Zoon heeft veel oudere vriendin
- Hoi allemaal,
Onze zoon (16 jaar) heeft sinds een paar maanden een vriendin. Op zich heel erg leuk en mijn man en ik waren enthousiast. Het begon ermee dat onze zoon later thuis kwam en vaker bij vrienden bleef logeren in het weekend. Wat ons betreft helemaal prima. Echter kwamen wij erachter dat hij niet bij zijn vrienden was. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij toe een vriendin te hebben. Hij keek zo blij dat ik hem spontaan beetpakte voor een knuffel. Ik vond het heerlijk om hem zo verliefd te zien. Wel zei hij dat hij mij iets wilde zeggen. Ze is wat ouder. Prima dacht ik nog, dan geen meisje van 14-16, maar iemand van 18 misschien 19? Mijn hart leek stil te staan toen mijn zoon haar leeftijd zei.... 45 jaar en moeder van 2 meiden (7 en 9 jaar). Ik viel stil en zei niks. Deze vrouw is 7 jaar ouder dan mijn man en ik. Na een uur ben ik naar zijn kamer gegaan voor een gesprek en gezegd dat dit echt niet kan. Mijn zoon is normaal heel open, maar reageerde boos. Zei dat hij eindelijk iemand heeft die hij leuk vindt. Mijn man zei meteen dat we hem niet van ons af moeten duwen en in gesprek blijven. Ik vind dit lastig, wat bezielt die vrouw? Uiteindelijk hebben we haar uitgenodigd. Toen ik haar voor het eerst zag vond ik haar niet knap ogen. Mijn zoon oogt vlot en is een slanke den. Een echte puber. Ze was wel heel vriendelijk en vertelde dat ze begreep dat het voor mijn man en mij raar moest overkomen. Toch vinden ze elkaar heel leuk en ook haar meiden zijn gek op hem. Ik voelde alleen maar diep verdriet. Waarom komt hij niet met een meisje van zijn eigen leeftijf thuis? Wat moet hij hiermee?!
Ik heb haar 's avonds gebeld de dag erna en aangegeven hoe ik erin sta. Ze zei me te begrijpen, maar gaf duidelijk aan dat het niet zou stoppen. Volgens haar kan hij vanaf 16 jaar zelf wettelijk zijn keuzes op liefdesgebied maken. Mijn maag draaide zich om en ik werd misselijk bij de gedachte dat er al dingen gebeuren tussen hen. Waarom zoekt ze geen man van haar eigen leeftijd? Ik word gewoon boos als ik dit type. Het slapen bij haar hebben we verboden, wat leidde tot ruzie met mijn zoon. Ook kregen we een belletje van haar waar we zo bang voor waren omdat ze gek zijn op elkaar. Ik gaf aan dat mijn zoon nog een heel leven voor zich heeft en dingen moet ontdekken. Zij zegt dat hij al heel volwassen is en heel leuk is met haar meisjes. Ik viel bijna om, mijn kind zit in 5 havo!! Ook gaf ze aan dat verbieden van het logeren tot alleen maar meer frictie leidt en de dingen waar ik bang voor ben toch wel gebeuren omdat ze gek zijn op elkaar. Ze vrijt dus verdomme gewoon met mijn kind😔.
We hebben ook nog een dochter van 9 en van 11, zij missen hun broer nu ook vaker. Ik heb er buikpijn van en weet het soms niet meer. Mijn man is er rustiger onder en zegt dat het wel voorbij gaat. Mij doet het pijn dat hij zijn eerste liefdeservaringen met een volwassen vrouw heeft. Had dit heel anders voor me gezien. Kan ik dit tegenhouden? Of moet ik het laten? En de intimiteit tussen hen zou toch niet zomaar moeten kunnen?
Jonagold schreef op 01-09-2022 om 12:01:
[..]
En ik vind hier heel veel oordeel uit spreken. Ik krijg helemaal niet de indruk dat Valdemar hier zelf erg rouwig om is. Laten we het erop houden dat iedereen anders is. Ook in (het ontdekken van) de liefde.
Raar, want zoveel oordeel staat er helemaal niet. Ik vraag zelfs hoe Valdermar hier zelf in staat, dan kan hij zelf aangeven of hij er rouwig om is.
Lieveheersbeest schreef op 01-09-2022 om 12:06:
[..]
Raar, want zoveel oordeel staat er helemaal niet. Ik vraag zelfs hoe Valdermar hier zelf in staat, dan kan hij zelf aangeven of hij er rouwig om is.
Nadat je eerst hebt aangegeven wat jij ervan vindt.
Lieveheersbeest schreef op 01-09-2022 om 11:43:
Ik vind de schets die je maakt wel verdrietig Valdemar. Hoe heb je dat zelf ervaren en nu als je erop terugkijkt?
Zelfs al zou Valdemar het met je eens zijn en zeggen: ‘Het was niet alles goud wat er blonk’ denk je dan dat je je kind voor verdriet kunt behoeden? Ik heb op een andere manier een ander soort puberteit gehad. Ik ging ook van alles aan, fietste op mijn zestiende ‘s nachts in mijn eentje door de grote stad, ging uit, had met 16 een verhouding met een 26-jarige, woonde met 17 op mezelf. En dat is inderdaad niet alles goud wat er blinkt maar het is ook echt niet alleen maar ellendig. Alleen als je denkt dat een kind een object is, kun je denken dat ervaringen alleen goed of alleen slecht zijn. Je maakt van alles mee, doet allerlei ervaringen op en leert veel over jezelf en anderen. Het is gewoon je leven. Je eigen leven. Als mensen vinden dat ze je daarvoor moeten behoeden, word je als puber heel narrig. Alsof die ouders het allemaal zo goed voor elkaar hebben zeg!?!? Met hun burgertruttige levens waarin nooit iets gebeurt, veiligheid voor alles. Nu begrijp ik dat uiteraard veel beter maar tegelijkertijd voel ik me niet slimmer of beter dan mijn kinderen, zelfs niet altijd wijzer. Vooral wel voorzichtiger. Omdat er veel meer een besef is van je te verliezen hebt.
Nee Mija, dat denk ik niet.
Battle-Royale schreef op 01-09-2022 om 12:07:
[..]
Nadat je eerst hebt aangegeven wat jij ervan vindt.
Dat is feitelijk juist BR. Wilde je nog een waarde oordeel toevoegen, of deel je enkel een waarneming?
Lieveheersbeest schreef op 01-09-2022 om 11:43:
Ik vind de schets die je maakt wel verdrietig Valdemar. Hoe heb je dat zelf ervaren en nu als je erop terugkijkt?
Waarom verdrietig? Het was een tijd van hard werken en veel plezier en als ik erop terugkijk was het een periode waarin ik veel leerde over het leven.
Mijn punt was vooral dat lang niet iedereen op zijn 16de nog in de kinderfase zit en met poppen speelt, sommigen moeten wat sneller volwassen worden en dan stuit het me tegen de borst dat er in dit topic vooral reacties komen alsof de zoon van TO een kind is.
Jonagold schreef op 01-09-2022 om 12:01:
[..]
En ik vind hier heel veel oordeel uit spreken. Ik krijg helemaal niet de indruk dat Valdemar hier zelf erg rouwig om is. Laten we het erop houden dat iedereen anders is. Ook in (het ontdekken van) de liefde.
Ik steek wat dat betreft heel anders in elkaar dan mijn kinderen. Ik was er jong bij, man ook en ik had me dus helemaal ingesteld op verliefdheden en gebroken harten vanaf 14 jaar. Maar jongste is inmiddels bijna 20 en er is nog totaal geen sprake van verliefdheden of een liefdesleven. Of er wel eens een ONS is, geen idee (en dat hoef ik ook niet te weten). Maar hoe dan ook, iedereen is anders, en alles is goed!
Nee, die vrouw haar gedrag praat ik niet goed, ik meld het voor de zekerheid maar weer eens. En ik zou het, als het om mijn kind ging, met argusogen in de gaten houden. Maar verbieden, of moreel iets vinden van mijn kind: nee. Dat niet.
Verbieden kun je deze relatie niet..
Je schrijft moreel iets vinden van mijn kind: nee, dat niet. Maar dat is toch iets heel anders dat iets vinden van deze relatie. Je verwerpt je kind toch niet als je moreel deze relatie niet goed vindt?
Overigens vind ik het moreel niet zozeer verwerpelijk van deze jongen maar wel van deze vrouw. Ik zou als ouder zelf wel eens willen weten waarom zíj een relatie wil met mijn 16 jarige zoon. Ik vind daar wel wat van ja... dat zoon deze relatie spannend vind kan ik begrijpen. Veel van ons hier zeggen immers dat brein bij pubers nog lang niet volgroeid is. Maar haar brein dus wel ( mag je hopen alhoewel ik eerlijk gezegd denk "hoeveel steekjes heeft zij daar los zitten") het valt haar wel meer aan te rekenen.
En verder geloof ik niet zo in die zgn vrije sex ( is lang niet altijd zo vrij) en al helemaal niet dat dat nu altijd goed is. Zeker niet in zulke niet gelijkwaardige relaties. Teveel ellende daarvan gezien. Vaak wel andersom, jong meisje met een man van tegen de 60, zwanger en ja hoor het was echt vrije keus... ja ja...vaak eindigde dat in drama's, hele grote drama's..
Maar goed of ik daar anders in moet staan als het gaat om een jongen van 16 weet ik niet zo goed, ik denk van niet. Ook daar speelt mee dat dit totaal niet gelijkwaardig is en ik zou echt als moeder wel willen weten wat voor dame dat is en hoe manipulatief ze is. Dan kan ik er wellicht nog niet veel mee maar dit is toch iets waarvan ik hoop dat het mijn zoon niet overkomt.
Lijkt me ook een goed punt wat je maakt, maar het een sluit het ander niet uit. Technisch gezien ben je op je 16e nog een kind. Dat betekent niet automatisch dat je nog met poppen speelt, maar juridisch en biologisch gezien is een 16-jarige niet volwassen en zou dat (in onze maatschappij) ook niet hoeven zijn.
Ik vind jouw schets verdrietig omdat je als 16-jarige na school in de kroeg hing, je een slag in de rondte werkte en naar de hoeren gaan en meerdere vrouwen per nacht normaal waren. Ik geloof dat een 16-jarige meer verdient dan dat, dat had ik jou ook gegund. Ik kan uit je reactie niet helemaal opmaken of je er overall positief op terugkijkt. Ik begrijp dat er tijden/momenten van dolle pret en spanning tussen zaten, maar had je het (nu, erop terugkijkend) anders willen zien? En zou je jouw kinderen hetzelfde toewensen? Als je er geen antwoord op wil geven snap ik dat ook hoor, misschien dwaal ik ook teveel af. Mijn situatie was (ook) niet bepaald rozengeur en maneschijn, maar wel met momenten van dolle pret en spanning. Ik zou mijn kinderen die situatie echter niet toewensen.
Leene schreef op 01-09-2022 om 13:15:
[..]
Verbieden kun je deze relatie niet..
Je schrijft moreel iets vinden van mijn kind: nee, dat niet. Maar dat is toch iets heel anders dat iets vinden van deze relatie. Je verwerpt je kind toch niet als je moreel deze relatie niet goed vindt?
Overigens vind ik het moreel niet zozeer verwerpelijk van deze jongen maar wel van deze vrouw. Ik zou als ouder zelf wel eens willen weten waarom zíj een relatie wil met mijn 16 jarige zoon. Ik vind daar wel wat van ja... dat zoon deze relatie spannend vind kan ik begrijpen. Veel van ons hier zeggen immers dat brein bij pubers nog lang niet volgroeid is. Maar haar brein dus wel ( mag je hopen alhoewel ik eerlijk gezegd denk "hoeveel steekjes heeft zij daar los zitten") het valt haar wel meer aan te rekenen.
En verder geloof ik niet zo in die zgn vrije sex ( is lang niet altijd zo vrij) en al helemaal niet dat dat nu altijd goed is. Zeker niet in zulke niet gelijkwaardige relaties. Teveel ellende daarvan gezien. Vaak wel andersom, jong meisje met een man van tegen de 60, zwanger en ja hoor het was echt vrije keus... ja ja...vaak eindigde dat in drama's, hele grote drama's..Maar goed of ik daar anders in moet staan als het gaat om een jongen van 16 weet ik niet zo goed, ik denk van niet. Ook daar speelt mee dat dit totaal niet gelijkwaardig is en ik zou echt als moeder wel willen weten wat voor dame dat is en hoe manipulatief ze is. Dan kan ik er wellicht nog niet veel mee maar dit is toch iets waarvan ik hoop dat het mijn zoon niet overkomt.
Je doet hier precies hetzelfde als Mona: als ik schrijf dat ik de relatie niet zou verbieden en zoon niet moreel zou veroordelen denk/vind jij blijkbaar dat ik daarmee zeg dat ik de relatie toejuich. NEE. Dat zou ik niet doen. Maar soms moet je wat je vindt gewoon voor je houden, omdat er andere dingen belangrijker zijn. Echt, ik ben er heel erg klaar mee om steeds opnieuw weggezet te worden alsof ik het allemaal maar normaal en prima vindt. Ik probeer alleen steeds uit te leggen dat iets vinden iets anders is dan daarnaar handelen. Ja, natuurlijk zou ik mijn kinderen ook het liefst in een doosje willen stoppen. Maar daar krijg je geen goede relatie met je kinderen van, of stabiele en gelukkige volwassenen.
En ik heb in mijn eerste reactie al aangegeven dat ik zeker ook het haar in gesprek zou willen (blijven). Juist omdat ik wil kunnen inschatten wat voor type het is en wat het risico voor mijn zoon is. Volgens mij pakken TO en haar man het dus prima aan.
Je kunt je kinderen niet voor alle fouten, pijn en verdriet behoeden. Sterker nog, ze hebben negatieve ervaringen nodig om te kunnen groeien, een mening te vormen, begrip te krijgen voor anderen. Het hoort gewoon bij een compleet mens zijn, om niet alleen maar positieve ervaringen te hebben. En waar dan de grens ligt waar je als ouder wél ingrijpt, dat is ontzettend ingewikkeld. En natuurlijk ga je daarbij als ouder ook wel eens de mist in. Maar ik ben ervan overtuigd dat tussenbeide proberen te komen, op wat voor manier dan ook, averechts werkt op dit moment in deze situatie. Daarmee wil dus niet zeggen dat ik nooit in zou grijpen.
Bij mij speelt mee dat ik als 16 jarige een korte tijd gedate heb met een man van 36. Ik was zelf nog niet toe aan seks en hij was behoorlijk aan het pushen en achteraf gezien manipulatief. Mijn moeder heeft het niet verboden maar ik mocht niet op schooldagen uit en moest ook in het weekend uiterlijk 3 uur thuis zijn. Hij probeerde mij over te halen om niet te luisteren, ik was volwassen en mijn moeder behandelde mij als kind. Het scheelde dat mijn moeder mij redelijk volwassen behandelde en ik de regels ook snapte. Ik was er zelf snel klaar mee omdat ik niet de indruk had dat hij aan mijn welzijn dacht. Hij heeft het er ook wel over gehad dat hij wilde trouwen als ik 18 was en een gezinnetje beginnen. Hij had er de leeftijd voor. Mijn opleiding vond hij niet zo belangrijk. Ik heb door mijn eigen ervaring toch wel wantrouwen naar volwassen die tieners volwassen vinden.
Lieveheersbeest schreef op 01-09-2022 om 12:58:
[..]
Dat is feitelijk juist BR. Wilde je nog een waarde oordeel toevoegen, of deel je enkel een waarneming?
Nee enkel een waarneming.
Jonagold schreef op 01-09-2022 om 13:27:
[..]
Je doet hier precies hetzelfde als Mona: als ik schrijf dat ik de relatie niet zou verbieden en zoon niet moreel zou veroordelen denk/vind jij blijkbaar dat ik daarmee zeg dat ik de relatie toejuich. NEE. Dat zou ik niet doen. Maar soms moet je wat je vindt gewoon voor je houden, omdat er andere dingen belangrijker zijn. Echt, ik ben er heel erg klaar mee om steeds opnieuw weggezet te worden alsof ik het allemaal maar normaal en prima vindt. Ik probeer alleen steeds uit te leggen dat iets vinden iets anders is dan daarnaar handelen. Ja, natuurlijk zou ik mijn kinderen ook het liefst in een doosje willen stoppen. Maar daar krijg je geen goede relatie met je kinderen van, of stabiele en gelukkige volwassenen.
En ik heb in mijn eerste reactie al aangegeven dat ik zeker ook het haar in gesprek zou willen (blijven). Juist omdat ik wil kunnen inschatten wat voor type het is en wat het risico voor mijn zoon is. Volgens mij pakken TO en haar man het dus prima aan.
Je kunt je kinderen niet voor alle fouten, pijn en verdriet behoeden. Sterker nog, ze hebben negatieve ervaringen nodig om te kunnen groeien, een mening te vormen, begrip te krijgen voor anderen. Het hoort gewoon bij een compleet mens zijn, om niet alleen maar positieve ervaringen te hebben. En waar dan de grens ligt waar je als ouder wél ingrijpt, dat is ontzettend ingewikkeld. En natuurlijk ga je daarbij als ouder ook wel eens de mist in. Maar ik ben ervan overtuigd dat tussenbeide proberen te komen, op wat voor manier dan ook, averechts werkt op dit moment in deze situatie. Daarmee wil dus niet zeggen dat ik nooit in zou grijpen.
Nee nee en nog eens nee. Je snapt niet wat ik bedoel en wij zitten langs elkaar heen te praten denk ik. Ik zeg helemaal niet dat jij de relatie zou toejuichen, dat heb je duidelijk beschreven, ik 'verdenk' jou daar helemaal niet van.
Waar ik op aansla is: "ik vind moreel niets van mijn kind als hij dat zou doen"
Die zin snap ik niet. Ik vind moreel ook niets van mijn kind in die situatie, ik houd van mijn kind. Maar ik vind wel dat je een relatie(! dus niet een persoon zelf) op morele gronden mag afkeuren. En ja natuurlijk kan ik dan niet zoveel en kan ik mijn kind zeker niet behoeden voor pijn en verdriet vertel mij wat! En ik zou er ook niet eindeloos over doorgaan want dat heeft niet veel zin. En mijn deur altijd open houden. Maar ik zou zeker deze dame wel eens willen spreken. ( en wat ik ook merk is dat meer mensen op hun achterste benen zouden staan als het andersom zou zijn, dus meisje- oudere man)
Maar ik snap gewoon niet zo dat je als je je tegen een relatie uitspreekt gelijk je kind zou afwijzen. Want dat proef ik uit je reactie. Ik ben het niet eens met deze relatie.. dus Leene wijst haar kind af... nee dat doe ik niet.
Dat gebeurt vaker in discussies ( niet persé met jou nu ) maar als je het ergens niet mee eens bent "o jij wijst die persoon af" nee dat is echt onzin je kan iets afwijzen maar een persoon in zichzelf niet.. Maar misschien snap ik je helemaal niet en blijven we langs elkaar heen praten\. Dan kunnen we beter ophouden
Wasmachine schreef op 01-09-2022 om 13:57:
Bij mij speelt mee dat ik als 16 jarige een korte tijd gedate heb met een man van 36. Ik was zelf nog niet toe aan seks en hij was behoorlijk aan het pushen en achteraf gezien manipulatief. Mijn moeder heeft het niet verboden maar ik mocht niet op schooldagen uit en moest ook in het weekend uiterlijk 3 uur thuis zijn. Hij probeerde mij over te halen om niet te luisteren, ik was volwassen en mijn moeder behandelde mij als kind. Het scheelde dat mijn moeder mij redelijk volwassen behandelde en ik de regels ook snapte. Ik was er zelf snel klaar mee omdat ik niet de indruk had dat hij aan mijn welzijn dacht. Hij heeft het er ook wel over gehad dat hij wilde trouwen als ik 18 was en een gezinnetje beginnen. Hij had er de leeftijd voor. Mijn opleiding vond hij niet zo belangrijk. Ik heb door mijn eigen ervaring toch wel wantrouwen naar volwassen die tieners volwassen vinden.
Dank voor het delen van je ervaring. Dat is precies wat ik in het verleden ( door mijn werk) met een zekere regelmaat tegen bent gekomen. Je hebt er echt heel erg ongelijkwaardige relaties bij zitten en ik ben ook wantrouwend. Maar dat was inderdaad ook vaak jong tienermeisje met een veel oudere man. ( ook jong meisje -stiefvader!)
en is dat zoveel anders dan jongen- oudere vrouw 
?
Ik weet dat niet zo goed, ik denk het niet.
Stel dat iemand hier een topic opent met het bericht dat haar zoon van 16 hele nachten van huis is, met de moeders van zijn oppaskinderen naar bed gaat, meerdere hoeren per nacht bezoekt tijdens het uitgaan. Dan gaan we toch ook niet zeggen dat dat normaal gedrag is voor een zestienjarige?!
Dus nee, het leven van Valdemar vind ik geenszins normaal, geen moreel kompas voor anderen en een levensstijl die in mijn ogen in niemands belang was. Het gaat niet om het afwijzen van je kind, maar op morele gronden kan je een dergelijke relatie wel afwijzen en het gedrag van je kind ook.
Je kunt je kind niet voor alle fouten, pijn en verdriet behoeden, maar je kunt wel je eigen grenzen aangeven en normen en waarden meegeven.
MamaE schreef op 01-09-2022 om 15:15:
Stel dat iemand hier een topic opent met het bericht dat haar zoon van 16 hele nachten van huis is, met de moeders van zijn oppaskinderen naar bed gaat, meerdere hoeren per nacht bezoekt tijdens het uitgaan. Dan gaan we toch ook niet zeggen dat dat normaal gedrag is voor een zestienjarige?!
Dus nee, het leven van Valdemar vind ik geenszins normaal, geen moreel kompas voor anderen en een levensstijl die in mijn ogen in niemands belang was. Het gaat niet om het afwijzen van je kind, maar op morele gronden kan je een dergelijke relatie wel afwijzen en het gedrag van je kind ook.
Je kunt je kind niet voor alle fouten, pijn en verdriet behoeden, maar je kunt wel je eigen grenzen aangeven en normen en waarden meegeven.
Niemand noemt het toch ook normaal of moedigt het aan? Er wordt alleen gezegd dat áls het voorkomt, je er beter wijs mee kunt omgaan, zonder dat de band met je kind naar de haaien gaat. En ja dan moet je soms zorgen dat gevaarlijke dingen zo veilig mogelijk en met vangnet gedaan worden.
Je eigen normen en waarden geef je altijd mee; aan het kind wat het er daarna mee doet en dat kan haaks staan op alles waar je als ouder voor staat.
