Tiener op z’n kamer

Tja, dat analyseren. 
Goed om ervan te lieren, maar blijven hangen in de situatie helpt niet (zeg ik heel rationeel hoor, het lukt me niet altijd iets los te laten).

Als zoon hier ontploft komt het vaak door een van onderstaande zaken:
* hij heeft te weinig gegeten
* hij is moe door teveel prikkels
* hij voelde zich sociaal niet op zijn gemak
* ik ben moe en heb te kattig/ongeduldig gereageerd

..en is het niets van dit alles...dan gooi ik het op puberhormonen. Die zie je niet altijd aankomen . 

Kaassoufflee schreef op 08-09-2024 om 18:44:

We hadden afgesproken dat we in ieder geval tot een bepaalde tijd zouden blijven en dat zoon vanaf dan kon aangeven dat hij naar huis wilde en dan zouden we gaan. Dus ik rondde mijn gesprekje toen af en ging even bij iedereen kort langs om dag te zeggen. Dat zat niet in zoons verwachting.

Hij dacht echt dat jullie meteen zouden gaan als hij het aangaf. Dat is namelijk wat je gezegd had. De rest is sociaal gedrag wat je zelf logisch vindt, maar voor hem niet logisch is. 
Volgende keer kun je vooraf iets zeggen als: als je aangeeft dat je wilt gaan, ga ik ook afronden. En misschien kort uitleggen wat je eerst nog zou kunnen doen voor je opspringt. (Ik ga nog wel eerst mijn drinken opdrinken of even een gesprekje afronden en doei zeggen, of zo.) 

Dan gaat het vast beter.

Stormvogel schreef op 09-09-2024 om 14:03:

Tja, dat analyseren.
Goed om ervan te lieren, maar blijven hangen in de situatie helpt niet (zeg ik heel rationeel hoor, het lukt me niet altijd iets los te laten).

Als zoon hier ontploft komt het vaak door een van onderstaande zaken:
* hij heeft te weinig gegeten
* hij is moe door teveel prikkels
* hij voelde zich sociaal niet op zijn gemak
* ik ben moe en heb te kattig/ongeduldig gereageerd

..en is het niets van dit alles...dan gooi ik het op puberhormonen. Die zie je niet altijd aankomen .

Heel herkenbaar, zo is het bij ons ook. En dan inderdaad die puberhormonen af en toe ertussendoor. En vergeet mijn overgangshormonen ook niet (heeft moeder natuur leuk uitgezocht om dat samen te laten vallen…)

Ja Kaas, puberhormonen plus overgangshormonen = springtij, dan breng je het slechtste in elkaar naar boven . 

Voor mijn gevoel heeft mijn dochter het soms ook even nodig om boos te kunnen zijn en te schoppen tegen van alles. Daarmee zet ze zich in feite af om daarna een grotere stap te kunnen zetten. Alsof ze zichzelf over een drempel heen schopt.

Vanmiddag regende het hier en ik vond dat een goed moment om met haar huiswerk voor therapie aan de slag te gaan. Vervolgens ontplofte dochter uit het niets, want ik moest me er niet mee bemoeien en ze ging dat huiswerk helemaal niet doen, want die hele therapie was stom en andere kinderen hoefden dat ook allemaal niet en ze wilde geen autisme en alles was oneerlijk. Ze ging boos naar boven, heeft een tijdje ontroostbaar liggen huilen op bed, maar wilde vooral geen aandacht, want dat verdiende ze ook niet.

Uurtje later kwam ze snikkend beneden. Of we haar wilden helpen met de opdrachten. Ze vond het moeilijk en ook wel confronterend, maar ze was er wel uit zichzelf mee aan de slag gegaan. En ze gaf ook toe dat ze het eigenlijk wel nodig had. En dat ze zich rot voelde omdat ze alweer boos was geworden.
Uiteindelijk is het met wat stimulans om eerlijk te zijn, wat tranen wegvegen en knuffelen gewoon gelukt. 

Sorry, ik kom even spuien. Ik word knettergek van mijn kinderen! Ze zitten elkaar continu in de haren en hebben om de kleinste dingen ruzie "ja, maar hij heeft meer toetje dan ik!", "hij pakte mijn schone onderbroek af!". Continu ben ik nee aan het zeggen en aan het bedenken dat ze niet samen in één kamer kunnen zijn. Dus dan maar allebei op een andere kamer. Maar dan is er natuurlijk één kamer favoriet en is het niet eerlijk dat zoon 1 naar die kamer mag en zoon 2 niet. Aaaargh 

Ik denk dat het komt door het opstarten van het nieuwe schooljaar, alles is nu anders. Ze zitten niet meer op dezelfde school. Zoon 1 naar de middelbare school met alle nieuwe indrukken. En zoon 2 naar een nieuwe klas, met nieuwe juffen. En van hem krijg ik signalen dat die juffen niet eerlijk zijn.

Iemand tips om het beter te begeleiden of beter te verdragen?

Stormvogel schreef op 09-09-2024 om 16:55:

Ja Kaas, puberhormonen plus overgangshormonen = springtij, dan breng je het slechtste in elkaar naar boven .

We krijgen gewoon te laat kinderen. 🤣

ik zie het aan een vriendin we schelen een maand. Haar oudsten hebben inmiddels zelf kinderen. ze was begin 20 toen die kwamen, dus toen de puberteit kwam was ze half de 30. Haar jongste is net zo oud als de mijne en die zaten heerlijk in de pubertijd toen wij in de overgang zaten.

Mvtj schreef op 10-09-2024 om 08:29:

Sorry, ik kom even spuien. Ik word knettergek van mijn kinderen! Ze zitten elkaar continu in de haren en hebben om de kleinste dingen ruzie "ja, maar hij heeft meer toetje dan ik!", "hij pakte mijn schone onderbroek af!". Continu ben ik nee aan het zeggen en aan het bedenken dat ze niet samen in één kamer kunnen zijn. Dus dan maar allebei op een andere kamer. Maar dan is er natuurlijk één kamer favoriet en is het niet eerlijk dat zoon 1 naar die kamer mag en zoon 2 niet. Aaaargh

Ik denk dat het komt door het opstarten van het nieuwe schooljaar, alles is nu anders. Ze zitten niet meer op dezelfde school. Zoon 1 naar de middelbare school met alle nieuwe indrukken. En zoon 2 naar een nieuwe klas, met nieuwe juffen. En van hem krijg ik signalen dat die juffen niet eerlijk zijn.

Iemand tips om het beter te begeleiden of beter te verdragen?

Praktische tip over verdelen van toetjes e.d.: het principe ‘kiezen of delen’ uitleggen. Dus: 1 van hen verdeelt het toetje over de kommetjes, en de andere kiest dan welke hij wil hebben. Jijzelf gaat dus niet meer verdelen, ze mogen het zelf uitvechten. Reken maar dat er heel eerlijk verdeeld wordt met dit systeem 😀

En verder zal het inderdaad de grote verandering zijn met start schooljaar. Misschien is het goed om dat ook met hen te bespreken, dat het even moeilijk en wennen is.

En zelf het hoofd koel houden, de strijd daar laten waar ie hoort: bij de kinderen zelf. 

Ysenda schreef op 10-09-2024 om 09:30:

[..]

We krijgen gewoon te laat kinderen. 🤣

ik zie het aan een vriendin we schelen een maand. Haar oudsten hebben inmiddels zelf kinderen. ze was begin 20 toen die kwamen, dus toen de puberteit kwam was ze half de 30. Haar jongste is net zo oud als de mijne en die zaten heerlijk in de pubertijd toen wij in de overgang zaten.

Yep, maar ‘wij, oude moeders’ blijven langer jong omdat we ook pas later eventuele kleinkinderen krijgen 👵😉

Kaassoufflee schreef op 10-09-2024 om 10:22:

[..]

Praktische tip over verdelen van toetjes e.d.: het principe ‘kiezen of delen’ uitleggen. Dus: 1 van hen verdeelt het toetje over de kommetjes, en de andere kiest dan welke hij wil hebben. Jijzelf gaat dus niet meer verdelen, ze mogen het zelf uitvechten. Reken maar dat er heel eerlijk verdeeld wordt met dit systeem 😀

En verder zal het inderdaad de grote verandering zijn met start schooljaar. Misschien is het goed om dat ook met hen te bespreken, dat het even moeilijk en wennen is.

En zelf het hoofd koel houden, de strijd daar laten waar ie hoort: bij de kinderen zelf.

Dank je wel Kaas. Ik kan de strijd bij hun laten, totdat die fysiek wordt en ze elkaar pijn doen. Dan grijp ik wel in.

Ik heb naar aanleiding van hier schrijven vanmiddag tegen oudste gezegd: weet je, ik denk dat (jongste zoon) jou mist op de basisschool. Daarom wordt hij denk ik zo snel boos. Het is gewoon heel erg wennen voor iedereen.

@mvtj:
Ook hier hebben de twee zoons heel veel ruzie gemaakt de laatste tijd. Inclusief een heel scala aan nieuwe scheldwoorden (leve de middelbare!) en een hoop fysiek gedoe. 
De oudste is moe omdat hij naar de middelbare is, en de jongste omdat hij naar groep 4 is, nieuwe juf, en hij moet qua leren behoorlijk op zijn tenen lopen.
Het lijkt nu na 2,5 week iets minder te worden. 

Wat ik doe is ze zoveel mogelijk uit elkaar halen (met zachte drang naar boven dirigeren...niet schreeuwen..rustig zeggen: jij gaat even afkoelen). Zoveel mogelijk apart dingen doen. Op tijd naar bed. In het ergste geval; elk een eigen scherm. En: oudste apart laten avondeten. Want dat is vaak heel onrustig voor hem. 
Het lijkt nu dus iets beter te gaan. Ik denk dat het bij jou ook wel het geval zal zijn als iedereen een beetje gewend is. 

Vandaag weigert zoon trouwens naar school te gaan. Hij is gaan fietsen en weggegaan met een rothumeur en is terug gegaan omdat hij zich zo verdrietig voelde. Het gaat nu goed maar krijg hem met geen stok naar school.
Ik denk dat alle indrukken en nieuwe zaken hem even te veel worden. Het is tot nu toe heel goed gegaan: geen uitval op school, alle vakken gevolgd. Volgens mij een fijne klas en zelfs een schoolfeest begin van de week waar hij het heel erg naar zijn zin heeft gehad. Maar al met al wel heel vermoeiend bij elkaar denk ik.
Vrijdag spreken we zijn mentor, dan kijken hoe we hiermee om gaan. Ook even checken of het inderdaad zo goed gaat als wij denken. 
En bespreken: hoe zorgen we ervoor dat hij alsnog naar school gaat en niet een hele dag mist om iets wat na 2 uur wel weer ok is. 
Desnoods toch maar brengen/met het ov oid. Voor ons ook weer een uitdaging mbt gezinslogistiek. 

Stormvogel schreef op 11-09-2024 om 11:37:

Vandaag weigert zoon trouwens naar school te gaan. Hij is gaan fietsen en weggegaan met een rothumeur en is terug gegaan omdat hij zich zo verdrietig voelde. Het gaat nu goed maar krijg hem met geen stok naar school.
Ik denk dat alle indrukken en nieuwe zaken hem even te veel worden. Het is tot nu toe heel goed gegaan: geen uitval op school, alle vakken gevolgd. Volgens mij een fijne klas en zelfs een schoolfeest begin van de week waar hij het heel erg naar zijn zin heeft gehad. Maar al met al wel heel vermoeiend bij elkaar denk ik.
Vrijdag spreken we zijn mentor, dan kijken hoe we hiermee om gaan. Ook even checken of het inderdaad zo goed gaat als wij denken.
En bespreken: hoe zorgen we ervoor dat hij alsnog naar school gaat en niet een hele dag mist om iets wat na 2 uur wel weer ok is.
Desnoods toch maar brengen/met het ov oid. Voor ons ook weer een uitdaging mbt gezinslogistiek.

Hoi Stormvogel, dit herken ik een beetje van toen zoon startte op het speciaal onderwijs. De maatschappelijk werker en mentor destijds zeiden tegen zoon dat ze graag wilden dat hij iedere dag op school kwam. Zodat hij de school en de school hem kon leren kennen, maar ook om weer regelmaat op te bouwen. De afspraak met hem was dat hij alleen maar even zich hoefde te melden bij de mentor. Als het op dat moment toch niet ging, mocht hij weer terug naar huis. Mocht hij dus zelf bepalen. Hij had toen een paar maanden overspannen thuis gezeten, dus de overstap was best groot. Ik vond daarom deze insteek heel goed. En bij zoon werkte dit heel positief uit. Hij vond het fietsen naar school lekker (half uur, dus ook goed voor zijn lichamelijke gesteldheid). En het feit dat hij zelf kon aangeven of hij wel of niet wilde blijven gaf hem het gevoel serieus genomen te worden. Uiteindelijk heeft hij maar 1 keer (na 2,5 week) een middag genomen om thuis bij te komen. 

Zou een methode als deze met de mentor van jouw zoon bespreekbaar zijn? Het werkt toch meestal zo dat als ze de drempel eenmaal genomen hebben, het wel gaat. Als hij een fijne meelevende mentor heeft, zou dit best eens kunnen werken. En als de mentor ‘s ochtends geen tijd heeft kan hij zich misschien melden bij iemand op de administratie of bij een conciërge. Als het maar iemand is met enige empathie die hem even een schouderklopje geeft omdat hij gekomen is.

Verder zou ik hem complimenteren met het feit dat hij het tot nu toe zo goed heeft gedaan! Want het is inderdaad heel erg veel zo aan het begin van het jaar, en een groot contrast met de vakantie. Ik vind het ook knap dat hij zo duidelijk aangeeft dat het even niet gaat. Dat is heel belangrijk en vaak best moeilijk. De kunst is inderdaad wel om daar zelf weer uit te komen, uit zo’n boze/verdrietige/sombere bui. Maar dat is zo mogelijk nog moeilijker. Daarom dus op school van onze zoon die afspraak. Alleen al op school komen was voldoende. Daarmee haalde school de hele druk van aanwezig moeten zijn in de klas weg. Dat scheelde voor hem al zo ontzettend veel! Ik hoop dat de mentor van jullie zoon ook zo meedenkend is. Al realiseer ik me heel goed dat regulier onderwijs heel iets anders is dan speciaal onderwijs. 

Hoi Jonagold,

Je slaat de spijker op zijn kop mbt 'de drempel nemen'. 
Ik ga met zijn mentor bespreken of het mogelijk is dat ie bij verdrietige buien zich even kan melden bij iemand. Of ergens rustig kan starten. 
Ik denk dat dat vast wel mogelijk is. 
Ik heb tijdens de rondleiding ook al kennis gemaakt met de zorgcoordinator, die aangaf wat er allemaal voor mogelijkheden waren om even te ontprikkelen. Het feit, dat er mogelijkheden zijn is al zo geruststellend dat het niet eens nodig is er gebruik van te maken. 

Verder ook kijken hoe hij zo makkelijk mogelijk op school komt. 
Normaal fietst hij, maar vanmorgen ging het niet, het waaide ook erg hard. 
Mijn man is normaal in de ochtend ook thuis, en we hebben een auto, dus om het makkelijker te maken kunnen we hem brengen met de auto of een stukje mee fietsen.
Vandaag was ik alleen met 3 kinderen, de jongste 2 moesten naar school, dus kon niet mee met zoon. 

Wat we wel hebben gedaan is samen vanmiddag het OV geoefend. Zodat hij dat ook kan nemen als hij wat relaxter op school wil komen. Dat ging goed en hij vond het nog leuk ook. En hij is sinds een paar uur weer vrolijk. Morgen weer gewoon naar school dus