Opzien tegen en uitkijken naar de zomervakantie
Ik uit naar de zomervakantie, geen stramien, wat losser leven, genieten van het gezin in mooie weer en in de zon. Maar ik kijk op tegen de hele dag rotzooi, met name de zooi in de keuken.
Opruimen is een vaardigheid waarvan de meesten van ons pas na het twintigste jaar, een beetje goed onder de knie krijgen. I get it. In de praktijk houdt het in dat tijdens vakanties wij als gezin zelden gezamenlijk aan het ontbijt of de lunch zitten waardoor er altijd wel iemand net ontbeten of geluncht heeft (of gaat) en met pubers die niet uit zichzelf hun zooi opruimen, is het een onafgebroken moment van rommel, afwas die je overal nastaart. Loop ik de keuken in, zie ik alleen maar taken. En ik kan daar heel slecht tegen als ik voor mijn eigen kop koffie al een half uur eerst moet opruimen voor ik kan zitten.
Als ik echt op mijn strepen staan en naar ze toeloop met ruim binnen 5 minuten je rommel op, doen ze het wel maar ik wil niet altijd politieagent zijn.
Hoe doen jullie dat?
Ja, tsja, oef. Hier altijd die modus, helemaal gek word ik ervan. Studies hier met veel zelfstudie en behoorlijke huismussen. Ze zijn gewoon ‘altijd’ thuis. Zelfs sporten wordt vooral thuis gedaan. En dan nog een zowat inwonend vriendje. En altijd wordt er flink gekookt, gebakken enz. De hele dag door voor mijn gevoel. Het is gewoon een soort van studentenhuis. Met dát verschil dan dat er steeds iemand is die ervoor zorgt dat het niet helemaal gierend uit de hand loopt qua hygiëne..
Niet dat ze niets opruimen, best wel wat hoor. Maarja, toch niet zoveel en zo vaak als ik graag zou willen. Ik wil het gewoon áltijd schoon en opgeruimd hebben!
Maarja, ik wil er ook niet constant achteraan gaan, dat is eigenlijk nog erger dan het zelf doen.
En welke rotzooi is precies van wie? Als er bijv vaat op aanrecht gepleurd wordt, van wie is dat dan? Natuurlijk zeg ik er iets van als ik het zie, maar ben er niet steeds bij en dan ‘vergeten’ ze het blijkbaar toch of liep net toevallig de vaatwasser nog.
Vooral als ik veel werk en het zelf niet goed bij houd is het resultaat echt vreselijk soms. En hoe laat ik ook thuiskom, altijd eerst die keuken uitmesten, bleeh!
Nouja, hier zeker geen tips dus, vooral niet doen als ik doe! Ik heb echt ‘alles’ geprobeerd voor mijn gevoel. Met zeer mager resultaat of maar heel even. Ze verbeteren hier wel in maar het gaat heel langsaam en voor mij iig niet snel genoeg. Het leukste zou toch zijn het allemaal wat los te laten maar dat lukt me dus slecht.
Misschien ben ik gezegend met nette kinderen of moeten ze gewoon nog echt gaan puberen (12 en 15), maar hier ruimen we standaard op na elke maaltijd. Maar ik vraag ze altijd of de keuken / wc / etc. er zo uitziet dat ze er vrienden zouden kunnen uitnodigen. Of zo netjes dat ik er mensen zou kunnen uitnodigen. Een beetje humor helpt ook (staan die schoenen hier nou alweer? Je had ze toch op de gang gezet?). Een beetje vrijheid geven in wanneer ze opruimen (niet in het opruimen, dat moet hoe dan ook). En mijn eigen plan trekken helpt ook.
Hier gelukkig een 20 jarige zoon die een hekel heeft aan rommel. Hij heeft weinig contacturen op de Hogeschool en is veel thuis overdag. Als man en ik beide toevallig op de zelfde dag naar kantoor gaan, komen we toch thuis in een opgeruimd huis. Inclusief een uitgeruimde en ingeruimde vaatwasser. Onze dochter van 14 is een enorme rommelkont en laat overal troep en vaat staan. Zoon irriteert zich daar aan en zorgt dat de boel weer netjes is. Best blij mee..
Ik riep hier altijd vrolijk: "Heb je honger?" Puber had altijd honger, dus het antwoord was altijd "Ja!" En dan zei ik: "Eerst je zooi in de keuken opruimen, dan ga ik lekker koken." Vervolgens ging ik zitten tot de boel was opgeruimd.
Overdag liet ik het gaan.
Ehh, ik vrees dat ik de grootste rommelkont ben. Niet met ontbijtspullen trouwens, maar er slingert vanalles van mij rond in huis: onafgemaakte projectjes met bijbehorend gereedschap, kleren, boeken.... dus helaas geen tips die je wel horen waarschijnlijk. Ga lekker in de tuin of balkon ontbijten, dan zie je de rommel niet.
Maar als ik je bericht lees, het werkt bij jullie wel als je ze erbij roept, dan zou ik toch wel die investering doen eigenlijk. Als je dat echt consequent volhoudt dan moet het kwartje toch wel gaan vallen? Max 3 weken denk ik, dan heb je nog 3 weken ofzo wat meer rust?
Hier lukt dat zeker niet, door verschillende omstandigheden. Dochter bijv vindt het echt vreselijk als ik haar vraag iets te doen of erachter aan zit. En eerlijk is eerlijk: het lijkt er ook op dat ze veel meer doet als het me lukt om niet op haar huid te zitten. (Dat geeft ze ook altijd aan, als ik toch weer die battle aanga…)
Dan wil ze ook nog weleens appen dat ze geen tijd meer had om op te ruimen ofzo.
(met heel soms zelfs wel al eens een goedmakertje ofzo)
Tsja, voor haar is het allemaal wat uitproberen wat voor haar werkt enzo, snap ik, maar ik zit er in de tussentijd mee.
Maar als erachter aan zitten wel zou werken zou ik dat toch wel doen geloof ik.
Of ga gesprek met ze aan, deel je zorgen en probeer samen tot een modus te komen, wat hebben jullie nodig hierin. Als je bijv afspreekt dat je hen aanspreekt kost je dat vast ook minder energie?
Zoon gaat veel werken, dochter gaat door met de studie in de vakantie. Door corona en post covid opgelopen achterstand wegwerken.
Het enige waar ik in voorgaande jaren weleens last van had was de opstapelende vaat. Ik weet gelukkig altijd wie het heeft gedaan. Aangekoekte latte bekers zijn van zoon, theeglazen met oor van dochter.
Mijn keuken is met enige regelmaat ook ontploft. En dan woon ik alleen en ben de puber leeftijd ver voorbij. 
Er komt altijd weer een moment waarop ik opruim en poets, (meestal wanneer ik vrij ben of bijna door de voorraad glazen heen ben.) dus kan me er niet echt druk om maken.
En zolang jullie blijven opruimen voor de pubers, zij ook niet denk ik. Ze grijpen zo nooit mis.
Edit: Toch fijn dit topic, hierdoor schoot het me te binnen dat partner gisteren had gezegd dat de vaatwasser aan moest. Dit zou ik omdat we savonds snel weg gingen snachts doen, maar vergeten dus nu alsnog de keuken gefatsoeneerd en vaatwasser geactiveerd. Is ie toch nog klaar voor ik straks ga koken
*Ik zal nooit een perfecte huisvrouw worden, mede door energie tekort. Maar het lukt me toch met de minder perfecte versie. 
En ja, hier hebben mijn ouders zich vroeger echt wel zorgen over gemaakt. Naast het hebben van minder energie 'zag' ik ook de rommel niet, noch de noodzaak er iets aan te doen. En hoewel dus niet perfect, is dat toch best goed gekomen.
Oh ja. Brrr… Ik hou van een leeg aanrecht, maar dat is ijdele hoop met kinderen. Iets met dweilen en een open kraan 😅.
Hier moeten ze bij toerbeurt vaatwasser uit- inruimen en keuken schoonmaken. Dat helpt wel wat. En ik stapel een deel gewoon op 1 aanrechtdeel. Zodat er altijd twee delen opgeruimd zijn. Als het echt te vies is dan roep ik ze (11, 13 en bijna 15) terug.
Bij mijn vriend is hij de grote rommelkont wat aanrecht betreft. Maar zijn kinderen (11, bijna 14 en 16) ruimen ook niets op.
Hier werkt het goed om daags van te voren wat afspraken te maken. Ik ben morgen om zo en zo laat thuis. Dan wil ik graag een opgeruimd aanrecht en dat de kattenbak gedaan is. Heb gemerkt dat het met een specifieke deadline per taak beter gaat dan met een "houd alles netjes" algemene briefing. Of het dan tussendoor ontploft uitziet: vast wel, maar dat zie ik dan gelukkig niet.
Je zou toch denken dat het onderhand geautomatiseerd zou moeten zijn, maar uit zichzelf ziet de 18jarige het toch nog steeds niet.
In de zomervakanties trommelde ik ze rond een uur of 11, half 12 hun bed uit, en dan stond de tafel gedekt om samen te lunchen. Had ik daarvoor een paar uurtjes het huis voor mezelf alleen.
Toen de hele bups weer thuis was tijdens de eerste covidweken, hebben we dat samen lunchen erin gehouden. Ik ben een woeste koker, ik maak zelf al genoeg rommel. Van die van een ander word ik al snel iebel. Komt nog bij dat we een kleine gang keuken hebben, waarin je elkaar al snel voor de voeten loopt.
Ik zie wel wat in aangeven hoe je het graag wil hebben. Dus bijvoorbeeld 'gebruikte vaat in de vaatwasser als ik thuis kom'.
Ik denk dat het ook even een kwestie is van consequent zijn. Als je erover moppert maar het vervolgens wel allemaal achter hun kont opruimt, leren ze het niet.
Niet iedereen vindt een opgeruimde keuken even belangrijk. Jouw kinderen hebben toevallig een moeder die dat wel belangrijk vindt. Jammer voor hun, maar in andere opzichten kun jij misschien weer wat meer hebben dan een ander.
hier zijn ze nog wat jonger, net tegen tieners aan, maar ook hier is het kwak die jas maar op de grond, zet je tas maar gevuld in het pad, bord niet opruimen en dat soort zaken.
Ik haal ze er gewoon elke keer bij. Oudste is het wel al zat dat die dan stoppen moet met zn spelletje oid en doet het nu uit zichzelf. Jongsten zijn echt een stelletje dromerds en gaan dan snel onder het mom van oh ja alsnog hun spullen opruimen.
ik heb pubers maar als ze de keuken gebruiken ruimen ze hem daarna op. Al vanaf kleins af aan dat er in gestampt en altijd teruggeroepen als ze het niet deden. Ook willen mensen altijd graag koekjes bakken of wat dan ook, opruimen hoorde erbij en ze werden de hemel ingeprezen )(toen ze klein waren) niet voor de koekjes maar hoe de keuken werd achter gelaten
ik zou gewoon tijdens avondeten of ander centraal familie moment dit bespreken en vanaf nu de regel; in de keuken ruim je je zooi op. Aangezien ze volwassen zijn zou ik geen kinderlijke straffen of consequenties meer doen als het niet zo is maar gewoon tikkie van 5 euro schoonmaakkosten naar de dader sturen elke keer als jij het staat schoon te maken
Win/win situatie.
Bij mij vinden ze het fijn als ik het op de app zet op de dag zelf. Dus als ik s ochtends weg ga dat app ik even wie de hond moet doen, wie de vaatwasser en evt nog wat kleine klusjes, met de eindtijden erbij. Doen ze altijd. Als ik het van tevoren zeg gebeurt het nooit.
