Partner en puber constant met elkaar overhoop
In de hoop hier wat lotgenoten en tips te treffen.
Wij hebben drie kinderen, waarvan de oudste twee 12 en 11. Onze middelste dochter is al een flink poosje aan het puberen; is ook al een dik jaar ongesteld. Ze was altijd al een vrij bewerkelijk kind. Ze is hoogbegaafd, maar ook heel gevoelig. Overal denkt ze over na, maar ze voelt ook meer en intenser. Van een boze blik kan ze al van slag raken. Ze vindt overal iets van (en uit dit dan ook) en voelt zich snel achtergesteld. Ze is over iets lyrisch enthousiast of iets is helemaal niks. Buitenshuis weet ze meestal precies hoe het hoort, maar thuis komt het er dan uit.
Momenteel heeft ze met mijn man een haat-liefde verhouding. Heel soms maken ze grapjes en dagen ze elkaar uit, maar meestal liggen ze met elkaar overhoop. Mijn man vindt iets van alles wat ze doet of vindt, rolt met zijn ogen, moppert en zucht wat af. In mijn ogen (en zeker in die van haar) kan hij vrij weinig (lees; niets) van haar hebben en gaat dan ook over alles de confrontatie aan. Ze kan het ook niet echt goed doen; als ze vrolijk is vindt hij haar te druk. Wanneer ze zich probeert te uiten en ergens boos over is dan vindt hij dat ze zeurt.
Thuis wordt het er niet echt gezelliger van. Ik ben zelf al een aantal keer van tactiek veranderd; man aanspreken, kind aanspreken, bemiddelen, juist niet mee bemoeien, voor man opnemen, voor kind opnemen. Het heeft allemaal niet echt effect.
Zelf kom ik ook uit een gezin met drie kinderen en mijn vader lag ook altijd in de clinch met mijn zus. Ik heb dit altijd ervaren als erg naar. Wie heeft er tips? Hoort het erbij?
Jonagold schreef op 18-01-2023 om 14:22:
[..]
Dankjewel. Dat vinden man en kinderen (nu) ook, gelukkig. Het stomme is, dat dit precies was wat mijn moeder deed en waarvan ik me heilig had voorgenoemd het anders te doen. Maar dat is lastig, je losmaken van wat je altijd is voorgeleefd. Daarom ook mijn opmerkingen dat het noodzakelijk is te achterhalen waar het gedrag van deze man vandaan komt. Wat zit erachter? Welk gevoel en welke gedachten heeft hij bij het gedrag van dochter?
Iemand schreef ooit in één van mijn draadjes dat het lezen van liefde soms ook een uitdaging is en dat herken ik wel. Ik struggle daar ook mee in de relatie met mijn ouders.
Kinderen uiten doorgaans hun liefde niet door te stofzuigen, op te ruimen en altijd braaf te doen wat je vraagt. Ze flikkeren op de bso glitter in hun haar omdat ze dat zelf heel mooi vinden en als je dan na drie dagen een zenuwinzinking nabij bent omdat je die troep overal terugvindt in het bed en in handdoeken etc. maken ze om het goed te maken een glittertekening voor je.
Je ouders zijn je voorbeeld. Maar niemand is onfeilbaar. Het kan zomaar onmacht zijn van die man. Alleen in zijn onmacht beschadigt hij wel zijn dochter en hun relatie.
Jij zag in dat jouw gedrag niet fair was naar je kinderen en wilde graag leren hoe het anders kon. En dat is dus ontzettend goed gelukt.
Voor de man van TS is het denk ik belangrijk om na te gaan wat hij leuk vindt aan zijn dochter, wat hij in haar waardeert. En wat hij lastig vindt en of hij graag wil leren om daar beter mee om te gaan. Ik kan me niet voorstellen dat een ouder het fijn vindt om vaak ruzie te hebben met een kind.
En daarnaast te bedenken dat kinderen die moeilijk gedrag vertonen het vaak ook moeilijk hebben. Door naast ze te gaan staan help je ze vaak meer dan door tegenover ze te staan en ruzie te maken. Dat is geen oplossing, maar eerder een probleem erbij.
" Ze flikkeren op de bso glitter in hun haar omdat ze dat zelf heel mooi vinden en als je dan na drie dagen een zenuwinzinking nabij bent omdat je die troep overal terugvindt in het bed en in handdoeken etc. maken ze om het goed te maken een glittertekening voor je."
Hij is wat lang, maar anders kon-ie op een tegeltje 
Temet schreef op 18-01-2023 om 14:57:
" Ze flikkeren op de bso glitter in hun haar omdat ze dat zelf heel mooi vinden en als je dan na drie dagen een zenuwinzinking nabij bent omdat je die troep overal terugvindt in het bed en in handdoeken etc. maken ze om het goed te maken een glittertekening voor je."
Hij is wat lang, maar anders kon-ie op een tegeltje
Waargebeurd verhaal dit door mijn dochter van de zomer. Kan er inmiddels met een lach en heel veel liefde op terugkijken en denken 'wat een heerlijk kind heb ik toch'.
Lexus schreef op 18-01-2023 om 13:00:
[..]
euh in de openingspost staat:
Thuis wordt het er niet echt gezelliger van. Ik ben zelf al een aantal keer van tactiek veranderd; man aanspreken, kind aanspreken, bemiddelen, juist niet mee bemoeien, voor man opnemen, voor kind opnemen. Het heeft allemaal niet echt effect.
Hij pakt het dus niet op en blijft volharden in kinderachtig gedrag. hij is de volwassene hier, het kind is 11.
Ik lees hier vooral nog het een en ander proberen in. Man aanspreken klinkt wat vaag en ik heb daar geen concreet beeld bij: dat kan er op allerlei manieren uitzien. Is er ook al echt een serieus en stevig gesprek geweest? Zo niet, dan zou dat de eerste stap zijn volgens mij.
kaatjecato schreef op 18-01-2023 om 17:39:
[..]
Ik lees hier vooral nog het een en ander proberen in. Man aanspreken klinkt wat vaag en ik heb daar geen concreet beeld bij: dat kan er op allerlei manieren uitzien. Is er ook al echt een serieus en stevig gesprek geweest? Zo niet, dan zou dat de eerste stap zijn volgens mij.
Maar ja, ze is zijn therapeut of zijn moeder niet hè? Een volwassen persoon zou toch aan aanspreken op van zijn partner genoeg moeten hebben, imho.
Intussen blijf ik benieuwd wat TS nou zelf van het gedrag van haar partner vindt.
Lexus schreef op 18-01-2023 om 17:44:
[..]
Maar ja, ze is zijn therapeut of zijn moeder niet hè? Een volwassen persoon zou toch aan aanspreken op van zijn partner genoeg moeten hebben, imho.
Intussen blijf ik benieuwd wat TS nou zelf van het gedrag van haar partner vindt.
Blijkbaar niet want een kind is hier de dupe van en nog steeds. Een kind heeft geen keuze zolang zij minderjarig is.
Lexus schreef op 18-01-2023 om 17:44:
[..]
Maar ja, ze is zijn therapeut of zijn moeder niet hè? Een volwassen persoon zou toch aan aanspreken op van zijn partner genoeg moeten hebben, imho.
Intussen blijf ik benieuwd wat TS nou zelf van het gedrag van haar partner vindt.
Dat zou fijn zijn als dat genoeg is, maar de meeste mensen veranderen niet in 1 keer hun gedrag. Als dat wat hardnekkiger blijkt, is er dus een wat steviger gesprek nodig. Meestal zitten er onder zulk gedrag wat vastgeroeste of onbewuste ideeën over opvoeding en hoe je pubers benadert.
Dat betekent niet meteen dat er sprake is van mishandeling of dat er therapie nodig is. Er zit nog een hele wereld van grijstinten tussen. Waar partner en gezin van TO zitten in dat gebied, kan zij alleen bepalen. Daarvoor is de informatie die we hier krijgen nog iets te beperkt.
kaatjecato schreef op 18-01-2023 om 18:14:
[..]
Dat zou fijn zijn als dat genoeg is, maar de meeste mensen veranderen niet in 1 keer hun gedrag. Als dat wat hardnekkiger blijkt, is er dus een wat steviger gesprek nodig. Meestal zitten er onder zulk gedrag wat vastgeroeste of onbewuste ideeën over opvoeding en hoe je pubers benadert.
Dat betekent niet meteen dat er sprake is van mishandeling of dat er therapie nodig is. Er zit nog een hele wereld van grijstinten tussen. Waar partner en gezin van TO zitten in dat gebied, kan zij alleen bepalen. Daarvoor is de informatie die we hier krijgen nog iets te beperkt.
bold: dat is zo, en ik zou als partner oppassen dat je niet in een patroon terecht komt waarbij jij die ideeën moet veranderen en beïnvloeden. Uitleggen hoe jij het ziet kan altijd natuurlijk. Maar ik kan me zo voorstellen dat dit gedrag een exponent is van persoonlijkheidstrekken die niet alleen t.o.v de tienerdochter tot uiting komen.
Jammer dat we niets meer van TS horen.
Ik ben dan wel niet de topic starter, maar ik lees alle reacties mee en ik heb er zeker wat aan in mijn situatie. Soms weet je namelijk niet meer wat normaal is en wat niet.
Als partners ben je uiteraard gelijkwaardig. Toch kan het zijn dat de een beter met bepaalde situaties om kan gaan dan de ander en dan kun je ook van elkaar leren.
Qua opvoeding op één lijn zitten is heel prettig en ook veilig voor kinderen.
Maar als bepaald gedrag of benaderingen echt over de schreef gaan, dan gaat dat voor en dan moet je als ouder stelling nemen. Een kind heel de dag afkraken en becommentariëren en het idee geven dat het nooit goed genoeg is, kan heel schadelijk zijn, ook al bedoel je dat niet zo. Zeker als niemand daar iets tegenin brengt. Een kind niet beschermen als het aangeeft dat nodig te hebben even zeer. En dan kunnen een paar incidenten al genoeg zijn om het vertrouwen te verliezen.
Ik heb als kind trouwens wel soortgelijke situaties gehad. Mijn vader reageerde ook heel onvolwassen en verkeerd op mijn pubergedrag. Dat frustreerde mij, maar ik was toch de boosdoener. Ik moest maar 'gewoon luisteren' want ik was 'maar het kind' (zo werd dat ook letterlijk gezegd). Maakt niet uit hoe onrechtvaardig het was, omdat het mijn vader/meerdere was had ik niets te zeggen. No way dat het in 1 van mijn ouders opkwam dat mijn vader eens moest leren anders te reageren. Dit heeft de band met mijn ouders wel enorm beschadigd. Ik ben als kind ook regelmatig in therapie geweest omdat mijn ouders vonden dat ik degene was die braaf en netjes moest zijn. Dat moest ik dus leren bij de therapeut. Terwijl mijn ouders mij nooit het goede voorbeeld gaven.
rebmaaviv schreef op 18-01-2023 om 13:56:
Het stoppen wanneer het gebeurt, tegen je man zeggen dat je hem 1 op 1 wil spreken en aangeven dat zijn afkeurende en negatieve gedrag tegen jullie dochter niet acceptabel en beschadigend is. Hem laten reageren en aangeven dat je het niet tolereert, nu niet en nooit niet. Er consequentie aan verbinden: het steeds stoppen en enige moment aangeven dat hij er iets mee moet. Of het nu weglopen is of via de huisarts hulp, maar sowieso duidelijk maken dat beschadigend gedrag niet wordt accepteerd.
Absoluut mee eens, zou me niets kunnen schelen wat hij er aan deed, als hij maar stappen ging maken. Ik vind het onacceptabel gedrag. Hij kon in therapie. Of als gezin in schema/systeemtherapie is ook nog een optie.
Wij hebben als gezin meer dan 1,5 jaar in therapie gezeten. ( ptm voor man en kind)
Het heeft hun/ons leven samen heel erg goed gedaan en de band tussen zoon en man ontzettend versterkt. Ik kan het je aanraden to.
Sterkte en kom voor je kind op! Zorg ervoor dat ze je vertrouwd. Echt je zult er de rest van je leven profijt van hebben.
Deena85, heb je iets aan onze reacties?
