Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
DeOnbekende schreef op 30-08-2023 om 14:07:
[..]
Een eetstoornis is geen ontsteking die met antibiotica te bestrijden is. Nogmaals: je kunt de onderliggende problemen van een ES gewoon niet aanpakken als je hersenen niet goed functioneren. Het heeft geen zin. Als het cliënten niet lukt te eten, krijgen ze drinkvoeding (of in het uiterste geval sonde) om toch wat energie binnen te krijgen. In een kliniek wordt je uitgebreid behandeld terwijl je eten krijgt opgedrongen. Dat is allemaal niet voor niets.
Ik vind het ongepast dat je mijn reactie afdoet als "wat bemoedigende woorden", want ik heb zelf ruim 15 jaar eetstoornis overwonnen en werk inmiddels al heel lang als ervaringsdeskundige. Ik weet in tegenstelling tot jij dus wél waar ik over praat. De therapeut is niet harteloos, maar realistisch - hoe moeilijk dat ook te verkroppen is als ouder (want ik begrijp dat dat zo is).
Ik doe jouw reactie helemaal niet af, ik had het helemaal niet over jouw reactie. Betrek alsjeblieft niet alles op jezelf.
En dat antibiotica niet tegen een stoornis helpt weet ik ook wel hè, het was een metafoor.
Weten jullie waarom er geen therapie is ?
Waar is het wachten op ?
Wordt ze wel gezien door een psychiater of psycholoog? Hoe gaat de begeleiding met dochter om ?
Sterkte Ciska ik lees je en denk aan je .
Ik ben ook benieuwd naar de antwoorden op de vragen van Roos.
Heel veel sterkte Ciska.
Ik blijf je volgen. 
Risperidon is, voor zover ik het kan lezen op internet, wel een middel tegen wanen en hallucinaties. Daar vallen de stemmen waarschijnlijk ook onder. Het kan zijn dat het middel niet goed werkt voor je dochter, dat er een ander middel moet worden geprobeerd, maar het duurt altijd allemaal een tijdje voordat iets hierover gezegd kan worden.
'En ze heeft nu echt hulp nodig om de stemmen de baas te kunnen.' Heb je zelf enig idee hoe die hulp er dan uit zou moeten zien? Ik vrees dat dit een van de moeilijkste vragen is: welke hulp dan? Het zoeken naar goede hulp is geen hopeloze zaak, maar het is ook geen sinecure.
Soms lijken de reacties hier erop te wijzen dat mensen denken dat het onwil van de hulpverlening is. Was het dat maar, dan kon je het aanpakken. Ik vrees dat het echt veel ingewikkelder is en ik zou oprecht wensen, dat het voor jou, Ciska, en je gezin eenvoudiger was.
Tsjor
tsjor schreef op 31-08-2023 om 21:22:
Soms lijken de reacties hier erop te wijzen dat mensen denken dat het onwil van de hulpverlening is. Was het dat maar, dan kon je het aanpakken. I
Tsjor
Welke reacties bedoel je precies??
Wie ?
Roos55 schreef op 31-08-2023 om 21:36:
[..]
Welke reacties bedoel je precies??
Wie ?
Waarom zo'n rare reactie geven...gelijk zo defensief en op je achterste poten.
Nee, die reacties staan niet letterlijk in de tekst die mensen schrijven, maar soms 'leest' het wel zo... Dus Wie en Wat en Waar is niet zozeer aan de orde.
Roos55 schreef op 31-08-2023 om 21:36:
[..]
Welke reacties bedoel je precies??
Wie ?
Misschien is dit niet het topic om zo te reageren. Laat het vooral het topic van Ciska blijven.
(En ik quote nu jou maar dat had ook het volgende bericht kunnen zijn, ik vind het zelf niet passend voor dit topic, als ciska daar anders over denkt is het prima natuurlijk).
Ik wil jou gewoon veel sterkte wensen ciska. Ondanks de wanhoop dit ik uit je berichten denk te halen lees ik ook kracht en doorzettingsvermogen. Dat zal er niet altijd zijn en dat hoeft ook zeker niet maar de onvoorwaardelijke liefde voor dochter is heel merkbaar.
Ciska, zou het je dochter ergens goed doen als ze meehielp met het opknappen van haar kamer? Denk aan verven etc; een gezamenlijk gebeuren waar ze zelf ook een steentje aan heeft bijgedragen. Zo heeft ze een doel voor ogen.
Er wordt wel vaker op elkaar gereageerd Duizel . Daarom is het nog wel het topic van Ciska .
voor jou Ciska
Roos55 schreef op 31-08-2023 om 08:42:
Weten jullie waarom er geen therapie is ?
Waar is het wachten op ?
Wordt ze wel gezien door een psychiater of psycholoog? Hoe gaat de begeleiding met dochter om ?
Sterkte Ciska ik lees je en denk aan je .
Dochter heeft wel therapie, 1 uur per week een gesprek met de psycholoog. En dat is het wat ze buiten de groep aan therapie krijgt.
Op de groep wordt er verder systeem gericht (als ik het goed zeg) gewerkt en heeft dochter wel gesprekken.
Maar waarom er niet meer is, geen idee, omdat ze denken dat dit genoeg is ofzo.
We hebben donderdag een soort evaluatie gehad bij de eerste organisatie waar ze vorig jaar gestart is. Daar hebben we ook wel onze onvrede benoemd in het aanbod van therapie wat dochter nu krijgt. En we hebben afgesproken dat we er een mail uit gaan doen (naar psycholoog, regiebehandelaar, mentor,cce, gezinsvoogd en oude behandelaar) dat we ontevreden zijn over het aanbid van behandeling.
Het grappige was dat ze aan ons vroeg wat wij dan denken dat dochter nodig heeft aan therapie, maar dat we daar geen pasklaar antwoord op hebben.
Weet je, als je leest op de website van haar vervolgplek wat ze daar allemaal doen aan behandeling dan wil je dat dochter dat nu ook al krijgt, maar jeugdhulp (waar ze nu zit) is dan zo anders dan ggz hulp (waar ze heen moet).
Nog even over haar kamer, dochter heeft zeker meegeholpen in opruimen en in elkaar zetten van nieuwe spullen. Vandaag alleen nog kledingkasten omwisselen en dan kan ze alles gaan inruimen.
En dat blijft ze ook voor het eerst dit jaar thuis slapen vanavond, spannend maar ook wel fijn.
Het is ook echt wel weer zoeken naar als gezin weer met elkaar omgaan, elkaar de ruimte geven en niet bovenop dochter gaan zitten.
Flanagan schreef op 01-09-2023 om 21:47:
Ciska, zou het je dochter ergens goed doen als ze meehielp met het opknappen van haar kamer? Denk aan verven etc; een gezamenlijk gebeuren waar ze zelf ook een steentje aan heeft bijgedragen. Zo heeft ze een doel voor ogen.
Je moet je voorstellen dat dochter dan ondertussen een keiharde geluidsbox in haar hoofd heeft die zegt: dat moet je niet doen, je bent hier te stom voor, dat is giftig, je ouders willen je vergiftigen.... Of iets van die strekking. Ogenschijnlijk kan ze dan staan verven, maar wat er in haar hoofd klinkt kan iets heel anders zijn.
Tsjor
Afgelopen weekend heeft dochter voor het eerst dit jaar thuis geslapen. Zaterdsg ging wel oke, laatste dingen van de slaapkamers verwisselt en op zijn plek gezet. Op een gegeven moment zag je dat het even genoeg was en heeft ze goed een moment voor zichzelf gepakt. Slapen is oke gegaan, ze sliep pas laat, maar dat is tegenwoordig zo. Ze heeft tot 10 uur geslapen.
Zondag had ze echt een een slechte dag. Zat echt in de put. Het eten is natuurlijk een ding. Ze heeft echt geprobeerd goed te eten het weekend, maar het zorgt voor zo’n super groot conflict in haar hoofd.
Smiddags echt een flinke huilbui en een heel lang gesprek met haar gehad.
Ze kan het allemaal niet meer overzien, voelt zich super eenzaam en in de steek gelaten.
Heeft echt het gevoel dat ze haar niet snappen.
Als ze op de groep niet eet, moet ze een half uur naar haar kamer. Wbt haar aanvraag voor extra therapie, ze moet zelf een goed plan maken om te laten zien waarom ze recht heeft op een extra uur, tov alle andere die nu op de wachtlijst staan. Dat kan je toch niet verwachten van een meisje wat het zo moeilijk heeft in haar hoofd en ook nog eens een heel laag zelfbeeld heeft.
Gisteren hebben we overleg gehad met het CCE, die zien in dat dochter echt meer gespecialiseerde hulp nodig heeft, maar daar hebben ze een hulpvraag vanuit regiebehandelaar nodig, en die lijkt dit niet te doen (en waarom?)
Vandaag gaan we dit besproken met onze gezinsvoogd en inzetten op een overleg met alle betrokkenen, dat houdt in: regiebehandelaar, oude regiebehandelaar (die staat hier achter), psycholoog, CCE, mentor, gezinsvoogd en wij. En dit willen we vanuit de gezinsvoogd laten gaan, dus dat zij er een mail uit gaat doen naar iedereen.
Nu zullen er vast wel mensen zijn die vinden dat wij er teveel boven op zitten, maar dat moet wel. Dochter was zondagmiddag echt heel duidelijk, ze gaat weer steeds verder terug in dat zwarte gat waar de dood loert. En hoe duidelijk ze tegen ons kan zijn, toen we savonds haar terug brachten en overdracht hadden, dan zie je de onzekere dochter naar voren komen die niet meer voor zichzelf op durft te komen.
En het doet zo’n pijn om haar te horen zeggen dat ze zich in de steek gelaten voelt, ook door ons.
En het doet nog meer pijn om haar uit te leggen waarom ze niet thuis kan blijven, want dat was wat ze zondag het liefste wilde doen.
Ach Ciska, wat verdrietig allemaal.
Je doet gewoon wat je hart je ingeeft toch?
Ik hoop echt dat dat gesprek vandaag wat uithaalt. qua therapie enz.
Voor mij zijn een aantal zaken erg herkenbaar dus ik voel jullie verdriet echt!!
Heel veel sterkte, ♥️
Vreselijk Ciska! Jullie doen juist wat je kan. En als ouder handel je vaak vooral uit emotie. Hoe kun je anders? Ik snap dat je er zo bovenop zit.
Hopelijk komt er wat uit het gesprek vandaag.
♥️
