Zoon heeft nepvrienden(?)
Beste forumleden,
Zoon (14) is al sinds groep 3 (basisschool) met 2 andere jongens vrienden. Van groep 3 tot groep 4 waren het goede vrienden (alle 3), toen ging het mis, mijn zoon werd beschuldigd van het pesten van één van die twee, maar die ander had hem gepest. De schuld is onterecht op mijn zoon gelegd dus. Van groep 4 tot groep 7 waren het geen vrienden van mijn zoon, maar in groep 7 en 8, weer hele goede vrienden. Toen ging het in klas 1 weer mis, ze begonnen mijn zoon weer te pesten, en nu nog steeds (klas 3). Ze doen heel erg onaardig tegen mijn zoon, hij geeft aan dat zo een 75% van wat hun zeggen negatief is en maar 25% positief (en de positieve dingen zijn dat ze lol hebben met elkaar). Tegen mijn zoon zeggen ze dingen zoals: niemand mag je, je bent een ''meme'', je abonnees zijn nep, je bent een luilak, je hebt een beperking, kut kind en ga maar verder... Daarnaast, als mijn zoon een keer ziek is, zeggen ze gelijk: je bent fake ziek. Ook kunnen ze er niet tegen dat hij met andere mensen omgaat. Juf in groep 4 ging met de andere jongens mee en beschuldigde mijn zoon van het pesten en gaf hem onterecht straf. Die jongens spugen zelfs soms op mijn zoon en zijn andere vrienden op school komen geeneens voor hem op. + Ze pesten hem met zijn lengte, daarom werd mijn zoon zo onzeker over zijn lengte. Ook maken ze mijn zoon belachelijk in de klas. Zoon kwam laatst huilend thuis.
Wat moeten we hiermee? Ik heb de ouders al eens gesproken en die doen alsof hun zoon alles goed doet en niks verkeerds doet.
PS: Ik denk dat het komt dat ze zo doen doordat ze puberen dus onzeker over hunzelf zijn.
PPS: Dat ze zeggen dat hij een ''meme'' is komt omdat hij een YouTube kanaal heeft en mensen willen vaak met mijn zoon op de foto op school.
Groetjes,
Karin
Karin1973FK schreef op 17-10-2021 om 23:32:
[..]
Niet zomaar nee, we hebben met zijn vader duidelijke afspraken gemaakt zoals:
1. Sociaal contact bij bijv. een club
2. Telefonisch contact met familie
3. Familiebezoek Nederland 1x in de 3mnd
4. Als hij buiten het huis gaat, altijd met zijn vader totdat hij de taal goed beheerst
Maar waarom precies vinden jullie dit een goed idee voor een 14-jarige?
Ik neem aan dat jullie hopen dat hij over een paar jaar een vervolgopleiding gaat doen. En later een baan zal vinden. Dan zal hij toch wat steviger in zijn schoenen moeten staan dan nu het geval is. Zéker als je sociaal onhandig bent, is het belangrijk om te investeren in sociale vaardigheden. Elke dag naar school dus. Meegroeien met leeftijdsgenoten.
Op deze manier ontnemen jullie hem die kans al op zijn 14e! En ja, natuurlijk ziet hij het zelf wel zitten. Prachtkans om al die moeilijke dingen te ontlopen. Helaas heb je als ouder de taak om ook dingen te besluiten die je kind minder leuk vindt. Omdat volwassenen nou eenmaal beter (zouden moeten) weten wat een kind nodig heeft om weerbaarder te worden en zichzelf zelfstandig te kunnen redden dan kinderen. Hoe moet die jongen leren zich staande te houden in de maatschappij als hij vanaf zo jong al de hele dag thuis zit bij zijn vader?! Van dat uurtje sporten?
Ongelooflijk.
En de deur niet uit mogen tot hij de taal spreekt ... waarom?! Hij is 14! Ongelooflijk dit. En dan te bedenken dat hij ondertussen de kans niet krijgt om die taal op een goede manier te leren.
Zo zonde. Een periode in het buitenland kan een hele waardevolle ervaring zijn, maar dan moet je wel de deur uit. Alleen.
(onze zoon met ASS was 5 toen aan de andere kant van de oceaan naar school ging - zonder de taal te kennen)
Ik krijg niet de indruk dat hier goed over nagedacht is en ik word er best verdrietig van.
ben je er weleens geweest? het is geen Istanbul. Het is een conservatieve stad tussen de bergen. Het is geen mooie gemêleerde stad.
yette schreef op 18-10-2021 om 00:30:
[..]
Maar waarom precies vinden jullie dit een goed idee voor een 14-jarige?
Ik neem aan dat jullie hopen dat hij over een paar jaar een vervolgopleiding gaat doen. En later een baan zal vinden. Dan zal hij toch wat steviger in zijn schoenen moeten staan dan nu het geval is. Zéker als je sociaal onhandig bent, is het belangrijk om te investeren in sociale vaardigheden. Elke dag naar school dus. Meegroeien met leeftijdsgenoten.
Op deze manier ontnemen jullie hem die kans al op zijn 14e! En ja, natuurlijk ziet hij het zelf wel zitten. Prachtkans om al die moeilijke dingen te ontlopen. Helaas heb je als ouder de taak om ook dingen te besluiten die je kind minder leuk vindt. Omdat volwassenen nou eenmaal beter (zouden moeten) weten wat een kind nodig heeft om weerbaarder te worden en zichzelf zelfstandig te kunnen redden dan kinderen. Hoe moet die jongen leren zich staande te houden in de maatschappij als hij vanaf zo jong al de hele dag thuis zit bij zijn vader?! Van dat uurtje sporten?
Ongelooflijk.
En de deur niet uit mogen tot hij de taal spreekt ... waarom?! Hij is 14! Ongelooflijk dit. En dan te bedenken dat hij ondertussen de kans niet krijgt om die taal op een goede manier te leren.
Zo zonde. Een periode in het buitenland kan een hele waardevolle ervaring zijn, maar dan moet je wel de deur uit. Alleen.
(onze zoon met ASS was 5 toen aan de andere kant van de oceaan naar school ging - zonder de taal te kennen)
Ik krijg niet de indruk dat hier goed over nagedacht is en ik word er best verdrietig van.
Yette, je hebt het half goed half niet goed
1. Ik bedoel niet dat ik niet het huis uit mag gaan zonder mijn vader, alleen als ik bijvoorbeeld nog geen Turks kan gaat het lastig worden om mezelf te redden als ik bijv. boodschappen ga doen, maar als ik vrienden daar heb bijv. of naar een sportclub ga (niet 1 uur in de week, wel zeker 3 uur) dan mag ik gewoon zelf gaan, ik ga eigenlijk ook in Nederland niet zonder ouders de deur uit, ook al mag het wel. Als ik daar ben, ga ik vrijwel meteen de taal leren.
Met school, ik ben op school heel hard gepest en ik durf dus niet naar school meer te gaan zelfs, daarom thuisonderwijs. Ik heb er wel hulp bij gekregen, maar dat hielp niet echt. Heb jij nog tips wat ik moet/kan doen?
Groetjes,
Zoon.
Dit bericht komt van zoon.
Karin1973FK schreef op 18-10-2021 om 09:28:
[..]
Yette, je hebt het half goed half niet goed
1. Ik bedoel niet dat ik niet het huis uit mag gaan zonder mijn vader, alleen als ik bijvoorbeeld nog geen Turks kan gaat het lastig worden om mezelf te redden als ik bijv. boodschappen ga doen, maar als ik vrienden daar heb bijv. of naar een sportclub ga (niet 1 uur in de week, wel zeker 3 uur) dan mag ik gewoon zelf gaan, ik ga eigenlijk ook in Nederland niet zonder ouders de deur uit, ook al mag het wel. Als ik daar ben, ga ik vrijwel meteen de taal leren.
Met school, ik ben op school heel hard gepest en ik durf dus niet naar school meer te gaan zelfs, daarom thuisonderwijs. Ik heb er wel hulp bij gekregen, maar dat hielp niet echt. Heb jij nog tips wat ik moet/kan doen?
Groetjes,
Zoon.
Dit bericht komt van zoon.
Mijn mentor gaf me wel altijd complimenten dat ik nu weer naar school durf te gaan, ik durf ook, maar soms is het heel lastig.
Het is echt een ontzettend ondoordacht, dom en schadelijk plan. Het zoveelste op rij. Ik heb maar één advies: Doe. Het. Niet. Ik snap ook niet dat je dit als moeder goed kan vinden.
Ja, een taal kun je leren. Misschien is het handig daar al eens mee te beginnen hier.
Een paar uur per week naar een sportclub is leuk, maar is geen vervanging voor school. Dat je zoon school niet leuk vindt kan, maar het is wel nodig. Juist als je moeite hebt met sociale situaties leer je dat vooral door te doen, niet door ervoor weg te lopen.
Als hij de komende drie/vier jaar binnen gaat zitten in Turkije gaat dat echt niet verbeteren. Ik vraag me af of hij het daarna gaat redden op een vervolgopleiding. Want dan moet hij het zelf doen, zonder hulp van ouders. En aangezien hij al nauwelijks zonder ouders de deur uit gaat, lijkt het me sterk dat hij daar dan klaar voor is. Waarom gaat hij nu niet naar een club? Waarom laat je hem niet eens een boodschap doen? Hij gaat toch wel zelfstandig naar school hoop ik? Als iemand van veertien dat niet zelfstandig kan/mag/durft is er ergens iets heel erg mis gegaan.
MamaE schreef op 18-10-2021 om 09:37:
Het is echt een ontzettend ondoordacht, dom en schadelijk plan. Het zoveelste op rij. Ik heb maar één advies: Doe. Het. Niet. Ik snap ook niet dat je dit als moeder goed kan vinden.
Ja, een taal kun je leren. Misschien is het handig daar al eens mee te beginnen hier.
Een paar uur per week naar een sportclub is leuk, maar is geen vervanging voor school. Dat je zoon school niet leuk vindt kan, maar het is wel nodig. Juist als je moeite hebt met sociale situaties leer je dat vooral door te doen, niet door ervoor weg te lopen.
Als hij de komende drie/vier jaar binnen gaat zitten in Turkije gaat dat echt niet verbeteren. Ik vraag me af of hij het daarna gaat redden op een vervolgopleiding. Want dan moet hij het zelf doen, zonder hulp van ouders. En aangezien hij al nauwelijks zonder ouders de deur uit gaat, lijkt het me sterk dat hij daar dan klaar voor is. Waarom gaat hij nu niet naar een club? Waarom laat je hem niet eens een boodschap doen? Hij gaat toch wel zelfstandig naar school hoop ik? Als iemand van veertien dat niet zelfstandig kan/mag/durft is er ergens iets heel erg mis gegaan.
Nog een bericht van zoon:
MamaE,
Ik moet zeggen, dat je wel deels gelijk hebt, dan vindt mijn moeder ook. Maar het nadeel is een internationale school, dat zijn privéscholen, Turks leren duurt denk ik al 2 jaar gemiddeld om het goed te kunnen. En die privéschool is 10 duizend euro per jaar, dat kan het gemiddelde mens gewoon niet betalen, wij ook niet, dat is het probleem. Daar schaam ik me ook niet voor. Want dat is normaal. Dat is de enige reden eigenlijk waarom een internationale school niet kan op dit moment.
We zitten dus eigenlijk vooral met de kosten, als dat nog kon, was het wel een ander verhaal denk ik. 10 duizend euro per jaar is echt duur, de gemiddelde openbare school in Nederland is gratis (zover ik weet, hoef je alleen maar de boeken enz. zelf te kopen). Net een soort Luzac zijn die scholen dus.
Ik als zoon wilde eigenlijk zelf een account aanmaken om dit topic te openen, maar omdat het ouders.nl heette dacht ik dat het alleen voor ouders was. Dus kon ik niet zelf een account aanmaken dacht ik.
Voor zoon:
Als je dit daadwerkelijk wilt, waarom start je nu dan alvast niet met Turkse les? Dan ken je alvast iets van de taal als je daar komt.
Waarom in Turkije niet gewoon naar school? Niemand weet daar dat je hier gepest bent op school. Je kunt daar een hele nieuwe start maken op school. Leer je veel sneller de taal, grotere kans op vrienden maken dan door op een club te gaan.
Heb je al gekeken wat er straks mogelijk is qua vervolgopleiding als je in Turkije naar school gaat? Of wat er mogelijk is als je toch alleen maar online onderwijs gaat volgen?
En hoezo ga je in Turkije wel alleen naar een sportclub (zijn er trouwens sportclubs waar alles in het Engels is? Turkije is niet bepaald een land waar ze goed Engels spreken (alleen in toeristische gebieden wordt er redelijk Engels gesproken, met name door mensen die veel met toeristen in aanraking komen; dat zullen over het algemeen niet de mensen die waar jij mee in aanraking komt als je daar woont) of vrienden? Je schrijft zelf dat je hier in Nederland nergens zonder je ouders heen gaat…
Wat ik wil zeggen: Doe gedegen onderzoek naar wat daar wel en niet kan. En maak een realistisch plan over hoe je daar je leven en opleiding wilt doen.
Voor moeder: zonder zo’n plan zou ik er niet eens over denken om zoon met zijn vader mee te laten gaan.
Karin1973FK schreef op 18-10-2021 om 09:30:
[..]
Mijn mentor gaf me wel altijd complimenten dat ik nu weer naar school durf te gaan, ik durf ook, maar soms is het heel lastig.
Heel goed dat je het durft! Ik begrijp dat het heel lastig is, mijn zoon met ASS en dochter met ADD hebben beiden een tijd thuis gezeten omdat het allemaal teveel werd. Wat schoolwerk betreft, gaat thuisonderwijs makkelijker. Maar juist als je meer moeite hebt met sociale contacten, is het belangrijk dat je het buitenshuis blijft proberen. Anders kom je in een soort parallel universum terecht en wordt het steeds lastiger om het leven in de maatschappij weer op te pakken.
Om dit te laten slagen, heb je hulp nodig van je ouders en school. Wij hebben als ouders heel veel overleg gehad met scholen, telkens als er iets aan de hand was. Soms waren kleine aanpassingen en ondersteuning genoeg, soms bleek een school of niveau niet goed aan te sluiten bij de behoeften. Onze dochter met ADD wilde groep 8 op een andere school gaan doen, onze zoon met ASS viel in de brugklas uit - beiden hadden meer rust en structuur nodig. Het is een zoektocht waarbij je ouders een grote rol spelen. Wij hebben nu voor onze kinderen de best mogelijke plekken gevonden. Want uiteindelijk leren ze het meest over anderen (en over zichzelf en hun eigen functioneren!) door het te blijven proberen. Ik zou dus zeker op zoek gaan naar een school en daarnaast online de vakken volgen die ze in Turkije niet geven, maar die je in Nederland wel nodig hebt - voor het geval je hier ooit eindexamen gaat doen.
Je gaat nergens zonder ouders naartoe maar als je eenmaal daar woont wel elke drie maanden naar Nederland om je moeder te bezoeken? Een vliegreis lijkt me nu niet bepaald het eerste wat je alleen gaat doen qua reizen.
Een taal leer je het snelst door je er in onder te dompelen, bijvoorbeeld op school. Het is handig hier alvast te beginnen met Turks leren en dan daar naar school te gaan. Met enkel thuis zitten, online school in het Engels en een paar uur sport in het Engels (als dat al bestaat, ik ken hier geen enkele sportclub die trainingen in het Engels geeft behalve profclubs misschien) ga je dat niet leren.
Als er in Nederland kinderen komen wonen die de taal niet spreken gaan die eerst een jaar naar een internationale schakelklas en daarna naar een reguliere school. Maar ze moeten wel naar school, zelfs als ze nog in de asielfase zitten. Omdat school belangrijk is voor de ontwikkeling van kinderen. Maar blijkbaar geldt dat niet voor jou. Een particuliere school van 10k per jaar is helemaal niet nodig, in Turkije zijn toch ook gewone scholen die veel minder kosten. Want anders zou 99% van de kinderen daar niet naar school gaan. Het is dan alleen niet in het Engels, maar goed, als je ergens gaat wonen, ga je de taal leren, dat hoort erbij.
En dan nog de vraag; als je via die online Amerikaanse school een diploma haalt, kun je daar dan mee naar een Nederlandse vervolgopleiding?
Mamajome schreef op 18-10-2021 om 09:50:
Voor zoon:
Als je dit daadwerkelijk wilt, waarom start je nu dan alvast niet met Turkse les? Dan ken je alvast iets van de taal als je daar komt.
Waarom in Turkije niet gewoon naar school? Niemand weet daar dat je hier gepest bent op school. Je kunt daar een hele nieuwe start maken op school. Leer je veel sneller de taal, grotere kans op vrienden maken dan door op een club te gaan.
Heb je al gekeken wat er straks mogelijk is qua vervolgopleiding als je in Turkije naar school gaat? Of wat er mogelijk is als je toch alleen maar online onderwijs gaat volgen?
En hoezo ga je in Turkije wel alleen naar een sportclub (zijn er trouwens sportclubs waar alles in het Engels is? Turkije is niet bepaald een land waar ze goed Engels spreken (alleen in toeristische gebieden wordt er redelijk Engels gesproken, met name door mensen die veel met toeristen in aanraking komen; dat zullen over het algemeen niet de mensen die waar jij mee in aanraking komt als je daar woont) of vrienden? Je schrijft zelf dat je hier in Nederland nergens zonder je ouders heen gaat…
Wat ik wil zeggen: Doe gedegen onderzoek naar wat daar wel en niet kan. En maak een realistisch plan over hoe je daar je leven en opleiding wilt doen.
Voor moeder: zonder zo’n plan zou ik er niet eens over denken om zoon met zijn vader mee te laten gaan.
Bericht van zoon weer:
Ik spreek wel de basis, zoals: hallo, dankjewel, goedemorgen etc. Ik leer ook al een beetje Turks, maar met school heb ik hier nu weinig tijd voor, ik zit gemiddeld 55 uur in de week aan school en dat is veel te veel vind ik.
Ik denk, dat als ik echt vloeiend Turks zou kunnen binnen een jaar, dat ik dan naar zo een Turkse high school zou kunnen daar. Maar dat eerste jaar, waarschijnlijk niet. Thuisonderwijs kan toch wel als tijdelijke oplossing?
Als vervolgopleiding wil ik graag rechten gaan studeren, ik wil advocaat worden. Volgens mij kan dat ook met online onderwijs maar dan met een extra certificaat volgens mij.
Ja, Engelse sportclubs zijn er, gelukkig. Ik wil daar wel alleen heen omdat ik geen Turks hoef te spreken dan als ik het niet kan.
Ik ga zelf inderdaad bijna nergens heen zonder ouders, want ik hoef ook bijna nergens heen te gaan. Ik fiets gelukkig wel met andere mensen naar school, maar dat zijn mijn 'vrienden' om het maar zo te noemen, ik fiets daar nu niet meer mee, dat wil ik ook niet.
Als jullie geen Internationale school kunnen betalen dan moet hij dus naar een Turkse school. Er zijn zat kinderen die in het buitenland naar school gaan terwijl ze de taal nog niet spreken. Hij kan in ieder geval vast beginnen. En heel veel normale gezinnen kunnen wel een internationale school betalen alleen zijn ze al langer bezig met plannen en sparen en krijgen ze ook een normale baan daar. Dus geen onzekerheid qua beleggen.
Het plan om thuis te gaan zitten tot hij Turks spreekt. Af en toe naar de sportschool te gaan en thuisonderwijs te krijgen klinkt echt niet goed.
Natuurlijk snap ik dat hij zich ellendig voelt maar daar ga je nu echt mee aan de slag. Therapie en mentor en jullie gaan hem beter begeleiden met sociale situaties (zoals normaal reageren op dingen als alcohol). Verder gaat hij of verder op deze school maar als het pesten blijft waarom dan niet kijken naar een andere school? Met overgangsbewijs naar 4 havo kan hij ook naar het MBO.
Karin1973FK schreef op 18-10-2021 om 09:44:
[..]
Nog een bericht van zoon:
MamaE,
Ik moet zeggen, dat je wel deels gelijk hebt, dan vindt mijn moeder ook. Maar het nadeel is een internationale school, dat zijn privéscholen, Turks leren duurt denk ik al 2 jaar gemiddeld om het goed te kunnen. En die privéschool is 10 duizend euro per jaar, dat kan het gemiddelde mens gewoon niet betalen, wij ook niet, dat is het probleem. Daar schaam ik me ook niet voor. Want dat is normaal. Dat is de enige reden eigenlijk waarom een internationale school niet kan op dit moment.
Een privéschool is geen garantie voor goed onderwijs. Ankara is groot, de keus zal enorm zijn. Dus begin eens met Googlen en lees reviews van scholen.
Ik weet niet of ze daar bestaan, maar je hebt ook openbare scholen met een IB - hun niveau voldoet aan internationale eisen. En ik denk dat je in zo'n grote stad ook wel tweetalig onderwijs kan vinden.
En hoe snel je een taal leert: na een paar maanden buitenland, hadden onze kinderen (2 op de basisschool en 2 op de middelbare) al prima rapporten. Praten als een native, dat kan even duren. Maar ze begrepen binnen een paar weken genoeg om op school mee te komen.
Sterker nog, twee van hen waren binnen een jaar honor student.
Dus daar zou ik me geen zorgen over maken!
Turks is wel een bijzonder moeilijke taal om te leren als je moedertaal Nederlands is. De verschillen tussen de twee talen zijn astronomisch.
Als je veel moeite hebt met sociale situaties en desondanks advocaat wil worden (bij uitstek een sociaal én talig beroep) dan lijkt emigreren naar een ander land waar je de taal nog niet spreekt en thuisonderwijs gaat volgen me absoluut niet de weg.
