Vapen
Wij hebben een dochtet van 12 die in de puberteit zit / begint te komen.
Eerder jaar kregen wij als ouders van de basisschool een bericht dat er veel gevapet werd onder de leerlingen van groep 7 en 8. Of je als ouders alert wilde zijn en het gesprek aan wilde gaan met je kind. Dit hebben we gedaan en dochter gaf aan het op dat moment nog nooit gedaan te hebben. We hebben haar gevraagd eerlijk te zijn en als zij eerlijk was, dat wij dan niet boos zouden worden. Ook gezegd dat erover liegen niet gewaardeerd wordt. Enkele weken nadien kwam dochter naar mij toe en via een omweg biechtte ze op dat ze gevapet had. Of ze destijds gelogen had of het na ons gesprek pas gedaan heeft, ik weet het niet. Ik ben rustig gebleven en gezegd dat teleurgesteld was, haar gewezen op de gezondheidsrisico's (icm een aandoening die zij heeft/had) en haar vriendelijk/dringend verzocht het niet meer te doen.
Afgelopen tijd hebben we weleens gevraagd of ze nog vapet. Nee is het antwoord en volgens haar kan ze prima nee zeggen, ook als anderen het wel doen. Ze houdt het bij hoog en bij laag vol. Een week of wat geleden had ze bij een event in de buurt kennelijk op verzoek de vape van iemand even vastgehouden. Ze kwam me dat vertellen en zei erbij: ik zeg je dit, want die-en-die heeft gezien dat ik dat ding vast had en ik wil niet dat je mss van diegene hoort dat ik dat vast had, maar je kan alle camera's nakijken en iedereen navragen: ik heb hem niet gebruikt.
Vanochtend was ik bij de sportvereniging met het gezin en daar waren 2 jongens waar mn dochter weleens mee omgaat. Dochter kwam naar ons toe en zei: mama, die jongens lopen te roepen dat ik vape maar straks hoor jij dat ook en dat is niet waar. De uitdrukking op haar gezicht was een beetje grijnzend en ik vond het verdacht.
Nu hou ik last van een enorm onderbuikgevoel en heb ik sterk het gevoel dat ze liegt, maar ik kan niks bewijzen. Speelt mee dat ik het lastig vind om dochter losser te laten. Naar mijn idee is ze soms wel heel snel met een antwoord of een reactie als het erover gaat. Het vapen an sich vind ik vreselijk en iedereen weet de mogelijke gevolgen. Wat zou ik er van vinden als ze het deed? Dom, heel dom en het zou ons teleurstellen. Tegelijkertijd denken we dat verbieden geen zin heeft, want we weten niet wat ze buiten doet. Maar als ze liegt, dan zou ze me zo hard raken. Vooral door de volhardendheid waarmee ze het dan gedaan zou hebben.
Maar mijn vraag is nu: hoe komen we erachter of zij, of die jongens van vandaag, de waarheid spreken zónder dochter het gevoel van wantrouwen te geven? Iemand tips? En ja: ik weet dat pubers liegen.
Ik vind het moeilijk. Dat vapen is het nieuwe roken onder jongeren. Ik ben 58 en werk achter de bar in een voetbalkantine en zie heel veel jonge mensen vapen ( ook roken trouwens) . Roken mag niet meer binnen in de kantine maar veel jongeren denken dat vapen dan wel mag, nou niet dus. Dat weten ze nu gelukkig wel.
Wat betreft je kind moet je geduld hebben denk ik. Als het kind liegt dan komt dat vanzelf een kleer uit.
Ik ook. Het is aan de orde van de dag en ik zie het inderdaad ook heel, heel veel en het schijnt zo mogelijk nog slechter te zijn dan roken. Er wordt hier gesproken over 'dealertjes' die de kinderen tegen betaling voorzien van die krengen.
Ik wil enerzijds idd denken dat de leugen wel ingehaald wordt door de waarheid, maar ondertussen heb ik er buikpijn van.
Vanaf volgend jaar mogen vapes met een smaakje niet meer verkocht worden. Ik denk dat het gebruik onder heel jonge pubers dan wel minder zal gaan worden.
Ik hoop het....maar vooralsnog weet ik dan nog niet hie of wat...
Rook je zelf eigenlijk of je partner?
Ik vraag dit omdat voorleven toch het beste schijnt te zijn bij kinderen. En ja, die smaakjes gaan eraf, maar dan is de verslaving aan nicotine misschien inmiddels een feit. Heb zelf ook gerookt en zo blij dat ik er van af ben. Ik hoop echt het beste voor jou en je kind.
Wat levert het je op om bewijzen te vinden dat ze vapet?
Je wil het niet hebben. Je verbiedt het, en je blijft er op wijzen dat het slecht voor haar is. Veel meer kun je niet doen, toch?
"denken we dat verbieden geen zin heeft, want we weten niet wat ze buiten doet."
Hoezo, wat betekent dat? Is het nu niet verboden dan? Het mag of het mag niet. En als je niet expliciet gezegd hebt dat ze niet mag vapen, dan mag het dus? Of je hebt wel gezegd dat ze niet mag vapen maar dat is iets anders dan een verbod?
Dat je iets verbiedt heeft wel degelijk zin. Je stelt een grens. Iets anders is dat je die grens misschien niet altijd 100% kunt bewaken, je weet niet altijd wat ze doet. Maar dat laat onverlet dat er wel grenzen zijn.
Ik neem aan dat ze ook niet mag stelen of snuiven. Of zeg je daarvan ook dat je het niet verbiedt omdat je haar niet elke seconde in de gaten kunt houden? Nee toch?
Het gaat er meer om: wat wil je doen als je wel weet dat ze vapet? Wat heb je aan dat bewijs, wat doe je daar dan mee?
Nee beiden niet. Sterker nog, opa en oma van 1 kant zijn vreselijke rokers en daar heeft ze echt afkeer van. Echter....en gore peuk of een lekker ruikende vape is wel een verschil.
Maar heeft niemand tips om achter de waarheid te komen?
Ginevra schreef op 26-08-2023 om 20:07:
Wat levert het je op om bewijzen te vinden dat ze vapet?
Je wil het niet hebben. Je verbiedt het, en je blijft er op wijzen dat het slecht voor haar is. Veel meer kun je niet doen, toch?
"denken we dat verbieden geen zin heeft, want we weten niet wat ze buiten doet."
Hoezo, wat betekent dat? Is het nu niet verboden dan? Het mag of het mag niet. En als je niet expliciet gezegd hebt dat ze niet mag vapen, dan mag het dus? Of je hebt wel gezegd dat ze niet mag vapen maar dat is iets anders dan een verbod?
Dat je iets verbiedt heeft wel degelijk zin. Je stelt een grens. Iets anders is dat je die grens misschien niet altijd 100% kunt bewaken, je weet niet altijd wat ze doet. Maar dat laat onverlet dat er wel grenzen zijn.
Ik neem aan dat ze ook niet mag stelen of snuiven. Of zeg je daarvan ook dat je het niet verbiedt omdat je haar niet elke seconde in de gaten kunt houden? Nee toch?
Het gaat er meer om: wat wil je doen als je wel weet dat ze vapet? Wat heb je aan dat bewijs, wat doe je daar dan mee?
Wat je schrijft is raak. We hebben echt wel gezegd dat we het niet willen, maar of ze zich daar aan houdt is dus de vraag.
Lastig om je 1e vraag zo te beantwoorden. Gaat het ons om bewijzen...ik weet niet of ik het zo bedoel. Het gaat erom.dat we niet willen dat ze liegt. Nu is het onderwerp vapen waar ze misschien over liegt, de volgende keer is het wat anders. En dat liegen zou zoveel schaden en ik zou niet weten hoe we haar dan weer zouden moeten vertrouwen op alle andere vlakken waarbij ze om vrijheid vraagt.
Tja, maar in feite heb je dus een ander probleem. Je hebt het idee dat ze liegt over iets, en je zoekt naar manieren om dat te bewijzen. Zodat je haar vast kunt nagelen op: "je liegt, dus ik kan je met andere dingen ook niet meer vertrouwen". En dan heb je een reden om haar op andere fronten ook minder vrijheid te geven. Dat komt goed uit, want dat vind je toch al lastig.
Het vertrouwen IS dus al weg. Je hebt een onderbuikgevoel, je vindt het verdacht..... dit gaat niet speciaal over vapen, het had ook over drank of uitgaan of geld kunnen gaan.
Jouw dochter wil losser gelaten worden. En jij moet je afvragen waar nou precies het probleem in zit. Heb je het idee dat ze in gevaar komt? Dat ze onverantwoorde risico's neemt? Dat ze grenzeloos wordt als je de teugels iets losser laat? Dat zijn reële problemen en daar moet je iets mee.
Of is het meer dat je altijd alles wil weten en niet kunt verdragen dat ze ergens over liegt? Dat doen pubers nou eenmaal. Soms in het onschuldige, soms in het problematische. Maar je zal er aan moeten wennen dat ze de komende jaren de grenzen meer gaat opzoeken.
Dat dogma "als ze er maar niet over liegt", het is de vraag of je dat vol kan houden. Jij hebt een opvatting over vertrouwen die kennelijk inhoudt dat je alles moet weten om haar vrijheid te geven. Pluis dat eens nader uit, hoe dat precies zit.
Ik zou aangeven dat ik haar gedrag onaangenaam en verdacht vindt, dat gegrinnik en zich bij indekken dat anderen wel eens zouden kunnen zeggen dat ze vapet.
En vervolgens duidelijk zeggen dat jij niet wilt dat ze vapet omdat het verslavend en ongezond is.
Zo blijf je uit de welles/nietes discussie en zit je haar toch op haar huid.
Als je dit gedrag laat gaan dan zou ze kunnen denken "mooi, die heb ik om de tuin geleid " en zich vervolgens vrijer voelen in de keuze om te gaan vapen.
Mijn 4 kinderen, nu volwassen, heb ik altijd geloofd. Ook als iets niet waar was.
Als kind al: 'mama Kaatje zegt dat zij het niet deed, maar ik zag het zelf, ze deed het wel.' Dan zei ik: 'als Kaatje zegt dat ze het niet deed, dan geloof ik dat, gewoon omdat ik mijn kind wil (kunnen) geloven. Als Kaatje niet de waarheid spreekt, dan is dat haar probleem, dat zou jammer zijn voor onze vertrouwensrelatie.' En dan ging ik weer door waar ik mee bezig was.
Dat zou ik in jouw geval ook doen. Zeggen tegen je dochter dat ze zich niet hoeft te komen 'indekken', dat je haar gelooft op haar woord. Als je naar elkaar gaat liegen, dan is zo onhandig in een gezin. Dat zou ik zeggen.
En de waarheid ga jij waarschijnlijk niet achterblijven .
Kom er er toch achter dat ze vapet, dan zou ik níet boos worden. Alleen zeggen dat je het jammer vindt dat ze het niet eerlijk zei. En dat je hoopt dat ze dat een volgende keer wel doet.
En door gewoon doorgaan met waar je mee bezig was.
Dat heeft denk ik, door jouw voor haar vast onverwacht softe reactie, meer effect dan boos worden. Én daarmee leg je de verantwoordelijkheid voor het liegen waar deze hoort: bij je dochter.
En liegen wordt moeilijk als mensen overtuigd zijn van je eerlijkheid denk ik. Als je maar vaak genoeg hoort dat je geloofd wordt, dan ga je je vanzelf eerlijk gedragen, in de meeste gevallen.
Net zo als je stout gaat doen als je tóch altijd de schuld krijgt. Daar wórdt je stout van, ze vinden je het toch al.
En als je dochter perse wil vapen, dan hou jij dat toch niet tegen.
Dus mijn advies: wordt niet boos, ga voor de relatie, blijf in verbinding.
Hoe komen al die 12-jarigen eigenlijk aan geld voor al dat gevape?
Met dank aan haar gedrag zou ik er gewoon vanuit gaan dat ze vapet.
En dus haar zakgeld stopzetten.
Als ze ergens geld voor nodig heeft kan ze 't komen vragen en kan ze precies vertellen wat ze van plan is met dat geld te kopen. Kan je geval per geval bekijken of ze een goede reden heeft. Ik gok dat als de geldkraan dicht gaat het snel gedaan is met "het vasthouden van een vape van een ander" en al haar onzin-verhaaltjes.
Ginevra schreef op 26-08-2023 om 20:59:
Tja, maar in feite heb je dus een ander probleem. Je hebt het idee dat ze liegt over iets, en je zoekt naar manieren om dat te bewijzen. Zodat je haar vast kunt nagelen op: "je liegt, dus ik kan je met andere dingen ook niet meer vertrouwen". En dan heb je een reden om haar op andere fronten ook minder vrijheid te geven. Dat komt goed uit, want dat vind je toch al lastig.
Het vertrouwen IS dus al weg. Je hebt een onderbuikgevoel, je vindt het verdacht..... dit gaat niet speciaal over vapen, het had ook over drank of uitgaan of geld kunnen gaan.
Jouw dochter wil losser gelaten worden. En jij moet je afvragen waar nou precies het probleem in zit. Heb je het idee dat ze in gevaar komt? Dat ze onverantwoorde risico's neemt? Dat ze grenzeloos wordt als je de teugels iets losser laat? Dat zijn reële problemen en daar moet je iets mee.
Of is het meer dat je altijd alles wil weten en niet kunt verdragen dat ze ergens over liegt? Dat doen pubers nou eenmaal. Soms in het onschuldige, soms in het problematische. Maar je zal er aan moeten wennen dat ze de komende jaren de grenzen meer gaat opzoeken.
Dat dogma "als ze er maar niet over liegt", het is de vraag of je dat vol kan houden. Jij hebt een opvatting over vertrouwen die kennelijk inhoudt dat je alles moet weten om haar vrijheid te geven. Pluis dat eens nader uit, hoe dat precies zit.
Wauw, wat jij zegt is zó raak en waardevol.
Het probleem zit overduidelijk bij mij, dat weet ik en dat heeft zo zijn oorzaken. Er is de afgelopen jaren hier thuis zoveel ellende geweest (gezondheid bij meerdere gezinsleden) waar ik geen controle over had, dat ik nu onbewust zoek naar iets waar ik wel controle over heb. Althans, dat denk ik te hebben. Ik werk eraan, maar dit kost tijd en heefg met verwerking te maken. Daarnaast probeer ik me heel erg te verdiepen in hoe een puber werkt. Ik lees er veel over en kijk ook goed naar mezelf hier in, hoe ik dingne aan pak.
Het probleem van het losser laten zit hem dus in dat ik bang ben de controle te verliezen. Dat ze betrokken raakt bij nare dingen, dat ze inderdaad misschien gaat vapen/roken/drugs gebruiken. Kortgezegd dat ze onhandelbaar wordt. Terwijl ze echt een verstandige meid is die een hele goede, fijne en stabiele basis heeft hier thuis. Ze kan met ons over alles praten en dat doet ze ook. Er zit dus idd angst dat ze wat gaat doen als ze meer vrijheid krijgt, alleen de vraag is hoe reeel dat nou eigenlijk is en dat ze liegen dat heb ik idd ook al gelezen en dat is iets wat je dus zal moeten accepteren, maar wat ik dus lastig vind, want - controle.
TrefleQ schreef op 26-08-2023 om 21:24:
Mijn 4 kinderen, nu volwassen, heb ik altijd geloofd. Ook als iets niet waar was.
Als kind al: 'mama Kaatje zegt dat zij het niet deed, maar ik zag het zelf, ze deed het wel.' Dan zei ik: 'als Kaatje zegt dat ze het niet deed, dan geloof ik dat, gewoon omdat ik mijn kind wil (kunnen) geloven. Als Kaatje niet de waarheid spreekt, dan is dat haar probleem, dat zou jammer zijn voor onze vertrouwensrelatie.' En dan ging ik weer door waar ik mee bezig was.
Dat zou ik in jouw geval ook doen. Zeggen tegen je dochter dat ze zich niet hoeft te komen 'indekken', dat je haar gelooft op haar woord. Als je naar elkaar gaat liegen, dan is zo onhandig in een gezin. Dat zou ik zeggen.
En de waarheid ga jij waarschijnlijk niet achterblijven .
Kom er er toch achter dat ze vapet, dan zou ik níet boos worden. Alleen zeggen dat je het jammer vindt dat ze het niet eerlijk zei. En dat je hoopt dat ze dat een volgende keer wel doet.
En door gewoon doorgaan met waar je mee bezig was.
Dat heeft denk ik, door jouw voor haar vast onverwacht softe reactie, meer effect dan boos worden. Én daarmee leg je de verantwoordelijkheid voor het liegen waar deze hoort: bij je dochter.
En liegen wordt moeilijk als mensen overtuigd zijn van je eerlijkheid denk ik. Als je maar vaak genoeg hoort dat je geloofd wordt, dan ga je je vanzelf eerlijk gedragen, in de meeste gevallen.
Net zo als je stout gaat doen als je tóch altijd de schuld krijgt. Daar wórdt je stout van, ze vinden je het toch al.
En als je dochter perse wil vapen, dan hou jij dat toch niet tegen.
Dus mijn advies: wordt niet boos, ga voor de relatie, blijf in verbinding.
Naar haar toe probeer ik dat ook wel. Heb haar aangegeven dat ik het lastig vind, maar dat als zij zegt dat ze de waarheid spreekt dat ik haar dan geloof. Verder kan ik me ook niet herinneren dat ik ooit eerder iets van haar in twijfel heb getrokken, maar ik word in deze gek van mijn onderbuikgevoel.
Marty1984 schreef op 26-08-2023 om 21:28:
Hoe komen al die 12-jarigen eigenlijk aan geld voor al dat gevape?
Met dank aan haar gedrag zou ik er gewoon vanuit gaan dat ze vapet.
En dus haar zakgeld stopzetten.
Als ze ergens geld voor nodig heeft kan ze 't komen vragen en kan ze precies vertellen wat ze van plan is met dat geld te kopen. Kan je geval per geval bekijken of ze een goede reden heeft. Ik gok dat als de geldkraan dicht gaat het snel gedaan is met "het vasthouden van een vape van een ander" en al haar onzin-verhaaltjes.
Ik neem aan dat kinderen dat van hun zakgeld doen, maar bij haar wordt dat op haar rekening gestort en ze pint nooit cash geld. Ze heeft wel wat cash geld in haar spaarpot zitten en kortgeleden nam ze er ineens iets uit mee (kwam ik achteraf achter). Ik vroeg haar waarom en daar had ze een vage verklaring voor. Hop, weer dat onderbuikgevoel bij mij. Afijn, later bleek dat ze voor 2 vriendjes een milkshake had gekocht omdat ze een weddenschapje verloren had.
Verder nav iets anders gisteravond nog een heel fijn gesprek met haar gehad en toen is dit ook ter sprake gekomen. Er zijn wat vaagheden hieromtrent opgehelderd en ik moet leren het los te laten nu. Ze zei zelf: mam, denk je dat je het niet via roddels te weten zou komen als ik dat doe? Jij kent zoveel mensen, ik zou wel dom zijn. En wat zeg jij altijd zelf mam, de leugen is altijd snel maar de waarheid komt nog sneller. Moest lachen om de hussel van het gezegde.
Soms is het fijn om hier je hart even te luchten en een ander inzicht te krijgen, maar ik heb het momenteel even heel zwaar met mezelf.
Edjekroketje schreef op 27-08-2023 om 09:26:Ze heeft wel wat cash geld in haar spaarpot zitten en kortgeleden nam ze er ineens iets uit mee (kwam ik achteraf achter). Ik vroeg haar waarom en daar had ze een vage verklaring voor. Hop, weer dat onderbuikgevoel bij mij. Afijn, later bleek dat ze voor 2 vriendjes een milkshake had gekocht omdat ze een weddenschapje verloren had.
Mooi voorbeeld. Ik weet nog van toen ik zelf puber was, dat ik dat soort dingen ook verborgen hield. Want ik dacht dat er dan wel commentaar op zou komen, of lastige vragen. Wat voor weddenschap? Wat een onzin dat je dan milkshakes moet kopen, die dingen zijn duur, kan dat niet met een rolletje drop of zo? Wat een rare weddenschap, waarom wed je om zoiets? Wed je wel vaker?
Of die vragen nou wel of niet echt zouden worden gesteld, dat maakt niet eens zoveel uit. Als puber wil je een beetje je eigen gang kunnen gaan en dat soort sociaal gedrag uitproberen. En dus ga je een beetje liegen/vaag doen om mogelijke bemoeienis en controle te vermijden.
Je wéét als puber ook vaak niet welk 'verboden' gedrag nou écht problematisch is, en wat wel verboden is maar ook weer niet zó belangrijk. Sterker nog, jij weet het als ouder ook niet eens echt. Je hebt het over "onhandelbaar" en noemt daarbij vapen en roken als voorbeelden. Terwijl vapen en roken weliswaar ongezond en ongewenst is, maar nou ook weer niet direct "onhandelbaar". Het is niet dat je dochter meteen als verslaafde in de goot ligt of het gezin ontwricht als ze wél een paar keer stiekem vapet.
Dat je problemen hebt met de controle loslaten, is best begrijpelijk, ook gezien de achtergrond die je schetst. Maar het klinkt alsof je eigenlijk een fijne band met je dochter hebt. Het zou misschien helpend kunnen zijn om je eigen angst daarin ook met je dochter te bespreken. Dat je je zorgen maakt en al snel horrorscenario's voor je ziet. En dat hoe meer jij ziet en merkt dat ze zich aan afspraken houdt, hoe makkelijker het wordt om meer vrijheden te geven.
