non-binair het nieuwe punk?

Lang haar bij meisjes is al jaren de mode. Ik heb 20 jaar op een school in het VO gewerkt en daar hadden we (zeker de laatste tien jaar) slechts 1 meisje met een kort kapsel. Er zaten 1200 kinderen op die school, dus zo’n 600 meisjes. Bizar toch? En ze hadden ook allemaal dezelfde kleding en dezelfde schooltas.
Toen ik zelf op het VO zat in de jaren 80 hadden we kakkers, new wavers, punkers etc. Iedereen zag er anders uit, je hoorde meestal wel bij een bepaalde groep. En sommige kinderen waren gewoon zichzelf en sloten zich niet ergens bij aan. 

bieb1963 schreef op 23-09-2022 om 07:48:

[..]

Eigenlijk wordt m.i. met bovenstaande houding en visie de boel in stand gehouden. Niet omdat er niets van waar is, maar omdat het erg verontwaardigd, zelfs zielig en aanstellerig over komt. Come on.. je bent er ook zélf bij. Je leeft anno 2022 in een Westers land, en nee, niet alles is perfect, óók niet voor mannen... Je mag en kan hier net zoveel als een man, identieke rechten en plichten. Maar we blijven wél.allemaal mensen,.dus nee, het gaat ook echt niet precies zoals iij wil, voor niemand niet. Maar om daar, anno nu, je vrouwzijn weer bij te halen.... zucht

Nee, door te doen alsof het een microniveau-probleem is houd je deze visie in stand. Je bent er níet zelf bij. Jij kiest niet of een arts je serieus neemt, of je verkracht wordt en of je salarisverhoging krijgt. Jij kiest niet of je man gelijkwaardig meedoet in de zorg voor jullie kinderen. Je kan als vrouw níet zoveel als een man en je hebt níet identieke rechten en plichten. Doen alsof dat wel zo is is niet alleen absurd, je hoeft immers maar op macroniveau te kijken om te zien dat gelijkheid bullshit is, die massale ontkenning houdt het probleem in stand. Ik begrijp heel goed dat jonge meisjes in relatief grote getalen besluiten dat ze geen meisje meer zijn. Vrouw-zijn is the short end of the stick.

Mijn moeder vond kort haar bij meisjes altijd leuk. Dus wij hadden vroeger zo'n bloempotkapsel, echt vreselijk. Sinds ik daar zelf iets over in te brengen had is mijn haar langer, tot op de dag van vandaag. 
Vroeger waren er inderdaad meer meisjes met kort haar, hoewel ik het nu bij mensen in de jongvolwassen leeftijd (20-30) wel meer zie. Op middelbare scholen is het inderdaad allemaal dertien in een dozijn qua kleding en haar voor mijn gevoel. Wel jammer eigenlijk, ik vind het wel cool als iemand denkt 'fuck de mode, ik doe lekker mijn eigen ding'. 

Mijn dochter (7) heeft ook lang haar en ik denk dat er oorlog uitbreekt als ik alleen al voorstel om het kort te knippen. Ik mag er ook alles mee doen, heerlijk. Mijn moeder kon bijna niks met ons haar vroeger. 

bieb1963 schreef op 23-09-2022 om 07:48:

[..]

Eigenlijk wordt m.i. met bovenstaande houding en visie de boel in stand gehouden. Niet omdat er niets van waar is, maar omdat het erg verontwaardigd, zelfs zielig en aanstellerig over komt. Come on.. je bent er ook zélf bij. Je leeft anno 2022 in een Westers land, en nee, niet alles is perfect, óók niet voor mannen... Je mag en kan hier net zoveel als een man, identieke rechten en plichten. Maar we blijven wél.allemaal mensen,.dus nee, het gaat ook echt niet precies zoals iij wil, voor niemand niet. Maar om daar, anno nu, je vrouwzijn weer bij te halen.... zucht

Jij voelt je waarschijnlijk thuis in de verzorgende rol die je hebt en vind het prima dat jij meer zorgtaken hebt. Dus jij ervaart geen probleem.

Maar ik ervaar dus wel een probleem. Ik heb wel eens op mijn beoordeling terug gekregen dat ik niet sociaal zou zijn, omdat ik de vaatwasser niet elke dag in ruim. Toen ik vroeg of mijn mannelijke collega met dezelfde (technische) functie dat ook terug kreeg op zijn beoordeling gezien ik het de helft van de dagen deed en hij nog nooit de vaatwasser had aangeraakt. Antwoord was dat ik daardoor gewoon minder sociaal overkwam en dat dat hem tegenviel. Laat onderzoek nou hebben uitgewezen dat van vrouwen zorgzaamheid en van mannen lef wordt verwacht. Als je daar niet aan voldoet wekt dat ongemerkt irritatie op. Ik ben er zelf bij, maar wat kan ik daar dan volgens jou aan doen?

Jaren later bleek ook nog eens dat ik fors minder betaald kreeg. Terwijl ik wel elke keer onderhandeld had en nota bene had terug gekregen niet steeds het onderste uit de kan te moeten willen want ik zou al veel meer krijgen dan de rest. Ja inderdaad dan de andere vrouwen die een andere functie hadden.

Mogen en kunnen betekent op dit moment vaak joh je bent welkom in deze functie, maar je bent geen gelijke.

Je kan en mag als vrouw ook na elven alleen op straat, maar de kans dat je wordt aangerand is hoger dan voor een man. Wat dus niet betekent dat mannen volledig veilig zijn, maar dus wel veiliger.

Vrouwen hebben toegang tot de gezondheidszorg en medicatie. Maar onderzoek wordt voornamelijk gericht op mannen en daardoor ontvangen vrouwen een mindere kwaliteit zorg.

Ook in 2022. En ja het is beter dan in 1950, maar om nu te zeggen dat iedereen vrij is om dezelfde keuzes te maken als een man met een gelijke kans op dezelfde uitkomst is klinkklare onzin.

MamaE schreef op 22-09-2022 om 10:11:

...

Wat wel een verschil is met punk of andere groepen uit het verleden is dat deze groep veel meer van de overheid en de samenleving verwacht. Vroeger kocht je ruige kleding en maakte je een hanenkam, je gedroeg je conform de normen van jouw clubje maar je hoefde geen andere naam, aanspreekvormen, voornaamwoorden, andere letter in je paspoort, speciale kleedkamer, aanpassing van wetgeving of dat soort dingen.

Nog niet alles gelezen, dus misschien is hier al een reactie op gekomen.
Volgens mij hangt dit samen met de hang naar de slachtofferrol die momenteel in zwang is, waarbij mensen zich identificeren met een groep (liefst een minderheid) en daarmee speciale voorrechten proberen te claimen die hen moeten beschermen tegen de boze buitenwereld.
Het zou goed zijn mochten mensen beseffen dat een maatschappij zich niet constant kan aanpassen aan je allerindividueelste gevoelens en dat normen en regelgeving nu eenmaal gericht zijn op de grootste groep. 

Jillz schreef op 23-09-2022 om 10:09:

[..]

Jij voelt je waarschijnlijk thuis in de verzorgende rol die je hebt en vind het prima dat jij meer zorgtaken hebt. Dus jij ervaart geen probleem.

Maar ik ervaar dus wel een probleem. Ik heb wel eens op mijn beoordeling terug gekregen dat ik niet sociaal zou zijn, omdat ik de vaatwasser niet elke dag in ruim. Toen ik vroeg of mijn mannelijke collega met dezelfde (technische) functie dat ook terug kreeg op zijn beoordeling gezien ik het de helft van de dagen deed en hij nog nooit de vaatwasser had aangeraakt. Antwoord was dat ik daardoor gewoon minder sociaal overkwam en dat dat hem tegenviel. Laat onderzoek nou hebben uitgewezen dat van vrouwen zorgzaamheid en van mannen lef wordt verwacht. Als je daar niet aan voldoet wekt dat ongemerkt irritatie op. Ik ben er zelf bij, maar wat kan ik daar dan volgens jou aan doen?

Jaren later bleek ook nog eens dat ik fors minder betaald kreeg. Terwijl ik wel elke keer onderhandeld had en nota bene had terug gekregen niet steeds het onderste uit de kan te moeten willen want ik zou al veel meer krijgen dan de rest. Ja inderdaad dan de andere vrouwen die een andere functie hadden.

Mogen en kunnen betekent op dit moment vaak joh je bent welkom in deze functie, maar je bent geen gelijke.

Je kan en mag als vrouw ook na elven alleen op straat, maar de kans dat je wordt aangerand is hoger dan voor een man. Wat dus niet betekent dat mannen volledig veilig zijn, maar dus wel veiliger.

Vrouwen hebben toegang tot de gezondheidszorg en medicatie. Maar onderzoek wordt voornamelijk gericht op mannen en daardoor ontvangen vrouwen een mindere kwaliteit zorg.

Ook in 2022. En ja het is beter dan in 1950, maar om nu te zeggen dat iedereen vrij is om dezelfde keuzes te maken als een man met een gelijke kans op dezelfde uitkomst is klinkklare onzin.

Helemaal mee eens. 

Valdemar schreef op 23-09-2022 om 10:10:

[..]

Nog niet alles gelezen, dus misschien is hier al een reactie op gekomen.
Volgens mij hangt dit samen met de hang naar de slachtofferrol die momenteel in zwang is, waarbij mensen zich identificeren met een groep (liefst een minderheid) en daarmee speciale voorrechten proberen te claimen die hen moeten beschermen tegen de boze buitenwereld.
Het zou goed zijn mochten mensen beseffen dat een maatschappij zich niet constant kan aanpassen aan je allerindividueelste gevoelens en dat normen en regelgeving nu eenmaal gericht zijn op de grootste groep.

Je kunt inderdaad nooit een samenleving inrichten op ieders individuele behoeften. Wel houd je rekening met minderheden. Dat slachtofferschap zou best een ding kunnen zijn.
Maar je zou ook kunnen zeggen dat bijvoorbeeld vrouwen ook slachtoffer waren van een door mannen gedomineerde samenleving en dat homo's slachtoffer waren van een heteronormatieve maatschappij. Toch zie ik die emancipatie meer in de zin van 'hee, wij zijn er ook, wij tellen ook mee en hebben ook rechten'. En dat is voor non-binaire mensen net zo. Alleen hadden eerdere groepen geen behoefte aan eigen faciliteiten, voornaamwoorden, aanspreekvormen, etc. Want die waren er al of wijken niet af van die van 'de meerderheid'.

Ik vind het ook prima dat mensen die echt last hebben van genderdysforie geholpen kunnen worden, maar als allerlei jongelui die vooral een mismatch ervaren tussen hun individuele wensen/behoeften en de maatschappelijke verwachtingen hun heil gaan zoeken op dat pad, in het creëren en faciliteren van een derde hokje, is dat geen oplossing maar een probleem erbij. 

De problemen die verschillende vrouwen hier noemen waar ze tegenaan lopen (verwachtingen qua zorg, minder betaald krijgen, minder serieus genomen worden bij artsen, onveilig voelen op straat, geobjectiveerd voelen), los je dat op door als non-binair door het leven te gaan, een andere naam aan te nemen, andere aanspreekvormen te wensen, je paspoort aan te laten passen etc.? Ik denk het niet.

Jillz schreef op 23-09-2022 om 10:09:

[..]

Jij voelt je waarschijnlijk thuis in de verzorgende rol die je hebt en vind het prima dat jij meer zorgtaken hebt. Dus jij ervaart geen probleem.

Maar ik ervaar dus wel een probleem. Ik heb wel eens op mijn beoordeling terug gekregen dat ik niet sociaal zou zijn, omdat ik de vaatwasser niet elke dag in ruim. Toen ik vroeg of mijn mannelijke collega met dezelfde (technische) functie dat ook terug kreeg op zijn beoordeling gezien ik het de helft van de dagen deed en hij nog nooit de vaatwasser had aangeraakt. Antwoord was dat ik daardoor gewoon minder sociaal overkwam en dat dat hem tegenviel. Laat onderzoek nou hebben uitgewezen dat van vrouwen zorgzaamheid en van mannen lef wordt verwacht. Als je daar niet aan voldoet wekt dat ongemerkt irritatie op. Ik ben er zelf bij, maar wat kan ik daar dan volgens jou aan doen?

Jaren later bleek ook nog eens dat ik fors minder betaald kreeg. Terwijl ik wel elke keer onderhandeld had en nota bene had terug gekregen niet steeds het onderste uit de kan te moeten willen want ik zou al veel meer krijgen dan de rest. Ja inderdaad dan de andere vrouwen die een andere functie hadden.

Mogen en kunnen betekent op dit moment vaak joh je bent welkom in deze functie, maar je bent geen gelijke.

Je kan en mag als vrouw ook na elven alleen op straat, maar de kans dat je wordt aangerand is hoger dan voor een man. Wat dus niet betekent dat mannen volledig veilig zijn, maar dus wel veiliger.

Vrouwen hebben toegang tot de gezondheidszorg en medicatie. Maar onderzoek wordt voornamelijk gericht op mannen en daardoor ontvangen vrouwen een mindere kwaliteit zorg.

Ook in 2022. En ja het is beter dan in 1950, maar om nu te zeggen dat iedereen vrij is om dezelfde keuzes te maken als een man met een gelijke kans op dezelfde uitkomst is klinkklare onzin.

Jij voelt je waarschijnlijk thuis in de verzorgende rol die je hebt en vind het prima dat jij meer zorgtaken hebt. Dus jij ervaart geen probleem.

En hoe kom je daarbij? Wie zegt dat ik dat wil en wie zegt dat ik dat doe? Daar begint het al mee: je maakt aannames. Net zo goed als je aannames maakt, dat als een vrouw dat wél doet, dat ze dat eigenlijk niet zou willen. Misschien wil ze dat wel. En als ze dat niet wil, dan regelt ze dat met haar man. Overigens: hoe gaat die stelling dan op, met man-man en vrouw-vrouw stellen? Of zijn dat ineens andere mensen?

Maar ik ervaar dus wel een probleem. Ik heb wel eens op mijn beoordeling terug gekregen dat ik niet sociaal zou zijn, omdat ik de vaatwasser niet elke dag in ruim. Toen ik vroeg of mijn mannelijke collega met dezelfde (technische) functie dat ook terug kreeg op zijn beoordeling gezien ik het de helft van de dagen deed en hij nog nooit de vaatwasser had aangeraakt. Antwoord was dat ik daardoor gewoon minder sociaal overkwam en dat dat hem tegenviel. Laat onderzoek nou hebben uitgewezen dat van vrouwen zorgzaamheid en van mannen lef wordt verwacht. Als je daar niet aan voldoet wekt dat ongemerkt irritatie op. Ik ben er zelf bij, maar wat kan ik daar dan volgens jou aan doen?

Belachelijk natuurlijk. Duidelijk. Maar dat is nou precies wat ik bedoel. Dit is een situatie waar blijkbaar van jou als vrouw iets wordt verwacht. Maar even zo goed worden er van mannen ook dingen verwacht, omdat ze man zijn. En als hij dat niet doet, vindt men er ook wat van. Het is iets wat ieder mens mee maakt. Van een introvert of verlegen persoon worden ook dingen verwacht, die hij/zij niet kan en/of niet wil. En daar wordt ook wat van gevonden. Er wordt van alles en iedereen wat gevonden. 

Jaren later bleek ook nog eens dat ik fors minder betaald kreeg. Terwijl ik wel elke keer onderhandeld had en nota bene had terug gekregen niet steeds het onderste uit de kan te moeten willen want ik zou al veel meer krijgen dan de rest. Ja inderdaad dan de andere vrouwen die een andere functie hadden.

Jij koppelt dat aan je vrouw zijn, maar je kan dat beter koppelen aan jou als persoon. Blijkbaar toch niet goed genoeg onderhandeld. Jij was blijkbaar tevreden met wat je geboden werd. De ander niet en onderhandelde door. Je kan je afvragen of mannen beter in onderhandelen zijn dan vrouwen. Geen idee, wie weet. Maar als dat zo is, dan is dat zo. En als jij als vrouw daar iets aan wil doen, dan zal je verder moeten onderhandelen, in plaats van aannemen dat jij minder krijgt omdat je vrouw bent. JIJ bent degene die onderhandelt, dus hebt dat zelf in de hand.

Mogen en kunnen betekent op dit moment vaak joh je bent welkom in deze functie, maar je bent geen gelijke.

Dat is weer jouw eigen aanname.

Je kan en mag als vrouw ook na elven alleen op straat, maar de kans dat je wordt aangerand is hoger dan voor een man. Wat dus niet betekent dat mannen volledig veilig zijn, maar dus wel veiliger.

Dat klopt. En daar tegenover staat dat een man sneller ongewild in een gevecht terecht komt. Maar los daarvan: Mannen en vrouwen, ofwel mensen...., kunnen slechte dingen doen. Dat willen we niet, maar het gebeurt. Zit in de mens. Dat een man in principe in staat is een vrouw te verkrachten (andersom wordt lastiger...), betekent niet dat een vrouw geen andere dingen slechte dingen doet, waar zij, lichamelijk, toe in staat is.

Vrouwen hebben toegang tot de gezondheidszorg en medicatie. Maar onderzoek wordt voornamelijk gericht op mannen en daardoor ontvangen vrouwen een mindere kwaliteit zorg.

Slechte zaak. Moet absoluut veranderen.

Ook in 2022. En ja het is beter dan in 1950, maar om nu te zeggen dat iedereen vrij is om dezelfde keuzes te maken als een man met een gelijke kans op dezelfde uitkomst is klinkklare onzin.

Wie zegt dat die káns er niet is?

@bieb

"Net zo goed als je aannames maakt, dat als een vrouw dat wél doet, dat ze dat eigenlijk niet zou willen"

Waar doe ik deze aanname? Volgens mij leg je mij hier woorden in de mond waar ik niet achter sta. Ik vind het namelijk prima dat er vrouwen zijn die volledig thuis blijven om voor kinderen te zorgen. Die vrijheid gun ik ze van harte. Het enige wat ik probeer aan te geven is dat als je niet past in het stereotype beeld van de zorgzame moeder en vrouw dat je daar wel keihard op wordt afgerekend. En dat ik mij kan voorstellen dat als je wel binnen dat beeld van de zorgzame vrouw valt en je daar volledig happy mee bent dat je het probleem wat ik ervaar niet zult herkennen.

Uit een eerder topic dacht ik mij te herinneren dat jij minder werkt dan je partner en dat je daar perfect gelukkig mee bent. Als ik mij daarin vergis excuses.

Jij zegt dat ik onterecht salaris koppel aan mijn vrouw zijn. Toch is dat uiteindelijk onafhankelijk wel bewezen het geval geweest. Dus dat heeft niks te maken met mijn onderhandelings skills. En dat is dus ook precies wat ik bedoel met hetzelfde doen, namelijk onderhandelen en een kleinere kans op succes. Want tevreden was ik zeer zeker niet, die aanname doe jij.

Dat voor mannen andersom hetzelfde geldt dat ze bijvoorbeeld eerder in een gevecht verzeild raken, geacht worden minder emoties te tonen en in de horeca vaak geen toegang hebben tot de verschoon plek voor kind is net zo goed bizar. Daar doe ik toch niks aan af?

Gelijke kansen voor alle mensen wat mij betreft. Dus niet alleen voor vrouwen, ook al schieten die er op dit moment ten opzichte van mannen wel meer bij in.

"JIJ bent degene die onderhandelt, dus hebt dat zelf in de hand." 
Voor onderhandelingen heb je twee partijen nodig en als je andere partij van mening is dat je minder inkomen moet hebben omdat je vrouw bent, ongeacht het werk wat je doet (je verdient al zoveel meer dan de andere vrouwen) kan je onderhandelen wat je wil, maar dat lukt dan niet. En als bij een ander bedrijf dezelfde mening heerst (= maatschappij) helpt opstappen ook niet.

Thalas schreef op 23-09-2022 om 09:36:

[..]

Nee, door te doen alsof het een microniveau-probleem is houd je deze visie in stand. Je bent er níet zelf bij. Jij kiest niet of een arts je serieus neemt, of je verkracht wordt en of je salarisverhoging krijgt. Jij kiest niet of je man gelijkwaardig meedoet in de zorg voor jullie kinderen. Je kan als vrouw níet zoveel als een man en je hebt níet identieke rechten en plichten. Doen alsof dat wel zo is is niet alleen absurd, je hoeft immers maar op macroniveau te kijken om te zien dat gelijkheid bullshit is, die massale ontkenning houdt het probleem in stand. Ik begrijp heel goed dat jonge meisjes in relatief grote getalen besluiten dat ze geen meisje meer zijn. Vrouw-zijn is the short end of the stick.

zo is het. Wat ik eerder zei: je bent 13, 14, 15 jaar als  meisje. Ineens ben je publiek bezit, je klasgenoten praten porno taal over vrouwen, op insta zie je alleen dikke lippen en billen. Zo'n meisje voelt heus wel hoe er naar vrouwen gekeken wordt en niet dat ze over tien jaar op microniveau een heel klein beetje keuzes in heeft. Met een nb indentiteit wordt ze ten minste meer serieus genomen. Dat kan je afschrijven als trend of bevlieging, je kan ook serieus nemen dat meisjes tabak hebben van het vrouwbeeld. 

Thalas schreef op 23-09-2022 om 09:36:

[..]

Nee, door te doen alsof het een microniveau-probleem is houd je deze visie in stand. Je bent er níet zelf bij. Jij kiest niet of een arts je serieus neemt, of je verkracht wordt en of je salarisverhoging krijgt. Jij kiest niet of je man gelijkwaardig meedoet in de zorg voor jullie kinderen. Je kan als vrouw níet zoveel als een man en je hebt níet identieke rechten en plichten. Doen alsof dat wel zo is is niet alleen absurd, je hoeft immers maar op macroniveau te kijken om te zien dat gelijkheid bullshit is, die massale ontkenning houdt het probleem in stand. Ik begrijp heel goed dat jonge meisjes in relatief grote getalen besluiten dat ze geen meisje meer zijn. Vrouw-zijn is the short end of the stick.

Dit is wel heel erg fatalistisch gedacht. En daarmee ook (gelukkig) niet waar.

Jillz schreef op 23-09-2022 om 10:09:

[..]

Jij voelt je waarschijnlijk thuis in de verzorgende rol die je hebt en vind het prima dat jij meer zorgtaken hebt. Dus jij ervaart geen probleem.

Maar ik ervaar dus wel een probleem. Ik heb wel eens op mijn beoordeling terug gekregen dat ik niet sociaal zou zijn, omdat ik de vaatwasser niet elke dag in ruim. Toen ik vroeg of mijn mannelijke collega met dezelfde (technische) functie dat ook terug kreeg op zijn beoordeling gezien ik het de helft van de dagen deed en hij nog nooit de vaatwasser had aangeraakt. Antwoord was dat ik daardoor gewoon minder sociaal overkwam en dat dat hem tegenviel. Laat onderzoek nou hebben uitgewezen dat van vrouwen zorgzaamheid en van mannen lef wordt verwacht. Als je daar niet aan voldoet wekt dat ongemerkt irritatie op. Ik ben er zelf bij, maar wat kan ik daar dan volgens jou aan doen?

Jaren later bleek ook nog eens dat ik fors minder betaald kreeg. Terwijl ik wel elke keer onderhandeld had en nota bene had terug gekregen niet steeds het onderste uit de kan te moeten willen want ik zou al veel meer krijgen dan de rest. Ja inderdaad dan de andere vrouwen die een andere functie hadden.

Mogen en kunnen betekent op dit moment vaak joh je bent welkom in deze functie, maar je bent geen gelijke.

Je kan en mag als vrouw ook na elven alleen op straat, maar de kans dat je wordt aangerand is hoger dan voor een man. Wat dus niet betekent dat mannen volledig veilig zijn, maar dus wel veiliger.

Vrouwen hebben toegang tot de gezondheidszorg en medicatie. Maar onderzoek wordt voornamelijk gericht op mannen en daardoor ontvangen vrouwen een mindere kwaliteit zorg.

Ook in 2022. En ja het is beter dan in 1950, maar om nu te zeggen dat iedereen vrij is om dezelfde keuzes te maken als een man met een gelijke kans op dezelfde uitkomst is klinkklare onzin.

N=1.

Ten aanzien van het minder verdienen: in de VS is het verschil in verdiensten gecorrigeerd zodat we appels met appels vergelijken en dan blijkt dat mannen en vrouwen exact evenveel verdienen.

In Nederland is het nog niet tot op de bodem uitgezocht, er is een klein verschil waar aldus het CBS nog geen verklaring voor is gevonden.

Maar aangezien het concept van de gender wage gap uit de VS komt is het raar om te denken dat als het tot op de bodem uitgezocht zou worden daar geen objectieve verschillen aan ten grondslag liggen.

In de VS is men sowieso veel beter in het uitzoeken van dit soort dingen en daar waar discriminatie lijkt te zijn blijkt keer op keer dat als je doorgraaft dat het ofwel stukken genuanceerder ligt, ofwel er helemaal geen sprake van blijkt te zijn. 

Dat gezegd hebbende zijn er ook wel nadelen die objectief zijn vastgesteld. Zo is de wereld niet alleen vooral ontwikkeld door mannen, maar ook voor mannen. Dus geneeskunde gebaseerd op mannen, botsproeven gebaseerd op de gemiddelde man (uit de zestiger jaren, dus korter en veel slanker…), enz.

Lexus schreef op 23-09-2022 om 13:08:

[..]

zo is het. Wat ik eerder zei: je bent 13, 14, 15 jaar als meisje. Ineens ben je publiek bezit, je klasgenoten praten porno taal over vrouwen, op insta zie je alleen dikke lippen en billen. Zo'n meisje voelt heus wel hoe er naar vrouwen gekeken wordt en niet dat ze over tien jaar op microniveau een heel klein beetje keuzes in heeft. Met een nb indentiteit wordt ze ten minste meer serieus genomen. Dat kan je afschrijven als trend of bevlieging, je kan ook serieus nemen dat meisjes tabak hebben van het vrouwbeeld.

Puberjongens besteden inmiddels minstens zoveel aandacht aan hun uiterlijk. Droog willen zijn. Wasbordje. Haartjes piekfijn op zijn plek.

Het is meer onderdeel van mens zijn dat je ook begeert kan worden.