Zoon heeft veel oudere vriendin
- Hoi allemaal,
Onze zoon (16 jaar) heeft sinds een paar maanden een vriendin. Op zich heel erg leuk en mijn man en ik waren enthousiast. Het begon ermee dat onze zoon later thuis kwam en vaker bij vrienden bleef logeren in het weekend. Wat ons betreft helemaal prima. Echter kwamen wij erachter dat hij niet bij zijn vrienden was. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij toe een vriendin te hebben. Hij keek zo blij dat ik hem spontaan beetpakte voor een knuffel. Ik vond het heerlijk om hem zo verliefd te zien. Wel zei hij dat hij mij iets wilde zeggen. Ze is wat ouder. Prima dacht ik nog, dan geen meisje van 14-16, maar iemand van 18 misschien 19? Mijn hart leek stil te staan toen mijn zoon haar leeftijd zei.... 45 jaar en moeder van 2 meiden (7 en 9 jaar). Ik viel stil en zei niks. Deze vrouw is 7 jaar ouder dan mijn man en ik. Na een uur ben ik naar zijn kamer gegaan voor een gesprek en gezegd dat dit echt niet kan. Mijn zoon is normaal heel open, maar reageerde boos. Zei dat hij eindelijk iemand heeft die hij leuk vindt. Mijn man zei meteen dat we hem niet van ons af moeten duwen en in gesprek blijven. Ik vind dit lastig, wat bezielt die vrouw? Uiteindelijk hebben we haar uitgenodigd. Toen ik haar voor het eerst zag vond ik haar niet knap ogen. Mijn zoon oogt vlot en is een slanke den. Een echte puber. Ze was wel heel vriendelijk en vertelde dat ze begreep dat het voor mijn man en mij raar moest overkomen. Toch vinden ze elkaar heel leuk en ook haar meiden zijn gek op hem. Ik voelde alleen maar diep verdriet. Waarom komt hij niet met een meisje van zijn eigen leeftijf thuis? Wat moet hij hiermee?!
Ik heb haar 's avonds gebeld de dag erna en aangegeven hoe ik erin sta. Ze zei me te begrijpen, maar gaf duidelijk aan dat het niet zou stoppen. Volgens haar kan hij vanaf 16 jaar zelf wettelijk zijn keuzes op liefdesgebied maken. Mijn maag draaide zich om en ik werd misselijk bij de gedachte dat er al dingen gebeuren tussen hen. Waarom zoekt ze geen man van haar eigen leeftijd? Ik word gewoon boos als ik dit type. Het slapen bij haar hebben we verboden, wat leidde tot ruzie met mijn zoon. Ook kregen we een belletje van haar waar we zo bang voor waren omdat ze gek zijn op elkaar. Ik gaf aan dat mijn zoon nog een heel leven voor zich heeft en dingen moet ontdekken. Zij zegt dat hij al heel volwassen is en heel leuk is met haar meisjes. Ik viel bijna om, mijn kind zit in 5 havo!! Ook gaf ze aan dat verbieden van het logeren tot alleen maar meer frictie leidt en de dingen waar ik bang voor ben toch wel gebeuren omdat ze gek zijn op elkaar. Ze vrijt dus verdomme gewoon met mijn kind😔.
We hebben ook nog een dochter van 9 en van 11, zij missen hun broer nu ook vaker. Ik heb er buikpijn van en weet het soms niet meer. Mijn man is er rustiger onder en zegt dat het wel voorbij gaat. Mij doet het pijn dat hij zijn eerste liefdeservaringen met een volwassen vrouw heeft. Had dit heel anders voor me gezien. Kan ik dit tegenhouden? Of moet ik het laten? En de intimiteit tussen hen zou toch niet zomaar moeten kunnen?
Battle-Royale schreef op 29-08-2022 om 07:40:
[..]
En dan een zoon hebben die niks meer met jou te maken wil hebben? Hij heeft tenslotte een adres waar hij meteen in een gespreid bedje valt.
Hoezo? Hij vindt het toch zo normaal en leuk allemaal? Dan mag iedereen het ook weten lijkt me.
Evaluna schreef op 29-08-2022 om 09:30:
Totaal niet vergelijkbaar, maar ik heb wel relaties gehad die achteraf niet goed voor me waren. Mijn ouders hielden zich altijd erg op de vlakte, terwijl ze het wel zagen. Een lichtelijke afkeuring merkte ik natuurlijk wel.
Wat ik achteraf gemist heb bij ze, is verbinding. Weten dat ze me zagen en van me hielden ondanks de niet zo handige zetten die ik had gedaan. Had ik meer verbinding met hun gevoeld en meer ruimte voor gesprek gevoeld bij hun, dan was ik minder lang in die akelige situatie blijven hangen.
Ik wil je dus mee geven met je zoon in verbinding te blijven. Laat hem voelen dat je van hem houdt, wat hij ook doet en dat hij bij je terug kan komen als hij merkt dat het een misstap was.
Zo ontzettend eens met Evaluna!
Behandel je zoon als een volwassene. Bespreek hoogstens je zorgen met hem, maar zeg tegelijkertijd dat je ervan uitgaat dat hij weet wat hij doet, dat je vertrouwt op hem en zijn beoordelingsvermogen en vertel hem dat je blij voor hem bent dat hij zo verliefd is, want verliefd zijn is een heerlijk gevoel! En hou voor je dat je verwacht dat hij straks heel hard van zijn roze wolk kukelt. Nodig haar thuis uit, hou contact met haar. En Celine, hou op met je fantasieën over hun seksuele avonturen. Je maakt jezelf op die manier echt nog veel meer overstuur dan nodig, en daarmee maak je het risico levensgroot dat je in je emoties uit de bocht vliegt. Dat komt de relatie met je zoon niet ten goede. Jongemannen van 16 lopen over van de hormonen, dat is nu eenmaal zo. Het was fijner geweest als hij een meisje van zijn eigen leeftijd had gevonden, tuurlijk, maar dat is niet het geval. Accepteer dat hij op deze manier zijn seksualiteit ontdekt.
Ik snap deze dame (uiteraard) ook niet. En ik zou het ook vreselijk hebben gevonden als het mijn zoon was geweest! Maar ik heb wel ervaring met een zoon met een relatie waar wij als ouders niet blij mee waren. Wij hebben dit meisje ondanks dat vanaf dag 1 warm welkom geheten in ons gezin. Wij moesten ook even slikken toen ze na een jaar gingen samenwonen, 2 jonge mensen met de nodige etiketjes, in Coronatijd. We zijn nu bijna 3 jaar verder, ze zijn nog steeds samen en langzaamaan gaat het met haar de goede kant op. En met zoon ook. Deze relatie heeft hem veel gekost, maar het is zijn leven, zijn liefde, en dus zijn we blij voor hem en haar. Ondertussen is de relatie met zoon gelukkig net zo warm en hecht als toen hij nog bij ons woonde. Zij ziet ons inmiddels als haar surrogaat-ouders. Doel (goed contact met zoon) bereikt, dus.
Vanuit die ervaring dus het advies om te (proberen te) accepteren dat de situatie is zoals hij is. Ga naast je zoon staan, in plaats van tegenover hem. Ge- en verboden werken niet meer op deze leeftijd en al helemaal niet met een vrouw van 45 in het spel. Bemoei je ook niet met school. Blijf wel in gesprek, ook over zijn cijfers, maar jongens van 16 staan sowieso niet bekend om hun harde werken voor school. Een keer blijven zitten is zonde, maar zeker niet het eind van de wereld. Levenservaring is ook ontzettend belangrijk en net zo goed is dat leren. Hij zal waarschijnlijk vooral zichzelf leren kennen, en dat is ook winst.
Mona-xxx schreef op 29-08-2022 om 09:32:
[..]
Ik zou daarom als ik TO was nooit de deur dicht doen voor mijn kind. Zelfs als je ruzie krijgt, slik je trots als ouder in en als je kind dan terug komt ontvang hem met open armen. Ik zie het kind ook echt als een slachtoffer. Alle schuld ligt namelijk bij de volwassenen.
Door termen als 'slachtoffer' en 'schuld', knal je die deur keihard dicht. Zèlfs als je ze niet letterlijk gebruikt, maar ze alleen denkt. Hoe terecht ze misschien ook zijn, je gaat daardoor helemaal voorbij aan hoe deze jongen het ziet. Hij wordt op dit moment namelijk gelukkig van deze relatie. Is tot over zijn oren verliefd. En zijn vriendin waarschijnlijk ook. Hij voelt zich dus helemaal geen slachtoffer en vindt deze vrouw fantastisch. Haar als dader zien, staat lijnrecht tegenover hoe hij haar ziet. Ik snap dat je dit als ouders niet kan accepteren. Maar ga in elk geval voor berusten, zodat je kan blijven praten.
Ah zo Roos op die manier. Dat is inderdaad een overweging waard. Pff... of met de wijkagent in gesprek gaan?
Misschien hebben die nog suggesties.
Ik was echt nog een kind met 16 en met 18 ook wel. Ik had op de middelbare een klasgenootje die op haar 16e een relatie had met een jongen van 23 en dat vond ik al gek. Duurde een jaar of zo, daarna had ze het met een jongen uit de klas.
Wat ik belangrijk vind in een relatie is gelijkwaardigheid. Dat is met zo'n enorm verschil in leeftijd, levensfase en levenservaring gewoon niet meer mogelijk. Ook voor de kinderen van die vrouw vind ik het niet gezond. Zij krijgen mee dat dit soort relaties normaal zijn.
Roos55 schreef op 29-08-2022 om 09:56:
Een melding is ook voor de 2 meisjes van deze vrouw
Een gezonde 45 jarige vrouw begint niet met een 16 jarig kind
Jongens van 16 zijn nog kinderen
In de categorie van de 2 meisjes .
Je vraagt je ook af in wat voor sociale omgeving die vrouw zit. Mijn ex vrouw is net iets jonger met kinderen in vergelijkbare leeftijd. Als die een 16 jarige vriend zou hebben zou ik eerst en vooral niet bijkomen van het lachen. Want dan scheelt er echt iets aan je. Maar reactie twee zou zijn om haar duidelijk te maken dat je je kinderen niet bloot moet stellen aan dit soort circus acts.
Je mag toch hopen dat de omgeving van die vrouw haar ook duidelijk maakt dat dit absoluut niet kan.
Zou een vriend van mij met een tiener aan komen zetten zou ik ook even heel indringend een gesprek met hem hebben. Toevallig had ik het vorige maand nog met een vriend van mij erover dat jonge vrouwen van 18-21 echt totaal niet meer interessant zijn voor ons en hoe anders je daarnaar kijkt naar mate je ouder wordt. Als je dat niet hebt, dan zijn er toch een paar draadjes verkeerd verbonden denk ik.
Vrijheid, blijheid. Maar het is gewoon over de grens dit geval.
Aviendha schreef op 29-08-2022 om 09:57:
[..]
Hoezo? Hij vindt het toch zo normaal en leuk allemaal? Dan mag iedereen het ook weten lijkt me.
Maar liever niet door een hysterische moeder.
Helemaal Eens MamaE maar wat doe je eraan?
Potverdorie je houdt ze niet tegen, ze doen wat ze willen. Zestienjarige denken alles te weten... Ze kunnen de wereld aan.
Ik heb thuis ook een puber, het is een wandelende encyclopedie. En dat zal waarschijnlijk voor To niet anders zijn.
Ik weet niet zo goed wat ik zou doen. In ieder geval niet goedkeuren/accepteren/faciliteren. Wel in gesprek en verbinding proberen te blijven met mijn kind en hem laten weten dat hij altijd bij ons terecht kan als het toch niet meer zo leuk en gezellig is. Maar die vrouw thuis uitnodigen met haar kinderen om gezellig te komen eten of op een verjaardag en dan doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is, ik denk niet dat ik dat zou kunnen.
Zonder verder in detail te treden ivm herkenbaarheid, ik heb in het verleden ook een zeer ongelijkwaardige (sexuele) verhouding in mijn zeer nabije omgeving meegemaakt. Ik heb toen een afspraak gemaakt bij de zedenpolitie en daar mijn verhaal verteld. De zaak werd dermate serieus opgepakt dat de betreffende persoon is uitgenodigd voor een indringend gesprek en daarna was het afgelopen. Mijn naam werd niet genoemd maar ik werd door de zedenpolitie achteraf wel gebeld over de actie die ze ondernomen hadden.
Wat ik op zich raar vind is dat je zo bezig bent met zijn seksleven en wat lekkerder is en dit topic is ook nog je eerste bericht. Het komt over als een verkapte manier om als volwassene over seks met tieners te kunnen praten via dit topic. Een echte ouder maakt zich toch over andere dingen druk lijkt mij dan over hoe de seks voelt voor je 16 jarige zoon met een 45 jarige vrouw....ik kan mij niet voorstellen dat je zoon een vriendin heeft van 45 en een rare op seksbeluste moeder.
Waar ontmoet een 16 jarige en 45 jarige vrouw: hoe is dit zo gekomen, een paar dorpen verder op? Hoe valt dit verhaal bij de vrienden van je zoon?
Hoe gaan zij om met de ongelijkwaardigheid. Je kind heeft geen cent te makken en moet naar school. Hij kan nog geen wijntje voor zijn vriendin kopen aan de bar, dat mag hij niet eens. Ze zitten in een totaal andere levensfase.
MamaE schreef op 29-08-2022 om 10:17:
Ik weet niet zo goed wat ik zou doen. In ieder geval niet goedkeuren/accepteren/faciliteren. Wel in gesprek en verbinding proberen te blijven met mijn kind en hem laten weten dat hij altijd bij ons terecht kan als het toch niet meer zo leuk en gezellig is. Maar die vrouw thuis uitnodigen met haar kinderen om gezellig te komen eten of op een verjaardag en dan doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is, ik denk niet dat ik dat zou kunnen.
Accepteren is niet hetzelfde als goedkeuren en/of faciliteren! Je kunt als ouders niet anders dan accepteren dat de situatie is zoals hij is. Het alternatief is namelijk het contact verbieden, en dat kan echt niet met een 16-jarige. Niet als je hem niet van je af wil duwen.
Ik heb het ook niet over gezellig uitnodigen met haar kinderen, maar ik zou zeker proberen in contact te komen/blijven met haar. Zodat je zicht blijft houden op de situatie. Keep your friends close and your enemies closer. Doel is en blijft het contact met zoon goed houden, zodat als het mis gaat hij weet dat hij bij zijn ouders terecht kan. Wij hebben ook lang gedacht/gehoopt dat de relatie van zoon zou klappen, dan had hij gewoon met opgeheven hoofd weer hier terug kunnen komen. Maar zeker nu vriendin een blijvertje blijkt, zijn wij achteraf heel erg blij dat we vanaf dag 1 hebben ingezet op vertrouwen en acceptatie.
Je kunt ook uitdragen dat je het afkeurt, zonder verder iets te verbieden.
ik ben het eens met degenen die zeggen dat je hem niet werkelijk kunt verbieden haar te zien, maar dan hoef je nog niet te doen alsof je het oké vindt.
Je kunt ook zeggen “ik vind het ongezond en ben het er volstrekt niet mee eens, maar als je naar haar toe wil kan ik je niet tegenhouden. Alleen ze hoeft hier ook niet de schoondochter te komen spelen”.
Jonagold schreef op 29-08-2022 om 10:24:
[..]
Accepteren is niet hetzelfde als goedkeuren en/of faciliteren! Je kunt als ouders niet anders dan accepteren dat de situatie is zoals hij is. Het alternatief is namelijk het contact verbieden, en dat kan echt niet met een 16-jarige. Niet als je hem niet van je af wil duwen.
Ik heb het ook niet over gezellig uitnodigen met haar kinderen, maar ik zou zeker proberen in contact te komen/blijven met haar. Zodat je zicht blijft houden op de situatie. Keep your friends close and your enemies closer. Doel is en blijft het contact met zoon goed houden, zodat als het mis gaat hij weet dat hij bij zijn ouders terecht kan. Wij hebben ook lang gedacht/gehoopt dat de relatie van zoon zou klappen, dan had hij gewoon met opgeheven hoofd weer hier terug kunnen komen. Maar zeker nu vriendin een blijvertje blijkt, zijn wij achteraf heel erg blij dat we vanaf dag 1 hebben ingezet op vertrouwen en acceptatie.
Accepteren, zegt voor mij dat je het wel OK vindt. In dit geval zou ik berusten: je accepteert dat je er niks aan kan veranderen, maar als jij het voor het zeggen had, dan zou het anders zijn.
yette schreef op 29-08-2022 om 10:36:
[..]
Accepteren, zegt voor mij dat je het wel OK vindt. In dit geval zou ik berusten: je accepteert dat je er niks aan kan veranderen, maar als jij het voor het zeggen had, dan zou het anders zijn.
Potato, potato 
. Maar misschien voelt de term 'berusten' voor TO beter. Dat kan. Volgens mij bedoelen we verder wel hetzelfde.
