Dilemma met bijdrage voor rijbewijs

waarom regelt die 24jarige dit niet gewoon zelf? Dat hij bij verjaardagen etc om een bijdrage vraagt?

€10.000, is net aan 4 jaar college geld, zoveel is dat niet op wat studeren tegenwoordig kost en al helemaal in die pech generatie die alleen kon lenen. Studeren kost als je op kamers moet zo €10.000 per jaar!

Vergeet niet dat ook de prestatie eisen behoorlijk omhoog gegaan zijn, je kunt niet zomaar je studie over extra jaren uitspreiden. 

Het studentenleven is al behoorlijk uitgekleed want er moet naast de studie gewerkt worden.

Zo'n rijbewijs is ook niet meer in maar een paar lessen te halen, tenzij je Max Verstappen heet en al je racelicentie voor de hoogste klasse hebt. Gemiddeld 43 a €60 per uur, komen nog de examengeld en erbij zit je zo op €3000. Gelukkig hoef je die niet in 1x op te hoesten.

Maar voor veel werkgevers is het hebben van een rijbewijs nog steeds een voordeel. Ook bij stages. Zoon van toen 18 had het voordeel echt 2 weken na zijn 18e verjaardag zijn roze kaartje te halen want daardoor heeft hij de stage en zijn studiegenoot niet. Hij rijdt nu de bus materialen naar de locaties waar hij trainingen moet geven. Hij is ook heel blij dat we hem verplicht in een schakelbak hebben laten lessen. Ja automaat is makkelijker maar met een automaat rijbewijs mag je niet in een schakelbak rijden, andersom wel.

En ja het is een smak geld maar als die €10.000 besteed is aan de studie is het ook goed besteed.

@Ysenda heel erg met deze post eens.
Je kunt natuurlijk niet in iemands portemonnee kijken maar ik vind het erg karig als je als ouders voor een uitwonend kind alleen maar het collegegeld en 10000 euro betaald voor een gehele studie.
Dat is zo'n 150 euro per maand amper genoeg om de boodschappen van te betalen geld voor een rijbewijs is er dan niets meer over.
Als het financieel mogelijk is zou ik zelf royaal bijdragen en verder het er niet meer met je ouders over hebben.

Wij hebben het rijbewijs van onze zoon in het geheel betaald. Wij konden het en vonden het bij de opvoeding horen. Nooit hebben we geld gevraagd aan onze ouders. 

" Mijn kinderen wonen vanwege hun opleiding in Amsterdam, waar het gebruikelijk is om je met de fiets of het OV te verplaatsen. Een auto is sowieso onbetaalbaar, want onmogelijk om een parkeervergunning te krijgen. Om die reden snap ik dat dat rijbewijs niet de eerste prio had."

Tamelijk off topic, maar ik kan toch niet laten om nog wat aan te vullen hier. Als je wel je rijbewijs haalt maar vervolgens niet rijdt - omdat je geen auto hebt en die in de praktijk ook niet nodig hebt - dan kan je het rijden met een beetje pech ook weer verleren. Een paar maanden terug in de Amsterdamse krant Het Parool een heel stuk over een jonge gast die ooit in Limburg zijn rijbewijs haalde, daarna naar Amsterdam verhuisde, en eigenlijk niet durft te rijden. 
Ik woon zelf in Amsterdam en ken hier meerdere mensen die het rijden zijn verleerd. Eén vriendin van me ontwikkelde rijangst, nam een aantal lessen om daaroverheen te komen, maar ze durft eigenlijk nog steeds niet te rijden. 

Zelf heb ik sinds vrij kort mijn rijbewijs. Automaat, anders was het niks geworden. Ik woon aan de rand van Amsterdam en heb een auto, en ik dwing mezelf om die regelmatig te gebruiken anders ben ik zo weer terug bij af.

Zeker in Amsterdam - maar dit zal vast voor meer steden gelden - geeft autorijden vaak meer last dan gemak. En als je autorijden dan niet per se leuk vindt, en dat rijbewijs niet echt op dat moment nodig is, is het niet zo'n gek idee om (nog even) niet aan rijlessen te beginnen. 

Leanne schreef op 23-01-2025 om 08:59:

Er zijn er bij die niet kunnen wachten tot ze 18 zijn om met hun rijbewijs aan de slag te gaan, ik denk dat dat vooral de jongeren zijn die al met de beperkingen van het OV te maken hebben gehad, die de waarde van het papiertje inzien.
Mijn kinderen wonen vanwege hun opleiding in Amsterdam, waar het gebruikelijk is om je met de fiets of het OV te verplaatsen. Een auto is sowieso onbetaalbaar, want onmogelijk om een parkeervergunning te krijgen. Om die reden snap ik dat dat rijbewijs niet de eerste prio had. Het geld konden ze ook gebruiken om te leven, het leven is daar al duurder dus die 10.000 gaat daar makkelijk doorheen.
Hoe dan ook snap ik wel dat dit inzicht niet op hun 18e kwam en kijk ik er toch wat anders tegenaan om alsnog te sponsoren. Ik had mijn ouders er alleen niet bij moeten betrekken, nee. Dat ik me realiseerde dat hij het ging vragen en mijn ex-schoonouders op dat moment nog niet hadden toegezegd kwam ook pas daarna, eigenlijk pas na de reacties op het forum. Toen kwam in me op dat zij de vraag misschien óók not-done zouden kunnen vinden. Ik heb gehandeld uit een soort ongemak... maar ik laat het er maar bij, de kinderen hoeven immers niet te weten dat ik het heb gevraagd en zeker niet dat mijn ouders er niet voor open stonden.

Als zoiets als meebetalen aan het ruim volwassen kleinkind hun rijbewijs zo opgeblazen wordt van beide kanten, dus door grootouders boos te reageren op de vraag of door kleinkind boos op het niet meebetalen dan speelt er meer op de achtergrond , je geeft al aan dat je het gevoel hebt dat jouw ouders er bekaaid afkomen vergeleken met de andere grootouders dus de vraag krijgt zo een hele grote lading terwijl nee is ook een antwoord prima, jij hebt het gevraagd met de beste intenties. En volgende keer geen dingen vragen of doen voor je ex waar je zelf eigenlijk niet achter staat. En lekker meebetalen wat je zelf wilt. Ik zou geen vast bedrag doen maar bijv elke week 1 les , ik had 2 lessen in de week , zo kun je het het in mijn ogen eerlijk maken voor beide kinderen , omdat niet iedereen even veel lessen nodig heeft. Zelf rond die leeftijd mijn rijbewjs gehaald , zelfde redenen , wonend/werken/lerend in de stad dus ov was goedkoper en makkelijker. Zelf betaald en het heeft me 4 vakanties buitenland gekost en weken noodles eten zeg ik altijd grappend

Ik had op mijn 18e ook totaal geen belangstelling voor autorijden. Op mijn 30e kreeg ik een schenking van mijn ouders en daar heb ik mijn rijbewijs van gehaald. 
Ik had 5000 euro gespaard voor mijn dochter. Die kreeg ze op haar 18e. Ze had haar rijbewijs toen al en de afspraak was dat de helft van het rijbewijsgeld werd afgetrokken van die 5000 euro. Ze rijdt als een tierelier, vervoert alles voor iedereen en ze leent vaak mijn auto. 
Als je je (al of niet studerende) kind financieel kan ondersteunen in deze tijd is dat alleen maar prettig. Het is echt anders geworden. Mijn ouders kregen ontzettend veel kinderbijslag voor studerend kind. Om maar een voorbeeld te noemen.

Dat studeren geld kost daar ben ik mij volledig van bewust. In september voor de vierde keer collegeld betaald voor de 3 jarige bachelor van onze oudste.  Die heeft door een coronabesmetting een jaar vertraging opgelopen.  Ze is nog begonnen onder het leenstelsel maar heeft niet geleend dat hebben wij betaald mits ze thuis bleef wonen. 

Als de zoon van to die €10.000 heeft besteed aan studie is het goed besteed, daar kan ik niks van vinden. 
Ik kan er zelf niks van vinden dat de student om een bijdrage vraagt bij zijn ouders.

Dat de ex van to dan vraagt of zijn iets bij wil dragen en ook aan haar ouders wil vragen of er bijgedragen kan worden vind ik op zijn minst zeer bijzonder. 
De zoon van to zit middenin het studentenleven en weet waarschijnlijk wel van vrienden dat een rijbewijs halen veel geld kost. 

Zoals ik het zie is er iets mis gegaan in het financiële plan van de student en zou hij van mij nu zelf de tering naar de nering moeten zetten.  Kan hij van mij geld krijgen voor zijn verjaardag sint en kerst, mag hij geld vragen voor zijn verjaardag aan de familie en natuurlijk daarbij werken om nog meer geld te genereren. 
Scheelt misschien wel dat ik mijn kinderen van jongs af aan financiële plannen heb laten maken voor dingen die ze heel graag wilden. Een dagje pretpark met de trein? Is goed maak maar een plan dan kijken we ernaar en passen het indien nodig aan en dan kan je gaan.
Onze jongste overwoog om met 16 jaar al te gaan lessen heeft een plan gemaakt, er toch vanaf gezien, omdat hij voor zijn 18e dan alleen met zijn vader ernaast ik zou kunnen rijden en is toen gaan sparen om het geld al te hebben liggen voor zijn 18e en dat is gelukt. 
Uiteindelijk nog gewacht tot hij 19 was, omdat hij met de start van de studie verwachtte te weinig tijd te hebben om iedere week een les te kunnen doen en de dan opgedane ervaring weer te verliezen.  Rond zijn 19e verjaardag begonnen en 9 maanden later was het rijbewijs een feit en de bankrekening €3000 leger maar dat terzijde. 

Meander schreef op 23-01-2025 om 08:54:

Ook ik vind je schuldgevoel naar je ouders niet terecht. Je had een hele goede reden om hen te benaderen: je wilde hen niet uitsluiten door ex-schoonouderd wel de kans te geven bij te dragen en jouw ouders niet.

Als je hen niet gevraagd had, hadden ze je dat achteraf kunnen verwijten.

Je bood hen de mogelijk bij te dragen. Dat kun je prima zien als een attente vraag. Je ouders konden gewoon ja, of nee zeggen op die vraag.

Ik vind het geen attente vraag, omdat onder een vraag ook een soort verwachting ligt. En de opvatting dat zoiets blijkbaar bij de verantwoordelijkheid van grootouders hoort. Je stelt zo'n vraag ook niet aan de buurman. Of aan vriendinnen.

Stel je zit krap en een vriendin of buur stopt je soms wat toe. Dat is super lief, maar dan is het alsnog niet 'een attente vraag' om dat ook van andere buren of vrienden te vragen. Ik zou zo'n vraag bijvoorbeeld niet als attent ervaren.

En als mijn schoonouders iets cadeau willen doen, dan kan dat, maar hoef en ga ik mijn ouders niet de gelegenheid geven om ook iets bij te dragen. En andersom ook niet. 

Nou, gebeurd is gebeurd, je bent een heel eind meegegaan ook al zeiden je "guts" nee, en nu weer over tot de orde van de dag. Je ouders kennen je, dus dit voorval zijn ze gauw weer vergeten. Als er praatjes rondgaan zou ik dat wel summier toelichten, maar tot die tijd is alles weer vergeten. Er zijn wel belangrijker dingen.

Moraal van dit verhaal: als je ex een verzoek doet, wordt de standaard reactie: 'daar zal ik even over nadenken'

Ik zou het niet gevraagd hebben, maar mijn ouders hebben mij (ook toen ik nog geen startkwalificatie had) zelf mijn opleiding laten betalen. Na het behalen van mijn MBO kreeg ik te horen dat ze gingen verhuizen en er in het nieuwe huis geen plek voor mij was, toen had ik me dus al ingeschreven voor mijn HBO opleiding die ik net zoals mijn zus vanuit thuis wilde volgen dat was immers betaalbaar. Maar goed toen ik in mijn 4e jaar zat hoefde ik mijn collegegeld en boekengeld niet meer op te sparen en dat is dus het jaar geweest dat ik rijlessen ben gaan nemen ik ben dus in dat jaar niet minder gaan werken en heb gewoon mijn 32 uur aangehouden zodat ik voor rijlessen kon sparen naast mijn huur/boodschappen/energienota en zorgverzekering. Ik betaalde toen ook al zo'n 50 euro per uur.  Ikzelf spaar voor mijn zoon en wij zullen vanuit dat spaargeld zorgen dat zijn college en boekengeld betaald gaat worden. Voor zijn rijbewijs kan hij prima zelf gaan sparen.

Wat rot dat je nu het gevoel hebt dat je toch meer naar jezelf had moeten luisteren.
Ik herken het wel want ik werd door mijn ex ook wel eens voor het blok gezet.
Maar als je toch 10.000 kan geven had je kind al lang zelf ook wat kunnen sparen.
Hier krijgen de kinderen een bijdrage van mij en met papa hebben ze momenteel amper contact.
2 jaar terug had hun vader wel voorgesteld om samen te sparen maar dat leek mij niet verstandig. Toen kreeg ik ook hele berekeningen. 
Twijfelde toen ook zo erg mijn jongste broertje is echt een spiegel voor mij met dit soort dingen en die zei "niet doen, lekker ieder zelf sparen maar niet op 1 rekening.