Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ook van mij maar weer een welgemeende knuffel.
Sterkte Ciska, voor een moeder heel pijnlijk om te horen, dat je dochter veel spanning opbouwt en geen andere manier vindt om dit te verminderen. Ze neemt jullie wel in vertrouwen.
De spanning is nu misschien direct te relateren aan negatieve gedachten/stemmen en gevoelens. De neiging is om daar de focus op te leggen, als oorzaak. Ben zo benieuwd wat er achter schuilgaat welke verwachtingen ze van zichzelf heeft die voeding geven aan de spanning. Is daar nog een opening te vinden, dat ze dat alleen simpel bewust kan worden en delen.
Labyrinth, we weten heel goed waar die spanningen vandaan komen hoor. Ze heeft met zichzelf een afspraak gemaakt dat ze er voor de start van het eindexamen ze er niet meer is. Daar valt niet over te praten omdat die datum zo vast staat voor haar. Je kan het ook niet hebben over daarna, want in haar hoofd is er geen daarna.
Ciska78 schreef op 20-04-2023 om 09:58:
Labyrinth, we weten heel goed waar die spanningen vandaan komen hoor. Ze heeft met zichzelf een afspraak gemaakt dat ze er voor de start van het eindexamen ze er niet meer is. Daar valt niet over te praten omdat die datum zo vast staat voor haar. Je kan het ook niet hebben over daarna, want in haar hoofd is er geen daarna.
Och lieve meid onvoorstelbaar wat een verdriet voor jullie dat ze er zo aan vast houdt...
Ciska78 schreef op 20-04-2023 om 09:58:
e heeft met zichzelf een afspraak gemaakt dat ze er voor de start van het eindexamen ze er niet meer is. Daar valt niet over te praten omdat die datum zo vast staat voor haar. Je kan het ook niet hebben over daarna, want in haar hoofd is er geen daarna
Wanneer is die datum dan? 11 mei toch? En weet je wat de plannen zijn van de plek waar ze nu verblijft om haar op die dag extra in de gaten te houden?
Wat denken de psych's dat het effect op haar is als ze merkt dat ze er toch nog is na het begin van het eindexamen? Verwachten ze een doorbraak in haar starre manier van denken?
Sini
Ik vind het zo verdrietig hoe ze zo star vast blijft hangen aan die afspraak met haarzelf.
Soms kan of moet je een afspraak ook verzetten of cancelen omdat die bij nader inzien toch geen goed idee bleek te zijn. Dat is echt heel legitiem.
Ik hoop dat het voorbijgaan van die datum haar rust kan geven. Ze heeft haar afspraak al niet meer gehaald en ze is er nog en de wereld is niet vergaan. Hopelijk durft ze vanaf dat moment wel verder te gaan kijken.
Ciska ik vind het echt vreselijk wat jullie mee moeten maken. Denk veel aan jullie.
Heel veel sterkte!
We praten er wel eens over met haar, maar er is gewoon geen mogelijkheid in haar hoofd om een nieuwe of andere afspraak te maken. Deze staat echt rotsvast verankerd.
Bluebell, ze houden haar nu al extra in de gaten, dat zullen ze die dag ook doen.
W.b.t de psych, we zijn aan het wachten op een consult met psych en dochter.
Zou ze ervoor openstaan om haar overtuiging om er voor die dag niet meer te zijn om te zetten in aanmelding voor een euthanasie traject? Dat geeft jullie en de behandelaars meer tijd. En heeft ze deels haar 'zin' en misschien meer rust en minder schuldgevoel?
Sandra1964 schreef op 20-04-2023 om 13:21:
Zou ze ervoor openstaan om haar overtuiging om er voor die dag niet meer te zijn om te zetten in aanmelding voor een euthanasie traject? Dat geeft jullie en de behandelaars meer tijd. En heeft ze deels haar 'zin' en misschien meer rust en minder schuldgevoel?
Wat een raar voorstel. Wat als dat wordt toegekend? Bovendien, dan zit die datum nog steeds in haar hoofd. En as het niet wordt toegekend, is dan haar idee ook meteen weg?
Rhonda schreef op 20-04-2023 om 14:05:
[..]
Wat een raar voorstel. Wat als dat wordt toegekend? Bovendien, dan zit die datum nog steeds in haar hoofd. En as het niet wordt toegekend, is dan haar idee ook meteen weg?
Sorry ik wil niemand voor het hoofd stoten en al zeker Cisca niet die het al moeilijk genoeg heeft. Als het te ver gaat dan verwijder aub mijn post 😥
Zo'n traject loopt een paar jaar. Misschien geeft het de dochter van Cisca rust als stip op de horizon die ze nu meent te moeten forceren. En een uitweg omdat ze deels toch toegeeft aan de spanning/wens maar dan wat minder definitief. Tuurlijk wil je niet dat het uiteindelijk toch zover komt! Het geeft in elk geval een aantal jaar uitstel en daarmee de hoop dat het met de dochter beter gaat.
Sandra1964 schreef op 20-04-2023 om 14:48:
[..]
Sorry ik wil niemand voor het hoofd stoten en al zeker Cisca niet die het al moeilijk genoeg heeft. Als het te ver gaat dan verwijder aub mijn post 😥
Zo'n traject loopt een paar jaar. Misschien geeft het de dochter van Cisca rust als stip op de horizon die ze nu meent te moeten forceren. En een uitweg omdat ze deels toch toegeeft aan de spanning/wens maar dan wat minder definitief. Tuurlijk wil je niet dat het uiteindelijk toch zover komt! Het geeft in elk geval een aantal jaar uitstel en daarmee de hoop dat het met de dochter beter gaat.
Ik vind het helemaal niet zo'n gek voorstel. De kans dat de dochter aan het eind van het traject daadwerkelijk nog euthanasie wil en krijgt, lijkt me gelukkig erg klein. Maar op dít moment zou je met zo'n stap eventueel de doodswens kunnen onderbreken/uitstellen waardoor nú de situatie kan de-escaleren. Ik vind het daarom zelfs een behoorlijk slim voorstel. Wel confronterend.
Rhonda schreef op 20-04-2023 om 14:05:
[..]
Wat een raar voorstel. Wat als dat wordt toegekend? Bovendien, dan zit die datum nog steeds in haar hoofd. En as het niet wordt toegekend, is dan haar idee ook meteen weg?
Bij bespreken in de psychiatrie wel vaker zulke zaken met cliënten. Vaak geeft dat juist lucht, waardoor de noodzaak voor suïcide niet meer zo groot is.
Of dit bij de dochter van Ciska ook het geval is, kunnen wij vanaf hier niet inschatten denk ik.
Het traject van de levenseindekliniek is al eerder besproken in het voorstadium van een andere op opname. Maar dochter ketste dit meteen af, zij heeft zich hier al eerder in verdiept en weet dat je helemaal uitbehandeld moet zijn wil je überhaupt al daar op intake mogen.
En dat is een issue want dochter wil niet behandelt worden, en dat het , voor dochter dan he, veel te lang zou duren.
Dus zo gek is het niet hoor dat je hierover begint.
Man en ik hebben het hier al vaker over gehad hoor, dus geen onderwerp wat we vermijden.
Maar wel erg moeilijk.
