puber gooit er met de pet naar op school

 Dit klinkt heel makkelijk he, maar overal tegenaan schoppen is wel echt van deze leeftijd.Ook het roepen naar broer. Dit hoef je niet te tolereren,maar probeer t een beetje te relativeren. Zeg dat hij normaal kan praten of zijn mond kan houden en verder niks. Het is vaak afreageren. Tenminste bij mijn zoon wel, als hij slecht cijfer of iets anders spannends had,dan was ie niet echt aardig. Dit zakte dan weer af als t beter ging. Stemmingswisselingen van een puber?
Kijk magister op een vast moment en dus niet in het weekend en zeker niet tijdens WK  
Ik heb ook in het zelfde schuitje gezeten hoor. Ik herken het helemaal. De onmacht, t boze, t "waarom doet ie nou niet normaal" Waarom leert hij niet, enz...
En ik wilde dat ik toen wist wat ik nu weet. ( o getsie dit klinkt heeeel oud hahha)
Hij heeft genoeg aan vrienden op school en hoeft ze thuis niet te zien. Prima als hij t fijn vindt.
Kijk of je hem kan helpen met plannen en eventueel een student die hem helpt. Dan blijf je er zelf buiten.Wie weet kan hij daar vragen stellen die hij op school niet stelt. Is er iemand in je omgeving die dat zou kunnen?
Bijbaantje is misschien iets te veel van het goede nu. Komt vast wel.

Heb je je zorgen al eens rechtstreeks met hem besproken? Meestal praten onze pubers het makkelijkst als we iets aan het doen zijn (naast me terwijl ik autorijd, als ik de was ophang en zij op de bank hangen) - zolang ze me maar niet rechtstreeks aan hoeven te kijken. Wie weet dat eens proberen? De beste gesprekken met m’n mentorleerlingen (werk zelf ook in het VO) ontstonden ook altijd als ik bijvoorbeeld het lokaal aan het opruimen was en zij in een bankje hingen. Ik zou in zo’n gesprek dus vooral veel stiltes laten vallen en hém laten vertellen, dus hem geen dingen in de mond leggen.

Zou hij zelf een baantje willen? Zo ja, waarom is dat nog niet gelukt? Zo nee, waarom niet? Wat bedoelt hij met ‘beter z’n best doen’ voor school? Wat gaat hij precies anders doen? Wie of wat heeft hij daarvoor nodig? Vindt hij het fijn als jullie hem af en toe hulp aanbieden? Hoe omschrijft hij zelf de band met z’n broertje? Is hij tevreden over de manier waarop ze met elkaar omgaan? Etc. etc., zomaar wat gespreksvragen die volgens mij heel goed ter tafel kunnen komen. Anders misschien zijn mentor ook eens bellen/mailen om te vragen of zij eens wat vaker met hem kan praten?

Ik vind het meeste wat je beschrijft overigens heel herkenbaar 4e-klassersgedrag, dus zou me in het algemeen niet teveel zorgen maken (en zeker niet meteen met hulpverlening komen aanzetten). 

Hier een dochter in 4 vwo, zij heeft momenteel zeker geen tijd voor een baantje. Elke week werkstukken, filmpjes, boekverslagen en regelmatig toetsen, nu vindt zij dat geen probleem, ze vindt het leuk en heeft het ook prima voor elkaar. Haar cijfers zijn dit jaar wel lager dan de voorgaande jaren, ze moet er nu meer voor doen, ze heeft het een beetje onderschat zegt ze zelf, ze had het van het begin moeten bijhouden en is van plan het leerwerk in de kerstvakantie bij te werken. 
Verder had ik net een boos jonger zusje beneden, grote zus was erg vervelend tegen haar geweest. Jongste reageert daar op, waardoor grote zus doorgaat, we hebben het er met beide over gehad, maar jongste kan er nog niet assertief genoeg op reageren. Zus doet dat niet bij de oudere broers, die laten dat niet over hun kant gaan. Tegen ons doet ze meestal wel lief en aardig, ze weet dat ze ons nodig heeft.
En er wordt hier ook niet afgesproken met vriendinnen, soms gaan ze met een groepje meiden na school naar de Mac of de Hema om wat te eten, op school heeft ze genoeg vriendinnen, maar thuis hoeft dat voor haar niet.
Ik denk dat je zoon op zich een normale puber is, alleen het niet respectvolle gedrag zou ik niet willen tolereren. 

grasspriet1980 schreef op 18-12-2022 om 18:25:

En ook wij denken dat een bijbaantje juist heel goed voor hem zou zijn; goed voor zijn zelfvertrouwen, maar ook goed om eens in een andere omgeving te zijn dan thuis of op school. Hij moet 45 minuten fietsen naar school en dat is zijn sport zegt hij; ik zie hem graag een teamsport doen, maar dat heeft hij nooit gewild (heeft bijvoorbeeld wel getennist, maar niet in team verband)

Sorry, nog niet verder gelezen, maar als reactie op enkel dit: las hij 45 minuten enkele rit heeft naar school, zou ik hem inderdaad niet verplichten om nog een sport te doen.

Als iemand die een zeer gemene broer heeft gehad in de puberteit raakt het respectloze gedrag mij wel erg in dit bericht. Hier zeker op aanspreken, en zorg ervoor dat broertjes ook kunnen vertellen hoe ze zich voelen. Stel duidelijke regels op en geef duidelijk aan wat de consequenties zijn.

Als een leerling die 4jaar geleden het gymnasium heeft afgerond komt het antwoord van Dymo mij super bekent voor, iedereen die gymnasium heeft gedaan weet: gym 3 is hell (want veel latijn en grieks). In klas 4 gingen vooral leerlingen onderuit met een niet passend profiel en aan het aantal onvoldoendes te zien is dat misschien ook aan de hand. Mogelijk kan hij nog wisselen, dat heeft een aantal vriendinnen van mij gered. Hiervoor kan je het best samen met je zoon contact opnemen met de decaan.

Verder zou ik niet zeuren om een bijbaantje. In andere Europese landen is dit ook niet een ding en aangezien het stressniveau van leerlingen door het dak aan het gaan is mogen ze het van mij verbieden. Als universitair student zie ik juist dat degene die het zelf mochten bepalen (en daardoor nooit een bijbaan hadden of max 6 uur in de week) het meest planmatig en stabiel zijn en degene met de strenge verplichte bijbaan en sport ouders helemaal los gaan en zichzelf verliezen omdat ze nooit zelf autonomie konden ervaren voordat ze uit huis gingen. Doordat je elkaar constant kan spreken via WhatsApp spreek je ook minder snel af, naast dat je soms gewoon genoeg eraan hebt om elkaar te zien op school.

Ik zou als ik jou was vooral je druk maken om het respect, maar tegelijk ook op een lieve manier contact zoeken met je zoon. Want waarom voelt hij zich zo? Is hij depressief, of misschien zelfs verliefd (daar gaan je cijfers ook van naar de maan haha, dus niet uitsluiten). Maar zonder een goed gesprek blijf je gissen. Misschien een ik hou van je kan al helpen ♥️

@Grasspriet1980:
Om even terug te komen op je openingsbericht. Ik denk dat je er veel aan zou hebben om je te concentreren op het respectloze en agressieve(??) gedrag binnen het huishouden, maar dan niet door hem te isoleren (wat je met je laatste straf deed), maar wel door het te bespreken en hem te blijven betrekken bij je gezin. Op die manier kun je hem blijven duidelijk maken dat hij deel uitmaakt van het gezin, een meerwaarde betekend en dat hij een bijdrage kan leveren aan jullie huishouden. 
Hem afzonderen van gezellige momenten binnen het gezin, lijkt me niet zo verstandig. 

Een bijbaantje of een fixatie op zijn schoolse resultaten zou ik loslaten tot je weer harmonie bereikt binnen je gezin. 

Edit: hoeveel is het leeftijdsverschil met zijn broertjes?

grasspriet1980 schreef op 18-12-2022 om 21:06:

Dit is de eerste keer dat we hem afzonderen; er knapte gewoon even iets. Leeftijdsverschil is 1,5 jaar. Gaan zeker in gesprek, maar nu nog even niet. Lijkt me beter om eerst allemaal een nacht goed te slapen.

Hoe reageerden broertje(s)? Ik laat dergelijk gedoe tussen pubers (hier drie jongens met steeds 2 jaar leeftijdsverschil) soms ook heel even gaan en dan corrigeren ze elkaar. Er kan ook een soort patroon ontstaan als oudste steeds boos doet, jullie ingrijpen en het daarmee voor de jongsten opnemen. 

Natuurlijk moet je soms grenzen stellen - bepaald gedrag is nu eenmaal niet acceptabel -, maar af en toe op je handen gaat zitten kan ook nog wel eens helpen. 

Ik zou onderscheid maken tussen de verschillende zaken
 
1) respectloos met broertje omgaan en uitschelden -  dat kan gewoon niet en daar zou ik boos op worden & eventueel straf geven als het door blijft gaan
2) slechte cijfers op school - heel vervelend. Op een rustig moment er samen over praten, consequenties (blijven zitten, afstromen) duidelijk maken, hulp aanbieden (bijles. huiswerkklas, jij hem helpen)... Mocht hij dat allemaal niet willen dan zou ik het laten gaan. De gevolgen zijn uiteindelijk voor hem.
3) bijbaantje. Zou ik nu niet toe dwingen. School is belangrijker. Als hij meer inkomsten nodig heeft dan gaat hij vanzelf wel op zoek naar werk.

4 vwo is ook het lastigste jaar. Net zoals havo 3 en vmbo 2, Cijfers maken even een flinke dip. Dan gaan ze doorhebben dat ze wat moeten doen. 
Dikke kans dat hij tot dusver veel heeft kunnen doen zonder al teveel moeite, nu moet ie aan de bak en dat is even wennen. Waarschijnlijk voelt ie zich ook best wel lastig onder de deze cijfers. Ik werk ook in het VO en eigenlijk wil geen leerling onvoldoendes halen. 

Ik adviseer ouders meestal om hun kind aan te bieden te helpen, maar als een kind het niet wil, niet gaan dwingen. Heeft geen enkele zin. 
Ga zo eerst maar eens ontspannen de kerstvakantie in. En probeer met elkaar te praten in de tweede week. 

Ik zou vooral vallen over respectloos gedrag. Wat de reden ook is, het is geen vrijbrief om je respectloos te gedragen naar je ouders of broertjes/zusjes.
Ik zou nu juist niet inzetten op een bijbaantje. School vergt al meer dan genoeg inzet. Als hij het zelf wil, kan hij dat regelen. Maar aangezien hij buiten school geen dingen onderneemt, zal hij waarschijnlijk ook niet bijzonder veel geld nodig hebben.
Vaak is dat juist een stimulans om wel te gaan werken.
Je kunt op een rustig moment bespreken dat je je zorgen maakt en dat je er voor hem wil zijn waar nodig. Maar dat je respectloos gedrag niet accepteert en dat daar consequenties aan zitten.

Boosheid naar anderen is hier meestal boosheid op zichzelf. Het lijkt mij dat hij ongelukkig is met zijn leven. Hij wil betere cijfers halen en hij wil ook vrienden. Net als zijn broertje. Je kijkt niet op zondag tijdens de wk-finale op magister als het je niks kan schelen. 

Verder denk ik toch dat je onbewust behoorlijk wat normen uitstraalt waar hij niet aan voldoet. 'Van mij hoeft hij niet te sporten, maar ik denk dat een teamsport goed voor hem zou zijn'. En zo noem je nogb wat dingen over vrienden, school een baantje. Je hebt dus een puber die ontevreden is over zichzelf en onbewust versterken jullie dat als ouders. 

Wat ik zou doen is vooral positieve dingen benoemen. Kunnen kleine dingen zijn, bijvoorbeeld als hij een leuk grapje maakt, of helpt bij de vaatwasser inruimen of dat hij op tijd komt op school. En probeer de negatieve dingen niet te benadrukken. Bij een slecht cijfer zeg ik altijd: jammer,  volgende keer beter. En dan gaat het weer over wat anders. Niks van: wat ga je eraan doen of zo. Gewoon helemaal laten. En alle ideeën die jullie hebben over vrienden, baantje, sport, school echt laten varen. Straal juist uit dat hij goed is zoals hij is. Ik hoop dat ze dat op school ook doen.

Hij is al streng genoeg voor zichzelf, dat hoeven jullie niet meer te doen. En zo'n straf als gisteren: nooit meer doen. Echt niet. Een kind dat zo negatief is over zichzelf (van binnen) moet je echt niet zo'n straf geven. Dat is heel naar. 

Ga verder zelf leuke dingen doen met hem 1 op 1. Kleine dingen, even wandelen, naar de mac, oid. Zorg voor goed en positief contact. Dan krijgt hij de ruimte om zich beter te voelen over zichzelf en om dingen met jullie te bespreken die hem dwars zitten.