Zoon heeft veel oudere vriendin
- Hoi allemaal,
Onze zoon (16 jaar) heeft sinds een paar maanden een vriendin. Op zich heel erg leuk en mijn man en ik waren enthousiast. Het begon ermee dat onze zoon later thuis kwam en vaker bij vrienden bleef logeren in het weekend. Wat ons betreft helemaal prima. Echter kwamen wij erachter dat hij niet bij zijn vrienden was. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij toe een vriendin te hebben. Hij keek zo blij dat ik hem spontaan beetpakte voor een knuffel. Ik vond het heerlijk om hem zo verliefd te zien. Wel zei hij dat hij mij iets wilde zeggen. Ze is wat ouder. Prima dacht ik nog, dan geen meisje van 14-16, maar iemand van 18 misschien 19? Mijn hart leek stil te staan toen mijn zoon haar leeftijd zei.... 45 jaar en moeder van 2 meiden (7 en 9 jaar). Ik viel stil en zei niks. Deze vrouw is 7 jaar ouder dan mijn man en ik. Na een uur ben ik naar zijn kamer gegaan voor een gesprek en gezegd dat dit echt niet kan. Mijn zoon is normaal heel open, maar reageerde boos. Zei dat hij eindelijk iemand heeft die hij leuk vindt. Mijn man zei meteen dat we hem niet van ons af moeten duwen en in gesprek blijven. Ik vind dit lastig, wat bezielt die vrouw? Uiteindelijk hebben we haar uitgenodigd. Toen ik haar voor het eerst zag vond ik haar niet knap ogen. Mijn zoon oogt vlot en is een slanke den. Een echte puber. Ze was wel heel vriendelijk en vertelde dat ze begreep dat het voor mijn man en mij raar moest overkomen. Toch vinden ze elkaar heel leuk en ook haar meiden zijn gek op hem. Ik voelde alleen maar diep verdriet. Waarom komt hij niet met een meisje van zijn eigen leeftijf thuis? Wat moet hij hiermee?!
Ik heb haar 's avonds gebeld de dag erna en aangegeven hoe ik erin sta. Ze zei me te begrijpen, maar gaf duidelijk aan dat het niet zou stoppen. Volgens haar kan hij vanaf 16 jaar zelf wettelijk zijn keuzes op liefdesgebied maken. Mijn maag draaide zich om en ik werd misselijk bij de gedachte dat er al dingen gebeuren tussen hen. Waarom zoekt ze geen man van haar eigen leeftijd? Ik word gewoon boos als ik dit type. Het slapen bij haar hebben we verboden, wat leidde tot ruzie met mijn zoon. Ook kregen we een belletje van haar waar we zo bang voor waren omdat ze gek zijn op elkaar. Ik gaf aan dat mijn zoon nog een heel leven voor zich heeft en dingen moet ontdekken. Zij zegt dat hij al heel volwassen is en heel leuk is met haar meisjes. Ik viel bijna om, mijn kind zit in 5 havo!! Ook gaf ze aan dat verbieden van het logeren tot alleen maar meer frictie leidt en de dingen waar ik bang voor ben toch wel gebeuren omdat ze gek zijn op elkaar. Ze vrijt dus verdomme gewoon met mijn kind😔.
We hebben ook nog een dochter van 9 en van 11, zij missen hun broer nu ook vaker. Ik heb er buikpijn van en weet het soms niet meer. Mijn man is er rustiger onder en zegt dat het wel voorbij gaat. Mij doet het pijn dat hij zijn eerste liefdeservaringen met een volwassen vrouw heeft. Had dit heel anders voor me gezien. Kan ik dit tegenhouden? Of moet ik het laten? En de intimiteit tussen hen zou toch niet zomaar moeten kunnen?
MamaE ik hoop op the what the fuck reactie.
Ik denk persoonlijk hoe harder ze negatief doet en het hardop afkeurt ze hem zo haar armen in jaagt. Ze hoeft het niet goed te keuren en ik denk dat het juist belangrijk is dat ze wel uit hoe ongerust ze is. Zodat zoon weet dat hij altijd bij haar terecht kan en open blijft tegen haar.
Celine goed van je man dat hij zo in gesprek gaat. Hou ogen en oren open.
MamaE schreef op 29-08-2022 om 08:41:
Ik vraag mij ook wel af hoe mensen met een dergelijk leeftijdsverschil hier later op terugkijken. Is dat dan 'wat fijn dat mijn ouders me het vertrouwen gaven om zelf keuzes te maken' of 'wat de fuck bezielde mij in hemelsnaam en waarom vonden mijn ouders dit oké?'
Ik denk het laatste. Maar je kunt niet veel als ouders, behalve zeggen dat je het absoluut niet oké vindt en het verder niet faciliteren.
Celine3838 schreef op 29-08-2022 om 06:59:
. Volgens mijn man was zoon in het gesprek heel blij en bijna trots toen het over het vrijen ging. Vertelde met blosjes op zijn wangen hoe lekker hij dat gevoel vindt. En dat is wat mij raakt, want met iemand van zijn eigen leeftijd is het veel fijner/lekkerder.
Jij houdt je veel te veel bezig met de seksuele beleving van je zoon. Er kan van alles aan de hand zijn met die relatie maar of de seks fantastisch is of niet, daar heb jij geen benul van. Je moet ophouden met fantaseren daarover. Laat je man het maar afhandelen en zeg hem maar dat hij je niet meer zoveel moet vertellen. Dat is niet goed voor jou.
Mona-xxx schreef op 29-08-2022 om 07:09:
[..]
Ik denk dat TO bedoeld dat het gewoon te vies is om voor te stellen een 45 jarige met een 16 jarige
Daar is best een simpele oplossing voor: je het niet voorstellen. Al dat fantaseren maakt maar onrustig en boos.
Een vrouw van 45 met 2 kinderen van 7 en 9 met een vriendje van 16 zou van mij een melding van veilig thuis krijgen.
MamaE schreef op 29-08-2022 om 08:41:
Ik vraag mij ook wel af hoe mensen met een dergelijk leeftijdsverschil hier later op terugkijken. Is dat dan 'wat fijn dat mijn ouders me het vertrouwen gaven om zelf keuzes te maken' of 'wat de fuck bezielde mij in hemelsnaam en waarom vonden mijn ouders dit oké?'
Andersom, dus als de oudere partner. Maar dan ging het wel om volwassen vrouwen. En vrouwen zijn ook nog mentaal sneller volwassen. Als ik terugkijk op degene met wie ik bijna 25 jaar in leeftijd scheelde, dan was dat al heel erg op de grens. Dat heb ik na een paar maanden afgebroken omdat ik er geen goed gevoel bij had. Het was geen gelijkwaardige relatie en er zat ook gewoon geen toekomst in. Achteraf gewoon verblind door haar uiterlijk en eerlijk is eerlijk… als je eind 40 bent en een 23 jarig fotomodel stapt op je af is dat een enorme egoboost. En dan gaat het verstand de deur uit.
Ik denk dat het voor die vrouw ook zo is. Het zal voor haar een egoboost zijn dat een jongeman interesse in haar heeft (al kan ik mij dan ook weer niet voorstellen dat ik interesse van een 16 jarig meisje serieus had genomen, dat deed ik al niet toen ik eind 30 was). En ook haar verstand lijkt de deur uit.
Het zou mij dan ook niet verbazen als zij zelf na een paar maanden ook gaat denken dat het beter is voor de zoon van to om hem te laten gaan. In het begin kun je jezelf nog wel wijsmaken dat het ok is. Maar vervolgens gaat het toch knagen.
Daarom geloof ik ook dat de kans dat ze die jongen beschadigt gewoon groot is. Zeker als het te lang duurt en ze niet haar hersens gaat gebruiken. Zelfs al ben je nog zo oprecht, je kan gewoon iemand echt in de kreukels achterlaten. Daar moet je dus wel rekening mee houden.
MamaE schreef op 29-08-2022 om 08:41:
Ik vraag mij ook wel af hoe mensen met een dergelijk leeftijdsverschil hier later op terugkijken. Is dat dan 'wat fijn dat mijn ouders me het vertrouwen gaven om zelf keuzes te maken' of 'wat de fuck bezielde mij in hemelsnaam en waarom vonden mijn ouders dit oké?'
Mijn beste vriendin sinds de middelbare school, had in de bovenbouw een relatie met een dergelijk leeftijdsverschil. Beiden ontzettend verliefd. Ze pasten ook bij elkaar, maar het leeftijdsverschil was 26 jaar! Haar ouders waren natuurlijk niet blij. Ze verboden het niet, maar wilden hem niet thuis ontvangen en met name haar moeder liet voortdurend weten dat ze het niet OK vond. In ons eindexamenjaar ging ze samenwonen, met alles erop en eraan: in verwachting, samen een bedrijf. Ze haalde haar diploma, kreeg een kind. Daarna ging ze geen vervolgopleiding doen, want ze had haar bedrijf. Dat liep goed. Maar een paar jaar later gingen ze uit elkaar.
Haar mening achteraf: natuurlijk was dat geen gezonde relatie. Maar niemand kon me tegenhouden. Ze voelde zich onbegrepen en veroordeeld door haar ouders, dus daar had ze niks aan. Die deur ging dicht. Onze mentor en een paar vriendinnen, drongen wat dat betreft beter tot haar door. Die mentor kwam ook bij haar en haar vriend thuis en daarmee had ze goede gesprekken. De (tijdelijke) breuk met haar ouders, maakte het uiteindelijk wel minder makkelijk om de relatie te beëindigen - er was geen weg terug.
MamaE schreef op 29-08-2022 om 08:41:
Ik vraag mij ook wel af hoe mensen met een dergelijk leeftijdsverschil hier later op terugkijken. Is dat dan 'wat fijn dat mijn ouders me het vertrouwen gaven om zelf keuzes te maken' of 'wat de fuck bezielde mij in hemelsnaam en waarom vonden mijn ouders dit oké?'
Wat wij allemaal zien en zoon niet is dat een jongen van 16 in de ogen van een 45-jarige nog een kind is, en dat het ziekelijk lijkt van zo'n vrouw om daarmee het bed te delen. Zoon vindt zichzelf nu wel heel volwassen en oud genoeg voor deze relatie, maar ik acht de kans groot dat hij er later niet zo positief op terugkijkt en liever een gewone puberverkering had gehad als eerste liefde. Wat een rotsituatie is dit.
Totaal niet vergelijkbaar, maar ik heb wel relaties gehad die achteraf niet goed voor me waren. Mijn ouders hielden zich altijd erg op de vlakte, terwijl ze het wel zagen. Een lichtelijke afkeuring merkte ik natuurlijk wel.
Wat ik achteraf gemist heb bij ze, is verbinding. Weten dat ze me zagen en van me hielden ondanks de niet zo handige zetten die ik had gedaan. Had ik meer verbinding met hun gevoeld en meer ruimte voor gesprek gevoeld bij hun, dan was ik minder lang in die akelige situatie blijven hangen.
Ik wil je dus mee geven met je zoon in verbinding te blijven. Laat hem voelen dat je van hem houdt, wat hij ook doet en dat hij bij je terug kan komen als hij merkt dat het een misstap was.
yette schreef op 29-08-2022 om 09:25:
[..]
Mijn beste vriendin sinds de middelbare school, had in de bovenbouw een relatie met een dergelijk leeftijdsverschil. Beiden ontzettend verliefd. Ze pasten ook bij elkaar, maar het leeftijdsverschil was 26 jaar! Haar ouders waren natuurlijk niet blij. Ze verboden het niet, maar wilden hem niet thuis ontvangen en met name haar moeder liet voortdurend weten dat ze het niet OK vond. In ons eindexamenjaar ging ze samenwonen, met alles erop en eraan: in verwachting, samen een bedrijf. Ze haalde haar diploma, kreeg een kind. Daarna ging ze geen vervolgopleiding doen, want ze had haar bedrijf. Dat liep goed. Maar een paar jaar later gingen ze uit elkaar.
Haar mening achteraf: natuurlijk was dat geen gezonde relatie. Maar niemand kon me tegenhouden. Ze voelde zich onbegrepen en veroordeeld door haar ouders, dus daar had ze niks aan. Die deur ging dicht. Onze mentor en een paar vriendinnen, drongen wat dat betreft beter tot haar door. Die mentor kwam ook bij haar en haar vriend thuis en daarmee had ze goede gesprekken. De (tijdelijke) breuk met haar ouders, maakte het uiteindelijk wel minder makkelijk om de relatie te beëindigen - er was geen weg terug.
Ik zou daarom als ik TO was nooit de deur dicht doen voor mijn kind. Zelfs als je ruzie krijgt, slik je trots als ouder in en als je kind dan terug komt ontvang hem met open armen. Ik zie het kind ook echt als een slachtoffer. Alle schuld ligt namelijk bij de volwassenen.
DS1971 schreef op 29-08-2022 om 09:25:
[..]
Andersom, dus als de oudere partner. Maar dan ging het wel om volwassen vrouwen. En vrouwen zijn ook nog mentaal sneller volwassen. Als ik terugkijk op degene met wie ik bijna 25 jaar in leeftijd scheelde, dan was dat al heel erg op de grens. Dat heb ik na een paar maanden afgebroken omdat ik er geen goed gevoel bij had. Het was geen gelijkwaardige relatie en er zat ook gewoon geen toekomst in. Achteraf gewoon verblind door haar uiterlijk en eerlijk is eerlijk… als je eind 40 bent en een 23 jarig fotomodel stapt op je af is dat een enorme egoboost. En dan gaat het verstand de deur uit.
Ik denk dat het voor die vrouw ook zo is. Het zal voor haar een egoboost zijn dat een jongeman interesse in haar heeft (al kan ik mij dan ook weer niet voorstellen dat ik interesse van een 16 jarig meisje serieus had genomen, dat deed ik al niet toen ik eind 30 was). En ook haar verstand lijkt de deur uit.
Het zou mij dan ook niet verbazen als zij zelf na een paar maanden ook gaat denken dat het beter is voor de zoon van to om hem te laten gaan. In het begin kun je jezelf nog wel wijsmaken dat het ok is. Maar vervolgens gaat het toch knagen.
Daarom geloof ik ook dat de kans dat ze die jongen beschadigt gewoon groot is. Zeker als het te lang duurt en ze niet haar hersens gaat gebruiken. Zelfs al ben je nog zo oprecht, je kan gewoon iemand echt in de kreukels achterlaten. Daar moet je dus wel rekening mee houden.
Zolang iedereen maar 18plus is heb ik er ook niet echt moeite mee. Maar dit is een 16 jarige. Toen ik 16 was was ik zo naief en ontwettend. Een oudere partner had makkelijk misbruik van mij kunnen maken. En ik ben bang dat in de situatie van TO dit ook gebeurt. Die vrouw moet wel verstandelijk beperkt zijn, want welke normaal denkende volwassen valt nu voor een minderjarige puber.
Roos55 schreef op 29-08-2022 om 09:20:
Een vrouw van 45 met 2 kinderen van 7 en 9 met een vriendje van 16 zou van mij een melding van veilig thuis krijgen.
Het erge vind ik dat ze al haar kinderen aan hem heeft voorgesteld. Ze is al iets aan het opbouwen, waar geen één 16 jarige tegen kan en dat is het integreren van hem in haar gezin.
Roos maar een melding bij veilig thuis zal zoon zijn haren recht omhoog doen staan en opstandig en zeer boos maken. Wat totaal niet helpend is.
Juist met hem blijven praten, liefde geven, iedere week samen eten houden zicht op hem.
Celine, ik had zelf op mijn zestiende een zeer dominant vriendje, wel maar iets ouder. Maar hoe vaker mijn moeder mopperde en het afkeurde hoe meer ik naar hem thuis ging, ik sliep er hele weekenden. Hou dat voor ogen vanuit je eigen jeugd.
Je zoon is momenteel vol van alle verliefdheid stofjes en zal vol trots zijn. Precies zoals je man tijdens het gesprek aanvoelde. Dit gevoel gaat indalen bij je zoon. Tot die tijd... naja zou ik doen wat ik bovenstaand in 2 berichten getypt heb.
Sterkte!! ♥️
Mona-xxx schreef op 29-08-2022 om 09:36:
[..]
Zolang iedereen maar 18plus is heb ik er ook niet echt moeite mee. Maar dit is een 16 jarige. Toen ik 16 was was ik zo naief en ontwettend. Een oudere partner had makkelijk misbruik van mij kunnen maken. En ik ben bang dat in de situatie van TO dit ook gebeurt. Die vrouw moet wel verstandelijk beperkt zijn, want welke normaal denkende volwassen valt nu voor een minderjarige puber.
Ik denk dat die knip minder hard is. Ook een 18 jarige is nog verre van mentaal volgroeid. En als oudere partner moet je daar gewoon rekening mee houden vind ik.
En dat is moeilijk hoor. Als je verliefd wordt dan ben je ook als volwassene verminderd ontoerekeningsvatbaar. 
Maar goed, ik heb iemand achtergelaten die in de kreukels lag daarna. En misschien koppel ik het teveel aan het leeftijdsverschil (andere relatie dan waar ik het hiervoor over had, maar ook 20 jaar verschil), ongezonde relaties kunnen ook bestaan tussen twee evenoude partners, maar het heeft mijn kijk op relaties met een groot leeftijdsverschil toch wel wat veranderd.
Een melding is ook voor de 2 meisjes van deze vrouw
Een gezonde 45 jarige vrouw begint niet met een 16 jarig kind
Jongens van 16 zijn nog kinderen
In de categorie van de 2 meisjes .
