Mijn dochter wordt niet gerespecteerd
Mijn dochter van 16 jaar heeft al vijf maanden een vriendje van dezelfde leeftijd. In het begin vond ik heb een leuk koppeltje en hem ook een leuke, aangename jongen. De laatste tijd erger ik mij meer en meer hoe hij met mijn dochter omgaat: hij heeft amper tijd om af te spreken, als ze afspreken krijgt ze een tijdslot. Hij heeft het altijd te druk en zij is smoorverliefd en het doet haar veel pijn. Ze komt in mijn ogen dan ook te needy over tov hem. Ik heb al verschillende gesprekken met haar gehad, ik weet dan ook heel veel van de prille relatie. Zelf heb ik haar aangeraden aan de communicatie te werken en niet meer zo beschikbaar te zijn voor hem, want momenteel wijst hij elk voorstel om af te spreken van haar af, maar moet hij maar met zijn vingers knippen en ze staat er.
Probleem is dat ze net het tegenovergestelde doet en veel te afhankelijk is van hem. Misschien typisch puber dat ze mijn raad niet aanneemt, maar ik zie haar zo met haar hoofd tegen de muur lopen en met een gebroken hart achterblijven. Van mij hoeft ze het ook niet uit te maken, ik wil haar gewoon weerbaarder maken tov hem. Hebben jullie nog tips hoe mijn smoorverliefde dochter met haar voetjes op de grond te krijgen en te laten inzien dat ze meer van zich moet afbijten, want haar humeur is ook zo afhankelijk van hem dat ik het niet echt meer gezond vind.
Hij houdt niet van haar en hoe verdrietig ook, ze kan het maar beter uitmaken. Maar dat zal ze zich zelf moeten realiseren. Tot die tijd een luisterend oor bieden maar daar kun je ook best een beetje je grenzen in aangeven.
Je moet iets harder worden. Als zij bij jou klaagt over hem: Hoe had je dit kunnen voorkómen? Wat doe je de volgende keer ánders als hij dit weer doet? Je bent een sterke meid, waarom laat jij hem dit doen? Als dit een vriendin van je was die zo met afspraken om gaat, wat zou je dan doen? Etc.
Uiteindelijk maakt iedereen zijn eigen fouten en leer je vaak pas al doende.
Je kan hoogstens in gesprekken aangeven dat de sleutel altijd bij jezelf ligt: als je bepaald gedrag niet leuk/niet acceptabel vindt van je vriend, dan kan je altijd ermee stoppen. Je hoeft niet alles te pikken in een relatie.
En soms passen mensen gewoon niet echt bij elkaar, ook al is er verliefdheid. Die jongen is druk en heeft zijn eigen leven. Hij heeft een meid nodig die er ook zo in staat. Jouw dochter heeft blijkbaar liever iemand die meer tijd met haar wil doorbrengen. Dat is allebei niet fout of verkeerd, het is alleen niet compatibel.
En je hoeft niet telkens uitvoerig hetzelfde gesprek met haar te hebben. Klagen over vriendje zou ik echt afkappen - als ze niet tevreden is, moet ze er iets aan doen en niet erover blijven zeuren.
Hij is voor haar prioriteit 1; als hij met zijn vingers knipt staat ze er. Blijkbaar is hij voor haar belangrijker dan welke ander afspraak/verplichting dan ook.
Zij is voor hem prioriteit zoveel; als er toevallig niks anders/leukers/interessanters is, dan belt hij haar.
Dat is niet gelijkwaardig en voor mij wel de basis van een relatie. Die conclusie zal ze echter zelf moeten trekken. Je kunt haar wel vragen stellen of ze het normaal vindt om zo behandeld te worden door degene die zegt heel veel van haar te houden.
Dit is wel een leeftijd waarop ze daar echt nog zelf achter moet zien te komen.
Oh, en wat ik haar ook nog mee zou geven; ze hoeft haar planning ook niet aan te passen aan hem. Als zij training heeft, met een vriendin heeft afgesproken of naar de verjaardag van oma zou gaan, dan hoeft ze dat niet af te zeggen voor hem. Dat zou ik zelfs niet netjes vinden naar andere mensen toe.
Je maakt een afspraak over wanneer je elkaar ziet en dan houd je je er aan. Dat vind ik de basis van fatsoen.
Misschien is het juist wel mooi dat dit op deze leeftijd gebeurt, je kan haar nu de juiste vragen stellen en haar laten nadenken wat deze relatie met haar doet. Hoe ze zou vinden dat het zou moeten gaan, hoe ze dat bereiken kan, en zou dit wel met hem gaan lukken, of is hij niet de persoon voor haar.
Dit moet ze dan natuurlijk zelf bedenken, maar jij kan, door dingen te vragen haar aan het denken zetten.
Beter nu deze les leren, nu is ze jong en flexibel. (maar leuk is het niet natuurlijk voor haar)
Tikki schreef op 18-10-2022 om 02:02:
wat sneu hij houd gewoon niet van haar en vind ze hopelijk een ander die wel van haar houd mischien krijgt hij dan spijt maar is het dan te laat
Haar gedrag is net zo goed niet prettig. Enorm verstikkend zo.
Geen match zullen we maar zeggen. Zo lang je er maar van leert is het ook allemaal niet zo erg.
is het de eerste relatie van je dochter? Ik herinner me dat ik bij het eerste vriendje ook zo erin werd meegenomen hoe het ging enzo. Was erg vermoeiend en niet helpend ook nog. Beetje meer afstand nemen is verstandig. Ze moeten toch zelf uitvinden wat werkt en wat niet, en dat kan knap ingewikkeld en ook pijnlijk zijn. Helaas.
Kaat0206 schreef op 17-10-2022 om 20:15:
Ik wil mij er niet mee bemoeien, maar als zij vaak pissig rondloopt of mij midden in de dag berichten stuurt, kan ik niet anders dan te reageren en ja, dan trekt mijn moederhart zich dat aan. Dit is een actie-reactie verhaal hé. Het is echt niet dat ik haar uithoor. Neen, zij komt altijd af met een teleurstelling en ik wil haar gewoon helpen.
Dus als dat gezien wordt als er bovenop zitten. Mja, ik kan het ook moeilijk negeren, vind ik. Probleem is dat ze deels komt uithuilen, maar misschien moet ik idd gewoon luisteren en mijn mening voor mezelf houden.
Dan adviseer je haar het uit te maken. Ze is nog veel te jong voor vaste verkering die tegenvalt.
Tijd om de "gezellige schoonmoeder-truc" boven te halen.
Nodig hem vanaf nu elke zondagavond uit om te komen eten.
Lekker gezellig met het hele gezin.
Kan hij niet op zondagavond? Geen probleem? Zondag-middag is voor jullie ook een prima optie. Of zaterdagavond. Of zaterdagmiddag. Of vrijdagavond.
Sleep hem mee naar elk familie-feest. Hoog tijd dat hij élke tante en élke oma leert kennen.
Laat dochter hem ook gelijk voor Kerst én Oudjaar uitnodigen.
Na een tijd loopt hij hopelijk vanzelf gillend weg van zoveel etentjes en familie-geluk 
.
natuurlijk trapt hij daar niet in.
Hij zegt gewoon op het laatste moment af.
Nu ik er nog eens over nadenk, vind ik eigenlijk dat je topic titel niet klopt. Mijn dochter wordt niet gerespecteerd schrijf je. Maar eigenlijk respecteert je dochter zichzelf niet genoeg door dit te laten aanslepen. Juist die prille kalverliefdes zijn daar goed voor: leren wat je wel en niet belangrijk vind en ook leren dat de ander niet bepalend is voor jouw geluk, maar dat je daar altijd ook zelf verantwoordelijk voor blijft.
Ik denk dat de verwachting van je dochter wat hoog zijn ten aanzien een relatie in de puberteit. Dat die jongen zijn focus ligt bij school,sport/hobby en/of vrienden en niet bij haar is vrij normaal. Hoe komt het behalve verliefdheid, dat je dochter prioriteit geeft aan een vriendje?
Doet zij een leuke opleiding, hobby en hoe zit het met vrienden?
Waarom zou zij haar respect bij een ander moeten gaan halen? Is het verder in andere situaties wel een weerbaar meisje?
Gaat ze ook nog om met anderen of zegt ze afspraken af als hij tijd heeft om haar te zien?
Bedankt voor je reactie. Mijn dochter is vrij perfectionistisch en ik denk dat daar het schoentje wringt. Alhoewel het niet realistisch is, wil ze dat dit slaagt. Wat school betreft, doet zij een intensieve opleiding, die veel studie en planning met zich meebrengt, ook sport ze 3-4 keer per week en zit ze bij de jeugdbeweging. Maar door haar perfectionisme en extreme planning, krijgt zij alles perfect rond en heeft ze dus nog behoorlijk wat tijd over voor hem. Qua weerbaarheid naar haar vrienden toe, kan ze makkelijk haar mening zeggen en krijgt ze ook vaak haar te zin. Met een oudere broer heeft ze ook altijd haar mannetje moeten staan binnen het gezin. Het is daarom ook dat ik mij nu soms zorgen maak over haar emotionele toestand en over haar zelfrespect als het op hem aankomt.
