puber gooit er met de pet naar op school
De titel zegt het al: zoon in vwo 4 overschat zichzelf ontzettend en onderschat de stof; het eerste rapport is binnen en het is drama (1x4 en 4x5). Dat vind ik op zich geen punt, hij is jong en mag best een keer blijven zitten, maar hij is zo respectloos....we mogen er niks van zeggen of we krijgen al een grote mond. En erger: hij scheldt zijn broertjes uit, op een heel nare manier, op het uiterlijk gericht. Ik ben er even zo klaar mee....
Hij doet ook verder helemaal niks, heeft geen baantje en spreekt vrienden alleen op school en online (gamen, of via snapchat ofzo)
Ergens ben ik boos en ergens maak ik me zorgen. Weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Ben ook helemaal niet van het straffen, wil altijd het gesprek aan gaan, maar man is er nu echt klaar mee (niet vanwege het rapport, maar vanwege zijn respectloze gedrag richting ons en zijn broertjes). Voor het eerst nu gestraft, dat wil zeggen: internetkabel bij hem er uit getrokken. En ja, het is de WK finale nu; die waren we eerst gezelig aan het kijken, totdat er weer een onvoldoende in Magister binnenkwam en hij dus zo vreselijk respectloos uit de hoek kwam. Dus hij moest naar boven , zonder internet, en wij kijken hier verder, maar jullie begrijpen dat het niet meer gezellig is nu. Iemand tips? Kunnen we hem dwingen een bijbaantje te nemen? Man en ik staan daarin niet op één lijn. Man zegt: hij moet; ik zeg: ik kan hem moeilijk aan zijn haren bij de AH afleveren. En qua school: gewoon laten gebeuren? of eisen dat hij wat gaat doen en anders bijles? of ...
Hier een zoon die vorig jaar in 3 gym is blijven zitten en dus nu op herhaling is. De cijfers zijn wel iets beter, maar nog steeds weinig tot geen eigen initiatieven. Hij staat wel iets opener tegenover hulp met plannen van proefwerkweek, maar alleen als het van school komt en niet van thuis. Geklier met jonger broertje (2,5 jaar verschil) aan de orde van de dag, maar daar spreken we hem (en broertje!) op aan als het te veel uit de hand loopt. Het komt vaak zelf weer goed, of ik maak een neutrale of relativerende opmerking of grapje. Of gewoon een duidelijk 'en nu stoppen allebei'. Goede gesprekken kunnen alleen vanaf de middag en als ie in goed humeur is. Zelf rustig blijven scheelt een hoop, of even zelf afstand nemen. Het is een hele uitdaging.
probeer rustig te blijven want die totale rare straffen zoals internet eruit, heeft niks te maken met het gedrag. Is ook super onvoorspelbaar en niet eerlijk (of was hij hiervoor gewaarschuwd? Nog 1x grote mond en anders kabel eruit?). Anders is het alleen maar olie op het vuur. Ik zou van zo'n straf ook uit m'n panty gaan. Zo te horen heb je het veel te lang laten oplopen en nu barst de bom . Dat is niet handig met een puber. Ga rond de tafel en vertel wat je van hem verwacht. Vraag vooral ook wat hij nodig heeft qua school. Tav het gedrag richting broertjes: wat is daar aan de hand? Laat hem vertellen. Komt er niks geef dan aan wat de consequenties zijn van het gedrag en hou je eraan. Liefst een voorspelbaar iets wat ook te maken heeft met het vergrijp. Geef hem ook altijd de kans het weer goed te maken. Wees mild in je straffen, maar ben voorspelbaar en consequent en vooral blijf in gesprek ovwr je verwachtingenen het waarom daarvan..
Volslagen idioot gedrag natuurlijk van jullie, om midden tijdens de gezellige WK finale op Magister te gaan zitten kijken en dan direct alle gal te suwen over wat je aantreft.
Buiten proportie en erg onbeheerst. Wat voor voorbeeld geef je je zoon hiermee? Vooral niet nadenken over wat je doet? Frustraties moet je gelijk afreageren op een zwakkere in je omgeving? Verwijten mogen ongefundeerd zijn als het je maar oplucht, en een oplossing hoef je niet te zoeken als je maar hard genoeg roept dat die ander fout zit?
Duidelijk. En hij lijkt dat ook goed op te pakken, als hij zelf nu zo tegen zijn broertjes doet.
Paar adviezen:
- kijk niet op Magister, of alleen op rustige momenten.
- denk eerst na over wat je ergens van vindt, en hoe je daar op gaat reageren
- geef je man een flinke veeg uit te pan over zijn reactie en stel hem voor het blok: zijn emotionele incontinentie snel onder controle krijgen of hij mag ook een week niet op Internet.
Hoe moet jullie zoon volwassen gedrag gaan leren (hij zit trouwens pas in 4 VWO) en bovendien, hoe moet hij leren om jullie te vertrouwen en om hulp te vragen, als jullie je zo onbetrouwbaar opstellen?
Ik heb laatst mijn man ook weer hierop gewezen (toen de kinderne klein waren rende hij soms om half elf naar hun kamer om ergens over te gaan schelden dat hij net ontdekt had, zelfbeheersing komt duidelijk niet met de jaren maar ik heb wel geleerd hier veel harder op in te grijpen) . Je man zou hierover in gesprek moeten met je zoon, en uitleggen dat hij dat anders had moeten doen. Slechte cijfers zijn de zaak van je zoon, niet van jullie. Zijn gedrag kun je hem op aanspreken, maar dat geldt dus ook wederzijds. En goed voorbeeld doet goed volgen.
Een kind is geen hond, en bovendien, een hond moet je ook respectvol behandelen en niet toeschreeuwen en dan gewenst gedrag verwachten.
Dank voor alle reacties, zitten zeker hele nuttige tussen! En over magister: hij keek zelf tijdens de finale in magister en kwam er zelf mee. En toen kwam van het één het ander. Hij ging meteen uit zijn plaat en ja, daar hebben wij inderdaad verkeerd op gereageerd.
Nog even over sport en baantje. Ik zou daar niet op aandringen. Hij heeft daar duidelijk zelf geen behoefte aan (en sport is voor gezondheidsredenen ook niet echt nodig) en als jullie hem zouden ompraten dan is het straks natuurlijk "ja, die onvoldoendes, dat komt ook omdat ik het zo druk heb met sport/bijbaantje, en dat vinden jullie toch ook zo belangrijk?"
Bijbaantje komt vanzelf wel als hij geldgebrek gaat ervaren 
WendelmoedM schreef op 19-12-2022 om 10:53:
Volslagen idioot gedrag natuurlijk van jullie, om midden tijdens de gezellige WK finale op Magister te gaan zitten kijken en dan direct alle gal te suwen over wat je aantreft.
Buiten proportie en erg onbeheerst. Wat voor voorbeeld geef je je zoon hiermee? Vooral niet nadenken over wat je doet? Frustraties moet je gelijk afreageren op een zwakkere in je omgeving? Verwijten mogen ongefundeerd zijn als het je maar oplucht, en een oplossing hoef je niet te zoeken als je maar hard genoeg roept dat die ander fout zit?
Duidelijk. En hij lijkt dat ook goed op te pakken, als hij zelf nu zo tegen zijn broertjes doet.
Paar adviezen:
- kijk niet op Magister, of alleen op rustige momenten.
- denk eerst na over wat je ergens van vindt, en hoe je daar op gaat reageren
- geef je man een flinke veeg uit te pan over zijn reactie en stel hem voor het blok: zijn emotionele incontinentie snel onder controle krijgen of hij mag ook een week niet op Internet.
Hoe moet jullie zoon volwassen gedrag gaan leren (hij zit trouwens pas in 4 VWO) en bovendien, hoe moet hij leren om jullie te vertrouwen en om hulp te vragen, als jullie je zo onbetrouwbaar opstellen?
Ik heb laatst mijn man ook weer hierop gewezen (toen de kinderne klein waren rende hij soms om half elf naar hun kamer om ergens over te gaan schelden dat hij net ontdekt had, zelfbeheersing komt duidelijk niet met de jaren maar ik heb wel geleerd hier veel harder op in te grijpen) . Je man zou hierover in gesprek moeten met je zoon, en uitleggen dat hij dat anders had moeten doen. Slechte cijfers zijn de zaak van je zoon, niet van jullie. Zijn gedrag kun je hem op aanspreken, maar dat geldt dus ook wederzijds. En goed voorbeeld doet goed volgen.
Een kind is geen hond, en bovendien, een hond moet je ook respectvol behandelen en niet toeschreeuwen en dan gewenst gedrag verwachten.
What the F is dit voor reactie dan?
" Volslagen idioot gedrag" " Emotionele incontinentie".
Ah, ik lees het al. Een soort van reflectie van je eigen situatie, getuige je laatste alinea.
@TO:
Ik zou me over die cijfers niet al te druk maken. Hoe je het went of keert, die kentering in mentaliteit komt niet door je heel erg druk te maken over die cijfers en daar constant het gesprek over aan te gaan of er consequenties aan te hangen. De beste remedie voor een dergelijke instelling is toch vaak ofwel een niveau naar beneden of blijven zitten. Geloof me, dat gaat aan komen op het moment dat hij zijn klasgenootjes ziet afstuderen en hij zelf nog een jaar moet omdat hij er met de pet naar gegooid heeft. Gun ze daar een beetje vrijheid in. Zodra hij straks van het VWO af gaat, is er zowiezo geen "handjes vasthouden" meer bij, zeker niet vanuit de school kant. Dat kan die beter nu maar op de harde manier leren, dan op dat moment.
Vwb het baantje: Ik kan me niet herinneren dat het bij ons vroeger überhaupt een vraag was. Als je een jaar of 14/15 was, kreeg je een baantje. Ofwel in de snackbar, ofwel in de supermarkt, Praxis. Noem het maar op. Maar ook daarin, zoals je zelf al zegt, kun je hem moeilijk aan de haren naar de AH sleuren. Wat je wel kunt doen, is een fatsoenlijk gesprek aan gaan waarin je aan geeft dat als hij niet werken wil naast zijn studie, je in elk geval stopt met het betalen van spullen voor hem. Dan zal die op een gegeven moment wel moeten, als die wat wil.
Een baantje lijkt mij op dit moment wat veel gevraagd. Pas als het lekker gaat op school is daar ruimte voor of in een vakantie, een tijdelijk baantje. Nu heeft hij geen ruimte om verantwoording en rekenschap afgeven te leren.
En sporten en pubers? Dat zou hier ook mooi zijn maar ik ken er heel veel die daar helemaal geen zin in hebben. Dat krijg ik hier ook niet voor elkaar. Ze willen nog wel eens een balletje trappen als vriendjes langskomen.
Als er nu alleen ruimte is voor steun en ontspanning, zou ik daarop in zetten en denken dat de rest heus wel komt.
Philou schreef op 19-12-2022 om 12:37:
Een baantje lijkt mij op dit moment wat veel gevraagd. Pas als het lekker gaat op school is daar ruimte voor of in een vakantie, een tijdelijk baantje. Nu heeft hij geen ruimte om verantwoording en rekenschap afgeven te leren.
En sporten en pubers? Dat zou hier ook mooi zijn maar ik ken er heel veel die daar helemaal geen zin in hebben. Dat krijg ik hier ook niet voor elkaar. Ze willen nog wel eens een balletje trappen als vriendjes langskomen.
Als er nu alleen ruimte is voor steun en ontspanning, zou ik daarop in zetten en denken dat de rest heus wel komt.
Ik vind persoonlijk juist dat dat erg schort aan de jeugd van tegenwoordig. Wij hebben toch ook allemaal, ik praat maar even voor mezelf, onze opleidingen gehaald en daarnaast baantjes gehad. VWO4, dan ben je 16/17? Zijn we kinderen niet wat te veel aan het pamperen?
Ik snap best dat je een kind niet kunt verplichten om te gaan werken, maar je kunt het wel stimuleren door aan te geven dat die zijn eigen boontjes moet gaan doppen. Dan zal die moeten. Ik denk juist dat een bijbaantje hem iets kan leren over discipline.
Want die is bij veel 17-jarigen ver te zoeken op dit moment.
"Want die is bij veel 17-jarigen ver te zoeken op dit moment."
Als dat al waar zou zijn, was dat vroeger dan anders?
Ik weet niet beter of iedere nieuwe generatie veertigers (en ouder) zanikt over het gebrek aan discipline, inzet en energie bij jongeren. Niks nieuws onder de zon.
VWO 4 is meestal 15 jaar, als ze niet zijn blijven zitten. De meeste zijn 16 wanneer ze bij mij op het mbo starten (gelijk qua leeftijd aan VWO 5).
Een bijbaantje zou ik wel stimuleren. Ik zie de jongeren bij mij op het mbo enorm worstelen wanneer ze nooit gewerkt hebben. Ze hebben echt een achterstand met hun beroepshouding. Op het VWO heb je helemaal geen stage. Gaat hij straks naar een vervolgopleiding zonder enige vorm van werkervaring. Je hoeft toch niet direct 24 uur per week te werken? Paar uurtjes per week ergens zou al mooi zijn. Dwingen kun je natuurlijk niet, maar mijn extra financiële ondersteuning zou op een gegeven moment wel stoppen wanneer mijn jongens niet 'willen' werken en ze wel iets leuks willen doen of kopen. 15 vind ik nog een twijfelgeval. Maar vanaf 16/17 verwacht ik toch echt dat er ook wel iets gewerkt wordt naast school.
Studenten op het mbo klagen ook veel over hoe druk het is. Maar als je doorvraagt zitten ze voornamelijk op hun telefoon en huiswerk maken doen ze niet. Schooldagen van 4 uur vinden ze al zwaar. En dan 2 dagen stage...8.30 beginnen, 15 minuten moeten reizen... Ze kijken je aan alsof je gek bent in leerjaar 1. Ik vind het wel meevallen hoe zielig ze zijn 😅
Elpisto schreef op 19-12-2022 om 12:51:
[..]
Ik vind persoonlijk juist dat dat erg schort aan de jeugd van tegenwoordig. Wij hebben toch ook allemaal, ik praat maar even voor mezelf, onze opleidingen gehaald en daarnaast baantjes gehad. VWO4, dan ben je 16/17? Zijn we kinderen niet wat te veel aan het pamperen?
Ik snap best dat je een kind niet kunt verplichten om te gaan werken, maar je kunt het wel stimuleren door aan te geven dat die zijn eigen boontjes moet gaan doppen. Dan zal die moeten. Ik denk juist dat een bijbaantje hem iets kan leren over discipline.
Want die is bij veel 17-jarigen ver te zoeken op dit moment.
Dochter is net 15 in 4 vwo, baantjes zijn hier in het dorp lastig te vinden, dan heeft ze al minimaal een half uur heen en een half uur terug aan reistijd voor een paar uurtjes werk. Wij zijn wel van de baantjes naast school, maar het moet wel haalbaar zijn. School is drie keer in de week tot half 5 en dan is ze half 6 thuis, huiswerk maken, sport en muziek, dan is het zo bedtijd.
Een bijbaan lijkt mij heel goed (ik heb daar zelf een tijdje geleden een topic over gestart). Het is niet door gebrek aan vrije tijd dat de cijfers laag zijn. Alle buitenschoolse tijd gaat zowat op aan tablet en telefoon. Dat kan best iets minder. Met een bijbaan leren ze gelijk discipline, doorwerken, verantwoordelijkheid dragen, omgaan met feedback terwijl ze een leuk zakcentje bijverdienen en dat alles draagt m.i. bij aan een betere voorbereiding op de grote(re) wereld van doorleren, stage, financiële onafhankelijkheid etc. Sporten krijg ik er hier ook niet in, toen zoon 13/14 was wilde hij fitnessen maar dat mocht nog niet vd sportschool ivm lichamelijke ontwikkeling. Nu hoor ik hem er niet meer over, maar als hij naar de stad wil dan doet ie dat tegenwoordig vaak lopend.
Ik zou een baantje zeker stimuleren, maar niet zeggen 'ik betaal niks meer voor je'. Eten, dingen voor school, kleding, dat zijn in mijn ogen kosten voor ouders inherent aan het krijgen van een kind. Wel kun je daar een limiet op zetten. Dure dingen kunnen ze voor werken.
Maar op het moment dat school al niet zo lekker gaat, zou ik eerst daar op inzetten en dan hem in de zomer een baantje laten zoeken. Dat moesten wij vroeger ook. Een hele zomer thuis hangen was echt niet de bedoeling. En van werken leer je ook dingen die je thuis en op school niet leert.
Of hij moet juist wel een baantje zodat hij wel moet gaan plannen voor wat betreft zijn schoolwerk.
Temet schreef op 19-12-2022 om 12:54:
"Want die is bij veel 17-jarigen ver te zoeken op dit moment."
Als dat al waar zou zijn, was dat vroeger dan anders?
Ik weet niet beter of iedere nieuwe generatie veertigers (en ouder) zanikt over het gebrek aan discipline, inzet en energie bij jongeren. Niks nieuws onder de zon.
Ja. Overigens ben ik niet " een nieuwe generatie veertigers" maar nog "maar" gewoon 31. En dat was wel degelijk anders ja. Maar misschien is dat ook een verschil in waar je opgroeit. Hier op het "platteland" om het dan maar even te zo te stellen, was het doodnormaal dat we allemaal als 14/15-jarige een baantje hadden. Kijkende naar mijn eigen vriendengroep van 10 man, hadden we destijds allemaal een baan. Het zij als vakkenvuller, slagerij, snackbar. Kranten. Noem maar op.
Ik vind inderdaad, zonder te voldoen aan je stereotypering van " vroeger was alles beter" dat de huidige generatie 14-20 jarigen een gigantisch gebrek aan discipline hebben. Wat inderdaad mede veroorzaakt wordt door dat ze niks moeten en alles mogen. Laat een 15-jarige maar kennis maken met hoe het werkt. Dat je in een setting waar je betaald wordt voor je inzet, niet weg komt met opmerkingen als "Boeiend" of "Geen zin in". Laten we wel zijn: Hoe groot is de kans dat een puber eerder wat van een goede leidinggevende/baas aanneemt dan van zijn/haar ouders?
Ik weet wel dat het voor mij persoonlijk een redelijke openbaring was. Nou had ik zelf ook niet de allermoeilijkste ouders van de wereld en ben ik zelf ook op mijn snufferd gegaan door niet alleen een niveau naar beneden te moeten, maar ook nog eens te blijven zitten op het nieuwe niveau. Maar dat hele vallen/opstaan gedeelte lijken we tegenwoordig als ouders helemaal weg te willen nemen bij kinderen.
