Dilemma met bijdrage voor rijbewijs
Ik ben wel benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken, vandaar dit topic
De situatie… mijn ex app’t me dat onze oudste zoon met zijn rijbewijs wil beginnen en of ik ervoor open sta om mee te sponsoren. Onze zoon is 24 en studeert, woont op zichzelf, met bijbaan en studieschuld om dat te kunnen bekostigen.
We hebben twee kinderen, dus straks zal de vraag er ook voor de jongste van 21 liggen, vul ik zo in.
We betalen voor beiden het collegegeld, verder supporten we ze sporadisch wel ’ns, maar geen vaste bedragen… dus ik vind het zelf wel oké om ook een bijdrage te leveren aan dat rijbewijs.
Mijn ex gaat deze vraag ook aan zijn ouders stellen. En vraagt of ik hetzelfde wil doen, maar dan aan mijn ouders. Daar wordt het voor mij ingewikkeld. Ik heb mijn ouders namelijk nooit om geld gevraagd. Maar ik dacht ook… tja, als zijn ouders wel bijdragen en mijn ouders niet, dan voelen mijn ouders zich misschien gepasseerd als ze erachter komen dat zijn ouders hebben bijgedragen en zij niet. Ik denk… ik vraag het toch maar gewoon, dan ligt de beslissing bij hen.
Nou, ook met mijn bovenstaande uitleg, dat ik het moeilijk vond om te vragen maar toch maar voor koos om het bij ze neer te leggen, viel de vraag niet in goede aarde. Ik heb geen inzicht in hun financiën, misschien kunnen ze het niet missen… maar dat zeiden ze niet, ze vroegen ook niet naar een bedrag en stelden zelf ook niks voor. Eigenlijk waren ze vooral verontwaardigd dat ik hiermee kwam… en hebben ze geen antwoord gegeven. Het gesprek ging verder over andere dingen en ik durfde er ook niet meer op terug te komen en om die duidelijk uitgesproken ‘nee’ te vragen, maar nu… denk ik maar dat ik het er maar bij laat.
Alleen… ik voel me hier wel tussen zitten, zoals wel vaker eigenlijk. Betaal ik dan extra wat mijn ex-schoonouders bijdragen bij of moet ik maar open kaart spelen? Ik zit ermee dat mijn kinderen en ex er iets van vinden, maar aan de andere kant is dat niet mijn verantwoordelijkheid, toch? Mijn ouders zijn al erg oplettend of de kinderen wel even veel bij hen op bezoek komen, t.o.v. hun andere opa en oma. En het moet gezegd: zij komen er een stuk bekaaider vanaf. Sinds de kinderen volwassen zijn vind ik ook dat niet mijn verantwoordelijkheid, behalve dat ik af en toe eens aangeef dat het leuk zou zijn als ze eens langs zouden gaan, maar daar houd ik het bij. Terwijl mijn ex daar veel dwingender in is, ze voor een voldongen feit zet door afspraken te maken (met de auto bij hen voorrijden om naar opa en oma te gaan) en dat heeft wel effect. Dat speelt voor mijn ouders misschien ook mee, dat ze denken dat ze nu wel goed genoeg zijn om bij te dragen met het rijbewijs... maar goed, ook dat heb ik niet aan ze gevraagd.
Tuinfluiter schreef op 23-01-2025 om 09:11:
@Ysenda heel erg met deze post eens.
Je kunt natuurlijk niet in iemands portemonnee kijken maar ik vind het erg karig als je als ouders voor een uitwonend kind alleen maar het collegegeld en 10000 euro betaald voor een gehele studie.
Dat is zo'n 150 euro per maand amper genoeg om de boodschappen van te betalen geld voor een rijbewijs is er dan niets meer over.
Als het financieel mogelijk is zou ik zelf royaal bijdragen en verder het er niet meer met je ouders over hebben.
Zooozooo. Ik geloof mijn ogen niet. Wat een tot op het bot verwende kinderen worden dat. Karig. Als DAT al KARIG is. Dan zal Karel wel zwaar verwaarloosd zijn. Mijn hemel. Karel gaat gewoon zelf zijn studie betalen en zijn kamer betalen, niks mis met lenen en werken, daar is het voor, en mag hij blij zijn dat ik 2000 meebetaal aan rijbewijs. Man en ik hebben ook geleend, gewerkt en niks gekregen en leven ook nog.
Mijn kinderen hebben alles zelf betaald, ik had het geld ook niet echt om bij te dragen. Kinderen hebben me er trouwens ook nooit om gevraagd, ze vragen nooit om geld, en dat doe ik eigenlijk ook nooit bij mijn ouders of anderen. Ik red mezelf wel financieel en weet dus of ik financieel iets kan bijdragen of niet. (in dit geval dus niet, ik heb geen schulden en dat wil ik graag zo houden en zo hebben we de kinderen ook opgevoed)
Ik las ergens dat iemand zei 'bak/koop een lekkere cake en biedt je excuses aan je ouders aan'. Dat zou ik denk ik doen. Zeg er nog even bij dat het al niet goed voelde maar dat je de druk aan de andere kant voelde om het te moeten vragen en dat je daar nu spijt van hebt. Het kan goed zijn dat je ouders dit voorval helemaal niet vergeten zijn en er misschien wel een beetje mee in hun maag zitten.
Moederkareltje schreef op 23-01-2025 om 11:13:
[..]
Zooozooo. Ik geloof mijn ogen niet. Wat een tot op het bot verwende kinderen worden dat. Karig. Als DAT al KARIG is. Mijn hemel. Karel gaat gewoon zelf zijn studie betalen, niks mis met lenen, daar is het voor, en mag blij zijn dat ik 2000 meebetaal aan rijbewijs. Man en ik hebben ook geleend en niks gekregen en leven ook nog.
Nou niks mis met lenen? Ik vraag het mij af. Als je nu hoort met hoeveel schuld sommigen aan hun werkende leven beginnen dan weet ik heel goed hoe lang ze daar nog last van hebben als dat terugbetaald moet worden. Schulden verminderen de kans op een woning, niet alleen koop maar ook huur vereist tegenwoordig dat je er financieel goed voor moet staan.
Begrijp mij goed het is heerlijk dat ze bij mij vanuit huis studeren en niet hoeven lenen en als ze daardoor tot hun 25e thuis wonen dan is dat zo maar als ze straks gaan werken dan hoop ik wel dat ze snel en eigen plekje hebben. De studie die zoon doet leidt op voor onregelmatige werktijden en ik moet er niet aan denken dat hij tot zijn 30e of nog langer om 02.00 thuis komt en nog gaat douchen voor hij gaat slapen, omdat hij na werktijd nog een uur moest reizen om thuis te komen.
Temet schreef op 23-01-2025 om 09:20:
" Mijn kinderen wonen vanwege hun opleiding in Amsterdam, waar het gebruikelijk is om je met de fiets of het OV te verplaatsen. Een auto is sowieso onbetaalbaar, want onmogelijk om een parkeervergunning te krijgen. Om die reden snap ik dat dat rijbewijs niet de eerste prio had."
Tamelijk off topic, maar ik kan toch niet laten om nog wat aan te vullen hier. Als je wel je rijbewijs haalt maar vervolgens niet rijdt - omdat je geen auto hebt en die in de praktijk ook niet nodig hebt - dan kan je het rijden met een beetje pech ook weer verleren. Een paar maanden terug in de Amsterdamse krant Het Parool een heel stuk over een jonge gast die ooit in Limburg zijn rijbewijs haalde, daarna naar Amsterdam verhuisde, en eigenlijk niet durft te rijden.
Ik woon zelf in Amsterdam en ken hier meerdere mensen die het rijden zijn verleerd. Eén vriendin van me ontwikkelde rijangst, nam een aantal lessen om daaroverheen te komen, maar ze durft eigenlijk nog steeds niet te rijden.
Zelf heb ik sinds vrij kort mijn rijbewijs. Automaat, anders was het niks geworden. Ik woon aan de rand van Amsterdam en heb een auto, en ik dwing mezelf om die regelmatig te gebruiken anders ben ik zo weer terug bij af.
Zeker in Amsterdam - maar dit zal vast voor meer steden gelden - geeft autorijden vaak meer last dan gemak. En als je autorijden dan niet per se leuk vindt, en dat rijbewijs niet echt op dat moment nodig is, is het niet zo'n gek idee om (nog even) niet aan rijlessen te beginnen.
Helemaal mee eens. Rijlessen gehad op 18de, even een autootje gehad en toen in een stad komen te wonen waar je echt geen auto nodig had om je te verplaatsen. Eindstand, ik moet nu echt weer rijlessen nemen om weer te durven rijden. Zonde van mn geld destijds.
enjge dat ik nu rijd is een stukje binnendoor naar andere stad en de snelweg vermijd ik!
Moederkareltje schreef op 23-01-2025 om 11:13:
[..]
Zooozooo. Ik geloof mijn ogen niet. Wat een tot op het bot verwende kinderen worden dat. Karig. Als DAT al KARIG is. Dan zal Karel wel zwaar verwaarloosd zijn. Mijn hemel. Karel gaat gewoon zelf zijn studie betalen en zijn kamer betalen, niks mis met lenen en werken, daar is het voor, en mag hij blij zijn dat ik 2000 meebetaal aan rijbewijs. Man en ik hebben ook geleend, gewerkt en niks gekregen en leven ook nog.
We zullen zien hoe Kareltje later terug kijkt op zijn jeugd. Maar mooi dat jij ervan overtuigd bent het juiste te doen.
AnnaPollewop schreef op 23-01-2025 om 11:55:
[..]
We zullen zien hoe Kareltje later terug kijkt op zijn jeugd. Maar mooi dat jij ervan overtuigd bent het juiste te doen.
Ik vind het jammer dat de standaard omhoog gezet wordt zoals dat lenen not done is tegenwoordig. Hoe moeten arme ouders zich dan voelen. Dat ze hun kind verwaarlozen want 10.000 en collegegeld betalen is al karig...
Ik heb het geld niet AnnePollewop en precies wat jij nu zegt is dus de standaard onhoogzetten. Mijn kind is dus zielig blijkbaar wat oowww hoe kijkt karel straks terug op zijn jeugd.. slechte Moederkareltje. Hij krijgt alle liefde en een dak en eten en nee geen 10.000 en zijn huur en schoolgeld en boodschappengeld. Wat zou hij een kutleven krijgen.
Mijn collega vertelde me dat je geen rijlessen voor je kind moest gaan betalen als ze zelf nog geen zin er in hebben of het nut ervan inzien. Ze doen er dan vier keer langer over.
Wat school betreft, zoon kon altijd fietsen qua afstand. Als het weer te slecht was dan brachten we hem met de auto, en de fiets achterop. Zo kon hij zelf beslissen of hij terug fietste of ons ging bellen.
Alleen voor zijn laatste stage hebben we toch maar het reisproduct genomen, dat was echt te ver.
Zijn studiefinanciering ging op aan schoolgeld, wat hij tekort kwam hebben we altijd betaald voor hem.
Hopelijk binnenkort eindelijk zijn diploma, dan is de studieschuld meteen afgelost. Geen studieschuld opbouwen vonden we steeds het belangrijkste, dus ook geen cent extra geleend.
Vanaf geboorte werd door ons als ouders gespaard voor studie en ook voor rijbewijs, want dat vinden wij wel er bij horen om een kind af te zetten aan de startlijn van het werkende leven. Na de scheiding deden ex en ik dat elk apart van mekaar op onze eigen rekening. Geen haar op onze hoofden heeft er aan gedacht om dat totale bedrag op 18 jaar direct in een keer uit te keren no questions asked.
Als er thema's aan de orde kwamen, werd samen gezeten met kind, ex en ikzelf en werden er per item afspraken gemaakt. Daar wordt dan duidelijk en eerlijk besproken wat realistischer wijze mogelijk is. Gelukkig zijn wij in de omstandigheid dat kind waarschijnlijk schuldenvrij aan de eindmeet kan komen, maar dat hangt ook af van de eigen inzet. Kind weet dat we bereid zijn de studieschuld in een keer op te lossen op het einde van de rit als blijkt dat er verstandig geleend is (niet voor snoepreisjes) en dat er ook voldoende studie inzet was (studie tijdig klaar).
Sowieso zijn de financiële middelen bij beide opa/oma stellen erg verschillend en draagt de ene kant meer bij omdat het nu eenmaal kan. Dat heeft nog nooit in de weg gestaan dat ons kind beide kanten even lief/leuk/aardig vindt en evenveel op bezoek gaat. En er wordt niet gevraagd om bijdrages enkel bedankt als het spontaan wordt gedaan.
Moederkareltje schreef op 23-01-2025 om 12:03:
[..]
Ik vind het jammer dat de standaard omhoog gezet wordt zoals dat lenen not done is tegenwoordig. Hoe moeten arme ouders zich dan voelen. Dat ze hun kind verwaarlozen want 10.000 en collegegeld betalen is al karig...
Ik heb het geld niet AnnePollewop en precies wat jij nu zegt is dus de standaard onhoogzetten. Mijn kind is dus zielig blijkbaar wat oowww hoe kijkt karel straks terug op zijn jeugd.. slechte Moederkareltje. Hij krijgt alle liefde en een dak en eten en nee geen 10.000 en zijn huur en schoolgeld en boodschappengeld. Wat zou hij een kutleven krijgen.
Als het geld er niet is en Kareltje zou toch ambities hebben om een universitaire studie te doen dan zou ik met Kareltje gaan zitten om (daar ben ik weer) een financiële planning te maken.
- Wat wil je gaan studeren?
- Waar worden die studies aangeboden? En welke universiteit staat voor deze studie goed aangeschreven.
- Is op kamers gaan noodzakelijk?
- Komen er nog extra kosten bovenop collegegeld en boeken? Denk aan speciale kleding of materialen.
- Hoeveel kunnen ouders bijdragen om het lenen tot het minimum te beperken?
- Hoeveel kan Kareltje werken om ook zelf wat bij te dragen?
Als jij het geld echt niet hebt om hem te laten studeren krijgt hij niet meteen een kutleven hoor er zijn nog veel dingen mogelijk. Ik heb vroeger ook een jaar 6 weken van 7.00 tot 19.00 in een slagerij gestaan om mijn collegegeld te verdienen, omdat mijn ouders het even niet hadden een dat ben ik echt niet slechter van geworden.
Het kan wel bbetekenen dat hij andere wensen zoals een rijbewijs of een half jaar backpacken down under even moet uitstellen maar dat is dan zo.
Moederkareltje schreef op 23-01-2025 om 11:13:
[..]
Zooozooo. Ik geloof mijn ogen niet. Wat een tot op het bot verwende kinderen worden dat. Karig. Als DAT al KARIG is. Dan zal Karel wel zwaar verwaarloosd zijn. Mijn hemel. Karel gaat gewoon zelf zijn studie betalen en zijn kamer betalen, niks mis met lenen en werken, daar is het voor, en mag hij blij zijn dat ik 2000 meebetaal aan rijbewijs. Man en ik hebben ook geleend, gewerkt en niks gekregen en leven ook nog.
Nee absoluut niet mee eens. Een studie moet je als ouders betalen, een rijbewijs niet. Ik vind dat je als je een kind op de wereld zet je ervoor moet zorgen dat het een goede start krijgt in zijn/haar leven dat betekend dat het na het behalen van een middelbare school diploma toch minstens een vervolgdiploma moet kunnen halen zonder dat het zelf krom moet liggen om het te betalen. Je weet al vanaf de geboorte dat je kind ooit gaat studeren en dat dat geld kost daar spaar je als ouders dus gewoon voor.
Moederkareltje schreef op 23-01-2025 om 12:03:
[..]
Ik vind het jammer dat de standaard omhoog gezet wordt zoals dat lenen not done is tegenwoordig. Hoe moeten arme ouders zich dan voelen. Dat ze hun kind verwaarlozen want 10.000 en collegegeld betalen is al karig...
Ik heb het geld niet AnnePollewop en precies wat jij nu zegt is dus de standaard onhoogzetten. Mijn kind is dus zielig blijkbaar wat oowww hoe kijkt karel straks terug op zijn jeugd.. slechte Moederkareltje. Hij krijgt alle liefde en een dak en eten en nee geen 10.000 en zijn huur en schoolgeld en boodschappengeld. Wat zou hij een kutleven krijgen.
Hoe kun je het geld niet hebben? Je weet toch al vanaf de eerste positieve zwangerschapstest dat deze kosten eraan zitten te komen? 10.000 en collegegeld samen vind ik ook onzin, maar collegegeld, boekengeld, en levensonderhoud tot afronding studie vind ik echt wel het minimale.
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 13:28:
[..]
Hoe kun je het geld niet hebben? Je weet toch al vanaf de eerste positieve zwangerschapstest dat deze kosten eraan zitten te komen? 10.000 en collegegeld samen vind ik ook onzin, maar collegegeld, boekengeld, en levensonderhoud tot afronding studie vind ik echt wel het minimale.
Ja dat is dus jouw standaard en jouw norm. Als dit een plicht was bestond er geen studielening.
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 13:26:
[..]
Nee absoluut niet mee eens. Een studie moet je als ouders betalen, een rijbewijs niet. Ik vind dat je als je een kind op de wereld zet je ervoor moet zorgen dat het een goede start krijgt in zijn/haar leven dat betekend dat het na het behalen van een middelbare school diploma toch minstens een vervolgdiploma moet kunnen halen zonder dat het zelf krom moet liggen om het te betalen. Je weet al vanaf de geboorte dat je kind ooit gaat studeren en dat dat geld kost daar spaar je als ouders dus gewoon voor.
Dat moet helemaal niet. In jouw ogen misschien. Als dat moet zaten mijn ouders en die van mijn man nu in de gevangenis of hebben een boete.
Mijn kind is nu anderhalf en ook wij sparen voor studie en rijbewijs , we wonen "buitenaf" dus best een must , studie omdat we beiden kansen hebben laten liggen in onze jeugd omdat we bang waren voor de kosten en of we het wel aan zouden kunnen want weggegooid geld anders , dat wil ik niet voor mijn kind
Moederkareltje schreef op 23-01-2025 om 13:38:
[..]
Ja dat is dus jouw standaard en jouw norm. Als dit een plicht was bestond er geen studielening.
Er bestaat sowieso een onderhoudsplicht van ouders. Maar er zijn genoeg ouders die dat verzaken en daar krijg je dus dat de jongeren toch geholpen worden met die lening.
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/onderhoudsplicht