Terugtrekken, zelfs op de camping

Ik quote even een stukje van je tekst, TO. 'Het is toch niet normaal dat je in Frankrijk op een superleuke camping geen zin hebt in n ijsje of zwembad?'

Dit raakte me. Want wat is normaal? Wat anderen doen? Of wat iemand (je zoon in dit geval) normaal gesproken doet? Hij heeft autisme (en dat heeft hij 'zelfs op de camping', dat gaat niet plots weg in een andere omgeving). Hij heeft daarmee geen neurotypisch brein, geen doorsnee brein dus. Maar jij verwacht van hem wél dat hij doorsnee gedrag vertoont. 

Ik hoop dat je met bovenstaande woorden in gedachten, de situatie nog eens bekijkt. Dus vanuit het standpunt van je kind en zijn autisme. Dan zul je zien dat die zin die ik aanhaal (waaruit jouw verontwaardiging duidelijk blijkt), niet helpend is voor je kind. En dat je met alle andere adviezen erbij tot nog betere inzichten komt. Fijne vakantie gewenst, voor je hele gezin!

Wil je dat hij normaal doet of wil je dat hij ook een leuke vakantie heeft? In het geval van het laatste; jullie lijken zijn schermgebruik te limiteren om hem te dwingen andere dingen te doen. Maar zijn er wel andere dingen te doen die hij ook daadwerkelijk leuk vindt? Anders snap ik wel dat je met een bozige en verveelde puber komt te zitten. 

Mijn kinderen vinden het zwembad ook maar saai dus dit klinkt als normaal pubergedrag voor mij
En ijsjes zijn alleen lekker als ze duur zijn haha

ik denk dat hij die vakantie helemaal niet normaal vindt . Mijn ouders gingen vroeger ook altijd kamperen. Mijn ouders zijn heel sociaal. Mijn broer ook maar ik niet. Ik haatte onze vakanties. Dat gezeik waarom ik geen vrienden maakte want er waren zoveel jongeren. Waarom ging ik niet ook x of y doen? Afschuwelijk. Op mijn 15e vertikte ik het om nog langer mee te gaan. 

Mijn ouders hebben nooit aan mij gevraagd wat ik leuk zou vinden. Ik zou dat als eerste eens doen. Vindt jullie zoon vakantie eigenlijk wel leuk? En als tweede vraag wat zou hij graag willen? 
 

Heel herkenbaar dit. Zoon hier is precies hetzelfde. Ook autistisch. Wij gingen ook altijd naar een camping en toen hij klein was ging het nog best goed, toen had hij nog weleens een vriendje op een heel kleine camping. Grotere campings waren aan hem niet besteed. Zijn zus had altijd wel vriendinnetjes, hij nooit. Dat hebben we op een gegeven moment geaccepteerd. Hij deed spelletjes met ons, deed zelden mee aan iets van animatie, tenzij het iets met voetbal was. Prima. 
Naarmate hij ouder werd, werd het lastiger. Toen dochter niet meer mee ging, zijn we gestopt met kamperen en meestal in huisjes gegaan. Voor hem maakt het niet echt uit of het een huisje op een camping is of een afgelegen huisje. Zijn gedrag is hetzelfde. Hij trekt zich het liefst terug op zijn kamer om te gamen, net als thuis. We proberen wel elke dag een activiteit te doen, stadje bezoeken, stuk wandelen etc. Meestal gaat hij mee, soms blijft hij in het huisje. Inmiddels is hij 16 dus dat kan ook prima. 
Vorig jaar waren we een paar dagen op een camping/park waar zijn zus stage liep, in een bungalow-tent. Dat was echt een succes. Mooi bos om te wandelen, animatie met voetbal en mogelijkheden om te badmintonnen, tafeltennissen etc. 
Dit jaar gingen we naar een soortgelijk park, dachten we, maar het pakten heel anders uit. Zoon had het minder naar zijn zin, vond het huisje te klein, omgeving was minder mooi etc. We hebben wel een paar keer gezwommen met hem op het park, hij ging dan vaak eerder terug naar het huisje. Hij wilde eigenlijk voortdurend terug naar huis, maar toen we een planning maakten ging dat wel beter. En we hebben veel gedaan wat hij leuk vond: bowlen, tafeltennissen, badmintonnen, jeu de boules etc. Heel veel dingen in spelverband. Daar houdt hij van. 

Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat je met het hele gezin een actieve vakantie gaat doen, terwijl 1 persoon dit absoluut niet wil. Wij proberen altijd wel iets te doen of aan te passen zodat iedereen het naar zijn/haar zin heeft. Lukt niet altijd even goed, zo zaten we een keer op een camping in Luxemborg, met de caravan naast een voetbalveld waar heel veel georganiseerd werd op dat gebied. Toen vond dochter het weer helemaal niets. Zat toen net in de puberteit en hing alleen maar in de caravan. Pas op de laatste dag had ze contact met een ander meisje. Het blijft altijd lastig, zeker met kinderen die heel verschillend zijn zoals bij ons ook het geval is. Nu oudste niet meer mee is, maakt dat het wel makkelijker. Maar ook dan zit je er nog weleens flink naast. 

Wasgij schreef op 26-07-2021 om 14:49:

ik heb medelijden met je zoon.
Accepteer hem gewoon zoals hij is.
Met zijn interesses en zijn voorkeuren.
Geforceerd dingen moeten doen omdat een ander die leuk vindt, dat is voor mij echt de hel.
Getuigt van weinig respect voor je zoon

Zo kan ie wel weer he. Moest dit nou?

Joanjett schreef op 29-07-2021 om 10:21:

[..]

Zo kan ie wel weer he. Moest dit nou?

Ja. Het gebeurt nog veel te veel dat als ouders denken dat iets leuk/gezellig is, dat de kinderen dat dan ook leuk/gezellig moeten vinden. Als kinderen het dan niet leuk vinden, vragen de ouders zich af waarom, want de ouders zelf vinden het zo leuk.

Dat het voor de kinderen verschrikkelijk kan zijn, komt niet eens in ze op.

Ouders zouden meer vanuit het (autistische) kind moeten leren denken.

bedankt voor je support ma Flodder.
Ik heb zelf een autistisch kind en vanuit mijn ervaringen met hem had ik dit bericht geschreven.
Omdat ik inderdaad denk dat er helemaal niet vanuit het kind zelf gedacht wordt. En dat is schrijnend.

@TO ik kan me voorstellen dat sommige reacties erg confronterend zijn, maar kun je er iets mee?

Wasgij schreef op 29-07-2021 om 17:16:

bedankt voor je support ma Flodder.
Ik heb zelf een autistisch kind en vanuit mijn ervaringen met hem had ik dit bericht geschreven.
Omdat ik inderdaad denk dat er helemaal niet vanuit het kind zelf gedacht wordt. En dat is schrijnend.

Ik was ooit een autistisch kind. Mijn moeder was net als TO, alleen nog vele malen erger.

Volgens mij zitten ze inmiddels al op de volgende vakantiebestemming.

Ik hoor veel herkenning in je stuk, maar dan helaas ook in de lijn van de andere reacties.

"Het is toch niet normaal dat je in Frankrijk op een superleuke camping geen zin hebt in n ijsje of zwembad?"
Nee, jij vindt het niet normaal. En blijkbaar neem jij een gemiddeld kind om 'normaal gedrag' te definieren.

"Met zijn telefoon en donald duckjes.
Aj, wij kregen ooit van de bso te horen: jullie kind zit alleen maar Donald Ducks te lezen, dat is toch niet de bedoeling op de bso?  Huh? Ik dacht dat de bso een opvanglocatie was, niet perse een 'ik moet dingen doen locatie'. En hij wilde wel tafeltennissen, maar de tafel was steeds stuk, of darten, maar dat mocht ook vaak niet om verschillende redenen. Toen heb ik hem maar van de bso afgehaald, zodat hij alleen thuis Duckjes kon lezen .

Maar op zich vonden onze kinderen kamperen altijd wel leuk hoor, maar niet dat ze vaak met andere kinderen optroken. Soms wel hoor, maar lang niet altijd.

Maar... eens met de andere reacties: vraag je zoon eens wat hij leuk zou vinden om te doen op vakantie, wat hij een leuke vakantie vindt en probeer daar wat mee te doen.

Probleem; we zitten op een superleukecampimg met zwembad, ijsjes, kids van zijn leeftijd. We zijn er 10 dagen en hij is 2x een uurtje in het zwembad geweest, 1x gedwongen door ons en dan bijft hij in de hitte in zn tshirt op het bedje zitten. Zit verder in het donker op zijn kamer in de stacaravan. Met zijn telefoon en donald duckjes. Slaapt veel. We doen uitstapjes zoals klimbos en canovaren, daar geniet hij beperkt van maar is dan weer blij dat hij naar de caravan kan. Over 2 dagen gaan we een actieve vakantie doen, 2 dagen wandelen, 2 dagen fietsen en canyoning. Ook geen zin in, hij wil gewoon niets. Herkennen jullie dit?

Ja. Dit herken ik heel erg van mezelf, alleen geen autisme hier. Ik vond 'tieners die van ellende maar met elkaar wat gaan doen ergens op de camping' niet leuk. De tiener disco op de camping zo mogelijk nog erger, zwemmen met een enorme groep oid, nope.

Sibling vermaakte zich waar ter wereld wel, overal vrienden, enorme jongerengroepen, uitjes etc. Vreselijk. 
Mijn ouders hebben zich er ook even zorgen over gemaakt want het verschil was enorm, maar nu richting 40 ben ik in principe nog steeds zo. 

Ik was en ben helemaal tevreden met een stoel in de schaduw en mijn (schets) boeken op vakantie. 

Wij laten onze kinderen vrij. We overleggen samen wat we gaan doen.  Ze doen niet mee met sociale activiteiten.  Soms blijven we op de camping en soms gaan we naar het strand, grotten, stadjes.  

In de avond telefoon of spelletjes. 

Zij hebben ook vakantie.  Niks erger dan uit je comfortzone moeten en sociaal doen omdat het zo hoort.

Laat dat kind.