Mijn 18 jarige

Ja hoor, jij gaat ook volledig je gang: je kookt en wast niet meer voor hem (kun je wel zelf nu), koopt geen snacks meer voor hem, brengt hem nergens heen (nee, ik heb al plannen), betaalt geen zakgeld meer (het is op, ga maar ern baantje zoeken), zegt niet wanneer je thuis bent en weggaat.
Dan rustig toekijken wanneer het kwartje valt 😄

ook de kasten dicht houden, dan zorgt hij ook voor zijn eigen voedsel.
Geen kamer opruimen, jij bent geen hotel en ook geen sloofje.
En zoals IMIschrijft, wachten totdat het kwartje gaat vallen.
Ik wens je heel veel geduld toe.

Voorstellen dat als hij dan toch wil leven zoals hij wil zonder met iemand rekening te houden hij maar op kamers gaat?

Het huis is geen hotel waar hij binnen en buiten loopt zoals het hem uitkomt en ook enkel op afroep eten beschikbaar is.

Het zou voor mij ook uitmaken of hij weg is voor studie of werk of voor alleen maar plezier. Maar zelfs dan kan je vantevoren laten weten of je mee-eet én ook op tijd zijn om mee te eten. En laten weten of je 's nachts thuis slaapt vooraleer ik de politie bel voor een vermist persoon.

Helemaal eens met de vorige reacties. Maar ik zou het wel één keer aankondigen. Dat is wel zo netjes. 

Je kunt ook de sloten vervangen. Doen hotels immers ook als de sleutel niet afgegeven wordt door een klant en deze niet meer betaald voor toegang tot het hotel...

Ik heb ook een kind rond die leeftijd (net 19), ook volwassen dus, die nog thuis woont. Er zijn geen regels meer, anders dan samenwoon-richtlijnen: rekening met elkaar houden. Zijn kamer mag een zooi zijn, ik ben zo onhandig om daar soms toch wat van te zeggen maar we weten allebei dat het zijn domein is. 
Eten: hij eet graag mee, maar dat lukt niet altijd (vanwege studie of hobby o.i.d.), of het wordt later. Er is regelmatig contact over van tevoren. Als mijn man weet dat hij in principe ook eten wil, kookt hij wat meer en laten we het voor hem staan als dat nodig is. Geen probleem. 
Hij mag ook zoveel boterhammen pakken als hij wil. Af en toe (als hij veel eet) vragen we wel eens of hij even een brood bij wil kopen.
Slapen en thuiskomen: wat hij maar wenst. Waarom ook niet, hij is volwassen toch? Hij mag het echt zelf weten, maar ik wil wel dat hij zachtjes doet omdat ik wel goed wil slapen. Soms gaat dat niet perfect en dan zeg ik er wat van. 

Ik vind het gezellig dat hij thuiswoont. Vaak laat slapen (dat ik de lamp nog zie) of laat thuiskomen (als ik het toch hoor) vind ik wel jammer, maar als hij zijn best wel doet ga ik dat echt niet in de weg zitten.

Wat vind jij vervelend? Misschien is hij verder niet gezellig?

O , dit dacht mijn dochter ook toen ze 18 werd. Heb alle bovenstaande  tips toegepast. Het duurde maar 2 dagen en toen viel het kwartje.  Sindsdien  wordt er keurig gecommuniceerd  over wel of niet thuis zijn, mee eten enz

Echt, achttienjarige zonen zijn een nachtmerrie… 🤪

Ik zou zeggen dat zolang hij in jullie huis woont hij zich aan jullie regels te houden heeft. Dus laten weten of je thuis eet, je bewaart geen eten als je niet thuis komt eten en dus ook geen boterham beschikbaar (tenzij hij moest werken oid). Je laat weten of je thuis slaapt enz enz. 
Ik zou geen thuiskomtijden afspreken. 
En wil ie zich niet aan de regels houden dan kan ie een kamer gaan zoeken en dan kan ie alles zelf bepalen. 

Regels zijn ook wel een beetje voor jongere kinderen, vind ik. Met jongvolwassen kinderen maak je afspraken. Die leg je geen regels meer op. Ik vind het op zich ook helemaal niet gek dat hij als volwassene behandeld wil worden. En als het goed is, is jouw opvoeding daar ook op gericht geweest, een zelfstandige stabiele volwassene afleveren aan de maatschappij.

Ik ben het eens met de mensen hierboven. Ga het gesprek met hem aan, hoe zien jullie allebei (is er overigens een vader in beeld? Zijn er nog broers/zussen? Ouder of jonger?) het als volwassenen samen wonen en leven in 1 huis? Welke afspraken horen daarbij?
Je kunt dan denken aan hoe laat hij thuis wil komen. Het tijdstip zou ik loslaten, maar de rest van het gezin moet natuurlijk geen last van hem hebben als hij midden in de nacht thuiskomt. Andersom houden jullie dan natuurlijk wel een beetje rekening met hem als jullie de deur uit gaan naar je werk.
Wil hij thuis eten, dan moet hij dat laten weten. Afhankelijk van wanneer je boodschappen doet. Zo laat zoon hier voor de hele week van tevoren weten of hij komt eten, want ik maak een weekplanning en doe liefst maar 1 x boodschappen. Maar dat moet je dus aan jullie eigen situatie aanpassen.
Was wil jij best doen, maar dan alleen wat hij zelf in de wasmand deponeert.
Zijn kamer is zijn eigen domein, daar kom jij niet en je maakt er dus ook niet schoon.
Gebruik van de auto (als hij een rijbewijs heeft) dan wel het brengen en halen is natuurlijk alleen een optie als hij zelf ook bereid is om in huis het een en ander te doen en/of tegen vergoeding van de benzine. Wat jullie het beste past.
Zijn studie en/of werk zijn zijn eigen verantwoordelijkheid. Jullie kunnen meedenken en/of helpen als hij erom vraagt, maar niet opdringen.

En inderdaad, als het hem bij jullie niet bevalt staat het hem vrij om iets voor zichzelf te vinden.

Maar zoek het in ieder geval niet in confrontaties, regels, straffen of wat dan ook. Dat stadium zijn jullie echt definitief voorbij. Hij is nu volwassen, weer een nieuwe en hopelijk ook mooie fase in jullie leven! En realiseer je vooral goed dat als je het op de spits drijft, hij met slaande deuren vertrekt en dan is de relatie flink verpest. Dat is het toch niet waard? Probeer hem meer te gaan zien als gelijke, en benader hem ook zo. Je zult zien dat hij dan best voor rede vatbaar is .

Ik vind je bericht eigenlijk wat summier. Bijvoorbeeld dat hij thuis eet wanneer hem dat uitkomt. Bedoel je daarmee dat hij zich niet afmeldt als hij niet mee eet? Want dat hij thuis eet als het hem uitkomt en niet als het hem niet uitkomt is op zich logisch.

Over wat voor regels heb je het? Ik geloof dat wij hier in huis geen andere regels hebben dan je (tijdig) afmelden voor eten, geen overlast bezorgen aan anderen (dus ben je laat wakker, dan ben je stil) en eh... je eigen rommel opruimen. Maar dit zijn niet-vastgelegde regels, eigenlijk meer logica en in de jaren zo gekomen.
Daarnaast ruim je af en toen de vaatwasser uit als je geen school of werk hebt die dag en de oudste kookt eenmaal per week (nu ff niet omdat hij momenteel na zessen thuis is).

Je zou het aan kunnen pakken als eerder genoemd. Qua eten zou je ook kunnen beginnen met: ik ga er vanuit dat je niet mee eet, tenzij je je aangemeld hebt. Al naar gelang hoe erg de rest van de situatie is.

Ik vind alles prima zolang ik van tevoren hoor of er wel of niet thuis wordt gegeten en/of geslapen.

Wat wil je bereiken dan met welke regels? 
Hier vroeger zoals bij Egel, je communiceert je plannen, je houdt rekening tijdens je thuiskomst dat er mensen slapen en je vertelt vóór er wordt gekookt of je er bent. Gewoon eigenlijk dat mensen rekening met elkaar houden dmv communiceren. 
Je leeft op een gegeven moment met teveel volwassenen in huis en dat vraagt wat aanpassingen van beide kanten.

Tsja.

Volledig eigen keuzes. Maar dealt hij dan ook volledig met de gevolgen van die keuzes? 

Ik zou hier wel even een gesprek over aangaan omtrent omgangsvormen en rekening houden met elkaar. Vrijheid en verantwoordelijkheid gaan hand in hand. Je mag thuis eten of elders, maar we willen het wel graag vooraf weten. Je kamer ruim je zelf op. Was wordt alleen gewassen als het in de wasmand ligt. Af en toe koken of boodschappen doen mag je ook best verwachten, afhankelijk van zijn planning en belasting qua studie/stage/werk/sport.
Samenleven is ook rekening houden met elkaar en communiceren over plannen. Als hij echt lang leve de vrijheid wil, kan hij beter een kamer zoeken. Overigens heb je in studentenhuizen ook de verwachting dat je enigszins rekening houdt met elkaar en doorgeeft of je wel of niet mee eet als er voor het hele huis gekookt wordt.