Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ook hier word aan jou/jullie gedacht vandaag.
♥️
Weet niet wat ik nog moet toevoegen aan de woorden van mijn voorgangers dus sluit ik me er graag bij aan.
Een hele dikke knuffel!
ciska, hoe is jullie dag en die van dochter gisteren verlopen? ♥️
..en ineens is het 'de dag na die nare datum'. Potver wat zou het mooi zijn als dat een bevrijding zou zijn voor jullie en dat de bewolking in het hoofd van je dochter ruimte krijgt om weg te trekken.
Maar de werkelijkheid zal waarschijnlijk anders zijn. Misschien ervaart dochter het als falen en doemt er een nieuwe datum op..
Ik gun jullie het eerste zo!
Ik heb veel aan jullie gedacht gister. Hoop dat de dag rustig is verlopen.
heel erg bedankt voor al jullie lieve woorden. Wat we hebben gemerkt in onze naaste omgeving dat mensen ons niet hebben gefeliciteerd dit jaar terwijl ze dat anders wel doen. Denk omdat ze niet weten wat te zeggen. Maar niets zeggen voelt helemaal alsof dochter er niet toe doet.
Dus al jullie warme woorden kwamen nog extra binnen.
We hebben een paar moeilijke dagen achter de rug. Zaterdag natuurlijk op bezoek geweest, en daar zag je de lichamelijke uitingen van de spanning die in haar lijf zat/zit. We hadden wel een klein taartje bij en een cadeautje, want we wilde niet helemaal voorbij gaan aan haar verjaardag. Dit vond ze volgens mij wel fijn. Nog aan gegeven dat als ze op zondag wel bezoek van ons wilde dat dit kon. Maar dit wilde ze niet.
Bij het weggaan vhoorde we nog van groepsleiding dat ze haar echt goed in de gaten houden, dochter probeert op alle mogelijke manieren iets te bemachtigen waarmee ze een poging kan doen, dus daar zijn ze wel extra alert op.
Op zondag in de ochtend aan apje naar de groep gestuurd hoe de nacht was gegaan, ze had niet super veel geslapen.
Smiddags nog een apje gestuurd of ze anders wilde dat we savonds alleen een kroel voor het naar bed gaan wilde. Daarop werden we redelijk snel gebeld door groepsleiding. Dochter was heel duidelijk in geen bezoek, maar ze had wel zelf gevraagd of ze met ons mocht bellen. Dus wel even haar stem gehoord. Er waren wat slingers op gehangen en er was voor haar gezongen, dit vond ze oke. Verder zei dochter zelf dat ze niet evht gevoel had , dat de spanning vooral de dag ervoor en de dag erna zou zitten. Ze wilde vooral van ons horen of we wel leuke dingen aan het doen waren.
Moeilijk maar ook fijn om even haar stem te hebben gehoord.
savonds nog een belletje gehad van groepsleiding. Dochter had op zich wel een oke dag gehad. Ze had wel zelf aangeven een gevoel van falen te hebben, dat ze er nu nog is.
Wij zijn vooral heel erg bezig geweest met afleiding te zoeken en dit ging wel redelijk. Maar het was/is zo ontzettend moeilijk. Geen idee hoe we nu verder gaan.
Vanochtend nog een gesprek gehad maar de regiebehandelaar, maar die moet ik nog even laten bezinken voordat ik daar wat over kan opschrijven
Ach Ciska wat hartverscheurend om te lezen. Wat is het een vreselijke situatie voor haar en voor jullie. Het is fijn dat deze dag zonder ‘incidenten’ is voorbij gegaan. Maar je wil als ouder zo ontzettend veel meer voor je kind. Ik hoop heel erg dat jullie op haar volgende verjaardag alle drie op deze dag kunnen terugkijken met opluchting.
Lieve Ciska, ik kan niet heel veel meer doen dan je maar weer een knuffel te geven. Hou je taai vrouw!
”Een gevoel van falen, omdat ze er nog is”. Zo sneu 😞
Wat een dapper meisje juist.
ik vind het elke keer zo verdrietig om te lezen allemaal. Niet te bevatten lijkt mij wat jullie meemaken.
Is gedwongen medicatie geen optie? En kan dit ook voldoende werken op termijn en bij de juiste afstelling?
Maar goed, deze vragen, daar zullen jullie ook wel mee rondlopen...ik vind jullie heel sterk. En diep respect voor jou als moeder, want het lijkt mij zo intens verdrietig en pittig om door al die emoties te gaan. Sterkte
BritgetJones007 schreef op 15-05-2023 om 22:15:
ik vind het elke keer zo verdrietig om te lezen allemaal. Niet te bevatten lijkt mij wat jullie meemaken.
Is gedwongen medicatie geen optie? En kan dit ook voldoende werken op termijn en bij de juiste afstelling?
Maar goed, deze vragen, daar zullen jullie ook wel mee rondlopen...ik vind jullie heel sterk. En diep respect voor jou als moeder, want het lijkt mij zo intens verdrietig en pittig om door al die emoties te gaan. Sterkte
Gedwongen medicatie bij deze problematiek lijkt me - naast dagelijks traumatisch - heel lastig. Er is immers niet één soort wonderpil die per definitie gaat werken bij dit type problematiek. Dus dan moet je met elkaar min of meer maar gaan experimenteren en afstellen. En in het 'met elkaar' gaat het dan mis, want je zal toch echt van haar terug moeten horen welk effect de medicatie heeft (ook de (eventueel negatieve) bij-effecten). Daarbij is medicatie meestal vooral effectief als het gepaard gaat met anderssoortige behandeling.
@Cis: wat schik je je steeds toch weer knap naar de rol van de moeder die aan de zijlijn beschikbaar is voor haar dochter, maar haar ook de ruimte geeft die zij nodig heeft. Lijkt me onmogelijk moeilijk om je drang om haar te beschermen te temperen in deze situatie. Jullie doen, zo te lezen, alles wat binnen je bereik ligt.
Fijn dat jullie de dag van gisteren zijn doorgekomen. Maar ook de volgende dag is weer loodzwaar. Wat hoop ik dat jullie dochter kan verwerken dat ze vandaag nog in leven is en hier uiteindelijk een glinstertje hoop uit weet te halen.
lieve Ciska, dank je wel dat het lukt om hier vandaag wat over een zwaar weekend te schrijven. Ik heb veel aan jullie gedacht.
Ik kan me zo voorstellen dat jullie gesloopt zijn na alle spanningen van dit weekend.
Het is allemaal al zo zwaar maar respect voor de manier waarop jullie het doen!
De wanhoop, machteloosheid en verdriet als moeder, ouder is vreselijk. Helaas weet ik hoe het voelt.
Ik hoop oprecht dat er een kentering komt in jullie dochters denken, ziektebeeld.
Ik leef met jullie mee, veel sterkte.
Liefs ♥️♥️
Hoe is het met je Ciska? En met dochter?
💐 ik hoop dat het oké met jullie gaat.
