Ouder zijn met pubers
poeh.
Dit even van mij afschrijvend.
Soms vind ik het moederschap zo pittig.
3 dochters van 20,17 en 15..en elke dag in gevecht met mezelf dat ik werkelijk alles fout doe!
" hou je mond " bemoei je er niet mee" " ik bepaal zelf wat ik doe" is dagelijks kost. En dan heb ik nog niet eens over de scheldwoorden die ik ze echt niet heb geleerd.
Het vermoeid me, en is een dagelijks gevecht in mijn hoofd, want soms meer voelt als een bokswedstrijd!
Toen ze klein waren was het zo makkelijk, zo heb ik het ook echt ervaren...maar nu!
De wereld staat op zijn kop. Ik vind het heftig..niet leuk met heel veel vlagen " moeder zijn"
Voel mij ook schuldig om die gedachtes, maar als er geen wederzijds respect is dag in dag uit, breekt het je gewoon.
Ben ik hier nu alleen in?
Ik vind het niet meer leuk!
Philou schreef op 09-03-2023 om 11:54:
[..]
Dat vind ik dus nogal lastig. Je kan niet meer zomaar dingen afpakken, je kan ze niet meer voor een time out op de gang zetten of op hun kamer (als ze je time out respecteren, is het al een wonder). Consequenties zijn gelimiteerd ook in effect want iets kan ook een aanleiding zijn om een heel weekend met figuurlijke middelvinger attitude door te brengen.
(Overigens, hoor ik van vriendinnen met zonen en dochters dat dochter veel erger kunnen puberen).
Welke consequenties gebruiken jullie?
Hoe hou je de humor erin (soms alleen al voor jezelf).
Hier was het (dochter is al een paar jaar het huis uit) vooral het letterlijk uitvoeren van wat dochter riep. "Bemoei je er niet mee" resulteerde in "prima, zorg maar zelf dat je thuis komt van dat schoolfeest". "Heb je nou nog mijn danskleding niet gewassen" had tot gevolg dat ik letterlijk alle danspakjes in de machine gooide, vlak voor de dansles. (En dan daarna zeggen: dan DOE ik eens wat, is het WEER niet goed). "Boeiuh" zorgde ervoor dat het mij ook niet meer boeide - ik ga pas koken als ik zin heb en niet omdat jij honger hebt, dat boeit mij niet (moet je sporten? Boeiuh, smeer maar een boterham). En verder lik op stuk beleid. Rotzooi in de gemeenschappelijke ruimten niet opgeruimd? Alles ging in een krat, zonder te kijken of er vuile schoenen of afgekloven boterhammen/klokhuizen tussen zaten (Gatver? Ja, inderdaad). Logeerzooi van je vriendinnen niet opgeruimd, zoals vooraf afgesproken? Prima, geen logeerpartijtjes meer voorlopig.
Het belangrijkste is denk ik dat de puber weet dat je het meent. Dochter bond altijd razendsnel in, omdat ze wist dat ik haar écht niet van dat feest ging halen en dat ik écht niet eerder ging koken als ze brutaal deed.
Verder was het een prima puber hoor, ze schoot af en toe alleen een beetje uit de bocht. Dan liet ik haar gewoon even de consequenties voelen en dan ging het weer een tijdje goed. Ze is prima opgedroogd en heeft nu haar eigen keurig opgeruimde appartement.
oja, wat ik zelf het lastigst vond, was dat dochter me door het huis achtervolgde als ik letterlijk even afstand van haar wilde nemen. Dan wilde ik geen lelijke dingen zeggen, maar voelde die neiging wel opkomen en dan liep ik naar de keuken of zo, en dan kwam zij er achteraan met haar gezuig. Ik ben toen één keer heel lelijk uitgebarsten. Daar is ze enorm van geschrokken en ikzelf ook. Daarna netjes uitgepraat en afgesproken dat als ik wegliep, ze me vooral even met rust moest laten. Achteraf gezien hadden we die afspraak beter vooraf al kunnen maken.
Dymo schreef op 09-03-2023 om 12:56:
[knip]
Rotzooi in de gemeenschappelijke ruimten niet opgeruimd? Alles ging in een krat, zonder te kijken of er vuile schoenen of afgekloven boterhammen/klokhuizen tussen zaten (Gatver? Ja, inderdaad).
[knip]
Dochter bond altijd razendsnel in, omdat ze wist dat ik haar écht niet van dat feest ging halen en dat ik écht niet eerder ging koken als ze brutaal deed.
Over dat laatste, ophalen van een feest, voor je het weet gaat een kind toch zelf terug wat in sommige gevallen echt niet gewenst is (brug afgesloten of pontje gaat niet meer, enorme omweg en niet geheel ongevaarlijk). Hier zouden ze zomaar de kolder in de kop krijgen, zeg maar. En dan hebben ze jou he. Voelen ze natuurlijk feilloos aan. 🫣
Rotzooi, oh.. ze trekken een heel spoor door het huis! Alles in kratten is een idee maar ik heb geen schuur dus ik weet niet goed waar ik het kan laten. Maarrr.. laat ik dan het volgende delen waar ikzelf achteraf om heb moeten lachen en de rollen even omgedraaid waren.
Ik heb alle zooi uit de woonkamer en keuken van puber in een wasmand verzameld en bij de kamerdeur van puber gezet. Na een paar dagen nog geen enkel item uit de mand op zijn plek dus ik spreek puber daarop aan. Nou daar kwam het hoor.. ik had die dingen verzameld en dus was het mijn zooi en dus mijn probleem. Toen ik dat hoorde sloeg van verbazing mijn kaak tegen de grond en mijn rokje zakte af. Zo brutaal! Dus ik stamel van verbazing, dus dit is mijn zooi dus is het mijn probleem en dus mijn oplossing? Ja! zegt puber triomfantelijk. Dus ik kijk van de mand naar puber. Dus ik moet het oplossen? Ja! En ik keer die mand in een handomdraai leeg op zijn kamervloer en zeg opgelost. Puber was zo verbaast dat we daar pas na een uur van hoorde (mamma, kunnen we er even over praten, alsjeblieft). In de stemming om er over te praten heeft een paar dagen geduurd, dat wel.
Ja, pubers zoeken grenzen op, hebben zichzelf op 1, 2 en 3 staan en vinden het leven soms ook lastig. En ja, pick your battles, maar als er respectloos wordt gedaan is het snel klaar.
Volwassen worden is ook leren rekening houden met andere mensen, samenleven en verantwoordelijkheid nemen. Doe je dat niet, dan heeft dat gevolgen. Dat is in het echte leven ook zo.
Zelf bepalen wat je doet...mooi, dat kan ik ook. Dan kan ik ook bepalen dat ik bepaalde dingen niet meer voor jou doe.
Philou schreef op 09-03-2023 om 13:36:
[..]
Rotzooi, oh.. ze trekken een heel spoor door het huis! Alles in kratten is een idee maar ik heb geen schuur dus ik weet niet goed waar ik het kan laten.
Dat was bij mij heel simpel: de kliko, ik ga jouw zooi niet uit zoeken
Ysenda schreef op 09-03-2023 om 14:07:
[..]
Dat was bij mij heel simpel: de kliko, ik ga jouw zooi niet uit zoeken
Serieus? Dat is ook voorgekomen? Daar heb ik toch wel moeite mee.
Hier stond de krat in de hoek van de kamer, achter een tafel. Kliko was hier geen goed idee, er zaten altijd schoolboeken tussen de troep.
En niet ophalen van een feest: ik snap dat je daarmee niet dreigt als je puber dan zijn eigen plan gaat trekken. Maar dochter moest met de trein naar school omdat het echt te ver was om te fietsen. Als de trein niet meer reed, kon ze alleen naar huis als iemand haar met de auto ophaalde. Blijven slapen bij een vriendin kon natuurlijk ook en dat mocht ook altijd.
Dymo schreef op 09-03-2023 om 12:56:
Ze is prima opgedroogd en heeft nu haar eigen keurig opgeruimde appartement.
Oh sh*t, is het dáár bij mij fout gegaan... 😉
Hier inmiddels de omgekeerde wereld: als de 21jarige een weekendje bij mij is begint ze te mopperen over míjn rotzooi 😉🙄
Philou schreef op 09-03-2023 om 11:54:
[..]
Dat vind ik dus nogal lastig. Je kan niet meer zomaar dingen afpakken, je kan ze niet meer voor een time out op de gang zetten of op hun kamer (als ze je time out respecteren, is het al een wonder). Consequenties zijn gelimiteerd ook in effect want iets kan ook een aanleiding zijn om een heel weekend met figuurlijke middelvinger attitude door te brengen.
(Overigens, hoor ik van vriendinnen met zonen en dochters dat dochter veel erger kunnen puberen).
Welke consequenties gebruiken jullie?
Hoe hou je de humor erin (soms alleen al voor jezelf).
Nee, je kunt inderdaad geen dingen meer afpakken en een time out bij een puber is ook lastig.
Maar met consequenties bedoel ik meer het actie reactie gebeuren.
Als mijn puber zei dat ik me niet mocht bemoeien met hem en dat hij het zelf allemaal wel wist, liet ik het hem ook lekker een tijdje uitzoeken.
“Voetbalspullen wassen? Hoezo, jij weet het zelf toch allemaal beter en als jij mij een grote bek geeft omdat ik je vraag of je de afwasmachine wil uitruimen denk je toch niet dat ik je wel even naar het station breng? ik ben gekke Henkie niet.”
Daar was ik behoorlijk consequent in. Meestal volgde dan een excuus en konden we het uitpraten.
Natje1812 schreef op 09-03-2023 om 07:03:
Ik heb ook dat gevoel,…mijn zoon is 19 jaar doet wat hij moet maar leeft zijn leven in ons huis en is nooit echt aangenaam of vriendelijk.Als hij moet douchen op een bepaald uur dan moeten wij ons maar schikken.Hij doet bodybuilding dus doet zijn eigen eten klaar maar vraagt nooit eens wanneer het past om de keuken te gebruiken … wij moeten ons maar aanpassen.Uiteraard geregeld woorden hierover.Hij doet niks verkeerd op zich maar er is nooit eens een gezellig moment of een leuke babbel.
Mijn dochter van 17 pubert voor de moment weer hard ik had even gedacht dat het wat voorbij was maar de laatste tijd toch weer veel problemen waardoor ik vaak zaag en (volgens haar) 345692 keer hetzelfde zeg ja ik weet het tieners zijn allergisch aan gezaag maar het is moeilijk om niks te zeggen als ze overal hun laars aan lappen.
Er is zelden nog eens een leuk ontspannend moment.Als ik haar naam op mijn telefoon zie verschijnen krijg ik al kippenvel bij wijze van spreken.Als ze klein zijn heb je ook moeilijke momenten maar dan zijn de leuke momenten er die dat opvangen.Ik voel me ook een mislukking op het vlak van opvoeden.
Ik snap jou zo goed. Ik heb met mijn dochter van 20 vaak het zelfde. En die van 17 is nu in haar verlaten puber tijd. Alles is dom stom..en we moeten vooral niet zeuren en onze mond houden. Gelukkig is die van 15 echt een makkie altijd al geweest, totaal anders dan haar zussen. Maar als mijn 20 jarige wil douchen moet iedereen uit de badkamer, met schelden en vloeken erbij. Vind opvoeden echt niet leuk zo.
Roos55 schreef op 09-03-2023 om 08:46:
ik las ouders zijn net pubers
maar wat rot dat het zo gaat
Heb je je verdiept in pubers ?
hoe je daar het beste mee om kan gaan
En is er nog een vader ?
Ja er is nog een vader, die krijgt ook de volle laag. Gelukkig krijgen we het samen, haha
Pippeltje schreef op 09-03-2023 om 11:00:
Je hoeft niet alles te pikken hoor! Zeker niet uitgescholden worden, maar eigenlijk is een 'hou je mond' van mijn kind ook al te veel hoor. Zo ga je niet met elkaar om.
Ik zou dan ook in de situatie dat dat wel zo gaat duidelijk laten merken dat dat me niet zint en er over proberen te praten. Als dat niet helpt zou ik in staking gaan m.b.t. allerlei dingetjes in huis.
Want ik zou me extra een sloof voelen als je je aan de ene kant laat uitschelden en respectloos behandelen terwijl je anderszijds nog van alles voor ze doet ook.
Ja en soms krijg ik nog een vinger ook. : (
Een meid van 20 met zulke kuren zou van mij een kamer mogen gaan zoeken. En ik zou expres de badkamer bezet houden tot ze normaal kan doen.
Maar Lynn, hoe komt het dat jullie dat accepteren?
Zetten jullie geen consequenties tegenover haar slechte gedrag?
Dit zou je toch ook niet van een familielid of collega accepteren? Hoe zou je dan reageren?
