Terugtrekken, zelfs op de camping
Hallo allemaal, we hebben een zoon van 12 met lichte trekjes van autisme. In groep 7 ging het super, na jaren van issues met emoties, frustratie, oplpende achterstand op school omdat hij niet begrepen werd en niet kon aangeven wat hij nodig had. In groep 7 had hij vriendjes, lag goed in de groep op school en dpeelde buiten maar gamede ook veel. Groep 8 corona. Alles was weer weg. Hij trok zich syeeds meer terug op zn kamer of achter de pc. Geen vroendjes, online leren vond hij hamdig want niet veel contact nodig. Hij gaat nu naar de middelbare school. Probleem; we zitten op een superleukecampimg met zwembad, ijsjes, kids van zijn leeftijd. We zijn er 10 dagen en hij is 2x een uurtje in het zwembad geweest, 1x gedwongen door ons en dan ijft hij in de hitte in zn tshirt op het bedje zitten. Zit verder in het donker op zijn kamer in de stacaravan. Met zijn telefoon en donald duckjes. Slaapt veel. We doen uitstapjes zoals klimbos en canovaren, daar geniet hij beperkt van maar is dan weer blij dat hij naar de caravan kan. Over 2 dagen gaan we een actieve vakantie doen, 2 dagen wandelen, 2 dagen fietsen en canyoning. Ook geen zin in, hij wil gewoon niets. Herkennen jullie dit? We limiteren zijn telefoongebruik tot 3 uur per dag, dat gaat ok, maar hij verveelt zich en laat de tijd gewoon voorbij gaan, en is super chagrijnig als het anders moet, hij bromt iets en als ik het niet versta wordt hij boos. Gewoon laten zou je zeggen. Doen we ook maar we maken ons wel zorgen. Het is toch niet normaal dat je in Frankrijk op een superleuke camping geen zin hebt in n ijsje of zwembad? Zijn zus van 14 is de hele dag op sjouw.
Doodvermoeiend lijkt me dat, jullie idee van "superleuk".
Ik herken wel iets van wat je schrijft in mijn eigen kind. Vond het best lastig om afstand te nemen van wat ik zelf ‘leuk’ vind voor een kind. Inderdaad, lekker erop uit, actief bezig zijn, contact met leeftijdsgenoten, op zo’n camping zwemmen en keten en ijs eten. Maar mijn zoon leest ook graag Ducks op zijn kamer en trekt graag zijn eigen plan, bij voorkeur alleen. En dan zou hij van mij vanalles moeten doen waar hij helemaal geen zin in heeft, omdat ik denk dat dat leuk is? Ben ervan af gestapt, zeker in vakantietijd.
Dus mijn tip: laat dat kind lekker, hij heeft ook vakantie, en laat hem in zijn waarde. Want hij voelt heus wel dat jij vindt dat hij niet sociaal/outgoing/actief genoeg is. Als hij even uit zijn hol komt kun je hem misschien wel opporren om samen een ijsje te halen of een spelletje te doen.
Ik weet niet of jullie vaker dit soort vakanties doen, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat dit voor een kind met (trekken van) autisme best vermoeiend een heftig kan zijn.
Compleet uit je veilige en vertrouwde omgeving en comfortzone. Onbekende plek, onbekende mensen, heel veel nieuwe prikkels en dan ook nog vanalles "moeten" want andere kinderen doen dat ook. Terwijl hij na het afgelopen jaar waarschijnlijk ook niet meer echt gewend is om sociaal te doen en vriendjes te maken. Dat kan dan een hele grote en moeilijke stap zijn.
Ik snap dan wel dat hij zich liever terug trekt in zijn veilige en vertrouwde cocon met een Donald Duck.
Uiteraard is niet elke autist hetzelfde, maar omdat je het expliciet noemt, kan het best een rol spelen.
Ik herken wat je schrijft over een familielid. Duidelijkheid helpt, wat verwacht je van hem op een dag. En niet teveel dingen gaan inplannen. Verandering van omgeving levert al veel indrukken op. Ik herken bij mijn familielid met autisme ook het passieve, het graag terugtrekken in de accommodatie en even rustig op bed met boek/telefoon of wat dan ook liggen en ook het vele slapen. In mijn geval zorg ik dat ik zelf genoeg leuke dingen te doen hebt zonder dit familielid. Op vakantie heb ik juist altijd super veel energie en ga ik het liefste elke dag er op uit. Maar bij sommige mensen werkt dat anders. De vakantie moet ook voor hem ontspannen zijn.
Lees je in over autisme en laat je door zijn behandelaars informeren over zijn autisme (geen 2 mensen met ASS zijn hetzelfde). Wat jullie superleuk vinden, is voor hem waarschijnlijk een kwelling. Geef hem naast de dagelijkse dingen ook voldoende rust en de ruimte om zijn eigen ding te doen, te ontprikkelen.
Een zwembad is meestal druk en luidruchtig. Dat is heel akelig voor de meeste mensen met ASS! Zelfde met een restaurant. Als wij uit eten gaan, vertrekt zoon meestal direct na het hoofdgerecht, dan is hij al overprikkeld. Als we hem dan dwingen om te blijven, raakt hij uitgeput, soms met boze buien tot gevolg.
Wandelen gaat hier wel goed, maar met mate. Ook wil hij graag van tevoren weten waar we heen gaan, hoe lang het duurt, etcetera. Vraag eens aan je zoon of dat soort info hem helpt. Wij laten onze zoon op zijn verzoek ook wel thuis als wij op pad gaan, soms is dat gewoon beter. Is er op jullie actieve vakantie een mogelijkheid dat hij halve dagen meedoet?
Niets is zo vreselijk als het moeten van “leuke dingen doen” die je zelf absoluut niet fijn vindt.
Ouders vinden het leuk, dus moet kind het ook leuk vinden. Nee, nee, nee. Dat vond ik echt vreselijk.
Zoon wil gewoon rust. Laat hem lekker.
Al die verwachtingen doen alleen maar pijn en ondermijnen zijn zelfvertrouwen. Ja, zijn zus geniet ervan. Hij is zijn zus niet.
Hier lukte het juist op de camping beter met mijn kinderen met autisme. De gebruikelijke pesters van school waren er niet, kinderen gingen toch wat meer onbevangen, met minder vooroordelen, minder in 'groepjes' met elkaar om, daardoor lukte het vaak wel om aansluiting te vinden. We gingen elk jaar naar dezelfde camping. Een natuurcamping toen ze nog op de basisschool zaten en een vijfsterrencamping toen ze in de pubertijd kwamen.
Ik had ze ook graag meegenomen op campingtrektocht in Europa, maar dat was mijn hobby die me minder geschikt leek. Dochter heeft nu een vriend waar ze als corona het toelaat een keer mee op vakantie in Frankrijk gaat.
Het gebeurt hier allemaal wel, maar wat later. En in een trager tempo.
Het echte opsluiten in de kamer gebeurde hier bij zoon vooral op de basisschool, bij dochter tot ze eindelijk op het speciaal onderwijs zat. Hier had het met stress te maken, bij jou zoon klinkt het vooral ook als gewoonte vanwege corona. Dat is niet zo wendbaar om te buigen als je ineens een paar weken wat anders wil doen.
Dat kan wel, als het de wens van de jongen zelf zou zijn, dan is de focus beter.
Ik heb hele vakanties zo'n beetje Donald Duckjes lezend in de tent doorgebracht.
Héérlijk toch. Hoef je echt niet per se autistische trekjes voor te hebben.
Misschien eens aan hem laten om een activiteit te verzinnen. Misschien kiest hij dan iets wat hij leuk vindt en komt ie z'n tent uit.
Waarom moet er zoveel terwijl hij vakantie heeft? Doodvermoeiend lijkt me dat.
Hier een stiefzoon die passief wordt omdat hij niet kan bedenken wat ie moet, welke sociale zaken er van hem verwacht worden. In een zwembad kan je aangesproken worden door iemand die je niet kent en misschien ook nog wel Frans spreekt. Er zitten op zo’n camping veel onzekerheden waar je als puber ook nog met je eigen onzekerheden moet dealen.
Voor stiefzoon scheelt het dat ie gewoon door mijn dochter meegesleept wordt en op haar kan terugvallen.
Ik vond het overigens op vakantie ook heerlijk om gewoon lekker boeken te lezen als puber.
SuzyQFive schreef op 26-07-2021 om 13:29:
Hier een stiefzoon die passief wordt omdat hij niet kan bedenken wat ie moet, welke sociale zaken er van hem verwacht worden. In een zwembad kan je aangesproken worden door iemand die je niet kent en misschien ook nog wel Frans spreekt. Er zitten op zo’n camping veel onzekerheden waar je als puber ook nog met je eigen onzekerheden moet dealen.
Voor stiefzoon scheelt het dat ie gewoon door mijn dochter meegesleept wordt en op haar kan terugvallen.
Ik vond het overigens op vakantie ook heerlijk om gewoon lekker boeken te lezen als puber.
Lijkt me dat hij vooral bezig is om andere mensen blij te maken en doen wat er van hem verwacht wordt. Niet van een leuke tijd hebben en genieten.
Ik vind het niet abnormaal, hoor. Genoeg volwassenen die doodongelukkig worden van een camping-vakantie en zwembad en ijsjes helemaal geen leuk vooruitzicht vinden. Jij kent ze vast ook. Die willen een luxe hotel, of een hutje op de hei, of een airBnB midden in stad, of blijven liever lekker thuis. Waarom zou dat voor een jongen van 12 anders zijn? Hij vindt (nu) andere dingen leuk en ontspannend dan jullie. Laat hem in zijn waarde, en probeer zijn manier van vakantie vieren niet minder te vinden omdat het niet in jouw plaatje van "a good time" past.
Ik zou juist bedenken hoe het voor hem ook een leuke vakantie kan zijn. Houdt hij van gamen? Misschien kan zijn Playstation mee? Wat vindt hij nog meer leuk om te doen? Grote stapel stripboeken mee, of vindt hij iets anders leuk om te proberen? Iets met muziek, of een denksport om te leren (kan hij al schaken?) Wat is zijn lievelingseten, kunnen jullie dat een avond eten?
Bedenk bijvoorbeeld 1 afgebakende activiteit per dag die niet te veel tijd inneemt, de rest mogen de kinderen vrij invullen.
Praat over ieders verwachtingen van de vakantie en hoe jullie dit samen zo kunnen gaan doen, dat het voor iedereen een leuke, relaxte vakantie wordt. Je kunt ook iedereen 1 kleine activiteit laten kiezen en dit over de dagen verspreiden, zodat iedereen zijn lievelingsding kan doen.
"Gewoon laten zou je zeggen"
Dit ja... niks om je zorgen over te maken, hij vindt het gewoon niet leuk. Stuur hem de volgende vakantie naar een computerkamp of zo, heeft iedereen het naar z'n zin.
Is het misschien ook een beetje de leeftijd? Mijn oudste broer bleef zo rond deze leeftijd ook altijd liever bij de caravan, en wij (mijn jongere broer en ik) gingen wel mee met onze ouders naar het strand. Volgens mij bleef hij een paar jaar later zelfs thuis terwijl wij wel op vakantie gingen met het gezin. (en hij heeft geen autisme)
