Wat is je beste (opvoed)tip voor pubers?

Pick your battles

oftwel: leg niet op elke slak zout, ga geen spijkers op laag water zoeken, en ga er van uit dat pubers varkens zijn:
Trek een varken aan zijn oor om vooruit te gaan, dan gaat hij achteruit, Trek hem aan zijn staart om achteruit te gaan, dan gaat hij vooruit. 

en vergeet niet: het merendeel van de pubers groeien op tot geweldige mensen. 

Pick your battles.
Bepaal voor jezelf wat je echt de moeite vindt om je energie in te steken en laat de andere dingen zolang maar even lopen. Anders loop je de hele dag te mopperen en je komt helemaal nergens en de sfeer raakt compleet verziekt.

absor schreef op 07-05-2022 om 08:24:

Behandel ze niet meer als kind. Het opvoeden is voorbij, wat je erin kon stoppen is nu klaar. Gewoon als mede volwassen benaderen en overleggen

Ben ik het niet helemaal mee eens , het opvoeden gaat zeker door, door grenzen te stellen en te controleren. En idd pick your battles!

Kataravrouw schreef op 07-05-2022 om 08:36:

[..]

Ben ik het niet helemaal mee eens , het opvoeden gaat zeker door, door grenzen te stellen en te controleren. En idd pick your battles!

Nou zo was mijn opvoeding niet en doe ik het ook niet.  En zeker het controleren niet.  Wat moet ik in hemelsnaam controleren? Het is hun leven. 

Inderdaad, picknick your battles. Zie af en toe iets door de vingers om te voorkomen dat je alleen maar tegen het arme schaap aan het mopperen bent. Ook vond ik dat bestraffen niet aan de orde is, maar dat ze hun stommiteiten maar zelf moesten herstellen. Zo heeft mijn zoon een keer met een spuitbus ‘Ajax’ op een muur gekalkt. Hij was toen 13 denk ik. Ik heb hem er met een emmer sop heengestuurd en toen het het er daarmee niet af ging, hem met de Gemeente laten bellen, wat hij kon doen om het schoon te maken. Hij heeft nooit meer een spuitbus aangeraakt.

absor schreef op 07-05-2022 om 08:24:

Behandel ze niet meer als kind. Het opvoeden is voorbij, wat je erin kon stoppen is nu klaar. Gewoon als mede volwassen benaderen en overleggen

Dat vind ik pas vanaf 17 van toepassing. Langzaam daar heen groeiend natuurlijk en afh van kind. Niet met 12.

"Sterkte!" (denk ik). En probeer je nachtrust te pakken als zij aan de zwier zijn  met een eng vriendje.

Luister naar je pubers.  Geef je grenzen aan, je hoeft niet over je heen te laten lopen, maar sta wel open voor kritiek.
Pas op met humor, jouw humor hoeft hun humor niet te zijn.

absor schreef op 07-05-2022 om 08:24:

Behandel ze niet meer als kind. Het opvoeden is voorbij, wat je erin kon stoppen is nu klaar. Gewoon als mede volwassen benaderen en overleggen

Ik wilde ook zoiets zeggen: neem ze gewoon serieus. 

Probeer niet jouw normaal als hun normaal te zien.  Bijvoorbeeld: Als ze met 30 graden in lange broek willen lopen ga dan niet de hele dag lopen zaniken over die lange broek, het is hun keuze. En als ze dan ineens wel een korte broek aan hebben ga er dan geen opmerkingen over maken. Ik heb zoiets meegemaakt (maar dan met topless zonnen) en dat maakt dingen alleen maar erger.

Praat wel over zaken als alcohol en drugs gebruik maar meer over het algemeen en de gevolgen ervan. Leer ze wel over grenzen bewaken op seksueel gebied, anticonceptie en seksueel overdraagbare ziekten en zet een pot condooms in de badkamer etc. 

behandel ze als de bijna volwassene die ze zijn.
Praat, en overleg en maak afspraken. Of zeg duidelijk dat iets niet mag maar dan niet zeggen 'dat hebben we afgesproken' 

Geef ze de ruimte om afstand te nemen. Ja, dan zitten ze de hele dag op hun kamer maar door ze lis te laten komen ze ook weer terug.

Ga meer en meer in de adviserende rol ipv de regerende rol.

Nou, met 12 is het opvoeden zeker nog niet klaar, hoor! Dat vind ik inderdaad meer van toepassing bij een jaar of 16.
(Onze oudsten zijn inmiddels 17, 15 en 13). 

Als moeder van pubers én als docent op een middelbare school vind ik twee zaken altijd het belangrijkst: 

- Kies waar je de strijd over aangaat - en laat daaromheen dingen gewoon gaan. Pubers mopperen regelmatig ‘m’n ouders letten de hele tijd op alles wat ik doe’. Behoefte aan autonomie is groot! Ik zie dus bijvoorbeeld al die schermtijd soms maar gewoon door de vingers… maar ben wél streng als er een hele rij onvoldoendes is, dan gaat alles even achter slot en grendel. 

- Luister naar wat pubers zeggen en neem hun inbreng serieus. Laat hen zelf een oplossing aandragen voor een door hen veroorzaakt probleem, laat ze meedenken over de invulling van een vakantie, etc. Door hen meer verantwoordelijkheid te geven groeien ze naar volwassenheid. Ik merk - zeker bij onze brugklassers - nog bést vaak dat ze thuis maar weinig (eigen) verantwoordelijkheid gewend zijn (‘Ja maar m’n moeder…’). Tegelijkertijd zijn er ook ouders die naar de andere kant doorslaan (‘Ja, hij moet het zelf maar doen’). Een middenweg hierin zoeken is belangrijk! 

De tijd van regels is voorbij, je gaat steeds meer toe naar een situatie waarin je afspraken maakt. Met wederzijdse instemming spreek je af hoe laat je moet afmelden voor de maaltijd, over de tijd van thuiskomst onderhandel je. Zij willen heel laat en vinden hou voorgestelde tijd achterlijk vroeg. Jij doet er een half uurtje bij zijn en half uurtje eraf en na een tijdje heb je door hoe vroeg je moet inzetten om op een voor jou acceptabele tijd uit te komen. 

Vertel ze vaak hoeveel je van ze houdt, ook al kun je ze regelmatig achter het behang plakken en halen ze soms het bloed onder je nagels vandaan. Kijk vooral ook hun positieve en sterke kanten, leg daar voor jezelf de nadruk op, geef ze complimenten en negeer zoveel mogelijk wat je vreselijk vindt.
Hun kamer is hun eigen domein, geef ze daar absolute privacy. Dus klop voor je naar binnen gaat. En zeur niet over de rommel, maar leg de grens pas bij hygiëne kwesties (beschimmeld servies is gewoon over de grens).
Afspraken zijn pas afspraken als je die samen bent overeengekomen, anders is het een Regel.
Schrap het woord ‘moeten’ uit je vocabulaire en laat jouw dromen over hun toekomst los.
En geniet! Ik vond het heerlijk om mijn kinderen van kind te zien veranderd in jongvolwassenen. En ik geniet nu ze 19 en 22 zijn nog steeds. Ook al is het echt niet alle dagen feest en gaat ook weinig echt soepel hier.