Is het ok als mijn zoon zomaar dure spullen krijgt
Mijn zoon is 15 jaar en houdt van mooie spullen oa dure merkkleding. Hij krijgt deze niet van ons, dus spaart hij ervoor. Wij hebben buren in de straat – twee mannen van eind 70 jaar – die kinderloos zijn. 1 van hen heeft in de mode industrie gewerkt (en doet dit soms nog) en komt vaak met dure merkkleding thuis (we hebben het over t shirts ter waarde van 500 euro). 1 jaar geleden kreeg onze zoon GRATIS een hele zak met kleding van hun. En sindsdien krijgt hij diverse kledingsstukken, voor niets. Ik had er al vanaf het begin geen goed gevoel bij. We kennen deze mensen als buren, maar niet als goede vrienden. En ik vind het belangrijk dat mijn zoon leert dat dure spullen krijgen – waar niets tegenover staat – gewoon niet ok is. En dat het beter is om te leren dat je werkt voor je geld en daarmee je spullen koopt. Mijn partner vindt het grote onzin en vindt mij homofoob. Een week geleden mailden ze mijn partner met de vraag of onze zoon hun nog nieuwe Mac Book Pro wil hebben (gratis) en mijn zoon zei direct ‘ja’, want zijn school computer is stuk.
Voor mij is dit echt de grens!!! En ik heb gezegd dat ik het er niet mee eens ben. Helaas wil niemand naar me luisteren. Ik heb behoefte aan goed advies waarmee ik in gesprek kan gaan met mijn zoon en partner.
Moederzorg88 schreef op 16-04-2025 om 18:30:
Heel veel dank voor alle reacties!!! Hier kan ik echt iets mee.
Wat dan? Zie je het nu anders?
Moederkareltje schreef op 16-04-2025 om 20:59:
ik zal jou een geheimpje verklappen:
T shirts van 500 euro bestaan helemaal niet tenzij ze van goud zijn of er diamanten opzitten. Een tshirt voor 500 verkopen omdat het een merk is is al een grote lege luchtballon, als in de nieuwe kleren van de keizer als je dat verhaal kent. Mensen doen interessant onder elkaar. Een T-shirt is een T-shirt, een marge in materiaal daargelaten maar die is geen 500. Heel goed als je je kinderen niet leert 500 euro eraan uit te geven maar te krijgen of de kringloop is ook prima. Materialistisch gedoe, interessant als lege pannenkoeken is voor niemand een goede ontwikkeling. Van die 500 kunnen ze straks een maand boodschappen doen en een tshirt kopen. Leer ze dat maar.
Ja hoor moeder Kareltje, die Shirts zijn er zeker wel. Ik zie het er niet aan af, in die zin ben ik het zeker met je eens. Maar het word er voor betaald.
die shirts bestaan zeker wel, ik ken een winkel met alleen maar kleding boven de 500 euro.
Zeesterretje schreef op 16-04-2025 om 20:50:
hebben ze zoveel geld dat ze van ellende niet meer weten wat mee te doen, dan snap ik het nog wel.
Daarbij vind ik het ook een verschil of ze een of twee keer een luxeproduct geven of elke 3 maanden bijv.
Ik zou zelf ook niet perse blij zijn met zulke cadeaus(heb ook niks met mode en gadgets) en ook niet bedenken om vrijblijvend dat soort cadeaus te geven aan wie dan ook. Tenzij mijn bankrekening ontploft.
Kikki39 schreef op 16-04-2025 om 22:34:
die shirts bestaan zeker wel, ik ken een winkel met alleen maar kleding boven de 500 euro.
Ze kosten dat wel als je ze koopt, maar er zit natuurlijk niet voor 500 euro materiaalkosten in.
Schemerlampje schreef op 16-04-2025 om 22:46:
[..]
Ze kosten dat wel als je ze koopt, maar er zit natuurlijk niet voor 500 euro materiaalkosten in.
Dat is niet alleen bij t-shirts, maar bij de meeste artikelen
nou beter een goede buur dan een verre vriend
is hier wel van toepassing 😃
Yumi schreef op 16-04-2025 om 22:54:
[..]
Dat is niet alleen bij t-shirts, maar bij de meeste artikelen
Ja natuurlijk, maar het verschil tussen verkoopprijs en materiaalkosten is hier wel heel groot.
Niets leuker dan langs de straat iets te scoren of anderen blij te maken. Boeken, speelgoed, een overschot aan courgettes en tomaten.
Weggeefhoeken op Facebook vind ik ook leuk. Voor de gever neem ik altijd een reep chocola mee.
Ik zou hier wel moeite mee hebben. Ik vind het niet normaal om zomaar zoveel hele dure spullen te krijgen en al helemaal niet van mensen waar je eigenlijk niks mee hebt.
Dat je dingen die je zelf niet meer gebruikt, zoals speelgoed en kleding van je kind, doorgeeft aan andere mensen, dat snap ik nog wel. Maar dat zijn dan vaak geen gloednieuwe dingen van honderden euro's.
Ik zou er ook wel moeite mee hebben als iemand mijn kind zo laat wennen aan zoveel luxe die ook nog gratis aan komt waaien. Wie heeft er nu 'zomaar' en gloednieuwe macbook over? Of kleding/schoenen telkens precies in zijn maat? Ik vind het erg apart en zou daar wel een gesprek over aangaan.
Zakelijk gezien hebben veel bedrijven ook richtlijnen over wat je als geschenk mag opgeven zonder het te melden. Cadeaus van honderden euro's zijn dat vaak niet.
Natuurlijk is het leuk om dingen te krijgen of om iemand ergens blij mee te maken, maar zo veel en zulke dure spullen naar één kind zonder enige tegenprestatie?
Hebben jullie nog meer kinderen, trouwens? En krijgen die dit ook? En andere kinderen uit de buurt?
Ook ik heb ervaren dat kinderloze mannelijke buren veel weggaven. Een andere buurvrouw was al 15 jaar weduwe en geen kinderen. Allemaal werden ze gelukkig (op oudere leeftijd) van het weggeven van spullen. Kleding, soms nog nieuw uit de kast. Ook dure miskopen. Hielden van gadgets. Kwamen ze erachter dat Ipad toch niks was. Zelfs een auto, electrische fiets en huisraad. Letterlijk zeiden de mannen dat ze blij waren om dingen weg te kunnen geven aan kinderen. Juist omdat die er blij mee waren. En die dat goed konden gebruiken. De weduwe gaf ook geld weg aan buurtkinderen. Schenkingen en later als erfenis. Ze zei mij een keer wat moet ik ermee, ik kan het niet meenemen. Geef liever bij leven weg.
Niet iedereen heeft bijbedoelingen.
Zij blij, hij blij. Pas als het voor hém niet goed voelt kan hij altijd nog nee zeggen. Wees blij voor hem. En sparen kan hij dan doen voor andere dingen. Zoals vakanties of scooter of auto. Ik vind ook niet dat hij klusjes moet gaan doen. Dan krijg je juist een voort wat hoort wat mechanisme. Je zoon is 15, ik zou het bij hem laten.
Fourtyfour schreef op 16-04-2025 om 22:28:
[..]
Ja hoor moeder Kareltje, die Shirts zijn er zeker wel. Ik zie het er niet aan af, in die zin ben ik het zeker met je eens. Maar het word er voor betaald.
Ik weet dat ze tshirts verkopen voor die prijs en ook hoger. Ik bedoelde te zeggen dat het een façade is. Het is niet echt 500 waard. Het is een vorm van schijn ophouden onder elkaar. Interessant doen bij welke kring je dan hoort door een merkje eraan te verbinden. Zonde van het geld tenzij je erin stikt, letterlijk.
MelaS schreef op 16-04-2025 om 21:07:
Naast ons kwam 20 jaar geleden een gefortuneerd, kinderloos, gepensioneerd echtpaar wonen. Die kwamen direct met snoep en spullen voor de kinderen, en bij de eerste de beste kinderverjaardag zat er 100 euro in de felicitatiekaart. Ik was verbijsterd. Een jaar later, toen de oudste een beeldje van de buurvrouw bewonderde, zei de buurvrouw: "Nee, dat krijg je als wij dood zijn, dan erven jullie alles!" Ik vond het absurd.
Ex-man woont nog steeds naast hen, de felicitaties zijn nog altijd voorzien van flink wat geld en de nu volwassen kinderen staan daadwerkelijk in het testament.
Moraal van dit verhaal: sommige buren zijn uit zichzelf zo vrijgevig.
Alles heeft een reden. Ook als het "uit zichzelf" is. Je mag je misschien niet bewust zijn daarvan, maar je wil er iets mee bereiken. Zelfs al is het iets menselijks als een band. Maar weggeven is geen echt goede, werkzame methode om een goede band te krijgen. Gewone directe blijk van waardering, als die echt gevoeld wordt, is daarvoor een veel beter middel. Geld appelleert aan hebzucht en dat is een negatief gevoel wat je niet moet opwekken bij iemand.
Met negatief gevoel bedoel ik dat dit gevoel geen goede richting aan je leven geeft als je het volgt.
Het boek "A Christmas Carol" gaat erover bijvoorbeeld en je weet wat er gebeurde met Scrooge.
De Zeven Hoofdzonden:
1. Superbia (hoogmoed – hovaardigheid – ijdelheid)
2. Avaritia (hebzucht – gierigheid)
3. Luxuria (onkuisheid – lust – wellust)
4. Invidia (nijd – jaloezie – afgunst)
5. Gula (onmatigheid – gulzigheid – vraatzucht)
6. Ira (woede – toorn – wraak – gramschap )
7. Acedia (gemakzucht – traagheid – luiheid – vadsigheid)
Ik ben overigens niet gelovig maar zelfs toen Christus leefde en zelfs nog eerder had men al door wat een enorme verwarring dergelijke emoties konden brengen. En dat ze nergens toe leidden.
Ik denk dat het goed is naar je eigen gevoel te luisteren. Voor jou voelt het niet goed. Ik zou het zelf ook absoluut niet willen, hoe goed bedoeld ook. Ik zou er denk ik toch een vreemd gevoel bij hebben omdat je ze niet kent. Willen ze er (op den duur) iets voor terug? Het zou mij niet lekker zitten en ik zou het niet vertrouwen.
Wat een wantrouwen, het is toch gewon fijn om iets weg te geven dat je zelf niet gebruikt en wat een ander blij mee is? Ik geef zakken met kleren aan nichtjes en buurmeisjes. Wij hebben hier peperdure speakers staan die onze buurman niet meer wilde hebben. Meestal gaat het eerst de familie-app in, maar anders zouden wij het ook aan een vriendelijk buurkind kunnen geven.
Wel even een keer op de koffie gaan misschien, voor je eigen gemoedsrust. Ze wat beter leren kennen.
(Maar dat hoeft dus niet ‘in ruil voor’)
