Vriend en zoon
Wij (mijn vriend en ik en beide een puberzoon in dezelfde leeftijd) hadden onlangs vakantie. Tijdens de vakantie, waren beide jongens regelmatig chagrijnig. Bij een laatste activiteit was het die van mij. Ik vroeg hem gezellig te doen, maar hij deed het niet. Ik werd boos en heb hem toen uiteindelijk een zet gegeven. Hij liep toen weg. Mijn vriend liep achter hem aan om hem te stoppen, maar dit pakte niet goed uit. Ze kregen ruzie.
Mijn zoon is weggelopen. Kon met het OV daar weg komen. Hij is toen naar zijn vader gegaan. Hier kwam hij niet veel, voelt zich daar niet super prettig, maar het is wel zijn vader.
Ik heb inmiddels met hem gesproken, hij heeft spijt van wat hij gezegd en gedaan heeft, maar alleen zijn naam al werkt als een rode lap op een stier bij mijn vriend. Mijn zoon zegt nu dat het wel goed is en hij anders wel bij zijn vader blijft tot hij volwassen is (2026).
Ik ga dit niet trekken. Mijn vriend is sinds die dag super lief voor mij en zorgzaam, maar ik mis mijn kind.
Ik ben bang dat mijn duw alles getriggerd heeft, dus voel mezelf aan alle kanten schuldig. Mijn vriend zegt nu dat mijn kind ongemanierd is en asociaal. Hij had al lang naar hem toe kunnen komen om te praten. Mijn kind heeft hem een appje gestuurd waarin hij aangeeft spijt te hebben, maar dat accepteert mijn vriend niet.
binnenkort komt zijn zoon weer, als hij er is, dan voel ik me vaak een beetje teveel. Heb dan vaak wel steun aan mijn zoon, maar die is er dus nu niet. De jongens zijn ook best verschillend, de mijne vrij en is graag buiten en bezig, die van hem op sport na een thuis zitter.
erover praten met mijn vriend gaat moeilijk, zoals al gezegd, rode lap op een stier en laat me dan niet uitpraten. Ik weet even niet meer wat ik moet doen. Ik weet dat mijn kind op zich goed zit, maar bij mij zou hij beter zitten 
Wie is hier nou de volwassene in het verhaal? Wat een kinderachtig gedrag van je vriend.
Als mijn kind van mijn vriend niet mag komen, kan mijn vriend vertrekken. Kom voor je kind op!
Due-scimmie schreef op 13-08-2024 om 20:35:
Wie is hier nou de volwassene in het verhaal? Wat een kinderachtig gedrag van je vriend.
Als mijn kind van mijn vriend niet mag komen, kan mijn vriend vertrekken. Kom voor je kind op!
Dit!
Je zoon stuurt je vriend een appje om zijn excuses aan te bieden en dan accepteert je vriend dat niet? Wie is hier nu de puber?
Ik zou vriend hier even goed over aanspreken. Bedenk ook goed dat zoon zich ook door jou afgewezen gaat voelen want je kiest wellicht in zijn ogen nu voor je vriend.
Ik heb te doen met je zoon. Pubers zijn nou eenmaal vaak chagrijnig en emotioneel gaan ze vaak nog alle kanten op. Dat is nou eenmaal het puberbrein die nog volop in ontwikkeling is.
Vriend eruit, zoon erin.
Wat een kinderachtig gedrag om een excuus niet te aanvaarden. Weet je hoe knap het is van een puber om excuses aan te bieden? Misschien heeft je ex wel veel moeite moeten doen om hem zo ver te krijgen.
En wat hiervoor ook al staat: voor wie kies je? Voor je vriend of je zoon? Van vrienden zijn er niet een hand vol, maar een land vol, van jouw zoon is er maar één!
Nou ja zeg, de puber biedt zijn excuses aan. Zo knap! En dan wordt het niet geaccepteerd?! Wat is dat voor gekkigheid van je vriend, dat slaat echt helemaal nergens op.
Ga achter je zoon staan en leg uit aan je vriend dat je zoon de eerste stap heeft gezet en dat hij nu aan zet is om een handreiking te doen.
Zoek je zoon op, hij heeft je veel meer nodig dan je vriend.
Mijn mond zakt open van verbazing. Ik sluit mij helemaal aan bij de andere reacties.
Super netjes dat hij zijn excuses heeft aangeboden, als jij nu niet achter je zoon gaat staan zal hij je dit (in mijn ogen terecht) eeuwig kwalijk nemen. Ik zou heel duidelijk voor je zoon opkomen, als je vriend zo kinderachtig blijft kan hij zelf wat anders gaan zoeken.
bedankt voor jullie reacties. Ik heb mijn zoon gezien en met hem gesproken. Hij zegt zelf dat het met hem goed gaat en ik bij mijn vriend moet blijven, omdat hij in 2026 toch veel weg gaat zijn. Ik wil gewoon dat mijn vriend bijdraait. Mijn zoon heeft echt lelijke dingen gezegd, we moesten weg en hij wilde niets meer met ons te maken hebben. Ik denk dat dat in het moment was en zeker met een puberbrein.
we zijn bij mijn vriend ingetrokken ooit, dus kan hem er niet uit zetten.
en heb ook geen andere plek nog
Hij is jouw zoon, jij bent zijn moeder.
Dat zou voor moeten gaan..
Eens met de eerdere reacties. De puberteit is een periode waarin grenzen opgezocht worden, en er chagrijnige buien kunnen zijn. Aan de volwassenen om juist kalm te blijven en voor te leven hoe je je emoties reguleert. Én te leren hoe je conflict oplost. Maar kennelijk heeft jouw zoon dat laatste beter onder de knie dan jouw vriend, heel knap van een 16(?)-jarige!
Ook in niet samengestelde gezinnen kan dit soms lastig zijn voor ouders, maar in samengestelde gezinnen helemaal. Zeker als de respectievelijke kinderen wat verschillen in temperament.
Als jouw vriend hier niet op een volwassen manier mee om kan gaan en de verbinding met jouw zoon opnieuw kan zoeken, is dat een grote rode vlag. Hij saboteert daarmee ook de relatie die jij met jouw zoon hebt. Dus ik zou een stevig gesprek voeren en als dit een probleem blijft zou voor mij de keuze helder zijn, namelijk voor mijn kind.
Radeloos24 schreef op 13-08-2024 om 21:14:
bedankt voor jullie reacties. Ik heb mijn zoon gezien en met hem gesproken. Hij zegt zelf dat het met hem goed gaat en ik bij mijn vriend moet blijven, omdat hij in 2026 toch veel weg gaat zijn. Ik wil gewoon dat mijn vriend bijdraait. Mijn zoon heeft echt lelijke dingen gezegd, we moesten weg en hij wilde niets meer met ons te maken hebben. Ik denk dat dat in het moment was en zeker met een puberbrein.
we zijn bij mijn vriend ingetrokken ooit, dus kan hem er niet uit zetten.
en heb ook geen andere plek nog
Natuurlijk zegt je zoon dat... maar dat wil niet zeggen dat hij niet stiekem hoopt dat jij laat zien onvoorwaardelijk voor zoon te kiezen...
Radeloos24 schreef op 13-08-2024 om 21:14:
bedankt voor jullie reacties. Ik heb mijn zoon gezien en met hem gesproken. Hij zegt zelf dat het met hem goed gaat en ik bij mijn vriend moet blijven, omdat hij in 2026 toch veel weg gaat zijn. Ik wil gewoon dat mijn vriend bijdraait. Mijn zoon heeft echt lelijke dingen gezegd, we moesten weg en hij wilde niets meer met ons te maken hebben. Ik denk dat dat in het moment was en zeker met een puberbrein.
we zijn bij mijn vriend ingetrokken ooit, dus kan hem er niet uit zetten.
en heb ook geen andere plek nog
Hij kan dat wel zeggen, maar denk je nou echt dat een puber niet graag bij zijn moeder is? Jij moet voor hem zorgen, hij niet voor jou.
Of zie je niet in dat je dan na 2026 je kind zolang je bij deze partner bent nog veel minder gaat zien. Misschien wel helemaal niet meer.
Al zou ik op de bank moeten slapen bij kennissen, alles beter dan zo'n 'vriend'.
Arme arme zoon.
Eerst een samengestelde vakantie. Dan moet je gezellig doen van je moeder. Dan krijg je een zet van je moeder . En dan krijg je nog ruzie met je stiefvader. En dan wordt zijn excuses niet geaccepteerd.
Heb jij excuses gemaakt aan je zoon ?
Hebben jullie al met zijn 3 en gepraat ?
Ga voor je kind. Ga latten .
Echt red flags aan alle kanten. Kinderen kunnen buien hebben en hele gemene dingen zeggen in het moment. Ondanks wat hij zegt moet jij zijn veilige haven moeten zijn met onvoorwaardelijke liefde en dat ben je nu niet doordat je je vriend boven hem plaatst.
Onacceptabel en ik zou er heel snel klaar mee zijn, ander huis of niet.
En als je breekt met je vriend maak dan heeeeel duidelijk aan je zoon dat dat niet door hem komt.
Je vriend is een lul zoals hij zich opstelt naar je zoon. Snap eerlijk gezegd niet dat je niet ontzettend afknapt op hoe hij met je zoon omgaat.
Je relatie klinkt sowieso niet als het lot uit de loterij met wie je gezellig 85 wordt.
Ook zonder dat zoon op termijn weer zou intrekken wordt dit op lange termijn niets.
Een man die je niet laat uitpraten, die je zoon asociaal noemt, jij die dekking zoekt achter jouw zoon om zijn zoon en diens gedrag aan te kunnen, ...
Ik zou mijn conclusies trekken en op zoek gaan naar een eigen woning.
Daarom niet dat je nu instant naar een hotel vertrekt, maar wel dat je rustig begint uit te kijken naar andere huisvesting.
Nu is kind trouwens 16 ofzo en kan nog bij zijn vader terecht.
Maar hoe gezellig gaan de familiefeestjes op zijn 25 of zijn 35 zijn met zo'n stiefvader?
Ik gok dat kind na een tijd gewoon totaal wegblijft.
