Wel of niet verhuizen
Mijn ouders wonen aan de andere kant van het land. Nu zijn ze daar naar een zorgwoning verhuisd. Ik zou met mijn gezin in hun oude woning kunnen gaan wonen, maar ik kom er voor mezelf niet goed uit of dit een goed idee is. De jongste zit nu in groep 8, dus voor haar zou het wel kunnen om te verhuizen van de zomer, dan kan ze daar beginnen op de middelbare school. De oudste zit in de 2e en zou dan van school moeten veranderen. Daar zullen ze met het ov naar school gaan en helaas de 1e 2 jaar niet elke dag in hetzelfde gebouw zitten. De jongste is dan net 11. Ik vind dat toch wel pittig voor haar. Hier kunnen ze samen op de fiets naar hetzelfde schoolgebouw. De oudste voelt zich hier fijn op school en heeft vriendinnen, maar het is niet zeker dat ze op deze school zal blijven, want het gaat soms best wel moeilijk. En zo zijn er meer dingen. Er zijn plussen, er zijn minnen op allerlei vlakken, maar ik kom er gewoon niet uit. Maar ik wil het graag goed doen voor de kinderen en voor onszelf natuurlijk.
troelahoep schreef op 01-01-2024 om 14:12:
[..]
Ja, maar je hebt er ook niet om gevraagd om geboren te worden. Sommige ouders maken er een potje van, ondanks dat ze echt wel voor je gezorgd hebben.
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Moederkareltje schreef op 01-01-2024 om 15:10:
[..]
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Ik vind je reactie erg tendentieus en dan ook nog een scheut drama er achteraan in de vorm van 'ik blijf uit dit topic weg'
Ik heb een redelijke relatie met mijn kinderen maar zij hoeven voor mij niet te verhuizen als ik hulpbehoevend wordt, ik heb goed gespaard en kan daar wel hulp van betalen als dat nodig zal zijn. Ik zal gezellig met ze bellen en overleggen en als ze langskomen zal dat fijn zijn net zo als dat nu zo is.
Moederkareltje schreef op 01-01-2024 om 15:10:
[..]
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Ook als je kinderen groter zijn? Op school en clubjes zitten en hun vrienden hebben. Je moet eventueel ook nog werk vinden op je nieuwe plek. En in ons geval zouden we nu het huis van mijn ouders kunnen kopen als we dat konden betalen. Maar dat betekent dat we nog 100 km verder van mijn schoonouders wonen. En die wonen al op 125 km. Dus hoe moet man dan iets terug doen voor de zorg die zijn ouders geleverd hebben?
TO, ik weet niet of ik het in jouw geval zou doen. Als je geen rekening hoeft te houden met man en kinderen, zou jij dan weer in die plaats en in dat huis willen wonen? Of voel je daar toch weerzin tegen?
Moederkareltje schreef op 01-01-2024 om 15:10:
[..]
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Los van een hoop praktische zaken die bij verhuizen komen kijken en het ook maar net moet kunnen met werk e.d.. vergeet niet dat veel mensen ook niet door hun eigen kinderen verzorgt willen worden. Ik weet niet of jij een andere culturele / migratie achtergrond hebt waar dat wellicht gebruikelijker is 
. Mijn opa en oma wilden dat vroeger al niet en mijn ouders en schoonouders ook niet. Die wilden allen liever door een externe partij verzorgt worden en de kinderen gewoon als kinderen blijven zien. Onze kinderen hoeven ons later ook niet te verzorgen, ik vind dat niet hun taak.
Gingergirl schreef op 01-01-2024 om 16:26:
[..]
Los van een hoop praktische zaken die bij verhuizen komen kijken en het ook maar net moet kunnen met werk e.d.. vergeet niet dat veel mensen ook niet door hun eigen kinderen verzorgt willen worden. Ik weet niet of jij een andere culturele / migratie achtergrond hebt waar dat wellicht gebruikelijker is. Mijn opa en oma wilden dat vroeger al niet en mijn ouders en schoonouders ook niet. Die wilden alleen liever doir een externe partij verzorgt worden en de kinderen gewoon als kinderen blijven zien. Onze kinderen hoeven ons later ook niet te verzorgen.
Dat geldt ook voor mij en mijn (schoon-) ouders. Ik wil niet door mijn dochter verzorgd worden. Daarbij: het verzorgen en/of in huis nemen van ouders door mensen uit allerlei andere culturen wordt erg verheerlijkt. Ik heb vaak genoeg gezien dat dat helemaal niet zo ideaal is, maar dat mensen voor hun ouders zorgen omdat dat van de verwacht wordt terwijl er niemand is die dat wil. Het wegzetten van 'al die forummers' hier als ikke-ikke-ikke komt op mij wat simpel over.
Moederkareltje schreef op 01-01-2024 om 15:10:
[..]
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Ik vind van mijn kant jouw heiliger dan gij toontje weer bloedirritant. Met je misplaatsste vertoon van morele superioriteit zie je over het hoofd dat TO naast ouders ook nog rekening moet houden met haar eigen gezin met pubers. Een gezin met een zieke ouder is al belast, dan is het niet verstandig je nodeloos de onrust van een verre verhuizing op de hals te halen.
Jij verwart loyaliteit met slachtofferschap. Opoffering en dankbaarheid zijn in een gezonde ouder-kindrelatie niet nodig. Die is per defintie uit balans. Ik heb veel voor mijn kinderen opzij gezet. Ze zullen altijd op ons kunnen rekenen. Dat vind ik zo natuurlijk en vanzelfspreken dat ik daar geen respect en dankbaarheid voor verwacht. En ik hoop al helemaal niet dat ze zich daarom ook maar een greintje verplicht naar mij toe zullen voelen.
'Ook als je kinderen groter zijn?' Het tweede kind moet de overgang maken naar de middelbare school en het eerste kind zou wellicht beter naar een andere school kunnen. Dat is ook een goed moment om een overstap te maken, het biedt nieuwe kansen. Clubjes zijn er elders ook en vriendjes bestaan ook ergens anders.
Even wat tegengeluid.
Ysjor
'Je moet eventueel ook nog werk vinden op je nieuwe plek.'Werk was geen probleem, want TO werkt niet en de man vindt het geen probleem en wil verhuizen.
de particuliere situatie van Schemerlampje is niet de situatie van TO, dus het heeft weinig zin om daarmee rekening te houden.
Tsjor
Moederkareltje schreef op 01-01-2024 om 15:10:
[..]
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Respect, loyaliteit, dat zijn op zich geen slechte kwaliteiten. Dankbaarheid is in onze cultuur niet iets wat speelt in de relatie ouders/kinderen.
Maar ik denk dat je je vergist in 'die paar jaar ie nog rest'. De ouders van S.andra zijn nu naar een zorgwoning verhuisd. Dat betekent dat zij grotendeels nog zelfstandig kunnen wonen, met wat extra zorg. Ik hoop voor S.andra dat deze situatie nog meer dan 'een paar jaar' zal duren en die kans is ook groot.
Tsjor
tsjor schreef op 01-01-2024 om 16:57:
'Ook als je kinderen groter zijn?' Het tweede kind moet de overgang maken naar de middelbare school en het eerste kind zou wellicht beter naar een andere school kunnen. Dat is ook een goed moment om een overstap te maken, het biedt nieuwe kansen. Clubjes zijn er elders ook en vriendjes bestaan ook ergens anders.
Even wat tegengeluid.
Ysjor
Ik ben het op zich met je eens hoor, niet alles hoeft een probleem te zijn. Maar clubjes zijn niet overal en of je elders nieuwe vrienden maakt is ook afwachten en lukt lang niet altijd. Veel mensen meegemaakt die zich daar behoorlijk op verkeken hebben en weer terug verhuisde.
S.ndra schreef op 31-12-2023 om 12:33:
Mijn man wil het graag vanwege de rust en de ruimte en het kan met zijn werk. Ik werk niet vanwege mijn gezondheid, dus voor mij maakt het in dat opzicht niet uit. De kinderen wilden het altijd al omdat ze het huis mooi vinden, de mensen daar aardig vinden en houden van hun opa en oma. Maar ze overzien niet echt wat een verhuizing teweegbrengt.
Maar de afstand die er nu is, is voor mij vanwege mijn eigen gezondheid moeilijk en ik zit steeds in een spagaat tussen mijn ouders en mijn gezin en mijn eigen gezondheid. En daarbij ben ik niet gehecht aan ons huidige huis en deze stad. Ik wil ook niet oud worden in ons huidige huis (oa veel trappen). En ik zie sowieso op tegen een verhuizing. Ik loop gewoon vast op alle gedachtes en mitsen en maren en ben gewoon bang dat ik het zelf onterecht te somber inzie.
Die zinnen maken voor mij om je advies te geven om wel te verhuizen. Jij bent blijkbaar niet gehecht/ geworteld aan waar je nu woont en verhuizen zal er toch een keer van komen.
Ja kinderen weten niet waar ze aan beginnen en veranderingen in hun leven komen er toch wel. Nu alleen iets groter dan voorzien. Ze willen er graag naar toe, net als je man.
Waar het probleem met het huis ivm je herinneringen, kans om dingen aan te pakken in en rond het huis. Om het je eigen te maken en zo dat het voor jou (ieg. lichamelijk) plezierig wonen is.
EmmaT schreef op 01-01-2024 om 16:37:
[..]
Dat geldt ook voor mij en mijn (schoon-) ouders. Ik wil niet door mijn dochter verzorgd worden. Daarbij: het verzorgen en/of in huis nemen van ouders door mensen uit allerlei andere culturen wordt erg verheerlijkt. Ik heb vaak genoeg gezien dat dat helemaal niet zo ideaal is, maar dat mensen voor hun ouders zorgen omdat dat van de verwacht wordt terwijl er niemand is die dat wil. Het wegzetten van 'al die forummers' hier als ikke-ikke-ikke komt op mij wat simpel over.
EmmaT, ik denk dat je onvoldoende in de gaten hebt wat voor cultuuromslag er nu gaande is, uit pure noodzaak: er zijn straks niet genoeg mensen om voor de ouderen te zorgen. Als we de gedachte dat anderen die zorg maar moeten leveren zouden volhouden zou 25% van de beroepsbevolking in de zorg moeten gaan werken.
Dat geldt ook voor Ellemieke: je kunt dan wel geld hebben, maar er zijn niet genoeg mensen om het werk te doen.
Tsjor
Gingergirl schreef op 01-01-2024 om 17:08:
[..]
Ik ben het op zich met je eens hoor, niet alles hoeft een probleem te zijn. Maar clubjes zijn niet overal en of je elders nieuwe vrienden maakt is ook afwachten en lukt lang niet altijd. Veel mensen meegemaakt die zich daar behoorlijk op verkeken hebben en weer terug verhuisde.
tsjor schreef op 01-01-2024 om 16:57:
'Ook als je kinderen groter zijn?' Het tweede kind moet de overgang maken naar de middelbare school en het eerste kind zou wellicht beter naar een andere school kunnen. Dat is ook een goed moment om een overstap te maken, het biedt nieuwe kansen. Clubjes zijn er elders ook en vriendjes bestaan ook ergens anders.
Even wat tegengeluid.
Ysjor
Wij hebben de verhuizing uitgesteld tot dochter klaar was met de basisschool. Achteraf bleken voor twee grote veranderingen tegelijkertijd waarschijnlijk toch te veel.
Wat ik zelf ook niet overzien had bij een verhuizing in eigen land, was de cultuurclash. Dat een docent opmerkt dat je brugpiepertje 'niet moet denken dat het hier in de randstad is´ want dat mondigheid hier niet gewaardeerd wordt. Pesterijen vanwege haar accent, getreiter op de nieuwe turnvereniging. Ze heeft het echt zwaar gehad.
Ik spreek natuurlijk alleen uit eigen ervaring. Maar vandaar uit zou ik het niemand aanraden pubers te ontwortelen, of er in elk geval niet te licht over te denken.
En verhuizen van een stad naar een dorp? Dat is fijn voor jonge kinderen die onbekommerd buiten kunnen spelen. Voor oudere kinderen is al het vertier op afstand, ben je afhankelijk van de welwillendheid van je ouders om te taxi'en. En in plaats van een kwartiertje fietsen wordt je schooldag verlengd met een uur in het OV? Heel gezond lichaamsbeweging,ze zijn niet van suiker, maar of je daar nu als puber echt heel blij wordt van zo'n verandering.
tsjor schreef op 01-01-2024 om 16:57:
'Ook als je kinderen groter zijn?' Het tweede kind moet de overgang maken naar de middelbare school en het eerste kind zou wellicht beter naar een andere school kunnen. Dat is ook een goed moment om een overstap te maken, het biedt nieuwe kansen. Clubjes zijn er elders ook en vriendjes bestaan ook ergens anders.
Even wat tegengeluid.
Ysjor
Ik reageer op moeder Kareltje die nog kleine kinderen heeft. En die vindt dat we eigenlijk allemaal dicht naar onze ouders moeten verhuizen, zoals ik het lees. Ik geef daar wat kanttekeningen bij.
Moederkareltje schreef op 01-01-2024 om 15:10:
[..]
Natuurlijk zijn er uitzonderingen die hun kind mishandeld of verwaarloosd hebben. Toch denk ik dat de meerderheid zijn best heeft gedaan kinderen op te voeden en er geen perfecte ouders bestaan. Mijn ouders hebben ook een potje gemaakt met een vechtscheiding en veel ruzie en ikzelf was ook verre van de perfecte dochter en jaren geen contact gehad. En toch heb ik de loyaliteit hoog zitten en zou uit respect en dankbaarheid die paar jaar die nog rest er voor mijn ouders zijn en dus verhuizen voor een periode. Blijkbaar ben ik de enige die deze mening heeft op dit forum. De tendens dat het ikke ikke ikke is en ouders worden maar door een vreemde verzorgd en kan wel zonder ons want ow de jeugd was niet perfect en ow ik wilde toch niet geboren worden vind ik zeer onsympathiek en egocentrisch. Ik erger mij daar groen en geel aan. Er mist een stukje dankbaarheid en respect. Ik blijf uit dit topic verder weg.
Misschien zijn er meer mensen die het best zouden willen maar het moet wel haalbaar zijn. Mijn man en ik hebben een goede verstandhouding met onze zoon die op meer dan 2 uur rijden van ons vandaan woont maar we verwachten beslist niet van hem dat hij ooit terug hierheen verhuist als we hulpbehoevend worden.
