Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Hoe was het weekend Ciska?
Sterkte Cisca 🙏🏻 Hoe was het weekend uiteindelijk?
Dochter mocht zowel zaterdag als zondag wel op verlof. Zaterdag zouden we eigenlijk gaan klimmen maar die durfden we niet aan. Daar was dochter echt boos over, die zag geen gevaren. Na een poos in de regen gelopen te hebben was die woede gelukkig redelijk gezakt. Ipv daarvan wezen schaatsen. Hier was ze wel snel klaar mee.
Wij hadden dit weekend een hotel in de buurt, dus daarna daar heen gegaan om even te ontprikkelen.
Savonds wezen uiteten en dat ging ook goed.
Zondag wilde ze wel even zwemmen in het hotel. Was verder niemand in het, ijskoude, zwembad en ze kon echt even ontspannen. Was ook erg fijn om dat met zijn 3en even te kunnen. Smiddags even wat boodschappen gedaan en daarna terug naar het hotel. Haar spanning liep naarmate de middag vorderde wel op, ze kon zelf niet goed benoemen waar die vandaan kwam. Die spanning is ook niet meer weggegaan. Echt wel moeilijk om dan op zo'n moment nog iets bij haar voor elkaar te krijgen. Ze weet het dan zelf ook echt niet meer en kan dan ook geen keuzes meer maken. Die hebben we uiteindelijk voor haar gemaakt, biiv mbt het eten en wat we nog even gingen doen
Vanochtend al vroeg op pad, we moesten het halve land door rijden voor een deel van het diagnostisch onderzoek. Die ging wel oke zei ze. Even een moeilijk moment (voor mijzelf) in de parkeergarage, we stonden op 10 hoog en van man mocht ze met de trap. Ik kan dat niet dus man en ik in de lift. Later zei dochter dat de neiging om naar beneden te springen heel hoog was maar ze dit alleen niet had gegaan omdat wij er bij waren. Tja, wat moet je dan zeggen op zo'n moment.
Vrijdag deel 2 van het onderzoek.
jeetje Ciska… een hele dikke knuffel
wat heftig allemaal weer. Sterkte
Fijn dat er nu eindelijk diagnostisch onderzoek plaats vind. Weten jullie ook al wanneer daar uitslag van komt?
we hebben begin december een nieuw overleg staan met het CCE waarin alle bevindingen worden besproken, duurt nog even maar de orthopedagoog moet ook nog een aantal keer op de groep komen.
Herkenbaar als je kind dood wil . Zwaar en heftig ook voor jou .
Misschien ken je het
133 zelfmoordpreventie geeft ook tips voor familie
Eigenlijk niet echt wat te melden, buiten dat het gewoon echt niet lekker gaat met dochter. Voorlopig zal ze op de prikkelarme kamer slapen en ook daar zijn met haar kamermomenten.
Thuis slapen mag helaas op dit moment ook niet, dit vindt de groep niet veilig genoeg.
Ach Ciska toch, wat is het zwaar voor jullie allemaal. Ik zou willen dat er een beetje lichtheid in jullie leven kwam. Heel veel sterkte!
Ciska78 schreef op 16-11-2023 om 17:02:
Eigenlijk niet echt wat te melden, buiten dat het gewoon echt niet lekker gaat met dochter. Voorlopig zal ze op de prikkelarme kamer slapen en ook daar zijn met haar kamermomenten.
Thuis slapen mag helaas op dit moment ook niet, dit vindt de groep niet veilig genoeg.
En wat zijn de mogelijkheden om te herstellen? Wat kunnen zij nog doen ?
Verder een dikke knuffel want dit is zo zwaar
Ciska ik hoop dat jullie ondanks alles toch een fijn weekend kunnen hebben.
Knuffel
Denk veel aan jullie…..
Hou elkaar vaak vast in deze moeilijke tijd ❤️. Het seizoen werkt misschien ook niet mee? Ik merk zelf in ieder geval ook dat ik moeite heb mijn energie en veerkracht op peil te houden. Ik hoop dat er ook kleine, ontspannen, warme, gewone en vrolijke momenten zijn in de tijd dat jullie samen zijn. Ciska, voor jullie alledrie!
Wat zwaar voor jullie Ciska!
Een dikke knuffel voor jullie.
♥️
