Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
❤️
fijn Ciska! 💕
ik zou willen dat ik kon zeggen dat we een stijgende lijn hadden, maar helaas is het een dalende lijn.
Sinds ze weer op haar eigen slaapkamer ligt lijken de stemmen en kritische kant extra hard aan dochter te trekken.
De dood is helaas heel erg aanwezig in haar hoofd en in veel wat ze zegt op de groep.
Ik gun haar warme zorg en behandeling.
En kracht en hoop
Voor jou
Lieve Ciska, wat verdrietig toch voor haar en jullie. Ik had jullie zo graag wat rust gegund en zo gehoopt dat de medicatie zijn werk zou doen. Denk aan jullie.
ik denk aan jullie
wat verdrietig, voor jullie en voor haar. Sterkte!
Voor jullie veel kracht Ciska!! Ik hoop echt dat het tij weer keert.
Wat moeilijk en verdrietig voor jullie alle drie!
Van mij weer een warme knuffel, jullie zijn elke dag in mijn gedachten.
Lieve groet, ♥️
Wat ontzettend naar voor jullie Ciska. Hoop zo voor jullie allemaal dat er op gegeven moment echt een stijgende lijn volgt. Wat een zorgen.
Wat een zorgen weer,
Ciska78 schreef op 08-12-2023 om 19:28:
ik zou willen dat ik kon zeggen dat we een stijgende lijn hadden, maar helaas is het een dalende lijn.
Sinds ze weer op haar eigen slaapkamer ligt lijken de stemmen en kritische kant extra hard aan dochter te trekken.
De dood is helaas heel erg aanwezig in haar hoofd en in veel wat ze zegt op de groep.
De zorgen, de stress voor jullie en dochter, niet te doen. Ik gun jullie zo ontzettend dat het beter wordt, uitzicht op licht. Het is al te lang donker.
Wat verdrietig dat ze het weer/nog zo moeilijk heeft 🥲. Ook voor jullie als ouders erg zwaar om alsmaar te dragen ☹️. Hou je taai Ciska, hopelijk gaat het met vallen en opstaan toch een keer de goede kant op.
Het was alles maar geen rustig weekend. Klimmen was dochter erg ontspannen en heeft ze ook van genoten.
Op de terugweg in de auto naar huis bleek dat vriendin het via whats app had uitgemaakt. Dochter helemaal over haar toeren, snapte er niets van, ze hadden de avond ervoor nog 3 kwartier beeldbellen gedaan.
Dus die was allerminst vrolijk toen we thuiskwamen. Nou was het dat de orthopedagoog kwam observeren. Het eerste half uur was dochter echt stil, maar na het eten gingen ze samen even puzzelen en toen hebben ze echt heel lang samen gepraat, echt over van alles.
Dochter was daarna echt wel ontspannen. Voor mijn gevoel een fijne avond gehad tot we naar bed gingen. Ze was ineens erg boos, wilde niet naar boven, ging niet slapen. Niets was er meer goed, ik was alleen met haar en heb op een gegeven moment gezegd: ik ga alle lichten uit doen en ik ga naar bed. Toen besloot ze toch maar wel naar boven te gaan. Maar ze was niet meer goed in contact en wilde ook niets.
Uiteindelijk is ze zich wel klaar gaan maken en tv gaan kijken boven.
Langs uitgeslapen en uiteindelijk ben ik om half 1 naast haar gaan zin. Ze gaf heel eerlijk aan dat ze nu echt niet meer wil leven, dat het klaar is. Als zelfs mijn vriendin mij niet meer wil😢.
Ze was heel erg down.
Tijd bij haar gezeten en uiteindelijk met een beetje gekheid haar uit bed gekregen.
Smiddags leek ze wel redelijk oke en we hadden besloten toch even bij onze beste vrienden op bezoek te gaan, hun zoon was jarig. Ook dit leek oke te gaan.
Voordat we naar huis zouden gaan ging ze nog even naar de wc en dit moment heeft ze aangepakt om weg te lopen. Hier kwamen we pas na 10 min achter toen hun zoon naar de wc moest en bleek dat de voordeur wagenwijd open stond.
Iedereen is meteen gaan zoeken en man heeft haar uiteindelijk gevonden boven op een brug. Gelukkig was ze “oke”, het waren even erg spannende 45 min.
Misschien klinkt het alsof het mij niets deed, maar dat was allerminst zo.
We hebben]en haar spullen thuis opgepakt en hebben haar terug naar de groep gebracht.
Uiteindelijk waren man en ik om half 11 pas thuis.
Het hele weekend is nog niet echt geland merk ik, weet niet zo goed wat ik met mijzelf aan moet op dit moment.
Ik weet niet wat ik moet schrijven Ciska.
Daarom deze knuffel
Och wat heftig weer Ciska. Een dikke knuffel ook van mij. Wat ik lees is dat er toch best wel wat momenten zijn dat dochter contact maakt/zoekt, en daar schijnbaar dus wel behoefte aan heeft. Maar wat ontzettend verdrietig dat ze dan toch iedere keer weer die terugval heeft.
Voor jullie emotioneel ook niet te doen de omslag van haar stemmingen. Dan weer relaxter/meer ontspannen en dan weer het andere uiterste. Hebben jullie voor jezelf ook hulp hiervoor?
Veel sterkte!
