Mijn 18 jarige
Hoi allen,
Ik heb een zoon van 18 jaar. Hij vind zichzelf volwassen en daarbij hoort in zijn ogen dat je dan volledig je eigen keuzes kunt maken. Hij komt wanneer hij wil, eet thuis wanneer hem dat uit komt. Houdt zich totaal niet aan de regels in huis. Heeft iemand tips om hem te kunnen bereiken?
ik heb de laatste 1.5 jaar met m’n oudste jongvolwassene in huis echt verschrikkelijk gevonden. Gelukkig is ie zaterdag op zichzelf gaan wonen. Echt een schat van een kind maar de slechtste huisgenoot die ik ooit heb gehad.
Ik denk oprecht dat ‘ze’ het niet expres doen maar dat het gewoon teveel gevraagd is. Hier geen regels maar slechts een paar afspraken. Maar dan nog: niks communiceren, plannen plots wijzigen waardoor je of teveel of te weinig eten hebt gekookt, alles opvreten zonder zelf ooit iets aan te vullen. Het lijkt wel of alles ze overkomt!
Geen rekening houden vond ik echt heel lastig want het doet wel degelijk ongezellig en Passief agressief aan. Knarsetanden, enige optie.
Eens met Jesse en Jonagold.
De openingspost is summier. En een 18 jarige leg je geen regels meer op maar maak je afspraken mee.
Tijdstip thuis komen laat je los. Hij beslist zelf of hij mee eet of niet.Alleen wel even weten.
Hier een 15 jarige dochter. Die regelmatig niet mee eet. (partner en ik trouwens ook vaak niet). Maar die laat het wel weten of geeft aan ik weet het nog niet dus reken maar gewoon niet op mij.
Ze is er netter in dan ik zelf met doorgeven aan haar.
Dus omdat de openingspost summier is, is het probleem niet zo helder.
Tips om hem te bereiken? Praat met hem als volwassene met een volwassene.
Leg uit waar jij last van hebt, of moeite mee hebt, en laat hem zelf (ook) met suggesties voor oplossingen komen zodat het samenleven niet vervelend wordt.
IMI-x2 schreef op 31-05-2022 om 15:52:
Ja hoor, jij gaat ook volledig je gang: je kookt en wast niet meer voor hem (kun je wel zelf nu), koopt geen snacks meer voor hem, brengt hem nergens heen (nee, ik heb al plannen), betaalt geen zakgeld meer (het is op, ga maar ern baantje zoeken), zegt niet wanneer je thuis bent en weggaat.
Dan rustig toekijken wanneer het kwartje valt 😄
Ge-wel-dig!
Net als 8 jaar geleden op de Dalton basisschool: vrijheid in gebondenheid.
Er mag heel veel, er kan heel veel, en als je het netjes vraagt die ik ook nog wel wat voor je na je 18e maar je meld je af voor tijd x als je niet mee-eet, Je laat weten of je later bent en hoe laat het dan wordt.
Als een kind eenmaal 18 is zijn dat wel afspraken die je samen maakt. De tijd van regels die je als ouder oplegt is wel geweest.
Tijd voor een goed gesprek dus.
letterkoekje schreef op 31-05-2022 om 19:15:
[..]
Ge-wel-dig!
Nee juist helemaal niet geweldig, maar sfeerverziekend tegen je eigen lieve kind. Tenzij die jongen zich daadwerkelijk super onrespectvol gedraagt, en bovendien er al wel eens -nee een paar keer- gepraat is. Dan heeft het natuurlijk wel wat om een keer iemand ook zo te behandelen, al is het maar om het inzichtelijk te maken. Dan gaat het twee kanten op.
Zelf behandel ik de liefste mensen die er bestaan (= man en kinderen en ouders) liever ook zo fijn mogelijk. Als dat niet van twee kanten komt, kan dat frustreren, dat snap ik.
Egel. schreef op 31-05-2022 om 19:24:
[..]
Nee juist helemaal niet geweldig, maar sfeerverziekend tegen je eigen lieve kind. Tenzij die jongen zich daadwerkelijk super onrespectvol gedraagt, en bovendien er al wel eens -nee een paar keer- gepraat is. Dan heeft het natuurlijk wel wat om een keer iemand ook zo te behandelen, al is het maar om het inzichtelijk te maken. Dan gaat het twee kanten op.
Zelf behandel ik de liefste mensen die er bestaan (= man en kinderen en ouders) liever ook zo fijn mogelijk. Als dat niet van twee kanten komt, kan dat frustreren, dat snap ik.
Ach Egel, ik ga er natuurlijk van uit dat moeder allang met haar zoon gesproken heeft en dat ze na een paar dagen van haar goddelijke gang gaan ook nog eens volwassen met haar zoon praat.
Maar vaak werkt een stukje theater met een vette knipoog beter dan het volgende ernstige gesprek.
Over welke regels heb je het?
Hier is de afspraak dat er van te voren wordt gecommuniceerd dat er iemand niet mee eet of thuis slaapt. Dat was voor dochter soms wat moeilijk, zoon had er minder moeite mee. Inmiddels loopt het al jaren op rolletjes.
Apart wel.
Mijn kinderen zijn ook vrij letterlijk, maar toen die de 18 naderden werd het ze allemaal wel wat wit om de neus voor wat ze ineens allemaal zelf moesten gaan regelen. De rest van de regels (je meldt je op tijd af als je niet mee eet, je zorgt dat anderen geen last van je hebben als je later thuis komt, je meldt even wanneer je weg gaat, je doet zonder gezeur je corvee) waren er ook al voor de 18 en nee, die vervallen niet ineens op je verjaardag.
Als je met "hoe kan ik hem bereiken" bedoelt dat hij geen enkel inlevingsvermogen heeft, dan is de harde aanpak inderdaad de beste vermoed ik. Als het alleen onbenul is van zijn kant dan zou een duidelijk gesprek moeten helpen, en/of een duidelijk setje huisregels waar iedereen zich aan houdt.
En als hij genoeg geld heeft om zich aan de gezamenlijke maaltijden etc te onttrekken, dan maar eens kostgeld/huur gaan vragen. Dat betaalt elke andere volwassene immers ook.
Het goede voorbeeld wil ook al eens helpen. Hier zijn ze dat mijn man 's avonds netjes belt als hij niet op tijd zal zijn voor het avondeten (man is vaak onderweg voor zijn werk, en kan dus niet altijd voorspellen hoe laat hij thuis zal zijn). Dus dit soort dingen hebben ze met de paplepel binnen gekregen. En die slaapkamer ... ach ja ... als het vriendinnetje op bezoek komt, wordt er snel genoeg opgeruimd en schoongemaakt 
En ik zou niet weten waarom ik ineens zou stoppen met wassen en strijken omdat ze 18 geworden zijn?
Egel. schreef op 31-05-2022 om 19:24:
[..]
Nee juist helemaal niet geweldig, maar sfeerverziekend tegen je eigen lieve kind. Tenzij die jongen zich daadwerkelijk super onrespectvol gedraagt, en bovendien er al wel eens -nee een paar keer- gepraat is. Dan heeft het natuurlijk wel wat om een keer iemand ook zo te behandelen, al is het maar om het inzichtelijk te maken. Dan gaat het twee kanten op.
Zelf behandel ik de liefste mensen die er bestaan (= man en kinderen en ouders) liever ook zo fijn mogelijk. Als dat niet van twee kanten komt, kan dat frustreren, dat snap ik.
Ik vind het ge-wel-dig, Egel. Mag dat? Of moet iedereen denken zoals jij?
Oh my Letterkoekje, moet ik van jou overal overal 'ik vind het..' bij schrijven omdat het anders lijkt of ik wil dat de hele wereld zoals ik hoort te denken?
Man en ik wonen met onze 5 kinderen tussen 23 en 18 ook samen..... Ze studeren allemaal, en hebben baantjes, maar het is gewoon te duur om allemaal op kamers te gaan. En daarbij wonen we op 7 km afstand van alle hoge scholen en uni.
We hebben regels.... en afspraken. En ze betalen allemaal naar inkomen mee aan de levensmiddelen. Ze poetsen hun eigen kamer, is de wasmachine vol, laten draaien. En ze melden iedere ochtend of ze thuis eten, of niet. Heb ik late dienst, of ben ik weg, koken ze zelf.
Communicatie is gewoon het belangrijkste. Meestal op zondagavond is iedereen thuis, en bespreken we de week.
Egel. schreef op 01-06-2022 om 11:23:
Oh my Letterkoekje, moet ik van jou overal overal 'ik vind het..' bij schrijven omdat het anders lijkt of ik wil dat de hele wereld zoals ik hoort te denken?
Feitelijk wel Egel.
Je zou de eerste niet zijn die werkelijk denkt dat wat zij “ vinden” algemeen geldend is. Ik ben hier misschien wat overgevoelig voor omdat ik iemand van zeer nabij ken die werkelijk zo denkt. Dus wij komen dan vaak in zo’n “ik vind” discussie.
Oké ik zal erop letten.
Overigens vind ik ( ) wel dat de aanpak grappig klinkt en grappig opgeschreven is. En ik ben het er ook mee eens dat de informatie nu te summier is, zodat we niet zeker weten wat het probleem is.
Hopelijk horen we nog iets van de topicstarter.
