Middelbare school 10 km van huis/ vriendinnen?
We hebben er voor mijn dochter voor gekozen om naar een andere middelbare school te gaan, niet in onze woonplaats, die er wel is, maar 11 km er vandaan.
Nu heb ik er toch problemen mee dat ze geen vriendinnen in de buurt zal krijgen. Mijn man en dochter vinden deze schoolkeuze beter dus hier voor gekozen. Wie herkent dit en hoe gaat dat dan? Ik zou heel graag willen dat mijn dochter toch vriendinnen in onze woonplaats zal hebben voor af te spreken.
Lesje loslaten
Volgens mij zit je in een lesje loslaten Kikki.... Ze heeft zelf deze school zelf gekozen en ze heeft er zin in. Daarmee is het klaar!
(Misschien is het juist wel heerlijk voor haar om een nieuwe start te maken met nieuwe vrienden en vriendinnen. Een beetje een gok blijft het toch altijd, hoe het precies uitpakt. Ook als ze naar de school dichtbij zou gaan.)
Goed contact blijft
Dochter hier heeft nog steeds 1vriendin van de basisschool. Ze ging als enige meisje uit haar klas naar het VWO. In de brugklas heeft ze contacten proberen op te bouwen, sommige meiden zijn na 4 jaar echt goede vriendinnen anderen niet (meer). Ze weet nu precies aan wie ze wat heeft en wie niet. Ook dat je voor een samenwerkopdracht soms beter niet een groepje kunt vormen met hele goede vriendinnen.
Echt het gaat goed komen met je dochter. Het wordt anders dan op de basisschool maar daarom niet minder leuk.
Als ze nu goed contact heeft met een paar meiden is dat makkelijk te onderhouden met watts app of andere media. Dan blijft er contact. Het kan ook compleet verwateren door bijvoorbeeld verschillen in niveau kunnen interesses uit elkaar gaan lopen.
17 km was het voor mijn zoons
Mijn zoons hebben allebei gekozen voor een school op 17 km. De dichtstbijzijnde school was op 10 km, anderen op 12, 15 of >18 km. De ca. 50 kinderen per jaarlaag hier uit het dorp verspreiden zich ieder jaar weer over minstens 10 middelbare scholen, in minstens 4 en soms 5 of 6 grotere plaatsen in alle windrichtingen. Mijn zoons waren blij dat ze (bijna) de enigen waren die voor hun school kozen, dan konden ze eindelijk een nieuwe start maken en nieuwe vrienden opdoen. Dat is goed gelukt, beiden wonen nu in een studentenwoning met een aantal goede vrienden uit de schooltijd. Ja, afspreken na school was wel eens lastig, meestal gingen mijn zoons naar hun vrienden/vriendinnen in de stad na school en kwamen dan gewoon later thuis, een enkeling kwam ook wel eens hier. Uiteindelijk heeft de jongste nog 2 jaar verkering gehad met een meisje hier uit het dorp, maar ook zij was eigenlijk nooit bij ons thuis, hij altijd bij haar. Daar was het gewoon leuker en gezelliger met een thuisblijfmoeder en een vader die niet zo moeilijk deed.
Geen probleem
Beste Kikki39,
Ik ben zelf nog een middelbare scholier die ook ver van haar school af woont. Ik woon ongeveer 13 km van mijn school vandaan, maar heb geen probleem met vrienden of vriendinnen. Meestal na school ga ik naar mijn vriendinnen en dan hebben we het heel gezellig. In de vakantie gaan we ook vaak logeren. Als ik graag contact wil met mijn vriendinnen, maar ik er niet heen kan, appen, snappen of bellen we elkaar. Dat is altijd super gezellig. Ik heb er eigenlijk geen last van dat we zo ver van elkaar weg wonen.
Maak u daarom geen zorgen over de afstand.
Met vriendelijke groet,
Floortje Splinters.
Tja
En dan zit de eerste week erop en vind ik het nog lastiger. Haar vriendinnen van groep 8 die hier in onze woonplaats op school zitten hebben al met vriendinnen van school afgesproken. Mijn dochter zit een paar middagen al alleen thuis omdat ze nog niet echt contacten heeft, terwijl ze eerst altijd iedere dag afspreekte met vriendinnen. Het fietsen verloopt ook nog niet soepel, ze fietst het liefst met een heel goed vriendinnetje maar die zit niet bij haar in de klas, dus niet dezelfde tijden en de 1 meisje uit haar klas doet nu al erg vervelend met het fietsen.
Zelf is mijn dochter wel blij...
Maar al met al heb ik mijn zorgen en ben er verdrietig over en voel ik me een aansteller, maar weet niet hoe het van me af te zetten. Volgende week is hier kermis en haar oude vriendinnen gaan ook al met nieuwe vriendinnen van onze woonplaats. Dus zit ik ook mee. Ik heb er echt spijt van van deze keuze, maar ja waar ben ik mee bezig als dochter het prima vindt. Ik kan het niet snappen.
Spijt?
Het was toch niet jouw beslissing, waarom zou jij ergens spijt van hebben?
Ik vind het ook niet getuigen van vertrouwen in je dochter.
Gr Angela
relax!
Het is al veel vaker in deze draad gezegd: relax! En heb wat meer vertrouwen in je dochter.
Het is geen basisschool meer. Leerlingen spreken niet meer dagelijks af, integendeel. En natuurlijk zal ze moeten wennen, en dat zal misschien ook wel eens tegenvallen, maar jee, dat hoort erbij. En vooral: daar leren kinderen van.
Volgens mij moet je met jezelf aan de slag. Waar komt jouw enorme onzekerheid vandaan?
Ik vind het eerder
bijzonder dat haar oude vriendinnen al nieuwe vriendinnen hebben. Hoezo? Zijn haar oude vriendinnen geen vriendinnen meer en hoe kun je zo snel iemand al vriendin noemen? Overdrijf je niet wat? Elke middag afspreken? Dat is niet normaal hoor.
Vertrouwen
Zorg dat je vertrouwen uitstraalt naar je dochter. Ik snap echt niet waar je je zo druk om maakt. Ik ben het helemaal eens met Angela. Als jij je al zo druk maakt als er niets aan de hand is, denk je dan dat je dochter naar je toe komt als ze wel ergens mee zit?
Wat maakt het uit wat andere kinderen doen? Jouw dochter doet het op haar manier en dat is de enige juiste.
Doet me denken..
..aan een dorpse blik.
Ik heb een half jaar (toen ik naar de brugklas ging) in een dorp in de buurt van Nijmegen gewoond.
Brrrrr...
Zo kom je nooit vooruit. Juist fijn als ze een beetje uit het dorpse wereldje breekt.
Vreemd
Dat er niemand denkt zoals ik, dan zal het wel bij mij liggen.
Maar iedere moeder wilt toch dat zijn kind veel vrienden Heeft?
Wij waren vroeger op de middelbare iedere dag buiten met hordes vriendinnen. Nu gun ik dat haar ook. Als er kermis is of iets te doen hoop je toch ook dat je kind met wat vrienden kan gaan. Ik ben heel bang dat ze dadelijk niemand heeft in in onze woonplaats. Ik ken mijn dochter, zij vindt dat ook leuk om met vriendinnen om te gaan, is altijd zo geweest.
Wat heeft het met vertrouwen van mijn dochter te maken?
Bosbes
Is dat erg dan? Woon mijn hele leven al in hetzelfde dorp.
Eén week!
Maar je verwacht toch niet dat ze na één week al hordes vriendinnen heeft? Geef haar toch wat tijd en vertrouw erop dat het goed komt. Dit heeft juist alles te maken met vertrouwen in je dochter en haar keuzes en dat zal je dochter ook zo voelen.
Hier moet iedereen het dorp uit voor de middelbare school op tien km afstand. En afhankelijk van de school en niveau ga je met een groepje of alleen. De kinderen die in een groepje samen in een nieuwe klas komen hebben het beslist niet altijd leuker dan de kinderen die alleen in een nieuwe klas komen. Gedoe over fietsen, kinderen willen uit hun oude groepje en in een nieuw groepje en gaan hun oude vriendinnen negeren of zelfs pesten.
Ze zitten al acht jaar aan elkaar gekluisterd in zo'n dorp en willen hun vleugels uitslaan als ze naarhet VO gaan. De kinderen die alleen in een nieuwe klas komen hebben daartoe veel meer ruimte en worden minder belemmerd door oude 'vriendschappen' waar ze misschien wel helemaal niet meer op zitten te wachten. Na een tijdje gaat oud en nieuw steeds meer door elkaar lopen. Krijg je groepjes van oude en nieuwe vrienden waarmee het klikt, ook over de schoolgrenzen heen.
Je dochter heeft heel bewust gekozen voor deze school. Ze is toe aan wat nieuws en wil de ruimte om zich te ontwikkelen zonder allerlei ballast. Geef haar die ruimte en heb er vertrouwen in dat haar dat lukt. Ik hoop toch echt dat je haar niet laat merken dat jij zo in paniek bent, maar dat je haar op een positieve manier laat zien dat je achter haar keuze staat en vertrouwen in haar hebt. Ze wil de wereld verkennen en is daarin blijkbaar anders dan jij. Wees daar trots op.
veel vrienden willen hebben?
Nee, een paar zou leuk zijn. Herken het ook niet van vroeger toen ikzelf jong was, niet op de lagere school en niet op de middelbare. En niet van mijn eigen kinderen. Een klein aantal tot een enkele vriend/ vriendin, maar geen hordes.
Die dorpse blik
"Is dat erg dan?"
Nee natuurlijk niet, maar je dochter verkent de wereld die groter is dan het dorp. Daar kun je zeker trots op zijn!
Het lijkt erop dat je voor je dochter graag een soort herhaling van je eigen jeugd ziet. Dat hoeft niet. Dat kun je lekker loslaten. Zij is een ander mens, zij leidt haar eigen leven. Als dat buiten het dorp is en zonder een grote vriendengroep, dan is dat uitstekend. Omdat je dochter er blij mee is. Dus je kunt gewoon blij zijn met haar en voor haar.
Nee
"Maar iedere moeder wilt toch dat zijn kind veel vrienden Heeft?"
Blijkbaar niet iedere. Ik wil het liefste dat mijn kinderen blij en gelukkig zijn. Als dat is zonder vrienden, of met een paar goede vrienden, of met een groep vrienden, dat maakt niet uit, zolang het maar in overeenstemming is met de manier waarop zij het willen.
verstikkend
Je bent verstikkend bezig en je wil jouw jeugd projecteren op die van jouw dochter. Je dochter is jij niet en nee ik streef niet naar hordes vrienden en vriendinnen voor mijn kinderen omdat ik alleen wil dat mijn kind gelukkig is.
Waarom gaat ze niet met haar 'oude' vriendinnen naar de kermis vraag ik me af? Het is toch heel normaal om vrienden van je basisschool, van je middelbare en van je sport of hobby te hebben?
Dat klopt allemaal wat jullie zeggen, ik weet het! Ik doe dat ook!
Met haar oude vriendinnen naar de kermis; het lijkt er dus op dat die allemaal al veel nieuwe vriendinnen/contacten hebben gevonden, omdat dus ook makkelijker is in onze woonplaats. Mijn dochter heeft gisteren ook al aan 2 oude vriendinnen gevraagd om af te spreken, maar die gingen al met iemand van de nieuwe school. Ik kan ook niet constant tegen mijn dochter zeggen dat ze de oude vriendinnen maar moet appen om af te spreken. Dus ben bang als ze voor de kermis vraagt de oude ook gaan zeggen; nee, we gaan al met nieuwe vriendinnen.
Kermis
Éen zekerheid heb je in een klein dorp: de kermis is er elk jaar weer. Ze is een nieuw pad ingeslagen, dat kost tijd. Wie weet kunnen ze met de oude vriendinnengroep gaan met wat nieuwe aanhangsels erbij. Misschien ook niet. Dan komt er volgend jaar wel weer een nieuwe kermis.
Mijn oudste zoon neemt zijn vrienden uit de stad mee naar de kermis in ons dorp. Mijn jongste gaat de ene dag alleen en ziet daar wel wie hij tegenkomt. En de andere dag spreekt hij af met oude klasgenootjes. Hij is nog niet zo ver dat hij zijn nieuwe vrienden meeneemt. Begint nu aan de tweede.
Nou
Ik vind dat je niet van vriendinnen kan spreken als ze nu al niet meer mee mag!
Uit het oog uit het hard blijkbaar, lekker onaardig!
Mijn dochter gaat ook naar een andere school dan haar vriendinnen, maar ze zien elkaar nog gewoon, uitnodigen gaat ook over en weer.
Marsy
Welk jaar gaat je dochter nu in? Ook de 1e? Of 2e?
blijft niet zo
Het is best logisch dat de oude vriendinnen nu ook even heel erg bezig zijn met de nieuwe school. Tuurlijk willen die daar ook nieuwe vrienden maken, en als er dan net kermis in het dorp is, dan is dat typisch iets om dan met de nieuwe klasgenootjes heen te gaan. Maar dat betekent heus niet dat ze je dochter niet meer zien staan (en als dat toch wel zo is, dan inderdaad wat MarSy zegt, dan waren het niet echt vriendinnen, misschien dat dat er juist mee te maken heeft dat ze naar een andere school wilde). En wat Drietje zegt herken ik ook helemaal. Je moet ook niet denken dat als ze nu maar naar dezelfde school zou zijn gegaan alles helemaal geweldig zou zijn. Voor hetzelfde geld zouden de oude vriendinnen dan ook nieuwe vriendinnen gevonden hebben. Veel pijnlijker als je daar iedere keer mee geconfronteerd wordt, als je vroegere vriendinnen altijd al iemand anders hebben om naast te zitten in de klas.
Dat gaat dan vanzelf dat afspreken met de oudere vriendinnen. Of moet jij dat dan aangeven van zou je niet eens die of die appen om af te spreken?
Ik weet ook niet of ik me er nog Nee moet bemoeien. Maar ik denk als ik niks zeg het helemaal verwaterd.
Nu ff niet
Nu even niet mee bemoeien. Iedereen is een nieuw plekje aan het vinden, dat is even zoeken. Als je later (na een paar maanden) ziet dat het mis gaat kun je een voorzichtige suggestie doen. Of als ze je mening of hulp vraagt natuurlijk. Projecteer niet je eigen leven op haar. En het gras bij die vriendinnen lijkt nu misschien groener, maar dat is het niet per se. Wacht maar eens een paar weken af en zie hoe het zich ontwikkelt.
vertrouwen dus
"het lijkt er dus op dat die allemaal al veel nieuwe vriendinnen/contacten hebben gevonden"
En waarom denk je dat jouw dochter dat niet kan?
Dát bedoel ik (en anderen hier) met vertrouwen hebben in je dochter.
Natuurlijk wil je het beste voor je dochter, dat wil iedere ouder. Maar je komt ziekelijk krampachtig en overbezorgd over, terwijl daar (echt!) helemaal geen aanleiding voor is. Je bent al een tijdje hier aan het schrijven, en ik heb werkelijk nog niets gelezen dat zorgelijk is. Nou ja, alleen jouw houding dan. Die is wel reden tot zorg. Misschien eens met een coach of therapeut praten hoe je wat meer kunt leren loslaten?
Natuurlijk
Kan mijn dochter dat wel. Maar ik zie problemen met de afstand, dat is het!
Door de afstand zie ik de problemen. Hier in de woonplaats naar school gaan was dat namelijk niet het probleem geweest.
Heb ook maar 1 dochter, dus helemaal op haar gericht. En misschien inderdaad teveel.
Afstand
Er is dus geen probleem, dat is nu juist het probleem 
Jij ziet een probleem dat er niet is. Misschien máák je op deze manier zelfs een probleem dat er niet is. De komende jaren worden jaren van loslaten. Dus inderdaad, als je denkt dat je daarbij hulp nodig hebt, dan is nu het moment om daar hulp bij te zoeken.
Is er ook een vader in beeld? Op momenten dat mijn moederkloekgevoel teveel toeslaat spiegel ik altijd even met mijn man. Is heel ontnuchterend
Ik vermoed
dat de vriendinnen uit het dorp niet de mensen zijn die bij jouw dochter passen en dat jouw dochter een heel ander karakter heeft dan jij. Je dochter weet dit en heeft zelf gekozen voor een school ver weg. Slimme meid. Laat haar lekker.
Verwateren
"Maar ik denk als ik niks zeg het helemaal verwaterd."
Ook dat is niet erg. Heus, laat het los. Laat je dochter zelf bepalen wie ze wanneer een appje stuurt. Dat kan ze prima.
