat je het prettig vind ( lees bovenstaande post eens door op objectiviteit en kennis)om mensen op een bepaalde manier weg te zetten. Dat je er duidelijk geen ervaring en verstand van hebt en duidelijk geen fatsoen. En dat is de reden waarom ik jou aansprak met mijn toon. Ik hield je een spiegel voor en dan is het ineens niet grappig meer he?
Daarnaast weet je echt niet waar je het over hebt, maar dat zijn meestal de hardst roependen.
Mijn vroegere overgewicht kwam door medicatie. Na 27 jaar heb ik die afgebouwd. Niks hulp nodig. Niks geen verslaving of vreetziekte.
Maar ik heb het dankzij mensen zoals jij, die alles zo goed bedoelen en vooral weten en kijk op hebben, wel mogen incasseren en als ik dat netjes uitlegde, terwijl ik dat niet eens verplicht was, kreeg ik fronsende wenkbrauwen en werd ik niet geloofd. Je stopt het er zelf in. En dat is onacceptabel en bijzonder schadelijk.
Missingyoumuch schreef op 08-08-2022 om 12:02:
[..]
Conclusie van mij is dat jij het bijna je burgerplicht vindt om mensen in je persoonlijke kring hierop te wijzen. Zelfs als het een averechts effect heeft.
Nou jouw keuze.
Ik vraag me wel wat jouw belang hierbij is.
Toch wel heel bijzonder dat dat je conclusie is, terwijl ik schrijf dat ik mijn mond hou. En dit forum is niet mijn persoonlijke kring, dus waar je dat soort aannames op basseert is mij een vraag.
Missingyoumuch schreef op 08-08-2022 om 11:17:
[..]
En van mij mag je iemand 10 keer per dag erop wijzen. Ik ging ervan uit dat je doel/ insteek was dat je vriendin of wie dan ook gaat afvallen. En dan is dit simpelweg niet de manier.
Léés jij uberhaupt wat ik schrijf of vul je gewoon maar wat in vanuit je eigen projectie? Dan hebben mijn reacties nl. niet zoveel zin als je ervoor kiest zelf iets te maken van mijn teksten.
De discussie gaat nu wel de richting op van willekeurige mensen aanspreken op hun gewicht. Dat zou ik nooit doen, dat doe ik niet. Maar het begon met de dochter van TO. En nee, ik hou er ook zeker niet van als moeders de hele tijd kritiek hebben op hun dochters en opmerkingen maken als 'je ziet er wel dik uit in die jurk' / 'ik zou niet in bikini lopen als ik jou was' en dat soort dingen. Het gaat mijn ook uitdrukkelijk over het gezondheidsaspect (en misschien het sociale) en niet over het uiterlijk.
Ik snap ook dat je niet elke keer weer moet beginnen over dat gewicht.
Maar iets heel anders vind ik het wel, als je kind tegen je klaagt over bepaalde zaken waarvan je WEET dat ze het gevolg zijn van overgewicht.
Als ik een volwassen kind zou hebben met overgewicht, zou ik het er NIET over hebben TENZIJ in dat soort gevallen.
Dus ik kom er niet zelf mee, maar hou ook mijn mond niet als kind klaagt over bijv. pijnlijke knieen. Uiteraard zou ik het tactvol brengen en niet iets zeggen als 'ja dat komt doordat je veel te dik bent, dan moet je maar gewoon minder eten'.
Max88 schreef op 08-08-2022 om 12:03:
[..]
Weet je wat jouw probleem is, dat je je verheven voelt omdat je zelf bent afgevallen.
Juist, dat is inderdaad het probleem. Ik ben verheven omdat ik ben afgevallen. Roep dat hard genoeg tegen jezelf en dan weet je ook waarom je met je handen om je heen staat te wapperen. Want je hebt immers het recht om al die 'verheven' personen die absoluut niet weten waar ze het over hebben en ondertussen wel een mening hebben, lekker van je af te meppen. Oprotten verheven en vervelend mens.
Weet je, ik hoef geen alcoholist te zijn of junk te zijn, om te weten dat dat een probleem is. Ik hoef het niet zelf te zijn geweest om het te kunnen signaleren. Ik zal dan weer niet pretenderen dat ik weet hoe ik het moet behandelen, want dat weten de ex verslaafden duizend maal beter dan ik.
Maar ik zou serieus niet weten waarom ik niet in een topic als dit kan aankaarten dat het een probleem is en dat het een steeds groter probleem aan het worden is. Ik kan me nog heel goed voor de geest halen hoe er op een facebookgroep waar ik woon (lokale groep) een verhitte discussie ontstond over corona en maatregelen en inenten (dat was weer een andere discussie) en mensen die vonden dat het probleem lag bij de veel te dikke mens. Ik heb nog geen letter getypt in deze discussie, weet zelfs niet eens wat mijn mening in deze is. Maar ik weet wel, dat het ongezond is. Punt. En dat ik het oprecht vervelend voor je vind dat het je allemaal zo raakt en persoonlijk voelt, maar daar boos over lopen stampen maakt echt niet dat mensen er geen visie of mening meer over hebben. Hooguit dat ze het achter je rug om uitspreken, want zo zitten veel mensen wel in elkaar.
jenn55 schreef op 08-08-2022 om 12:18:
De discussie gaat nu wel de richting op van willekeurige mensen aanspreken op hun gewicht. Dat zou ik nooit doen, dat doe ik niet.
Ik ook niet, dus waar die opmerkingen op slaan is echt een kwestie van projectie en aannames.
Diyer schreef op 08-08-2022 om 12:24:
[..]
Maar ik zou serieus niet weten waarom ik niet in een topic als dit kan aankaarten dat het een probleem is en dat het een steeds groter probleem aan het worden is.
Dit topic gaat niet over obesitas als maatschappelijk probleem. Dit topic gaat niet eens over obesitas. Het gaat over de relatie tussen moeder en dochter; moeder vraagt zich af of en zo ja hoe ze iets kan bespreken met dochter die herhaaldelijk heeft aangegeven daar niet van gediend te zijn.
Het antwoord daarop is: niet of heel spaarzaam en voorzichtig. Er daarbij vanuitgaand dat de relatie het belangrijkst is. Als de relatie niet belangrijk is, kan ze er zo hard en ‘eerlijk’ ingaan als ze wil.
Mija schreef op 08-08-2022 om 12:32:
[..]
Dit topic gaat niet over obesitas als maatschappelijk probleem. Dit topic gaat niet eens over obesitas. Het gaat over de relatie tussen moeder en dochter; moeder vraagt zich af of en zo ja hoe ze iets kan bespreken met dochter die herhaaldelijk heeft aangegeven daar niet van gediend te zijn.
Het antwoord daarop is: niet of heel spaarzaam en voorzichtig. Er daarbij vanuitgaand dat de relatie het belangrijkst is. Als de relatie niet belangrijk is, kan ze er zo hard en ‘eerlijk’ ingaan als ze wil.
Exact en dat punt wil ze maar niet aannemen
Ja maar het is ongezond en de maatschappij en als je het niet horen wil dat je dik bent is dat een bevestiging dat je ontkent.
Het is niet oke en het werkt niet.