Puberteit Puberteit

Puberteit

Lees ook op

Online verkering


PhilDunphy schreef op 07-01-2022 om 21:27:

Ik heb als tiener ook 2 internetverliefdheden gehad. Dat waren beide jongens met wie ik zo ongeveer dag en nacht op msn zat. Ik had het idee echt verliefd te zijn op die jongens, ook al realiseerde ik mij wel dat het niet hetzelfde was als een echte relatie hebben waarin je elkaar ook fysiek ziet en aanraakt.

Ik heb die jongens destijds in eerste instantie nooit gesproken of per video gezien. Die behoefte had ik ook helemaal niet, dat vond ik te spannend. En mijn ouders erover vertellen heb ik nooit gedaan. Zelfs niet toen ik hen ontmoette, al was dat pas na veel meer dan 1 jaar contact. Ze waren trouwens wie ze zeiden dat ze waren en de klik was er in het echt niet.

Ik zie best in dat de tijd van toen niet de tijd van nu is. Er is nu veel meer gevaar op internet dan destijds. En ik vind het goed ouderschap dat je er kritisch tegenover staat en samen met haar onderzoekt hoe veilig haar internetgebruik is en dit contact met deze jongen. Maar ik zou je ook willen mee geven dat het iets moois kan zijn. Ik ben er van overtuigd dat mijn ervaringen in mijn tienertijd, mij een zetje de goede kant op hebben gegeven. Ik durfde mij na die ervaringen meer (figuurlijk) bloot te geven aan jongens; iets wat ik daarvoor veel te spannend vond. Ook heb ik echt mooie gesprekken gehad en heeft het mij veel vertrouwen gegeven dat je met mannelijke leeftijdsgenoten zulke diepgaande gesprekken kon hebben. Het contact was ook enorm van steun tijdens een lastige puberleeftijd.

Dus hopelijk blijkt uit de gesprekken en contacten met die jongen dat hij is wie hij zegt dat hij is. En is dit een fijne ervaring voor je dochter.

Jij weet het duidelijk beter te beschrijven dan ik. Maar dit dus! 

Kajo

Kajo

07-01-2022 om 22:19 Topicstarter

Vervolg op vorige post..De risico's van online contacten zijn er zeker ( maar ook in de echte wereld zijn die er, zelfs met in de meeste gevallen met kwaadwillende personen  dichtbij een kind!!) maar  dochter kent deze,  en zegt dat ouders er veel te panisch over doen .
 Zij heeft deze verkering al gedeeld met haar vriendinnen. 

Mijn kritische vragen aan haar blijven staan,  en ik ga er komende dagen op terugkomen zonder te drammen. 

Toen ik 16 of 17 was, had ik ook verkering met iemand die ik alleen kende via internet, die woonde ook elders in Europa. Ik was echt super verliefd. Maar in tegenstelling tot jouw dochter deden we wel veel videobellen via msn. Dus ik wist echt wel dat het geen catfish was. Maar ook al hadden we niet gevideobeld, dan was het gevoel denk ik toch hetzelfde geweest. Meestal zaten we uren aaneen te chatten. Bellen wat minder dat was destijds heeeeeeel duur. Dus misschien dat we juist daarom wel gingen viseobellen.

De suggestie die iemand hier deed om de chatgesprekken te lezen. Zou ik echt never nooit hebben toegestaan als mijn moeder dat had gevraagd. Ik ga niet zomaar heel mijn gevoelens laten lezen. Dan hadden we echt heel dikke ruzie gehad gok ik zo. Ik was al gefrustreerd dat ik van mijn moeder niet in real life mocht afspreken. Dat heb ik uiteraard jaren later wel gedaan toen ik op kamers woonde en ze er niks meer over te zeggen had haha 🥰

Je kan ook aangeven dat je nieuwsgierig bent en of je een stukje van de gesprekken mag lezen. 

Viva-amber schreef op 08-01-2022 om 08:14:

Je kan ook aangeven dat je nieuwsgierig bent en of je een stukje van de gesprekken mag lezen.

Alsof dat je ooit kunt geruststellen. Nee geef je kind haar privacy. Drie jong volwassenen van 20-23 willen dat dochter van TS eist om nu te videobellen, ze denken niet dat hij iets slechts wil maar dat er een reden is dat hij niet in beeld wil. Handicap, littekens zoiets. Als je na een jaar goede gesprekken daar nog niet over durft te praten is dat geen goed teken. Nu mee wachten leidt juist tot verwijdering. Dus nu of nooit. Als hij van haar houdt zou hij moeten begrijpen dat zij er recht op heeft juist door alle slechte verhalen. Desnoods kan ze dus opvoeren dat ze met een vriendin heeft gesproken die dit van haar vraagt als ze het eng vindt maar ze moet het wel doen.

Ook hier zou ik er niet helemaal gerust op zijn, maar het hoeft natuurlijk niets te zijn. Ruim twintig jaar geleden heb ik mijn ex ook leren kennen in een chat. Eerst in de chat, daarna ook via ICQ en gewoon bellen. Denk dat we eigenlijk allebei al verliefd waren zonder dat we elkaar ooit hadden gezien. Vond het destijds aan de ene kant ook wel wat hebben, we gingen echt niet op het uiterlijk af, maar ben tot na de eerste ontmoeting ook echt wel op mijn hoede gebleven. Ook toen wist je echt al dat er altijd iemand anders achter kon zitten. Eerste afspraak was ook pas na meer dan een jaar. Heb toen wel wat voorzorgsmaatregelen genomen, maar heeft me wel een relatie en ook mijn 3 kinderen opgeleverd, zo kan het dus ook gaan. Maar daar kun je niet op vertrouwen.

Kajo schreef op 07-01-2022 om 22:12:

[..]

Mooi om deze ervaring te lezen en ik ben blij dat dit topic heb gestart . Ik heb het er moeilijk mee maar zo lees ik verschillende waardevolle visies en hopelijk hebben anderen er ook iets aan. Ik ben zelf meer van vertrouwen en openheid dan van controle en verbieden. Dat laatste lijkt me niet helpend want dan zal puberella zich terugtrekken en andere, stiekemer manieren zoeken. Chats krijg ik echt niet te lezen. Sinds ze het heeft verteld zoekt dochter veel toenadering , kruipt gezellig bij me op de bank om een film te kijken. Vanuit haar eerdere verhalen over online vrienden merk ik zeker dat virtuele contacten heel waardevol kunnen zijn. Wat voor naam je eraan wilt geven



Als ik mij nu probeer te verplaatsen in de puber van 20 jaar geleden, dan zou het laten lezen van mijn chats echt een no-go zijn. Ik wist als puber al dat mijn gesprekken met die knul nergens over gingen en juist weer over alles. Dat dat geen leesvoer zou zijn voor mijn ouders. Mijn diepste gevoelens, maar ook mijn oppervlakkige gedachten.. beide hoefden mijn ouders niet te lezen. En ja, soms toch ook licht erotische zaken kwamen langs. Dat moet een puber ook gewoon kunnen verkennen, maar daarbij wel de grenzen kennen (geen nudes versturen, etc). Ik zou daarin ook vertrouwen op je eigen opvoeding en op je dochter.
Wat ik me wel voor kan stellen is dat ik het als puber wel acceptabel had gevonden als ik samen met mijn moeder een manier had bedacht om de jongen in kwestie toch eens om 'bewijs' te vragen van zijn werkelijke zijn. Maar dan wel op mijn voorwaarden en tempo. Dus geen videobel eisen, als ik al wist dat de ander dat vervelend vond of ik de angst voelde de ander dan kwijt te raken. Maar wel mee verkennen naar wat dan wel, bijv. eens rustig eerst een selfie vragen (zonder meteen de krant van vandaag erbij te moeten zien) en dan langzaam aan wat vaker en wat meer, zodat je later wél kan onderscheiden dat het niet catfish foto's zijn.
Dus blijf vooral in gesprek met je dochter.

Leuk om te lezen dat jullie meer toenadering vinden tot elkaar. Stel vooral ook vragen en laat haar lekker kletsen over die knul. Ze is verliefd, dus waarschijnlijk is het voor haar alleen maar leuk om honderduit te vertellen over wat ze 'mee maken'. Ook dat geeft je veel informatie!

Bijtje82

Bijtje82

09-01-2022 om 23:39

Ik zou een eigen profiel aanmaken en contact zoeken met die jongen. Gewoon om eens  te peilen of hij met iedereen zo is. Als hij serieus is met je dochter, dan zal hij laten merken dat hij al iemand heeft. 
Nu hoef je je niet gelijk als een of andere hitsige puber voor te doen, maar gewoon nonchalant een beetje duwen en trekken. 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.