Ik weet het niet meer

Misschien is dat wel het inzicht dat je vandaag mag leren. Een dochter die niet op de door jou bedachte tijd thuis komt maakt jou nog geen falende moeder. 
Laat de eindtijd los. Bepaal waar je wel afspraken over wil hebben (pick your battles) en beperk je daartoe. Ze is een lieve meid zeg je, ze zorgt voor haar zusje. Koester en complimenteer haar daarmee en negeer wat meer dat wat niet zo super tof gaat. Daarmee creëer je ook voor jezelf wat meer rust. 

Begrijp ik dit nou goed? Je dochter wil niet op de door jou gewenste tijd thuiskomen en daardoor ontstaat zoveel ruzie en stress in het gezin dat haar school eraan dreigt te gaan en dat jij aan het eind van je Latijn bent? En verder is ze lief, sociaal en zorgzaam? Ik begrijp het vast verkeerd, kan me niet voorstellen dat het zo in elkaar zit. Dit schiet zijn doel toch volkomen voorbij? Op basis hiervan zou ik zeggen: direct stoppen met regels over hoe laat ze thuis moet komen (ik ben er ook zoeken die het veel belangrijker vind dat ze samen fietsen dan dat ze op tijd zijn) - probleem opgelost. Maar zo simpel zal het wel niet zijn, vrees ik. 

Als ze alleen een hugootje drinkt met wat vrienden en verder alleen wat te laat thuis komt omdat haar vriendinnen ook geen eindtijd hebben, mag je je handen dicht knijpen.
Heb je wel eens contact gehad met de ouders van haar vriendinnen? En hebben zij echt geen eindtijd? Zo nee dan snap ik haar punt wel en zou ik dat ook loslaten. 
Als ze verder echt zo sociaal is en op school haar voldoendes haalt, zie ik eigenlijk niet wat het probleem is. 
Zij heeft behoefte aan meer vrijheid, geef haar die vrijheid onder bepaalde voorwaarden (voldoendes op school en taken in huis). Ze is een slimme meid, ik denk dat ze wel iets meer verantwoordelijkheden aan kan. 

En troost je ik was vele malen erger en met mij is het ook goed gekomen (en vele anderen met mij).

Ingrid1234 schreef op 26-09-2021 om 22:56:

Ik zou het niet zomaar "loslaten", dat is echt zonde. Zelf zou ik duidelijke consequenties stellen aan het niet nakomen van afspraken, bijvoorbeeld een week niet afspreken of geen zakgeld voor een week of een weekend lang geen mobiel. En daar moet je dan serieus in zijn, anders zal ze niet veranderen.
Ook zou ik proberen op een rustige manier een gesprek met haar te hebben over het feit dat ze haar gedrag moet veranderen, dat dit ten koste van school (of andere dingen) gaat, en dat er anders consequenties zullen zijn, gewoon overdag, als je tijd hebt, zonder meteen boos te worden. Probeer haar te begrijpen, maar vergeet niet je rol als moeder.
Als dit echt niet helpt zou ik een therapeut opzoeken.

Oei, deze opstelling is juist vragen om gedoe, en is eerder een spelletje ‘wie heeft de macht’.

Er is verder niets aan de handjes dit meisje, volgens TS en als ik het goed begrijp zijn het niet echte afspraken over de eindtijd maar meer opgelegde tijden die vrij willekeurig lijken.

Op deze leeftijd is het juist handig om met elkaar in gesprek te gaan. Wat vindt zij een handige eindtijd? En wat als vriendinnen langer blijven, hoe lossen we dat op? Wel je zorgen delen en kijken hoe je met elkaar tot een oplossing komt. Mij lijkt ook dat veiligheid (samen fietsen) boven de precieze tijd gaat. 

Een therapeut inschakelen is echt overdreven. Daarmee problematiseer je een volkomen normale ontwikkeling in loskomen van je ouders en grenzen opzoeken (en leren in gesprek gaan en zorgen met elkaar delen).

Hoop dat je goed hebt geslapen, Ingrid18! Hoe lang is je man weg en heb jijzelf als hij op reis is, wel af en toe vrij?

15 jaar en dan zelf weten of je om 3 uur of later thuiskomt zou ik ook veel te jong vinden. Ook al vinden andere ouders dat prima, mij zou dat ook n vervelend gevoel geven.

Ik zou voorstellen om de chillruimte ook thuis eens te hebben. In de garage bijvoorbeeld. Kun je gelijk zien met wie ze omgaat etc 

Mijn man en ik hielden ons vroeger ook nooit aan een eindtijd dus daarom hebben we bij onze zoon nooit een eindtijd afgesproken. Scheelt een hoop ergernis en zolang ze netjes oppassen en geen rare dingen doen is er niks aan de hand. 

kaatjecato schreef op 27-09-2021 om 07:29:

[..]

Oei, deze opstelling is juist vragen om gedoe, en is eerder een spelletje ‘wie heeft de macht’.

Er is verder niets aan de handjes dit meisje, volgens TS en als ik het goed begrijp zijn het niet echte afspraken over de eindtijd maar meer opgelegde tijden die vrij willekeurig lijken.

Op deze leeftijd is het juist handig om met elkaar in gesprek te gaan. Wat vindt zij een handige eindtijd? En wat als vriendinnen langer blijven, hoe lossen we dat op? Wel je zorgen delen en kijken hoe je met elkaar tot een oplossing komt. Mij lijkt ook dat veiligheid (samen fietsen) boven de precieze tijd gaat.

Een therapeut inschakelen is echt overdreven. Daarmee problematiseer je een volkomen normale ontwikkeling in loskomen van je ouders en grenzen opzoeken (en leren in gesprek gaan en zorgen met elkaar delen).

Eens. Laten we vooral de jeugdzorg niet nog meer gaan volstoppen met jongeren die te laat thuis komen. 

Honden, volwassen mensen en zelfs voetballers doen het slecht op straf. Je accepteert zelf ook niet minder salaris als je een keer te laat komt. Waarom zou dat voor pubers anders zijn? Als je meegaat met straf en maatregelen omdat ze zich niet houdt aan een eenzijdig gemaakte regel, begeef je je op een glijdende schaal. Want wat is het volgende? Een maand lang huisarrest? Dan kan to zich voorbereiden om elke dag huilend de hond uit te laten.

Terwijl er verder niets mis is, volgens het verhaal. Natuurlijk is het een goed idee ze een keer bij jullie uit te nodigen. Maar loslaten van eindtijd zolang ze de rest prima doet, en als ze daarom niet alleen naar huis rijdt; prima.

En dat je dan als moeder wakker ligt tot ze thuiskomt - dat is dan maar zo. Als je maar niet ze dan midden in de nacht in haar nek springt. Dat is voor niemand goed. 

Koekie1980 schreef op 27-09-2021 om 08:15:

15 jaar en dan zelf weten of je om 3 uur of later thuiskomt zou ik ook veel te jong vinden. Ook al vinden andere ouders dat prima, mij zou dat ook n vervelend gevoel geven.

Ik zou voorstellen om de chillruimte ook thuis eens te hebben. In de garage bijvoorbeeld. Kun je gelijk zien met wie ze omgaat etc

Als het koppig vasthouden aan een overtuiging over hoe laat thuiskomen is dat kind zich ongecontroleerd begint los te worstelen en je als opvoeders op het punt van instorten staat, wat voor goeds bereik je dan met je mening? Als kind alleen wat meer vrijheid wil op twee avonden in het weekend en dan weer tot rust komt op andere fronten, mag je als ouders je handjes bij elkaar knijpen. Er zijn echt zo veel ergere dingen! 

watertoren schreef op 27-09-2021 om 08:26:

Mijn man en ik hielden ons vroeger ook nooit aan een eindtijd dus daarom hebben we bij onze zoon nooit een eindtijd afgesproken. Scheelt een hoop ergernis en zolang ze netjes oppassen en geen rare dingen doen is er niks aan de hand.

Zo is het bij ons ook 
Wel had ik de afspraak dat zoon af en toe even iets liet horen.
Een appje is zo gestuurd, dat werkte voor ons prima.
Ga het gesprek met je dochter aan en probeer tot een compromis te komen.
Geen eindtijd meer zou voor mij wel inhouden dat dochter haar arrogantie en grote bek buitenshuis bezigt.

Ik zou eerst contact zoeken met de andere ouders. Om te peilen hoe laat zij thuis moeten zijn. 
Want in haar eentje naar huis, vind ik niks. En steeds strijd terwijl er voor de rest niets aan de hand is, ook niet. 
En bij pubers moet je steeds weer een beetje meebuigen. Over 3 jaar zijn ze 18. En heb je daar niets meer over te vertellen. Dan is in principe de opvoeding klaar. Dus nu geef je ze elke keer een beetje meer vrijheid en verantwoordelijkheid.
Ik zelf ben opgevoed bij elke vrijheid kwam ook een verantwoordelijkheid.(taak) En zo doe ik het ook nu bij de opvoeding. 

Oh tevroeg op verzenden gedrukt.
Wat betreft de taken/verantwoordelijkheid. Met 18 jaar zijn ze een volwassen huisgenoot. Met alle vrijheden maar ook de verantwoordelijkheden die daarbij horen.Op hun 18e ga ik niet zeggen hoe laat ze thuis zijn. Maar ik verwacht dat ze dan ook eens koken, stofzuiger door de huiskamer trekken. Zelf doktersafapraken etc regelen. 

Biebel schreef op 26-09-2021 om 17:42:

Misschien is dat wel het inzicht dat je vandaag mag leren. Een dochter die niet op de door jou bedachte tijd thuis komt maakt jou nog geen falende moeder.
Laat de eindtijd los. Bepaal waar je wel afspraken over wil hebben (pick your battles) en beperk je daartoe. Ze is een lieve meid zeg je, ze zorgt voor haar zusje. Koester en complimenteer haar daarmee en negeer wat meer dat wat niet zo super tof gaat. Daarmee creëer je ook voor jezelf wat meer rust.

Precies dit. Het klinkt alsof je er flink doorheen zit. Dan mag je wel een beetje lief zijn voor jezelf, dat is voor het hele gezin fijn. Het komt wel goed. Wat anderen al zeiden, het kan veel erger.