Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
dank je! Ik heb dat bericht gelezen, vond het een hele goede stap van de mentor. Mocht dit helemaal niet willen, dan is dat misschien ook nog een optie. Het lastige is dat ze op school heel goed kan verbergen dat ze spanning heeft. Dan lijkt het of ze redelijk in haar vel zit maar is dat helemaal niet zo. Alleen de IB'er prikt daar aardig doorheen.
Mag ik vragen wanneer jullie besloten hebben om voor het VSO te gaan? Wanneer was het voor jullie duidelijk dat het reguliere onderwijs geen optie was?
Wat een mooie regelingen en aanpassingen lees ik hier. Eerst maar eens op school zien te komen inderdaad, de drempel over. Dat is hier ook echt wel lastig.
Dochter zit op gewoon vwo, op een school met HB certificaten. Dochter raakt vooral van de wap van de vele prikkels, pauzes en wisselingen van de les zijn echt hel voor haar.
Eind van de week overleg op school, therapeut zit er ook bij gelukkig. Die had bij dochter al laten vallen of dat deze school wel past. Nou raakt ze bijna overal van in paniek, maar hier was ze heel rustig onder gebleven vertelde ze.
Ik ga er zeker naar informeren.
Morgen heeft ze de eerste 2 uur drama, dat vind ze leuk, dus ze heeft met een vriendinnetje afgesproken om samen naar school te fietsen.
Ontzettend knap, want ik weet hoeveel stress ze er telkens weer van heeft.
Soms jammer dat de raderen zo langzaam draaien inderdaad. Dit zagen we weken geleden al aankomen en dit is de derde week. Zonder veel duidelijkheid voor dochter. Die komt donderdag pas. Hoop ik dan.
MamaE schreef op 17-10-2024 om 14:01:
Evaluna, jouw dochter zat op de basisschool toch op een speciale school voor hoogbegaafden meen ik? Had ze daar geen last van prikkels? En wel uitdaging?
Is een andere vorm van onderwijs niks voor haar. Ik moest denken aan iets als Agora.
Agora zou zeker iets voor haar zijn zoals ik het lees. Ik ga het onthouden.
Op de basisschool was het ook altijd zoeken. Ze deed vaak minder van de lesstof en dan meer extra werkboeken voor de uitdaging. De school was vrij klein, dus dat scheelde enorm in de prikkels.
Stormvogel schreef op 17-10-2024 om 17:45:
Bij ons is ook een VSO school voor alle niveaus in de buurt. Ik hoor er goede verhalen over. Woon jij bij mij in de buurt Evaluna
Is dat in de regio Zuid Holland? Iets wat begint met een K, want die heb ik op het oog.
Ik schrijf hier verder nooit, maar reageer even op Evaluna. Ik denk dat ik weet welke school jij bedoelt. Je mag me een pb sturen als je meer wilt weten.
Evaluna schreef op 20-10-2024 om 21:39:
[..]
Is dat in de regio Zuid Holland? Iets wat begint met een K, want die heb ik op het oog.
Ja, we bedoelen dezelfde school denk ik 
Zou toch eens gaan praten.
Het voordeel van die school (alle VSO scholen?) is dat de leerlingen in hetzelfde lokaal blijven en de docenten wisselen. Dat lijkt me voor jouw dochter heel fijn.
@Evaluna, er is vanavond om 19:30 een online Event van balansdigitaal over thuiszittersproblematiek. Je moet je ervoor aanmelden. Misschien ook wat voor jou? Ze hebben nog meer interessante Webinars en ook informatie over hoogbegaafdheid op hun site. Misschien wist je dat al maar zo niet...
Stormvogel schreef op 21-10-2024 om 09:02:
[..]
Ja, we bedoelen dezelfde school denk ik
Zou toch eens gaan praten.
Het voordeel van die school (alle VSO scholen?) is dat de leerlingen in hetzelfde lokaal blijven en de docenten wisselen. Dat lijkt me voor jouw dochter heel fijn.
Ik heb gebeld naar ze, het klinkt passend, maar ze zitten wel vol.
Eerst het gesprek maar eens afwachten donderdag.
na wat stormachtige dagen met m’n puberzoon was ik ‘blij’ dat ie naar z’n vader ging voor een paar dagen. Wat een luxe… vast een taboe, maar ik was er blij mee. Even rust en nu is het weer oké tussen ons.
Ergens vind ik het ook ‘fijn’ dat hij nu wat meer ‘normaal’ aan het puberen is geslagen. Het is ook goed dat hij de grenzen opzoekt en zich niet meer zo makkelijk laat bijsturen. Ook al moet ik er even aan wennen, hij is al ruim 16.5. Maar zeker een laatbloeier.
Anyway, nu voelt het nog belangrijker om in verbinding te blijven terwijl hij zich wel van me afkeert. We hebben zo’n kwartier per dag even 1 op 1 tijd (helft van de week) en dat koester ik.
Hij heeft verder totaal geen zin meer om dingen met mij te doen. In de herfstvakantie moet hij 2x 3 uur werken en wil hij verder ‘gewoon alleen maar chillen op z’n kamer’ en misschien 1x live afspreken met z’n vriend.
Oké… hoe zouden jullie hiermee omgaan? Toch een ‘gezellige’ activiteit verzinnen? Of het helemaal loslaten en zoon lekker laten kluizenaren?
Hoe is het bij jullie?
Zonnig77 schreef op 23-10-2024 om 08:09:
Oké… hoe zouden jullie hiermee omgaan? Toch een ‘gezellige’ activiteit verzinnen? Of het helemaal loslaten en zoon lekker laten kluizenaren?
Hoe is het bij jullie?
Heeft je zoon iets wat hij graag doet? Mijn zoon gaat nog wel mee als we bv ergens lekker gaan eten, zolang hij maar niet lang hoeft na te tafelen. Met een beetje geluk kan ik er nog een wandelingetje aan vastplakken.
Stormvogel schreef op 21-10-2024 om 09:02:
[..]
Ja, we bedoelen dezelfde school denk ik
Zou toch eens gaan praten.
Het voordeel van die school (alle VSO scholen?) is dat de leerlingen in hetzelfde lokaal blijven en de docenten wisselen. Dat lijkt me voor jouw dochter heel fijn.
Dat wisselt per vso. Op mijn vso school is dat in de bovenbouw zo (onderbouw zelfs vaste docent), maar een collega school van dezelfde stichting gaat dat anders. Hoeft ook niet verkeerd te zijn, als je maar nagedacht hebt over het hoe en waarom
Zonnig77 schreef op 23-10-2024 om 08:09:
na wat stormachtige dagen met m’n puberzoon was ik ‘blij’ dat ie naar z’n vader ging voor een paar dagen. Wat een luxe… vast een taboe, maar ik was er blij mee. Even rust en nu is het weer oké tussen ons.
Ergens vind ik het ook ‘fijn’ dat hij nu wat meer ‘normaal’ aan het puberen is geslagen. Het is ook goed dat hij de grenzen opzoekt en zich niet meer zo makkelijk laat bijsturen. Ook al moet ik er even aan wennen, hij is al ruim 16.5. Maar zeker een laatbloeier.
Anyway, nu voelt het nog belangrijker om in verbinding te blijven terwijl hij zich wel van me afkeert. We hebben zo’n kwartier per dag even 1 op 1 tijd (helft van de week) en dat koester ik.
Hij heeft verder totaal geen zin meer om dingen met mij te doen. In de herfstvakantie moet hij 2x 3 uur werken en wil hij verder ‘gewoon alleen maar chillen op z’n kamer’ en misschien 1x live afspreken met z’n vriend.
Oké… hoe zouden jullie hiermee omgaan? Toch een ‘gezellige’ activiteit verzinnen? Of het helemaal loslaten en zoon lekker laten kluizenaren?
Hoe is het bij jullie?
Oh, ik snap je helemaal dat het heerlijk was dat hij even de deur uit was. Jij (en hij) op adem komen zodat het daarna weer gezelliger is.
Goed voor jezelf zorgen zodat je daarna ook weer voor anderen kan zorgen.
Even denken qua dingen samen doen. Wat vindt hij leuk? Samen ergens eten inderdaad? Een film kijken? Naar de Ikea?
Ik hoop dat jullie tot iets kunnen komen. En zo nee dan is het volgens mij ook niet gek dar hij op die leeftijd vooral zo min mogelijk met zijn moeder wil doen. Het komt vast wel weer.
Ik zou je zoon wel de ruimte geven die hij aangeeft nodig te hebben. Blijkbaar chillt hij graag op zijn kamer. Je kunt uiteraard wel iets voorstellen om samen te doen, maar als hij dat niet wil, zou ik niet gaan pushen. Ik vermoed dat het daar niet gezelliger van wordt.
En dat je denkt 'even lekker rustig' als hij er niet is, dat is echt niet zo gek hoor.
Dat hebben wel meer ouders, ook ouders van kinderen waar niks mee aan de hand is.
Mijn zoon (geen diagnose) zit ook heel graag op zijn kamer en doet meestal niks meer met mij. Hij is wél te porren voor ergens lekker lunchen (als hij het restaurant mag kiezen) of een leuke trui uitzoeken (als hij de winkel mag kiezen en ik betaal; hij heeft kleedgeld dus betaalt normaliter zelf). Hij heeft hierbij overigens geen exorbitante wensen hoor, qua restaurantkeuze of kledingkeuze. Het gaat meer om de autonomie denk ik.
Dit zijn kostbare uitjes en ik voel me dan ook wel een wandelende portemonnee. Maar ik doe het af en toe wel want hij geniet er wel echt van en zo zijn we toch af en toe met zijn tweetjes op pad.
Zonnig77 schreef op 23-10-2024 om 08:09:
na wat stormachtige dagen met m’n puberzoon was ik ‘blij’ dat ie naar z’n vader ging voor een paar dagen. Wat een luxe… vast een taboe, maar ik was er blij mee. Even rust en nu is het weer oké tussen ons.
Ergens vind ik het ook ‘fijn’ dat hij nu wat meer ‘normaal’ aan het puberen is geslagen. Het is ook goed dat hij de grenzen opzoekt en zich niet meer zo makkelijk laat bijsturen. Ook al moet ik er even aan wennen, hij is al ruim 16.5. Maar zeker een laatbloeier.
Anyway, nu voelt het nog belangrijker om in verbinding te blijven terwijl hij zich wel van me afkeert. We hebben zo’n kwartier per dag even 1 op 1 tijd (helft van de week) en dat koester ik.
Hij heeft verder totaal geen zin meer om dingen met mij te doen. In de herfstvakantie moet hij 2x 3 uur werken en wil hij verder ‘gewoon alleen maar chillen op z’n kamer’ en misschien 1x live afspreken met z’n vriend.
Oké… hoe zouden jullie hiermee omgaan? Toch een ‘gezellige’ activiteit verzinnen? Of het helemaal loslaten en zoon lekker laten kluizenaren?
Hoe is het bij jullie?
Ik snap je wel, dat je dan kunt bijtanken als hij er niet is. Zelf ben ik daar ook helemaal op ingesteld en heb het ook nodig. Als er soms een zorgwekkend bij vader niet doorgaat, dan merk ik dat bij mezelf: niet genoeg kunnen opladen/ontspannen.
En qua chillwensen: ik zou hem laten. Hij geeft het goed aan. Wat hier nog wel goed werkt is samen een leuke film kijken die ik heb opgenomen. Dan heb je wel tijd samen, maar zonder gedoe. Of naar de bioscoop toe, maar dat ligt bij mijn zoon moeilijker ivm geluid en prikkels.
En hoe het hier gaat…zoon komt meestal erg moe thuis van school. Hij zoekt dan ook liefst zijn kamer op om te ontprikkelen. Gelukkig bijna herfstvakantie. Er was laatst een ouderavond op school ivm de laatste leerjaren en wat je als ouders moet weten daarover. En toen voelde ik me vreselijk eenzaam en werd het zwaar om mijn hart, want het ging allemaal om scholieren bij wie het “vanzelf” gaat. Mijn zoon zal echt een individueel traject met begeleiding moeten volgen. Bijvoorbeeld open dagen van vervolgopleiding bezoeken: daar krijg ik hem echt niet mee naar toe (heb ik hem al herhaaldelijk geopperd). En dan, hoe gaat ie het daar dan redden? Hoe gaat hij dit jaar en volgend jaar redden? Te veel vragen voor dit moment in zijn leven, dus ik hou het maar wat meer bij de dag.
Ambulant is net van start gegaan. Hij is ook daar erg moe van, de begeleider komt thuis, direct na zijn schooldag. Ik kan daar nog niets zinnigs erover vertellen, behalve dat er volgens mij wel een goede klik is tussen begeleider en zoon en mij. En dat ik hoop op goede resultaten heb.
PS: ik check wel meestal even bij zoon of ie verder oké is als ie boven wil blijven. Als ie dan Ja zegt, dan geef ik (als ik daaraan twijfel) soms nog aan dat ie altijd bij me terecht kan als hij dat nodig heeft en dat ik hem dan nu met rust laat (totdat het etenstijd oid is)
