Online verkering
Dochter 15 jaar vertelde vandaag dat ze al een jaar verkering heeft met jongen 15 jr uit Cyprus. Ze hebben nog nooit ge video beld , maar wel contact via Discourt filmpjes foto 's en bellen. . Heel fijn dat ze mij in vertrouwen neemt maar toch ben ik erg bezorgd en spreek dat uit. Ze zegt dat ze op de hoogte is van alle tactieken van catfishers en dat hij zeker weten ook tiener is. Ik heb gezegd dat ik hem ook online , via bellen of chatten, wil ontmoeten omdat ik er vertrouwen in moet krijgen. Dat zou in het echt al veel eerder zijn gebeurd als ze een vriendje had via school ofzo. Dat begrijpt ze wel . Doe ik hier goed aan? Ik wil haar vertrouwen niet verliezen , daarom probeer ik in stapjes informatie te krijgen , en daarnaast heb ik zeer kritische vragen gesteld. Ik heb inmiddels wat foto's gezien.
Eens met de anderen, alarmbellen zou ik een te groot woord vinden, maar ik zou wel bij haar nagaan wat ze allemaal gedeeld heeft met hem. Als ze dingen deelt die ze zelf ook op instagram (bijvoorbeeld) zou zetten, dan is er tot zover niet heel veel aan de hand. Wel zou ik bespreken met haar wat ze in ieder geval niet moet delen (nooit! naaktfoto's) en geen geld sturen.
Maar ik zou ook wel benieuwd zijn naar foto's en toch wat ander materiaal om te verifiëren of hij is wie hij zegt dat hij is. Ze hebben gebeld dus ze heeft zijn stem gehoord, vaak kan je daar wel een beetje uit horen of iemand jong of oud is.
Misschien ook even checken wat nu de bedoeling is van hun 'verkering'. Willen ze elkaar ooit ontmoeten, of vinden ze het prima zo.
Als mijn vriendje niet met me af zou durven spreken zou het niks zijn geworden. Zeker niet als we hele avonden zouden bellen en op school amper een woord wisselden.
Maar goed, ik was wel heel erg laat met relaties. Mijn huidige man was mijn eerste en enige relatie.
Ik denk dat het voor dochter van TS en TS zelf vooral belangrijk is om boven water te krijgen of die jongen daadwerkelijk is wie hij zegt te zijn.
Renmuis schreef op 07-01-2022 om 11:36:
Ik snap de alarmbellen, maar ik kan het me dan weer wel voorstellen dat het echt zou kunnen zijn. Klinkt precies als mijn eerste vriendje, die enorm verlegen en onzeker over zijn uiterlijk was als tiener (nergens voor nodig, trouwens, maar dat is bijzaak). Wij speelden vooral heel veel online games samen en chatten en belden tot diep in de nacht, maar in het echt afspreken en elkaar aankijken vond hij spannend en deed hij ook liever niet. En wij kenden elkaar gewoon van school. Ik denk dat je de verlegenheid en sociale angst van sommige pubers onderschat als je denkt dat dat niet bestaat. Of het een gezonde relatie is, is natuurlijk een tweede, maar ze zijn 15 (waren wij ook). Het idee wat wij hebben bij een relatie moet je niet per se willen projecteren op kinderen.
Dat gezegd hebbende: er kan natuurlijk ook inderdaad sprake zijn van grooming, of een catfish. Een ontmoeting forceren zou ik als ouder niet doen, maar wel je dochter heel goed voorlichten (verhalen en ervaringen van leeftijdsgenoten doen het altijd beter dan waarschuwingen van je domme, achtergebleven ouders), zodat ze op haar hoede is.
Dank voor deze en al jullie reacties. Dit herken ik in haar verhalen: Het klinkt als een kinderlijke verlegen verliefdheid,
Het enige wat ik kan bedenken ' ter controle' is vragen om een filmpje waarin hij zich voorstelt en letterlijk haar naam noemt. Alle (authentiek ogende, bijv. van een koelkast met babyfoto's) foto's en video's die ze me liet zien kunnen nog steeds van een jongen zijn wiens identiteit wordt gebruikt.
Nogmaals , ze is verliefd, neemt me in vertrouwen dus ik probeer haar met respect te benaderen
Al eerder genoemd: Zij kent t programma catfish en is op de hoogte van grooming, dus het enige is in stapjes komen tot nadere kennismaking.
Vandaag pak ik het gesprek weer met haar op.
Wat je sowieso moet doen is alle conversatie lezen die over en weer is gegaan.
Viva-amber schreef op 07-01-2022 om 14:19:
Wat je sowieso moet doen is alle conversatie lezen die over en weer is gegaan.
Dat zou ik juist pas doen als ik echt geen andere mogelijkheden zag.
Renmuis schreef op 07-01-2022 om 12:01:
[..]
Dit is precies wat ik bedoel met het projecteren van het idee "relatie" op kinderen. Bij pubers is verkering ook nog deels spel, wel een heel serieus spel, maar zo mag je het ook zien.
Natuurlijk is het heel anders, maar ik kan me voorstellen dat mijn ex-vriendje, als ik er niet was, misschien met een meisje uit het buitenland zo'n band zou hebben opgebouwd via het gamen. Begrijp me niet verkeerd: we kenden elkaar wel van school, maar we hadden face-to-face nooit meer dan vijf woorden tegen elkaar gezegd toen we verkering kregen.
Als het vriendje verlegen én echt is zal hij snappen dat ze even 1x wil videobellen ivm catfishtoestanden. Als hij dat niet wil is dat dus een grote nogo. Dus dochter van ts moet zeggen dat haar vriendin (niet haar moeder) eist dat ze gaat videobellen. Wil hij niet dan is het mis.
TS: goed idee toch om een vriendin te noemen?
Moxxie schreef op 07-01-2022 om 15:13:
[..]
Dat zou ik juist pas doen als ik echt geen andere mogelijkheden zag.
Gewoon in overleg met dochter? “Wil je het me laten zien?”
Heb ik ook eens gedaan toen mijn kind scheldende ruzie kreeg via whatsapp met de verkering. En mijn kind liet het zonder morren zien.
Prachtwacht schreef op 07-01-2022 om 16:20:
[..]
Gewoon in overleg met dochter? “Wil je het me laten zien?”
Heb ik ook eens gedaan toen mijn kind scheldende ruzie kreeg via whatsapp met de verkering. En mijn kind liet het zonder morren zien.
Dan is het helemaal prima natuurlijk als het zo kan. Maar sowieso, of dochter nu wil of niet, dat zou ik niet zo snel doen.
Viva-amber schreef op 07-01-2022 om 14:19:
Wat je sowieso moet doen is alle conversatie lezen die over en weer is gegaan.
Daar zou mijn puberende ik dus heul recalcitrant van zijn geworden. Privacy en zo ... Ook als er niks spannends in stond: daar had mijn moeder geen drol mee te maken. Had altijd vakantievriendjes waar heel veel mee geschreven werd.
(Misschien heeft ze die uiteindelijk best gelezen, want toen ging alles nog met snail mail 😅)
Hoe kan je het overigens eigenlijk "verkering" noemen als je elkaar nog nooit gezien hebt, nog nooit gezoend hebt en eigenlijk nauwelijks iets weet van die andere?
Ik zou het niet als verkering, maar als "gewoon een game-vriend" bestempelen.
(Als ze beiden te verlegen zijn om te beeld-bellen zou ik er overigens ook vanuit gaan dat er geen naakt-foto's rondgaan. Maar waarschijnlijk ben ik te naïef 
.)
Mlah! schreef op 07-01-2022 om 17:29:
[..]
Daar zou mijn puberende ik dus heul recalcitrant van zijn geworden. Privacy en zo ... Ook als er niks spannends in stond: daar had mijn moeder geen drol mee te maken. Had altijd vakantievriendjes waar heel veel mee geschreven werd.
(Misschien heeft ze die uiteindelijk best gelezen, want toen ging alles nog met snail mail 😅)
De wereld is in 20/30 jaar tijd wel veranderd. Vroeger was er geen internet en kon je je niet achter een alternatieve persoonlijkheid verschuilen om als volwassene een tiener te verleiden. Toen ik 15 was bestond het internet niet.
Viva-amber schreef op 07-01-2022 om 19:01:
[..]
De wereld is in 20/30 jaar tijd wel veranderd. Vroeger was er geen internet en kon je je niet achter een alternatieve persoonlijkheid verschuilen om als volwassene een tiener te verleiden. Toen ik 15 was bestond het internet niet.
No shit Sherlock.
Maar wat dacht je van penvrienden? Die belde je niet eens, omdat de telefoontikken zo duur waren.
Ik deed hele andere dingen op die leeftijd. Mijn moeder kende geen van de mensen met wie ik omging, afgezien van mijn beste vriendin. Wij gingen op stap, hingen in de kroeg, zwierven door Amsterdam. Jeugd van tegenwoordig mag helemaal niks meer. Teveel paranoia in de wereld.
Mlah! schreef op 07-01-2022 om 19:52:
[..]
No shit Sherlock.
Maar wat dacht je van penvrienden? Die belde je niet eens, omdat de telefoontikken zo duur waren.
Ik deed hele andere dingen op die leeftijd. Mijn moeder kende geen van de mensen met wie ik omging, afgezien van mijn beste vriendin. Wij gingen op stap, hingen in de kroeg, zwierven door Amsterdam. Jeugd van tegenwoordig mag helemaal niks meer. Teveel paranoia in de wereld.
Tuurlijk hoeven ouders niet alle vrienden van hun kinderen te kennen. Maar kinderen kennen die vrienden wel, omdat ze ermee in de klas zitten of ermee gaan stappen. En een vriendje of vriendinnetje kwam toch ook wel eens bij jou thuis of jij bij hem/haar neem ik aan?
Dit gaat om een relatie met iemand die het kind in kwestie zelf nog nooit in het echt gezien heeft. Dat vind ik echt iets heel anders dan stappen met een klasgenoot die jouw moeder nooit gezien had.
Ik heb als tiener ook 2 internetverliefdheden gehad. Dat waren beide jongens met wie ik zo ongeveer dag en nacht op msn zat. Ik had het idee echt verliefd te zijn op die jongens, ook al realiseerde ik mij wel dat het niet hetzelfde was als een echte relatie hebben waarin je elkaar ook fysiek ziet en aanraakt.
Ik heb die jongens destijds in eerste instantie nooit gesproken of per video gezien. Die behoefte had ik ook helemaal niet, dat vond ik te spannend. En mijn ouders erover vertellen heb ik nooit gedaan. Zelfs niet toen ik hen ontmoette, al was dat pas na veel meer dan 1 jaar contact. Ze waren trouwens wie ze zeiden dat ze waren en de klik was er in het echt niet.
Ik zie best in dat de tijd van toen niet de tijd van nu is. Er is nu veel meer gevaar op internet dan destijds. En ik vind het goed ouderschap dat je er kritisch tegenover staat en samen met haar onderzoekt hoe veilig haar internetgebruik is en dit contact met deze jongen. Maar ik zou je ook willen mee geven dat het iets moois kan zijn. Ik ben er van overtuigd dat mijn ervaringen in mijn tienertijd, mij een zetje de goede kant op hebben gegeven. Ik durfde mij na die ervaringen meer (figuurlijk) bloot te geven aan jongens; iets wat ik daarvoor veel te spannend vond. Ook heb ik echt mooie gesprekken gehad en heeft het mij veel vertrouwen gegeven dat je met mannelijke leeftijdsgenoten zulke diepgaande gesprekken kon hebben. Het contact was ook enorm van steun tijdens een lastige puberleeftijd.
Dus hopelijk blijkt uit de gesprekken en contacten met die jongen dat hij is wie hij zegt dat hij is. En is dit een fijne ervaring voor je dochter.
PhilDunphy schreef op 07-01-2022 om 21:27:
Ik heb als tiener ook 2 internetverliefdheden gehad. Dat waren beide jongens met wie ik zo ongeveer dag en nacht op msn zat. Ik had het idee echt verliefd te zijn op die jongens, ook al realiseerde ik mij wel dat het niet hetzelfde was als een echte relatie hebben waarin je elkaar ook fysiek ziet en aanraakt.
Ik heb die jongens destijds in eerste instantie nooit gesproken of per video gezien. Die behoefte had ik ook helemaal niet, dat vond ik te spannend. En mijn ouders erover vertellen heb ik nooit gedaan. Zelfs niet toen ik hen ontmoette, al was dat pas na veel meer dan 1 jaar contact. Ze waren trouwens wie ze zeiden dat ze waren en de klik was er in het echt niet.
Ik zie best in dat de tijd van toen niet de tijd van nu is. Er is nu veel meer gevaar op internet dan destijds. En ik vind het goed ouderschap dat je er kritisch tegenover staat en samen met haar onderzoekt hoe veilig haar internetgebruik is en dit contact met deze jongen. Maar ik zou je ook willen mee geven dat het iets moois kan zijn. Ik ben er van overtuigd dat mijn ervaringen in mijn tienertijd, mij een zetje de goede kant op hebben gegeven. Ik durfde mij na die ervaringen meer (figuurlijk) bloot te geven aan jongens; iets wat ik daarvoor veel te spannend vond. Ook heb ik echt mooie gesprekken gehad en heeft het mij veel vertrouwen gegeven dat je met mannelijke leeftijdsgenoten zulke diepgaande gesprekken kon hebben. Het contact was ook enorm van steun tijdens een lastige puberleeftijd.
Dus hopelijk blijkt uit de gesprekken en contacten met die jongen dat hij is wie hij zegt dat hij is. En is dit een fijne ervaring voor je dochter.
Mooi om deze ervaring te lezen en ik ben blij dat dit topic heb gestart . Ik heb het er moeilijk mee maar zo lees ik verschillende waardevolle visies en hopelijk hebben anderen er ook iets aan. Ik ben zelf meer van vertrouwen en openheid dan van controle en verbieden. Dat laatste lijkt me niet helpend want dan zal puberella zich terugtrekken en andere, stiekemer manieren zoeken. Chats krijg ik echt niet te lezen. Sinds ze het heeft verteld zoekt dochter veel toenadering , kruipt gezellig bij me op de bank om een film te kijken. Vanuit haar eerdere verhalen over online vrienden merk ik zeker dat virtuele contacten heel waardevol kunnen zijn. Wat voor naam je eraan wilt geven
