Wat voor straf is gepast?
Beste allen,
Onze zoon is bijna 14 en erg gericht op gamen. Maar omdat hij ook sport, vrienden en een bijbaantje heeft én zijn schoolcijfers (vwo) goed zijn, hebben we daar nooit een probleem van gemaakt. Nieuwe tijd, zeg maar. We hebben wel duidelijke afspraken gemaakt over in-game aankopen. Dat doen we dus gewoon niét, maar die games zijn zo gemaakt, dat het heel erg moeilijk is om daar weerstand tegen te bieden. Vandaag kwam ik erachter dat hij via zijn mobiele telefoon ruim 250 euro heeft uitgegeven. Dat zag ik op mijn bankafschrift (meneer was even vergeten dat ik zijn abonnement betaal en dat die in-game aankopen dus ook van mijn rekening gaan). Wel belangrijk om te zeggen: hij dacht dat hij zijn eigen geld uitgaf, dus het was geen stelen.
Toen ik hem erop aansprak schrok hij zichtbaar en heeft het geld meteen naar me overgemaakt. Maar dat verandert natuurlijk niets aan het feit dat hij die aankopen heeft gedaan. Dit neigt naar een verslaving of is dat te hard gedacht?
Mijn man en ik twijfelen over de straf. We denken erover om hem een lange tijd niet te laten gamen, als straf, maar ook als 'afkickperiode'. Is dat realistisch? Hij is onze oudste en hebben een dergelijke situatie dus nooit eerder meegemaakt. Wat zouden jullie een gepaste straf vinden, het gaat wel om heel veel geld dat hij buiten de afspraak heeft uitgegeven.
Alvast bedankt.
Mija schreef op 16-05-2021 om 14:09:
[..]
Maar is er juist dan niet meer opvoedkundige waarde te behalen met laten oefenen in ‘met mate’ en samen afwegen waarom wel/niet?
Als het om verslavingsgevoelige dingen gaat, weet ik niet of je moet oefenen in "met mate". Je leert een 13-jarige ook niet met mate roken of met mate drugs gebruiken. Dus ik vind het iets lastigs, een lastige grens. Gelukkig is hij in alles verder erg zelfstandig, maar zijn zelfbeheersing in de gamewereld is nog niet rijp genoeg om hem ook daarin volledig vrij te laten.
Mija schreef op 16-05-2021 om 14:29:
[..]
Ik vind 250€ ook een boel geld en zou daar ook zeker van schrikken als dat zomaar gedachteloos was weggestroomd. In hoeveel tijd heeft hij het eigenlijk uitgegeven?
In 16 dagen uitgegeven, dat is meer dan 15 euro per dag. Het gaat echt om de aanzuigende werking van die games: als je dit niet koopt, kun je dat niet en je vrienden wél. Heel moeilijk voor een 13-jarige gamer om die verleiding te weerstaan. Vandaar dat we hem een poosje van die computer wilden weghouden en gelukkig kwam hij zelf met hetzelfde idee. Ik hoop dat hij komende week weer dingen oppakt waar hij ook blij van wordt (programmeren, 3D-tekenen en 3D-printen, figuurtjes lasersnijden). Uiteraard met zijn laptop in de woonkamer.
Volgens mij spelen er meerdere dingen door elkaar. Je hebt het over de verslavende werking van games, over het aankopen van in-games zaken wat hij niet mocht en de aanzuigende werking van aankopen omdat zijn vrienden het doen. Allereerst is het mij niet duidelijk of hij ook wist dat hij 250€ had uitgegeven. Hij heeft aankopen gedaan maar zag geen rekening. De consequentie drong pas door toen hij aan jou 250 € moest betalen. Iets wat hij terecht hoorde terug te betalen. Maar is nu het probleem het te hoge bedrag wat hij (mogelijk niet wetend) heeft uitgegeven, of het feit dat hij iets heeft gedaan wat niet mocht?
Daarnaast heb je het over de aanzuigende werking om mee te kunnen doen met zijn vrienden. Hebben die dan ook zoveel uitgegeven? In dat geval ligt het probleem niet bij verslaving maar bij groepsdruk en moet je met hem het gesprek aan gaan hoe hij hier in de toekomst mee om denkt te kunnen gaan.
Dan nog het risico van verslaving. Het aankopen van in game producten is voor mij geen reden om te denken dat ie verslaafd is. Hij was mogelijk niet op de hoogte van de enorme uitgaven die hij had gedaan, haalt goede resultaten op school en lijkt volgens jouzelf ook niet verslaafd.
Ik zelf ben geen liefhebber van verbieden, omdat het snel leidt tot stiekem gedrag en straf. Ik vind de 250€ terug betaling voldoende straf. En als hij dat zelf heeft verdiend met bijbaantje dan is het aan hem om dat geld te mogen spenderen. Zoals iemand al aangaf; leergeld.
hij weet nu dat hij niet ongezien in game producten kan kopen zonder dat jij het ziet, dus ik zou een max. per maand afspreken. Het is per slot van rekening zijn eigen geld en afgezien van de afspraak schenden met jullie heeft ie niet echt iets fout gedaan.
Ik denk dat het gezien moet worden als een leermoment voor je zoon maar ook voor jou als ouder. Waar laat ik hem los en laat ik hem fouten maken die (behalve veel geld) nog geen echte problemen hebben gegeven? Wat wil ik dat mijn kind leert van gamen, de commerciële wijze van in game producten waar je snel in mee wordt gezogen, hoe ga je om met groepsdruk en hoe zorgt je zoon ervoor dat hij wel kan gamen maar zichzelf er niet in verliest.
Mijn ervaring met pubers is dat het allermoeilijkste is om in contact met ze te blijven waarbij ze je eerlijk alles durven te vertellen, ook hun fouten. Dat werkt vaak niet als ze weten dat er straf boven het hoofd hangt. Echt; vertrouwen hebben in je zoon is het allerbelangrijkst en ook vertrouwen blijven geven als ze fouten hebben gemaakt. Ik geef de voorkeur aan hun fouten bespreekbaar te houden dan hen te straffen.
Duizendpoot schreef op 17-05-2021 om 16:38:
Volgens mij spelen er meerdere dingen door elkaar. Je hebt het over de verslavende werking van games, over het aankopen van in-games zaken wat hij niet mocht en de aanzuigende werking van aankopen omdat zijn vrienden het doen. Allereerst is het mij niet duidelijk of hij ook wist dat hij 250€ had uitgegeven. Hij heeft aankopen gedaan maar zag geen rekening. De consequentie drong pas door toen hij aan jou 250 € moest betalen. Iets wat hij terecht hoorde terug te betalen. Maar is nu het probleem het te hoge bedrag wat hij (mogelijk niet wetend) heeft uitgegeven, of het feit dat hij iets heeft gedaan wat niet mocht?
Daarnaast heb je het over de aanzuigende werking om mee te kunnen doen met zijn vrienden. Hebben die dan ook zoveel uitgegeven? In dat geval ligt het probleem niet bij verslaving maar bij groepsdruk en moet je met hem het gesprek aan gaan hoe hij hier in de toekomst mee om denkt te kunnen gaan.
Dan nog het risico van verslaving. Het aankopen van in game producten is voor mij geen reden om te denken dat ie verslaafd is. Hij was mogelijk niet op de hoogte van de enorme uitgaven die hij had gedaan, haalt goede resultaten op school en lijkt volgens jouzelf ook niet verslaafd.
Ik zelf ben geen liefhebber van verbieden, omdat het snel leidt tot stiekem gedrag en straf. Ik vind de 250€ terug betaling voldoende straf. En als hij dat zelf heeft verdiend met bijbaantje dan is het aan hem om dat geld te mogen spenderen. Zoals iemand al aangaf; leergeld.
hij weet nu dat hij niet ongezien in game producten kan kopen zonder dat jij het ziet, dus ik zou een max. per maand afspreken. Het is per slot van rekening zijn eigen geld en afgezien van de afspraak schenden met jullie heeft ie niet echt iets fout gedaan.Ik denk dat het gezien moet worden als een leermoment voor je zoon maar ook voor jou als ouder. Waar laat ik hem los en laat ik hem fouten maken die (behalve veel geld) nog geen echte problemen hebben gegeven? Wat wil ik dat mijn kind leert van gamen, de commerciële wijze van in game producten waar je snel in mee wordt gezogen, hoe ga je om met groepsdruk en hoe zorgt je zoon ervoor dat hij wel kan gamen maar zichzelf er niet in verliest.
Mijn ervaring met pubers is dat het allermoeilijkste is om in contact met ze te blijven waarbij ze je eerlijk alles durven te vertellen, ook hun fouten. Dat werkt vaak niet als ze weten dat er straf boven het hoofd hangt. Echt; vertrouwen hebben in je zoon is het allerbelangrijkst en ook vertrouwen blijven geven als ze fouten hebben gemaakt. Ik geef de voorkeur aan hun fouten bespreekbaar te houden dan hen te straffen.
Duizendpoot schreef op 17-05-2021 om 16:38:Volgens mij spelen er meerdere dingen door elkaar. Je hebt het over de verslavende werking van games, over het aankopen van in-games zaken wat hij niet mocht en de aanzuigende werking van aankopen omdat zijn vrienden het doen. Allereerst is het mij niet duidelijk of hij ook wist dat hij 250€ had uitgegeven. Hij heeft aankopen gedaan maar zag geen rekening. De consequentie drong pas door toen hij aan jou 250 € moest betalen. Iets wat hij terecht hoorde terug te betalen. Maar is nu het probleem het te hoge bedrag wat hij (mogelijk niet wetend) heeft uitgegeven, of het feit dat hij iets heeft gedaan wat niet mocht?
Daarnaast heb je het over de aanzuigende werking om mee te kunnen doen met zijn vrienden. Hebben die dan ook zoveel uitgegeven? In dat geval ligt het probleem niet bij verslaving maar bij groepsdruk en moet je met hem het gesprek aan gaan hoe hij hier in de toekomst mee om denkt te kunnen gaan.
Dan nog het risico van verslaving. Het aankopen van in game producten is voor mij geen reden om te denken dat ie verslaafd is. Hij was mogelijk niet op de hoogte van de enorme uitgaven die hij had gedaan, haalt goede resultaten op school en lijkt volgens jouzelf ook niet verslaafd.
Ik zelf ben geen liefhebber van verbieden, omdat het snel leidt tot stiekem gedrag en straf. Ik vind de 250€ terug betaling voldoende straf. En als hij dat zelf heeft verdiend met bijbaantje dan is het aan hem om dat geld te mogen spenderen. Zoals iemand al aangaf; leergeld.
hij weet nu dat hij niet ongezien in game producten kan kopen zonder dat jij het ziet, dus ik zou een max. per maand afspreken. Het is per slot van rekening zijn eigen geld en afgezien van de afspraak schenden met jullie heeft ie niet echt iets fout gedaan.Ik denk dat het gezien moet worden als een leermoment voor je zoon maar ook voor jou als ouder. Waar laat ik hem los en laat ik hem fouten maken die (behalve veel geld) nog geen echte problemen hebben gegeven? Wat wil ik dat mijn kind leert van gamen, de commerciële wijze van in game producten waar je snel in mee wordt gezogen, hoe ga je om met groepsdruk en hoe zorgt je zoon ervoor dat hij wel kan gamen maar zichzelf er niet in verliest.
Mijn ervaring met pubers is dat het allermoeilijkste is om in contact met ze te blijven waarbij ze je eerlijk alles durven te vertellen, ook hun fouten. Dat werkt vaak niet als ze weten dat er straf boven het hoofd hangt. Echt; vertrouwen hebben in je zoon is het allerbelangrijkst en ook vertrouwen blijven geven als ze fouten hebben gemaakt. Ik geef de voorkeur aan hun fouten bespreekbaar te houden dan hen te straffen.
Hallo Duizendpoot,
Hij wist zeker dat hij zoveel geld had uitgegeven en hij vond dat prima en logisch. Hetgene waar hij van schrok, was dat het van mijn rekening ging (denkfoutje van zijn kant).
Groepsdruk en verslaving kunnen gevaarlijk dicht bij elkaar liggen. Vraag de gemiddelde roker maar naar zijn/haar eerste sigaret. Dus daar maak ik mij toch wel zorgen om. Het idee van een max. bedrag per maand is al beter, maar nog steeds verslavingsgevoelig. Daarom is het bij mij (en andere ouders die ik ken) gewoon not-done om ingame aankopen te doen. Of het nu gaat om iets dufs als CandyCrush of om Fortnite/Minecraft of andere pubergames. Verder mag hij met zijn geld doen wat hij wil. En hij heeft heel wat geldfouten gemaakt en dat mag ook. En ik denk niet dat hij verslaafd is, maar dit gedrag is wel problematisch en zou kunnen uitlopen op een verslaving.
Dat hij die 250 euro terug moest betalen is voor hem geen consequentie, want hij was al in de veronderstelling dat hij dat had uitgegeven. Hij heeft het uitgegeven in maar 16 dagen, persoonlijk vind ik dat verontrustend. Het gamen zelf vinden wij helemaal prima. Dat is de nieuwe tijd en zijn Engels is er zo sterk van geworden dat het niet beter kan. Ook onderhoudt hij contacten met mensen ver weg die hij komende zomer gaat ontmoeten op een camping. Helemaal geweldig. Het is echt het stiekeme en het bewust tegen die éne regel ingaan.
U geeft aan dat vertrouwen in mijn zoon belangrijk is en dat is ook zo, maar hij heeft dat vertrouwen op dit moment wel even gebroken door achter onze rug om 250 euro (hij is nog maar 13, dus dat is een paar maanden bijbaantje, echt véél geld) uit te geven aan het enige dat hij niet mocht kopen.
En hij weet het zelf ook wel, hij was maar heel even boos en niet op óns maar op zijn eigen keuze. En hij is vandaag na school lekker met zijn technische hobby's beziggeweest. Tot nu toe alleen nog maar voordelen. 😌 Ik heb hem ook nog maar even gezegd dat ik hartstikke trots op hem ben; niemand is zonder fouten en ja, daar kleven weleens consequenties aan. Geeft niks, leer je van, zolang het maar in proportie is.
Ik ben zelf ook geen voorstander van verbieden en ik ben het grotendeels eens met uw argumenten. Maar toch, soms zijn er dingen die je op jonge leeftijd best kunt verbieden. Maar gelukkig staat het ieder vrij om daar anders over te denken. Ik heb heel nuttige dingen gelezen.
