Dilemma met bijdrage voor rijbewijs
Ik ben wel benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken, vandaar dit topic
De situatie… mijn ex app’t me dat onze oudste zoon met zijn rijbewijs wil beginnen en of ik ervoor open sta om mee te sponsoren. Onze zoon is 24 en studeert, woont op zichzelf, met bijbaan en studieschuld om dat te kunnen bekostigen.
We hebben twee kinderen, dus straks zal de vraag er ook voor de jongste van 21 liggen, vul ik zo in.
We betalen voor beiden het collegegeld, verder supporten we ze sporadisch wel ’ns, maar geen vaste bedragen… dus ik vind het zelf wel oké om ook een bijdrage te leveren aan dat rijbewijs.
Mijn ex gaat deze vraag ook aan zijn ouders stellen. En vraagt of ik hetzelfde wil doen, maar dan aan mijn ouders. Daar wordt het voor mij ingewikkeld. Ik heb mijn ouders namelijk nooit om geld gevraagd. Maar ik dacht ook… tja, als zijn ouders wel bijdragen en mijn ouders niet, dan voelen mijn ouders zich misschien gepasseerd als ze erachter komen dat zijn ouders hebben bijgedragen en zij niet. Ik denk… ik vraag het toch maar gewoon, dan ligt de beslissing bij hen.
Nou, ook met mijn bovenstaande uitleg, dat ik het moeilijk vond om te vragen maar toch maar voor koos om het bij ze neer te leggen, viel de vraag niet in goede aarde. Ik heb geen inzicht in hun financiën, misschien kunnen ze het niet missen… maar dat zeiden ze niet, ze vroegen ook niet naar een bedrag en stelden zelf ook niks voor. Eigenlijk waren ze vooral verontwaardigd dat ik hiermee kwam… en hebben ze geen antwoord gegeven. Het gesprek ging verder over andere dingen en ik durfde er ook niet meer op terug te komen en om die duidelijk uitgesproken ‘nee’ te vragen, maar nu… denk ik maar dat ik het er maar bij laat.
Alleen… ik voel me hier wel tussen zitten, zoals wel vaker eigenlijk. Betaal ik dan extra wat mijn ex-schoonouders bijdragen bij of moet ik maar open kaart spelen? Ik zit ermee dat mijn kinderen en ex er iets van vinden, maar aan de andere kant is dat niet mijn verantwoordelijkheid, toch? Mijn ouders zijn al erg oplettend of de kinderen wel even veel bij hen op bezoek komen, t.o.v. hun andere opa en oma. En het moet gezegd: zij komen er een stuk bekaaider vanaf. Sinds de kinderen volwassen zijn vind ik ook dat niet mijn verantwoordelijkheid, behalve dat ik af en toe eens aangeef dat het leuk zou zijn als ze eens langs zouden gaan, maar daar houd ik het bij. Terwijl mijn ex daar veel dwingender in is, ze voor een voldongen feit zet door afspraken te maken (met de auto bij hen voorrijden om naar opa en oma te gaan) en dat heeft wel effect. Dat speelt voor mijn ouders misschien ook mee, dat ze denken dat ze nu wel goed genoeg zijn om bij te dragen met het rijbewijs... maar goed, ook dat heb ik niet aan ze gevraagd.
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 13:28:
[..]
Hoe kun je het geld niet hebben? Je weet toch al vanaf de eerste positieve zwangerschapstest dat deze kosten eraan zitten te komen? 10.000 en collegegeld samen vind ik ook onzin, maar collegegeld, boekengeld, en levensonderhoud tot afronding studie vind ik echt wel het minimale.
Jij kunt je niet voorstellen dat zelfs dat voor sommige ouders geen optie is?
Dan is het fijn als er geleend kan worden.
Vanaf de positieve zwangerschapstest weet je dat er bepaalde kosten gaan komen maar voor iedereen is de startpositie anders qua inkomen. Voor de kinderen van WA en Maxima is genoeg geld beschikbaar de kinderen van de Syrische vluchteling hier uit de flat moeten het met een stuk minder doen.
Het kan niet zo zijn dat mensen die minder verdienen dan bedrag x dan maar geen kinderen mogen krijgen. Dat heb ik in mijn omgeving weleens horen zeggen dat mensen pas kinderen mogen krijgen als ze "het kunnen betalen". Maar waar is dan de grens? Of het verstandig is om met een zeer minimaal inkomen 5 kinderen te krijgen is dan ook weer de vraag maar je kan geen inkomensgrens stellen aan stellen die kinderen zouden willen.
Wij hebben 2 kinderen en het geld klotst niet tegen de plinten dus soms moeten er keuzes gemaakt worden en dat is prima. In overleg met de kinderen is gekozen voor 10 rijlessen die wij betalen en proberen te voorkomen dat ze moeten lenen voor de studie en tot nu toe lukt dat.
Mag ik even mijn gal spugen over hoe er hier maar geoordeeld wordt over elkaar en anderen?
Mensen die verontwaardigd roepen dat je bij de geboorte al weet dat dat er aan zit te komen en dan moet je al gaan sparen voor een rijbewijs. Voor een studie. Mensen die benoemen dat het bij een fatsoenlijke opvoeding hoort dat je zorgt dat je kind zijn of haar studie en rijbewijs haalt. Er voor het gemak van uit gaan dat er gestudeerd gaat worden of dat een vanzelfsprekendheid is.
Zijn jullie allemaal zo rijk? Er zijn echt veel meer gezinnen voor wie dit echt niet te doen is. Ik hoor hier een aantal forummers uitspraken doen en moet daaruit concluderen dat zij geen idee hebben hoe sommige mensen moeten sappelen om voor de kinderen en zichzelf in onderhoud te voorzien.
Of is kinderen krijgen tegenwoordig alleen aan de rijken voorbehouden?
Er zijn veel gezinnen waar het niet mogelijk is dat beide ouders werken door ziekte/handicap of wat dan ook. Die moeten dan van een salaris rondkomen. En er zijn echt fatsoenlijke, en niet eens laagopgeleide mensen die gewoon echt niet best verdienen en die dit soort dingen met veel moeite soms doen, maar daar best e.e.a. voor opzij moeten zetten. Denk aan de zorg, ambtenaren, politie, onderwijs: die verdienen echt geen topsalaris hoor.
En, van een andere orde maar ook met blijkbaar een volkomen gebrek aan inlevingsvermogen en weinig idee hoe moeilijk het kan zijn voor minder bedeelde kinderen: we noemen voor het gemak degene die snel hun rijbewijs hebben normaal; die er langer over doen zijn de sukkels. Besef je dat je daarmee al die kinderen die iets mankeren (dyslexie, ADHD, autisme, laag IQ) waardoor het wat minder makkelijk gaat, uitscheld voor sukkels?
Ik vind het echt misselijk zoals hier gepraat wordt af en toe.
Bakblik schreef op 23-01-2025 om 14:03:
[..]
Jij kunt je niet voorstellen dat zelfs dat voor sommige ouders geen optie is?
Dan is het fijn als er geleend kan worden.
Vanaf de positieve zwangerschapstest weet je dat er bepaalde kosten gaan komen maar voor iedereen is de startpositie anders qua inkomen. Voor de kinderen van WA en Maxima is genoeg geld beschikbaar de kinderen van de Syrische vluchteling hier uit de flat moeten het met een stuk minder doen.
Het kan niet zo zijn dat mensen die minder verdienen dan bedrag x dan maar geen kinderen mogen krijgen. Dat heb ik in mijn omgeving weleens horen zeggen dat mensen pas kinderen mogen krijgen als ze "het kunnen betalen". Maar waar is dan de grens? Of het verstandig is om met een zeer minimaal inkomen 5 kinderen te krijgen is dan ook weer de vraag maar je kan geen inkomensgrens stellen aan stellen die kinderen zouden willen.
Wij hebben 2 kinderen en het geld klotst niet tegen de plinten dus soms moeten er keuzes gemaakt worden en dat is prima. In overleg met de kinderen is gekozen voor 10 rijlessen die wij betalen en proberen te voorkomen dat ze moeten lenen voor de studie en tot nu toe lukt dat.
Maar je hoeft niet rijk te zijn om in 18 jaar een studie bij elkaar te sparen, met rente erbij kom je er al met zo'n 50 euro per maand. Voor kinderen van ouders die het geld niet hebben is er een aanvullende beurs, die is nooit weg geweest.
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 13:28:
[..]
Hoe kun je het geld niet hebben? Je weet toch al vanaf de eerste positieve zwangerschapstest dat deze kosten eraan zitten te komen? 10.000 en collegegeld samen vind ik ook onzin, maar collegegeld, boekengeld, en levensonderhoud tot afronding studie vind ik echt wel het minimale.
Denk gewoon even aan mensen met een uitkering, laag of minimuminkomen. Die krijgen ook kinderen. Denk verder nog mensen die pech hebben gehad: baan kwijt, ziek en/of arbeidsongeschikt geraakt, partner overleden of vertrokken enz.
Mijn ouders werkten allebei, maar niet heel goed betaald, waren zuinig en spaarzaam, maar konden toch de studie van hun 3 kinderen niet bekostigen. Dus hebben we geleend. Echt geen drama, nu hebben we goede banen dus aflossen was geen probleem.
Ik heb van huis meekregen dat lenen geen goed idee is, behalve voor je huis en voor je studie. Voor de rest moet je eerst sparen. Prima uitgangspunt.
Edit: we hebben ook geen van allen een rijbewijs van onze ouders gekregen, en we woonden niet eens in een grote stad met volop OV. We fietsten veel en namen soms de bus of de trein. We hebben zelf onze rijbewijzen geregeld na ons 30e. En toch zijn we al ruim voor die tijd prima terechtgekomen, hoor.
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 13:26:
[..]
Nee absoluut niet mee eens. Een studie moet je als ouders betalen, een rijbewijs niet. Ik vind dat je als je een kind op de wereld zet je ervoor moet zorgen dat het een goede start krijgt in zijn/haar leven dat betekend dat het na het behalen van een middelbare school diploma toch minstens een vervolgdiploma moet kunnen halen zonder dat het zelf krom moet liggen om het te betalen. Je weet al vanaf de geboorte dat je kind ooit gaat studeren en dat dat geld kost daar spaar je als ouders dus gewoon voor.
Jezus christus, onder welke steen kom jij vandaan?
Je snapt hopelijk wel dat er tal van situaties kunnen voordoen, waarin de situatie dermate veranderd, dat het wellicht niet zo vanzelfsprekend is dat ouders dat soort zaken nog betalen kunnen voor hun kinderen?
We leven, relatief gezien, op dit moment in vrij goede welvaart. Als in: Wil je morgen aan het werk, dan kun je morgen aan het werk. Dat is ook wel eens anders geweest. Dan kun je nog zoveel geld gespaard hebben voor de toekomst van je kind, weet je wel dat je datzelfde spaargeld (boven een bepaald bedrag) vervolgens eerst moet "opeten" voordat je recht hebt op uitkering zoals bijstand? Het is altijd zo makkelijk om de mindere tijden te vergeten.
@TO
Ik vind het zelf een beetje een vreemd verhaal om grootouders te gaan vragen naar centen voor het rijbewijs. Het zou in elk geval niet bij mij opkomen.
Maar ik sla ook aan op "
Mijn ouders zijn al erg oplettend of de kinderen wel even veel bij hen op bezoek komen, t.o.v. hun andere opa en oma. En het moet gezegd: zij komen er een stuk bekaaider vanaf."
Het zou voor mij als kleinkind, als ik dit in de gaten kreeg, al een reden zijn om minder heen te gaan als dat soort zaken op de weegschaal komen te liggen.
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 14:12:
[..]
Maar je hoeft niet rijk te zijn om in 18 jaar een studie bij elkaar te sparen, met rente erbij kom je er al met zo'n 50 euro per maand. Voor kinderen van ouders die het geld niet hebben is er een aanvullende beurs, die is nooit weg geweest.
Rente? Welke Rente? Die 0.75 % zet niet echt zouden aan de dijk als je maar €50 per maand spaart hoor!
Wij zitten net op zo'n grens waarbij de inkomsten teveel zijn voor aanvullende beurs en om dan niet te hoeven lenen moeten we keuzes maken. Dat is niet erg dat hebben we er voor over.
ik vind dat er nogal hard op karretje wordt gereageerd. Zelf kom ik uit een gezinssituatie waar er echt geen geld was om studies volledig te betalen, laat staan rijbewijs. En die situatie was niet te voorkomen, het is mijn moeder helaas overkomen dat zij niet voor alle kinderen kon sparen. Maar daar ga ik niet over oordelen. We zijn allen goed terecht gekomen.
daarnaast is een rijbewijs imo geen eerste levensbehoefte van een kind en is het belangrijker dat een kind goed gevoed en gekleed door het leven gaat toch? En daarin niet verwaarloosd wordt.
dat vind ik veel belangrijker dan een rijbewijs of bijdrage voor studie, aangezien niet iedereen dit kan (door omstandigheden of wat dan ook)
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 14:12:
[..]
Maar je hoeft niet rijk te zijn om in 18 jaar een studie bij elkaar te sparen, met rente erbij kom je er al met zo'n 50 euro per maand. Voor kinderen van ouders die het geld niet hebben is er een aanvullende beurs, die is nooit weg geweest.
Welke rente? Er is jaren geen rente geweest op een spaarrekening. Ik vind het allemaal wel heel makkelijk gesteld. Ik zou echt een stapje uit die ivoren toren doen als ik jou was.
Mijn bijstandsmoeder had (jaren '80) niet eens geld voor een driedaags schoolkamp van 110 gulden en ik had geen fiets, die was gestolen.
Waar het geld vandaan is gekomen weet ik niet en ik mocht een fiets lenen van de zus van een vriendinnetje.
Om dan maar te stellen 'je weet dat er kosten komen dus je gaat er maar voor sparen' vind ik erg bot gesteld.
Wij zijn in de positie om zoon zijn studieschuld af te betalen, sterker nog, hij kan dit zélf doen, maar ik vind het toch wel fijn als hij zijn diploma haalt en het geld van de prestatiebeurs een gift wordt.
Het studiepotje voor de kinderen is ooit in een groot gat dat onverstandige beslissing heet gevallen. Gelukkig heb ik inmiddels een inkomen dat hoog genoeg is om de studiekosten en het rijbewijs te betalen voor twee kinderen. Oudste koos voor een avontuurlijk studietraject met een half jaar buitenland tijdens de bachelor en een overzeese master. Die extra kosten heeft ze betaald van haar spaarrekening (met dank aan de rijke opa en oma) en volledige lening. Jongste is vooralsnog goedkoop uit met een eeuwigdurend tussenjaar na de mavo 
Zelf heb ik vroeger niets gekregen van mijn ouders. Zelfs geen zakgeld meer toen ik eenmaal een bijbaan had (vanaf 15, minimaal 12 uur per week). Uiteraard ben ik ook goed terecht gekomen, maar voor mijn kinderen kies ik graag een makkelijker pad.
Ik kreeg vroeger niks, groeide op met een moeder in de bijstand. Vanaf groep 7 had ik een krantenwijk en vanaf 13 bijbaantjes.
Ik moest alles zelf betalen. Mijn moeder deed wat ze kon. Voor mijn bruiloft heeft ze 500 euro gespaard voor mijn trouwjurk, zo lief, met albert heijn boekjes. Helaas ben ik chronisch ziek en zal voor mijn kinderen ook geen studie en of rijbewijs kunnen betalen, we komen nu ok rond van man zijn salaris, maar ook een vakantie oid zit er niet in.
We proberen wel te sparen van bijvoorbeeld kbs, maar vaak is dat nodig voor schoenen of kleding. Zielig, niet echt, wel jammer.
Ah ja ik sta er anders in. Bij ons thuis was ook vaak voor ons niet veel mogelijk, maar ze dronken wel.hun wijntjes en ma rookte sigaretten per slof. Pa werkte ma niet, er had dus makkelijk geld kunnen zijn om ons als kinderen een goede start te geven in het leven. We hadden ook geen recht op een aanvullende beurs dus er was genoeg geld. Ik merkte later ook wel dat het geld er gewoon was hoor.
Ik gun mijn zoon een onbezorgde studietijd, druk maken om zijn studie en verder niet. Daarom staat er inmiddels genoeg geld op zijn rekening om een studie mee te betalen.
Natuurlijk zijn er mensen die doodziek zijn en daardoor zelf niet in staat zijn om bij te dragen. Tja daar is gelukkig altijd een aanvullende beurs voor gebleven, en tot de 18e levensjaar een flinke kindgebonden budgetten en andere toeslagen. Die kinderen zouden met een kleine bijbaan en thuis blijven wonen in staat moeten zijn een studie op te pakken. En anders zijn er natuurlijk ook nog deeltijdstudies. Maar ik blijf erbij als je niets mankeert en dus gewoon kunt werken moet je ervoor zorgen dat je kind minimaal een studie kan volgen.
ik vind dat er wel een verschil is in niet kunnen bijdragen en niet willen bijdragen (en dan vooral met als reden: ik kreeg ook niks van mijn ouders).
Wij gaan tzt bijdragen aan studie en rijbewijs, maar ik ga daar geen bijdrage voor vragen aan mijn (schoon)ouders. Dat zouden ze echt niet waarderen. Ze schenken heus aan kind, maar dat is dan op hun initiatief.
Grotere bedragen die grootouders schenken gaan naar spaarrekening kind. Daar weet ze nu nog niks van. Ze weet alleen van haar eigen betaalrekening en daaraan gekoppelde spaarrekening (gevuld met zakgeld, verjaardagsgeld etc).
Decembermamma schreef op 23-01-2025 om 16:41:
Ah ja ik sta er anders in. Bij ons thuis was ook vaak voor ons niet veel mogelijk, maar ze dronken wel.hun wijntjes en ma rookte sigaretten per slof. Pa werkte ma niet, er had dus makkelijk geld kunnen zijn om ons als kinderen een goede start te geven in het leven. We hadden ook geen recht op een aanvullende beurs dus er was genoeg geld. Ik merkte later ook wel dat het geld er gewoon was hoor.
Ik gun mijn zoon een onbezorgde studietijd, druk maken om zijn studie en verder niet. Daarom staat er inmiddels genoeg geld op zijn rekening om een studie mee te betalen.
Natuurlijk zijn er mensen die doodziek zijn en daardoor zelf niet in staat zijn om bij te dragen. Tja daar is gelukkig altijd een aanvullende beurs voor gebleven, en tot de 18e levensjaar een flinke kindgebonden budgetten en andere toeslagen. Die kinderen zouden met een kleine bijbaan en thuis blijven wonen in staat moeten zijn een studie op te pakken. En anders zijn er natuurlijk ook nog deeltijdstudies. Maar ik blijf erbij als je niets mankeert en dus gewoon kunt werken moet je ervoor zorgen dat je kind minimaal een studie kan volgen.
Hoe moeten de Somalische ouders die beiden werken in de schoonmaakbranche dat bij elkaar sparen voor hun 4 kinderen? € 50 per maand per kind opzij zetten met nauwelijks rente dat is niet te doen. Woon jij wel in Nederland en maak je het dagelijkse leven mee in een arbeiderswijk? Daar waar de buren blij zijn met de afgedankte kleding van jouw kinderen?
Iedereen vult het ouderschap in zoals het past en zoals je het wil natuurlijk.
Onze kinderen bekostigen zelf hun vervolgopleiding. Dat is namelijk een investering in hunzelf. Net zo goed als ze zelf beslissen of ze een rijbewijs willen.
Dat maakt dat er niet alleen wordt gekeken of de opleiding leuk is, maar ook of het uiteindelijk iets opleverd.
Dat wil niet zeggen dat onze kinderen iets tekort komen, er wordt weleens iets toegeschoven etc. Ze weten ook dat er een financieel vangnet is en het is ook heus wel eens misgegaan. Maar onze kinderen kennen wel hun eigen verantwoordelijkheid.
Vragen om geld hebben ze nog nooit gedaan. Vanaf 16 werd er gewerkt voor geld, geen zakgeld meer. En daar maakten ze ook hun eigen beslissingen over. Ook toen wel eens een maandje krap gezeten, maar dat was dan maar zo.
Ik kan mij gewoon bijna niet voorstellen dat een 24jarige verwacht dat een rijbewijs voor hem betaald wordt. Lijkt mij eerder dat dit door de vader is bedacht.