Mijn dochter wordt niet gerespecteerd
Mijn dochter van 16 jaar heeft al vijf maanden een vriendje van dezelfde leeftijd. In het begin vond ik heb een leuk koppeltje en hem ook een leuke, aangename jongen. De laatste tijd erger ik mij meer en meer hoe hij met mijn dochter omgaat: hij heeft amper tijd om af te spreken, als ze afspreken krijgt ze een tijdslot. Hij heeft het altijd te druk en zij is smoorverliefd en het doet haar veel pijn. Ze komt in mijn ogen dan ook te needy over tov hem. Ik heb al verschillende gesprekken met haar gehad, ik weet dan ook heel veel van de prille relatie. Zelf heb ik haar aangeraden aan de communicatie te werken en niet meer zo beschikbaar te zijn voor hem, want momenteel wijst hij elk voorstel om af te spreken van haar af, maar moet hij maar met zijn vingers knippen en ze staat er.
Probleem is dat ze net het tegenovergestelde doet en veel te afhankelijk is van hem. Misschien typisch puber dat ze mijn raad niet aanneemt, maar ik zie haar zo met haar hoofd tegen de muur lopen en met een gebroken hart achterblijven. Van mij hoeft ze het ook niet uit te maken, ik wil haar gewoon weerbaarder maken tov hem. Hebben jullie nog tips hoe mijn smoorverliefde dochter met haar voetjes op de grond te krijgen en te laten inzien dat ze meer van zich moet afbijten, want haar humeur is ook zo afhankelijk van hem dat ik het niet echt meer gezond vind.
Waarom bemoei jij je zo met haar relatie? Laat het haar zelf ontdekken. Een enkele tip, maar meer moet je je er niet mee bemoeien. Ben je altijd zo bemoeizuchtig?
Zorg dat je voor haar klaarstaat, dat is je taak als moeder. Maar laat haar zelf het leven ontdekken. Je kunt niet pijn voor een ander wegnemen.
Ik snap dat je haar wilt beschermen tegen hem en haar weerbaarder wilt maken. Helaas luisteren pubers vaak niet naar hun ouders, terwijl ze hetzelfde advies van iemand verderop wel aannemen. Heb je zelf een zus of een oudere dochter die eens met haar zou kunnen praten?
Vrijevlinder schreef op 17-10-2022 om 19:50:
Waarom bemoei jij je zo met haar relatie? Laat het haar zelf ontdekken. Een enkele tip, maar meer moet je je er niet mee bemoeien. Ben je altijd zo bemoeizuchtig?
Zorg dat je voor haar klaarstaat, dat is je taak als moeder. Maar laat haar zelf het leven ontdekken. Je kunt niet pijn voor een ander wegnemen.
nou zeg, kan het ook iets minder? Of ben jij altijd zo hard in je oordeel??
niet te veel mee bemoeien, ze moet zelf leren ontdekken. En klaar staan voor haar, wanneer het niet wil of zij het nodig heeft.
Al doende leert men
Friezinnetje schreef op 17-10-2022 om 20:00:
[..]
nou zeg, kan het ook iets minder? Of ben jij altijd zo hard in je oordeel??
Omdat ik nooit zo snap dat moeders er zo bovenop zitten.
Vrijevlinder schreef op 17-10-2022 om 20:05:
[..]
Omdat ik nooit zo snap dat moeders er zo bovenop zitten.
maar daar zo op reageren, helpt gewoon niet. Eigenlijk doe je precies het zelfde, je zit er ook bovenop.
Ik lees je niet als hard hoor vrije vlinder
Ik wil mij er niet mee bemoeien, maar als zij vaak pissig rondloopt of mij midden in de dag berichten stuurt, kan ik niet anders dan te reageren en ja, dan trekt mijn moederhart zich dat aan. Dit is een actie-reactie verhaal hé. Het is echt niet dat ik haar uithoor. Neen, zij komt altijd af met een teleurstelling en ik wil haar gewoon helpen.
Dus als dat gezien wordt als er bovenop zitten. Mja, ik kan het ook moeilijk negeren, vind ik. Probleem is dat ze deels komt uithuilen, maar misschien moet ik idd gewoon luisteren en mijn mening voor mezelf houden.
Als puber vond ik het heel fijn dat ik bij m'n moeder mocht mopperen en uithuilen waar nodig. Ze nam me serieus en luisterde en steunde. Ze gaf me geen raad, alleen als ik die zelf vroeg. Ze ging ervan uit dat ik mezelf wel kon redden uiteindelijk 
en dat was ook zo. Dus misschien heeft zij dat toen wel heel slim aangepakt, denk ik nu.
Ik zeg nu ook weleens tegen man als ik in een verhaal vol narigheid zit, niet meteen met je oplossingen komen, gewoon luisteren!
helaas zal ze zelf haar levenslessen vorm moeten geven. Biedt haar een luisterend oor en troost als het nodig is.
"Ik heb al verschillende gesprekken met haar gehad, ik weet dan ook heel veel van de prille relatie. Zelf heb ik haar aangeraden aan de communicatie te werken"
Hier krijg ik een beetje de kriebels van:
1) Je weet al erg veel van de relatie (dat vind ik best een beetje privé)
2) 'aan de communicatie werken' klinkt zo zakelijk... zo praat je toch niet tegen je dochter hopelijk.
Je hebt duidelijk gemaakt dat je denkt dat je dochter zich te afhankelijk opstelt ten opzichte van de jongen, meer kun je niet doen denk ik. Voor haar klaar staan is goed. Maar elk moment van de dag reageren op appjes misschien niet? Misschien kun je haar zeggen dat ze berichten over haar relatie moet bewaren tot het einde van de middag (of wanneer jij maar tijd hebt?).
Ik snap je wel; lijkt me naar om te zien en ook vervelend dat ze zo (af)reageert. Maar.. Het is een puber en ze moet het zelf ondervinden. Er voor haar zijn, luisteren naar haar en advies geven als ze er om vraagt.. Meer kun je niet doen! Niet als je wil dat ze ervan leert in ieder geval.
Het zit toch in een moeder/ouder vaak om problemen van je kind op te willen lossen dus ik snap wel dat je haar actief wil helpen 
Kaat0206 schreef op 17-10-2022 om 20:15:
Ik wil mij er niet mee bemoeien, maar als zij vaak pissig rondloopt of mij midden in de dag berichten stuurt, kan ik niet anders dan te reageren en ja, dan trekt mijn moederhart zich dat aan. Dit is een actie-reactie verhaal hé. Het is echt niet dat ik haar uithoor. Neen, zij komt altijd af met een teleurstelling en ik wil haar gewoon helpen.
Dus als dat gezien wordt als er bovenop zitten. Mja, ik kan het ook moeilijk negeren, vind ik. Probleem is dat ze deels komt uithuilen, maar misschien moet ik idd gewoon luisteren en mijn mening voor mezelf houden.
Als ze keer op keer gekwetst wordt vanwege hetzelfde(afspreken), dan kun je haar misschien vragen hoe ze denkt dat op te lossen. Op zo'n manier dat ze er niet steeds zo verdrietig van wordt.
wat sneu hij houd gewoon niet van haar en vind ze hopelijk een ander die wel van haar houd mischien krijgt hij dan spijt maar is het dan te laat
