Mijn dochter wordt niet gerespecteerd
Mijn dochter van 16 jaar heeft al vijf maanden een vriendje van dezelfde leeftijd. In het begin vond ik heb een leuk koppeltje en hem ook een leuke, aangename jongen. De laatste tijd erger ik mij meer en meer hoe hij met mijn dochter omgaat: hij heeft amper tijd om af te spreken, als ze afspreken krijgt ze een tijdslot. Hij heeft het altijd te druk en zij is smoorverliefd en het doet haar veel pijn. Ze komt in mijn ogen dan ook te needy over tov hem. Ik heb al verschillende gesprekken met haar gehad, ik weet dan ook heel veel van de prille relatie. Zelf heb ik haar aangeraden aan de communicatie te werken en niet meer zo beschikbaar te zijn voor hem, want momenteel wijst hij elk voorstel om af te spreken van haar af, maar moet hij maar met zijn vingers knippen en ze staat er.
Probleem is dat ze net het tegenovergestelde doet en veel te afhankelijk is van hem. Misschien typisch puber dat ze mijn raad niet aanneemt, maar ik zie haar zo met haar hoofd tegen de muur lopen en met een gebroken hart achterblijven. Van mij hoeft ze het ook niet uit te maken, ik wil haar gewoon weerbaarder maken tov hem. Hebben jullie nog tips hoe mijn smoorverliefde dochter met haar voetjes op de grond te krijgen en te laten inzien dat ze meer van zich moet afbijten, want haar humeur is ook zo afhankelijk van hem dat ik het niet echt meer gezond vind.
Klopt, daarom weigeren we ook voorstellen om nog meer te trainen en meer wedstrijden te spelen en annuleren we ook die dingen als we merken dat het eventjes niet meer gaat omwille van de druk. Ik wilde gewoon even kwijt dat onze maatschappij jammer genoeg zo in elkaar zit en dat je daar snel in meegezogen wordt en of je daar nu in meegaat of niet, dit werkt voor mij grotendeels het perfectionisme in de hand.
Hier 70% aanwezigheid vereist. En heeft volgens hen niks met plaatsgebrek te maken, maar met het feit dat leden die onvoldoende aanwezig zijn geen binding hebben met de rest van de groep.
Het leven is ook prioriteiten stellen. Je kunt niet én cum laude willen slagen op school, én vijftien uur per week een bijbaantje hebben én vijf keer in de week sporten/hobby's hebben én naar feestjes/vrienden én een vriendje hebben. Soms moet je keuzes maken.
Dat gepush vanuit een sportclub zou ik snel me klaar zijn. Sport is leuk en gezond voor erbij, maar daar ga je doorgaans niet je geld mee verdienen.
Topsporters uitgezonderd, maar die zetten ook niet zelden hun sport op prioriteit één, dan komt school en dan pas een sociaal leven. Topsport is ook heel vaak nee zeggen tegen mensen of leuke dingen en zelfs tegen school/studie.
En je kunt je kind ook meegeven dat ze best prioriteiten mag stellen en dat niet alles hoeft. School is het belangrijkste, want dat is de sleutel tot je toekomst. Toch is het ook belangrijk om naast school ook nog tijd te hebben voor sport, hobby's en vrienden.
Die aanwezigheidseis voor een scoutingkamp vind ik echt belachelijk. Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat er zo'n eis gesteld werd voor deelname aan een activiteit. Vaak zie je wel dat kinderen die niet vaak aanwezig zijn uit zichzelf al niet mee gaan met activiteiten. Als het niet om een beperkt aantal plaatsen gaat, vind ik het erg treurig om daar zo'n keiharde eis aan vast te hangen. Er zijn bijvoorbeeld ook kinderen met gescheiden ouders die om de week komen. Dat is niet de keuze van die kinderen en ik vind het niet fair om ze daar op af te straffen.
Kaat0206 schreef op 20-10-2022 om 14:14:
Klopt, daarom weigeren we ook voorstellen om nog meer te trainen en meer wedstrijden te spelen en annuleren we ook die dingen als we merken dat het eventjes niet meer gaat omwille van de druk. Ik wilde gewoon even kwijt dat onze maatschappij jammer genoeg zo in elkaar zit en dat je daar snel in meegezogen wordt en of je daar nu in meegaat of niet, dit werkt voor mij grotendeels het perfectionisme in de hand.
Voor mijn doen een late deelname aan het topic, heb wel alles gelezen en had tot vandaag niet veel bij te dragen dat al niet door anderen was gezegd. Het vetgedrukte daar sloeg ik even op aan dat ik toch wilde meepraten.
Volgens mij is het niet heel onze maatschappij die zo in elkaar steekt. Het zijn vooral de sportclubs, ik ken ze hier in de omgeving ook. Toen mijn kinderen jong waren en na de zwemles een sport mochten kiezen heb ik bewust voor verenigingen gekozen die een beleid hebben waarin iedereen mee mag doen, de scheiding D1 of D2 werd niet gemaakt op basis van wie de beste was maar welke spelers kunnen goed met elkaar opschieten en ook nog een leuk partijtje ballen. De dansschool van dochter had ook het beleid dat iedereen mocht schitteren op de jaarlijkse voorstelling op zijn/haar eigen niveau. Ook voor optredens op ons jaarlijkse cultuurfestival had iedereen we eens kans om mee te doen. Dit jaar de klassieke groep van 14-15 jarigen volgend jaar de moderne groep.
Hier hoef je niet perfect te zijn om toch leuk mee te kunnen doen. Vaardigheden als goed kunnen plannen maken je drukke leven wel makkelijker vol te houden maar als ouder heb ik ook wel aan de noodrem getrokken en uitgebreid met de pubers gepraat dat niet alles supergoed hoeft te zijn om toch door te kunnen op school, een 5.5 voor wiskunde mag best als je even hard moet werken om je praktische opdracht voor scheikunde af te krijgen. Als ouders hebben wij het perfectionisme (voor zover aanwezig) nooit geprezen of gestimuleerd.
Je hoeft niet perfect te zijn om ergens te komen in het leven!
" Die aanwezigheidseis voor een scoutingkamp vind ik echt belachelijk. Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat er zo'n eis gesteld werd voor deelname aan een activiteit."
Zo te lezen woont TO in België en het zou mij niet verbazen als het daar bij de scouting anders toegaat dan hier in Nederland.
alhambra schreef op 20-10-2022 om 10:24:
[..]
Het is niet te plannen maar je kunt wel invloed hebben op hoe mensen je langdurig behandelen. Zij kan ervoor kiezen om dit niet van hem te accepteren. Dat lijkt me ook heel gezond in deze situatie.
Wanneer je dat doet alleen om hem te veranderen (manipuleren), dan kan zij ook nog weleens van een koude kermis thuis komen. Er zijn maar twee opties: zijn gedrag loslaten of hem als persoon loslaten.
Ik zou er al moeder niet meer zoveel aandacht aanbesteden, wel aanhoren maar verder laten gaan tenzij zij iets doet wat echt niet kan. Ik zou verder niet te veel advies meer geven. Meer zoiets zeggen als: goh joh vervelend dat hij zo doet... en verder niets. Vooral niet het idee geven dat haar respect afhankelijk is van hem (of van school, sport of what ever). Bevestig dat het vervelend is en meer niet. De rest heb je allang al gezegd.
Kaat0206 schreef op 20-10-2022 om 13:57:
Heeft absoluut niks meer met de titel te maken, maar puur met het perfectionisme dit, maar het klopt dat de druk op de schouders van onze kinderen zeer hoog is, vaak in de hand gewerkt door de instanties die dienen ter ontspanning en opleiding.
Niet voldoende getraind = niet opgesteld tijdens wedstrijden.
Niet goed genoeg = niet opgesteld tijdens wedstrijden.
Niet voldoende getraind, niet goed genoeg = geen kansen om op hoger niveau te spelen, wat echt een statussymbool is bij veel clubs, trainers, ouders, spelers.
Niet voldoende aanwezig op scouting = niet mee op zomerkamp.
Slechte resultaten op school = kans op slechte attestering.
Lijkt mij dan ook een logisch gevolg dat perfectionistische kinderen zich snel minderwaardig voelen en nog harder willen werken.
Als ouders zijn wij daar vaak genoeg tegen ingegaan en hebben het aangekaart bij al de instanties voor al onze kinderen, maar je komt altijd van een kale reis terug, want de “regeltjes” moeten gerespecteerd worden.
Hmmm....ik denk dat mensen elkaar opjutten hoor. Ik heb ook wel vrienden en bekenden die de kinderen 3 of 4 buitenschoolse activiteiten laten doen, iets als 3x sporttraining in de week, scouting, muziekles en nog iets als debatclub, politieke partij, natuurstudie, en ook nog summerschool (om een vreemde taal te leren of andere vaardigheden op te krikken) naast een evt. kamp van scouting of teamsport. Nota bene ouders die zelf ook al eens te maken hebben gehad met burn out, en het verkeerde voorbeeld blijven geven (door veel (4 of 5) kinderen te hebben, beide voltijds te werken, een klushuis te kopen én raadslid te zijn/ander intensief vrijwilligerswerk te hebben bijvoorbeeld. Ik krijg plaatsvervangend stress van zulke maximizers....
Onze kinderen hebben alleen scouting en één activiteit ernaast, oudste heeft ook nog een bijbaantje, is echt wel meer dan zat. Een beetje vrije tijd om te lummelen of je te vervelen is zo belangrijk. Dan maar geen flitsende carrière of groot netwerk later. Of we ontnemen ze nu al de kans om beroepsmuzikant of topwetenschapper te worden, zoals een buurvrouw mij eens verweet 
(mijn kinderen waren toen 7 en 4 jaar oud)
Dat je niet mee mag op scoutingkamp als je niet voldoende aanwezig bent herken ik niet van hier, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je maar de helft van de tijd erbij bent valt je ook wel een beetje buiten de groep.
troelahoep schreef op 21-10-2022 om 11:13:
[..]
Hmmm....ik denk dat mensen elkaar opjutten hoor. Ik heb ook wel vrienden en bekenden die de kinderen 3 of 4 buitenschoolse activiteiten laten doen, iets als 3x sporttraining in de week, scouting, muziekles en nog iets als debatclub, politieke partij, natuurstudie, en ook nog summerschool (om een vreemde taal te leren of andere vaardigheden op te krikken) naast een evt. kamp van scouting of teamsport. Nota bene ouders die zelf ook al eens te maken hebben gehad met burn out, en het verkeerde voorbeeld blijven geven (door veel (4 of 5) kinderen te hebben, beide voltijds te werken, een klushuis te kopen én raadslid te zijn/ander intensief vrijwilligerswerk te hebben bijvoorbeeld. Ik krijg plaatsvervangend stress van zulke maximizers....
Onze kinderen hebben alleen scouting en één activiteit ernaast, oudste heeft ook nog een bijbaantje, is echt wel meer dan zat. Een beetje vrije tijd om te lummelen of je te vervelen is zo belangrijk. Dan maar geen flitsende carrière of groot netwerk later. Of we ontnemen ze nu al de kans om beroepsmuzikant of topwetenschapper te worden, zoals een buurvrouw mij eens verweet
Dat je niet mee mag op scoutingkamp als je niet voldoende aanwezig bent herken ik niet van hier, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Als je maar de helft van de tijd erbij bent valt je ook wel een beetje buiten de groep.
Wauw, zulke mensen bestaan echt?!
Onze dochter doet ook wel relatief veel hoor. Ze turnt twee keer per week, één keer atletiek en één keer jong nederland. Maar ze heeft nog niet veel huiswerk en geen baantje. Ik zou het prima begrijpen als ze op enig moment besluit te stoppen met één van deze dingen. Het is ook een beetje ter compensatie van het gebrek aan sociale contacten met leeftijdsgenoten die ze thuis niet heeft.
Ze hoeft van mij echt geen toptalent te worden, ik denk oprecht niet dat ik er blij van zou worden als mijn hele leven in het teken komt te staan van de sport van mijn kind.
Toen ze op turnen naar de selectie mocht, werd ze al snel gevraagd om ook op de zaterdagochtend te komen trainen. Maar ze zat toen nog op zwemles op zaterdagochtend en daar hebben wij dan de prioriteit gesteld dat ze eerst haar zwemdiploma's moest halen en daarna extra mocht gaan turnen.
Kaat0206 schreef op 20-10-2022 om 14:14:
Klopt, daarom weigeren we ook voorstellen om nog meer te trainen en meer wedstrijden te spelen en annuleren we ook die dingen als we merken dat het eventjes niet meer gaat omwille van de druk. Ik wilde gewoon even kwijt dat onze maatschappij jammer genoeg zo in elkaar zit en dat je daar snel in meegezogen wordt en of je daar nu in meegaat of niet, dit werkt voor mij grotendeels het perfectionisme in de hand.
Ik vind het raar dat je daar "de maatschappij" de schuld van geeft. Dit zijn toch echt persoonlijke keuzes. Die maken jullie als gezin zelf.
Net als dat je zelf de keuze kunt maken om te stoppen met energie stoppen in iemand waarvan je niet hetzelfde terugkrijgt.
Als dit de instelling is binnen jullie gezin, dan snap ik wel waarom dochter zelf niet in staat is om paal en perk te stellen (buiten haar leeftijd, het hoort er ook een beetje bij).
MamaE schreef op 21-10-2022 om 11:53:
[..]
Wauw, zulke mensen bestaan echt?!
Onze dochter doet ook wel relatief veel hoor. Ze turnt twee keer per week, één keer atletiek en één keer jong nederland. Maar ze heeft nog niet veel huiswerk en geen baantje. Ik zou het prima begrijpen als ze op enig moment besluit te stoppen met één van deze dingen. Het is ook een beetje ter compensatie van het gebrek aan sociale contacten met leeftijdsgenoten die ze thuis niet heeft.
Ze hoeft van mij echt geen toptalent te worden, ik denk oprecht niet dat ik er blij van zou worden als mijn hele leven in het teken komt te staan van de sport van mijn kind.Toen ze op turnen naar de selectie mocht, werd ze al snel gevraagd om ook op de zaterdagochtend te komen trainen. Maar ze zat toen nog op zwemles op zaterdagochtend en daar hebben wij dan de prioriteit gesteld dat ze eerst haar zwemdiploma's moest halen en daarna extra mocht gaan turnen.
Eh, ja. Iemand die alles in dienst heeft gesteld van haar kinderen (inmiddels lang en breed volwassen, van mijn generatie) om die zichzelf maximaal te laten ontplooien. Dus muziekles en sporten waren verplicht voor hun kinderen, de kinderen waren jeugdlid bij goede-doelenorganisaties, zijn in hun jeugd op tig uitwisselingen geweest, hebben van die dingen gedaan als archeologiekamp, red de zeehondjes kamp, en zelf gingen ze elke zomer met het gezin heel verantwoorde vakantiekampen doen voor families. Op latere leeftijd natuurlijk een paar jaar in het buitenland vertoefd om ontwikkelingswerk te doen, want dat zou iedereen moeten doen en daar hou je vrienden en contacten voor het leven aan over. Dat vooral. De (jonge) kleinkinderen die ze nu heeft hebben ook al hele volle agenda's en worden al fantastische netwerkvaardigheden toegedicht, en ook bij hun zijn vakanties een project 
En ik ben als kind bijna nergens heen geweest en heb op geen enkel clubje gezeten behalve zwemles. Dus dat steekt lekker schril tegen elkaar af .....
troelahoep schreef op 21-10-2022 om 14:07:
[..]
Eh, ja. Iemand die alles in dienst heeft gesteld van haar kinderen (inmiddels lang en breed volwassen, van mijn generatie) om die zichzelf maximaal te laten ontplooien. Dus muziekles en sporten waren verplicht voor hun kinderen, de kinderen waren jeugdlid bij goede-doelenorganisaties, zijn in hun jeugd op tig uitwisselingen geweest, hebben van die dingen gedaan als archeologiekamp, red de zeehondjes kamp, en zelf gingen ze elke zomer met het gezin heel verantwoorde vakantiekampen doen voor families. Op latere leeftijd natuurlijk een paar jaar in het buitenland vertoefd om ontwikkelingswerk te doen, want dat zou iedereen moeten doen en daar hou je vrienden en contacten voor het leven aan over. Dat vooral. De (jonge) kleinkinderen die ze nu heeft hebben ook al hele volle agenda's en worden al fantastische netwerkvaardigheden toegedicht, en ook bij hun zijn vakanties een project
En ik ben als kind bijna nergens heen geweest en heb op geen enkel clubje gezeten behalve zwemles. Dus dat steekt lekker schril tegen elkaar af .....
Ik krijg hier ook de kriebels van hoor. Mijn kind mag ook gewoon lekker kind zijn en knutselen of naar de speeltuin als ze daar zin in heeft. Ook als dat geen hoger doel dient. Vakantie is om te ontspannen. Dat er even niks moet. We gaan naar het zwembad als we daar zin in hebben, naar de speeltuin als ze wil spelen en we doen ook echt wel educatieve uitjes naar musea (vinden we allemaal leuk). Als er een activiteit of kamp is van een clubje is dochter van de partij, maar dat is niet bedoeld om te netwerken.
Er zit nog heel veel tussen niks en elke dag wel iets omdat je ouders dat oh zo verantwoord vinden. Ik zie ook echt wel dat mijn kind het ten opzichte van mijn generatie vroeger en mijn ouders hun generatie nog vroeger het echt heel erg goed heeft. Maar ze leert ook dat niet altijd álles kan en dat je soms keuzes moet maken.
Ik hoop (en denk) toch dat die mensen wel een uitzondering zijn en dat niet iedereen in jouw en hun omgeving zo in elkaar steekt. Ik vraag me dan wel af of die kinderen dat echt allemaal zo leuk vinden. Vervelen en zelf dingen bedenken om te doen heeft ook een bepaalde waarde.
MamaE schreef op 21-10-2022 om 14:29:
[..]
Ik krijg hier ook de kriebels van hoor. Mijn kind mag ook gewoon lekker kind zijn en knutselen of naar de speeltuin als ze daar zin in heeft. Ook als dat geen hoger doel dient. Vakantie is om te ontspannen. Dat er even niks moet. We gaan naar het zwembad als we daar zin in hebben, naar de speeltuin als ze wil spelen en we doen ook echt wel educatieve uitjes naar musea (vinden we allemaal leuk). Als er een activiteit of kamp is van een clubje is dochter van de partij, maar dat is niet bedoeld om te netwerken.
Er zit nog heel veel tussen niks en elke dag wel iets omdat je ouders dat oh zo verantwoord vinden. Ik zie ook echt wel dat mijn kind het ten opzichte van mijn generatie vroeger en mijn ouders hun generatie nog vroeger het echt heel erg goed heeft. Maar ze leert ook dat niet altijd álles kan en dat je soms keuzes moet maken.Ik hoop (en denk) toch dat die mensen wel een uitzondering zijn en dat niet iedereen in jouw en hun omgeving zo in elkaar steekt. Ik vraag me dan wel af of die kinderen dat echt allemaal zo leuk vinden. Vervelen en zelf dingen bedenken om te doen heeft ook een bepaalde waarde.
Ik zat vroeger niet op clubjes, onze zoon heeft wel diverse dingen gedaan maar dat was niet tegelijkertijd en altijd in het dorp. Ik was niet in de gelegenheid hem overal met de auto heen te brengen want die had mijn man nodig voor zijn werk. Volgens mij heeft hij er geen trauma's aan over gehouden dat hierdoor niet alles mogelijk was.
MamaE schreef op 21-10-2022 om 14:29:
[..]
Ik krijg hier ook de kriebels van hoor. Mijn kind mag ook gewoon lekker kind zijn en knutselen of naar de speeltuin als ze daar zin in heeft. Ook als dat geen hoger doel dient. Vakantie is om te ontspannen. Dat er even niks moet. We gaan naar het zwembad als we daar zin in hebben, naar de speeltuin als ze wil spelen en we doen ook echt wel educatieve uitjes naar musea (vinden we allemaal leuk). Als er een activiteit of kamp is van een clubje is dochter van de partij, maar dat is niet bedoeld om te netwerken.
Er zit nog heel veel tussen niks en elke dag wel iets omdat je ouders dat oh zo verantwoord vinden. Ik zie ook echt wel dat mijn kind het ten opzichte van mijn generatie vroeger en mijn ouders hun generatie nog vroeger het echt heel erg goed heeft. Maar ze leert ook dat niet altijd álles kan en dat je soms keuzes moet maken.Ik hoop (en denk) toch dat die mensen wel een uitzondering zijn en dat niet iedereen in jouw en hun omgeving zo in elkaar steekt. Ik vraag me dan wel af of die kinderen dat echt allemaal zo leuk vinden. Vervelen en zelf dingen bedenken om te doen heeft ook een bepaalde waarde.
Zeker, dit voorbeeld van mijn buurvrouw is een beetje extreem, maar ik zie wel een heel duidelijk verschil tussen (ambitieuze) hoog opgeleide ouders en meer praktisch geschoolden. De meeste uit de eerste categorie hebben hun kinderen op veel meer buitenschoolse activiteiten (die evt. nuttig zijn voor cv) dan wij onze kinderen laten doen. Ook vrienden die ineens heel ambitieus zijn op dat vlak, in mijn ogen.
troelahoep schreef op 22-10-2022 om 15:59:
[..]
Zeker, dit voorbeeld van mijn buurvrouw is een beetje extreem, maar ik zie wel een heel duidelijk verschil tussen (ambitieuze) hoog opgeleide ouders en meer praktisch geschoolden. De meeste uit de eerste categorie hebben hun kinderen op veel meer buitenschoolse activiteiten (die evt. nuttig zijn voor cv) dan wij onze kinderen laten doen. Ook vrienden die ineens heel ambitieus zijn op dat vlak, in mijn ogen.
Dat heeft misschien ook deels met inkomen te maken. Als je meer geld hebt, kun je het je makkelijker veroorloven om kinderen dat soort dingen te laten doen. Het lijkt me immers ook niet goedkoop, zo'n archeologiekamp of summerschool chinees of zo.
Nu vallen wij ook wel onder de noemer hoogopgeleid (ik houd niet van die tweedeling en ik vind mensen met een praktische opleiding minstens zo waardevol). Ik heb overigens niet de illusie dat ik de nieuwe Sanne Wevers of Femke Bol gebaard heb zeg maar. En ook niet dat het iets gaat toevoegen aan haar CV.
Dochter doet best veel, maar vooral omdat ze het leuk vindt en ter compensatie van gebrek aan contact met leeftijdsgenootjes thuis. Als ze iets niet meer leuk vindt is dat prima en school zal altijd voor gaan. Tuurlijk moet ze wel tijd hebben voor sport en ontspanning, maar dat hoeft geen vijf keer in de week te zijn. Keuzes maken en prioriteiten stellen (zelf, dus niet door ons) is ook een belangrijke vaardigheid om te leren.
