Hartsvriendin van dochter in huis nemen?
Hoi lieve lezers.
Al een langere tijd zit ik met een ongerust gevoel. Mijn man deelt overigens precies dezelfde gevoelens.
De allerbeste vriendin (ik noem haar even Emma)van onze dochter zit thuis niet meer op haar plek.
Beide zitten op dezelfde school in de 2e en zijn onafscheidelijk sinds groep 6.
Al vanaf de eerste keer dat ik onze dochter ophaalde na een middagje spelen wist ik dat Emma dr moeder enorm veel drinkt. (Ik heb zelf een vader die drinkt en oude poriën alcohol herken ik meteen) Ze is dan ook vanaf het moment dat het me opviel tot aan vandaag de dag toch zeker een keer of 4 per week goed dronken. Waarbij ze Emma met regelmaat alleen thuis laat, vooral 'snachts. Ook zorgt Emma zelf voor haar natje en droogje, met onze hulp, omdat haar moeder dat vergeet of er geen zin in heeft. Begrijp me niet verkeerd. Deze vrouw zou een hele goede moeder zijn als ze de drank laat staan. Dat verschil is duidelijk te merken als ze beter in haar vel zit, meestal als er een nieuw vriendje in beeld is, en ze dan dus ook niet drinkt.
Emma sprak zich hierover uit tegen me in de zomervakantie van groep 8 naar middelbare. Ik heb haar eerlijk verteld dat ik dat vermoeden al had en sindsdien praat ze wekelijks over haar thuis situatie. Emma zou er graag met haar moeder over praten en ik heb aangegeven dat ik daar zeker bij zal zijn als Emma dat zelf wil, maar ze durft niet. Ik geef vooral aan dat ze ons dag en nacht kan bellen als ze zich niet veilig voelt en dat is dan ook een paar keer gebeurd. Emma moet van mij aan haar moeder laten weten dat ze bij ons is op dat moment via briefje, WhatsApp of telefonisch. Beide keren geen respons.
Nou ken ik Emma haar moeder van mijn jongeren jaren en heb tot aan de dag van vandaag ook contact met haar. Heel weinig, maar ik wil haar wel het gevoel geven dat er goed voor Emma gezorgd word als ze hier over de vloer is.
Emma dr broer is vroeger uit huis geplaatst, ik weet niet precies waarom, maar hij is bij zijn vader gaan wonen. De eerste keer dat ik met Emma daarover sprak of daar wonen geen optie is begon ze te huilen. Papa heeft namelijk alleen maar oog voor zijn vriendinnen, die volgens haar bijna maandelijks wisselen. Haar broer trekt volgens Emma zijn eigen plan op net meerderjarige leeftijd. Ik weet daar verder het fijne niet van dus dat heb ik in het midden gelaten.
Daarnaast verteld Emma mij persoonlijke dingen en gevoelens over zich zelf die ze haar moeder niet verteld of durft te vertellen. Voor ons zijn dat dezelfde puberale issues die onze dochter ook heeft. Verliefdheidskriebels, dipjes, melige dingen, school issues...
Maar nu komt het... Emma is er steeds vaker. En buiten de 4 dagen dat ze hier al was, zijn het er nu 6 geworden. En zelf geeft ze aan dat ze hier alleen niet is op de momenten dat ze niet mag.
Emma heeft eerst aan mij niks verteld, maar onze dochter koppelt, met toestemming, terug dat Emma liever hier zou wonen dan thuis.
Goh... Ook al voelden we die ergens aankomen, dat komt toch wel rauw op je dak zeg maar.
Wij staan daar absoluut voor open. Zeker nadat we er grondig met onze dochter over hebben gesproken. Daarna is Emma daarmee zelf naar ons toe gekomen. Toen ze vertelde dat ze pas sinds ze hier komt een warm gevoel in dr hartje heeft, brak ik.
Dat is wat wij altijd aan onze dochter vragen. Als we willen weten of ze goed in haar vel zit oid dan vragen we...
Hoe gaat het met je hartje?
We hebben verteld dat het helemaal niet erg is als ze twijfels heeft en het misschien toch anders gaat voelen, mochten we dit proces aangaan. Maar er hebben gaat ook heel duidelijk gemaakt dat dit misschien helemaal niet kan of lukt.
Maar met de gedachte dat dat allemaal nog niet zo makkelijk gaat zijn we even verloren in hoe en waar we moeten beginnen om dit uit te zoeken.
Ik vind contact met ouders heel belangrijk(uitzonderingen daargelaten natuurlijk) En we willen bijv geen geld ontvangen om voor haar te zorgen, tenzij dat wettelijk echt zou moeten. We kunnen goed voor haar zorgen financieel, hebben ook de ruimte thuis.
Ik hoop dat iemand ons een beetje de goede richting in kan sturen. Bij het vinden van de juiste (juridische) info.
Mag Emma daarin mee beslissen bijv? Advies over hoe men dit het beste met de ouders kan gaan bespreken bijv is ook meer dan welkom.
Onze dank is enorm groot!!!
Liefs
Marty1984 schreef op 30-11-2021 om 18:56:
Wat vindt moeder ervan dat Emma sowieso meer bij jullie zit dan bij haar?
Wordt daarover gesprokken tussen moeder en Emma?
En is het een optie de boel zo te laten?
Want als jullie officieel aan pleegzorg zouden willen doen worden jullie waarschijnlijk ook binnenste buiten gekeerd. En kan het zijn dat Emma wel uit huis wordt gehaald - omwille van een moeder die nauwelijks voor haar kan zorgen - maar niet bij jullie mag blijven.
Ik zou geen zin hebben in slapende honden wakker maken als de huidige situatie wel redelijk werkt.
Die heeft dat dus vaak niet in de gaten. Soms gaat Emma thuis weg en ligt ze dr roes al uit te slapen, Emma eets dan ook bij ons en als zd thuis komt slaap dr moeder nog steeds. 😔
Bedankt zover voor jullie reacties.
Onze intentie is uiteraard om Emma een veige thuis situatie bij haar moeder te geven. Daarom hopen we dat ze uiteindelijk durft om met haar moeder te praten. Haar moeder heeft ooit lallende in m'n armen gehangen toen ze een emotionele dronken bui had om haar zoon. Dus ik denk wel dat ze weet dat ik weet van haar drankgebruik.
Zoals het nu gaat is al bijna volledig, maar het gaat mij dan weer meer om de nachten waar ze vaak alleen gelaten word. Ik maak me dan echt zorgen
En ik heb Emma verteld dat praten over het drankgebruik vele malen makkelijk zal zijn voor zichzelf dan praten over pleegzorg.
Maar verwarrend is het iig wel....
Ik vraag me echt af of Emma degene zou moeten zijn die moeder aanspreekt op haar drankgebruik. Dat is geen taak van een dochter. Zou je zelf in gesprek kunnen met moeder? Of ben je bang dat ze boos wordt en jij niet meer de veilige haven kunt zijn die je wil zijn?
je kunt ook anoniem veilig thuis bellen trouwens voor advies. Dan hoef je ook geen namen te noemen.
duizel schreef op 30-11-2021 om 22:38:
je kunt ook anoniem veilig thuis bellen trouwens voor advies. Dan hoef je ook geen namen te noemen.
Als Veilig Thuis voor de deur staat weet moeder wel dat er iemand in de omgeving gepraat heeft. Anoniem bellen is helemaal zo anoniem niet als er maar een paar mensen kunnen bellen.
En 3 keer raden wie daar meestal de dupe van is: Emma.
als je al jaren en jaren weer dat die moeder haar dochter verwaarloosd, waarom is er nog geen melding bij veilig thuis?
Marty1984 schreef op 30-11-2021 om 22:56:
[..]
Als Veilig Thuis voor de deur staat weet moeder wel dat er iemand in de omgeving gepraat heeft. Anoniem bellen is helemaal zo anoniem niet als er maar een paar mensen kunnen bellen.
En 3 keer raden wie daar meestal de dupe van is: Emma.
Als je anoniem belt (nummerherkenning uitschakelen) kun je ook advies vragen zonder de naam van moeder en dochter te noemen. Ik zou dat zeker doen. Daar zit natuurlijk toch ook veel expertise.
En absor, jij leeft kennelijk in de illusie dat Veilig Thuis ook daadwerkelijk hulp verleent en iets positiefs in de situatie zal veranderen voor Emma. Dat zal heus voorkomen maar heel geregeld wordt het met de betrokkenheid van VT een verschrikkelijke situatie voor zowel ouders als kinderen. Het is bepaald geen ‘veilige’ stap om te zetten.
ik zou niets doen naar de moeder en mijn huis volledig openstellen voor Emma, dus een eigen kamertje als dat kan met bed en bureau. Met de naam logeerkamer natuurlijk. Ik zou veel te bang zijn dat ze niet meer mag komen, dat het ontploft en dat Emma naar een onbekend pleeggezin moet en een andere school.
Bespreek met Emma dat ze áltijd welkom is, geef haar een sleutel, maak afspraken (als je naar ons toe komt app je mij) maar zeg dat jij niet in gesprek gaat met moeder vanwege dat jij een veilige haven wil zijn voor haar en dat je wil dat haar moeder jou vertrouwt. Bied wel aan om samen iemand te zoeken om wel het gesprek aan te gaan met moeder (vertrouwenspersoon s hool kan hierbij helpen, of huisarts).
Mija schreef op 01-12-2021 om 00:20:
[..]
Als je anoniem belt (nummerherkenning uitschakelen) kun je ook advies vragen zonder de naam van moeder en dochter te noemen. Ik zou dat zeker doen. Daar zit natuurlijk toch ook veel expertise.
En absor, jij leeft kennelijk in de illusie dat Veilig Thuis ook daadwerkelijk hulp verleent en iets positiefs in de situatie zal veranderen voor Emma. Dat zal heus voorkomen maar heel geregeld wordt het met de betrokkenheid van VT een verschrikkelijke situatie voor zowel ouders als kinderen. Het is bepaald geen ‘veilige’ stap om te zetten.
Dit dikgedrukte bedoelde ik met anoniem bellen.
Overigens zijn mijn ervaringen met veilig thuis (werkgerelateerd) niet zo negatief maar ik zou in dit geval dus ook zonder namen te noemen bellen en om advies vragen. Geen melding doen nog.
Aiden schreef op 01-12-2021 om 06:27:
ik zou niets doen naar de moeder en mijn huis volledig openstellen voor Emma, dus een eigen kamertje als dat kan met bed en bureau. Met de naam logeerkamer natuurlijk. Ik zou veel te bang zijn dat ze niet meer mag komen, dat het ontploft en dat Emma naar een onbekend pleeggezin moet en een andere school.
Bespreek met Emma dat ze áltijd welkom is, geef haar een sleutel, maak afspraken (als je naar ons toe komt app je mij) maar zeg dat jij niet in gesprek gaat met moeder vanwege dat jij een veilige haven wil zijn voor haar en dat je wil dat haar moeder jou vertrouwt. Bied wel aan om samen iemand te zoeken om wel het gesprek aan te gaan met moeder (vertrouwenspersoon s hool kan hierbij helpen, of huisarts).
Inderdaad, ik denk ook dat dit een goede volgende stap is. Ik zou het risico te groot vinden voor Emma dat er iets kapot gaat en je haar niet kan helpen. Hoe moeilijk het voor Emma ook is want zij wil niets liever dan een eind aan deze situatie en ze is helaas oud genoeg om te realiseren dat het bij haar moeder niet gaat veranderen op korte of middellange termijn. Maar als je haar kunt helpen om het vol te houden en op een of andere manier bemoeizorg naar binnen te krijgen dan kan Emma misschien door puberteit heen komen met jullie hulp ipv uit huis geplaatst worden als er enorme escalaties komen?
Veel sterkte en ik hoop dat jullie haar tot jong volwassenheid kunnen helpen zodat ze op zichzelf kan gaan wonen?
Gr Angela
Alcohol is een complexe hersenziekte...het is geen kwestie van wilskracht en zo even stoppen omdat je dan een beter mens bent, daarbij kan direct stoppen bij sommige mensen leiden tot een insult. Hooguit kan je aangeven dat Emma graag bij jullie is, hoe moeder daar tegen over staat. Als je een zaadje plant geef dan aan praat eens met de huisarts, ...etc.
Wat ontzettend mooi TO dat jullie een veilige haven voor Emma zijn. Ik denk ook dat het oppassen is met een volgende stap, om te zorgen dat Emma's moeder jullie relatie niet verbied uit angst dat ze haar dochter zal kwijt raken.
Je schrijft dat je ook contact met moeder hebt en haar uit het verleden kent. Ken je toevallig vriendinnen/familie leden die met haar kunnen praten zonder jouw naam te noemen? Ik denk dat het goed is om de zorg voor moeder en zorg voor Emma los te koppelen. Eerst kijken of ze het van vertrouwde mensen kan aannemen voordat een huisarts of andere hulpverlener inschakelt. Als er al een kind uit huis geplaatst is kan ik mij goed voorstellen dat moeder weinig vertrouwen heeft in hulpverlening. Misschien kan haar eigen omgeving haar overtuigen dat zelf naar een kliniek gaan mogelijk erger voorkomt. En Emma kan dan voor zolang bij jullie logeren, zodat zij ook even op adem kan komen. Als er een wachtlijst is kun je misschien afspreken dat Emma alvast veel vaste dagen komt logeren om te "wennen".
Het blijft een rot situatie voor Emma, maar gelukkig staat ze er niet helemaal alleen voor. Ik denk dat jullie al heel veel doen doordat ze weet dat ze elk moment bij jullie terecht kan.
Wat ontzettend lief dat jullie zoveel voor dit meisje willen doen! Ik denk dat ze daar later met heel warme gevoelens op terug zal kijken. Thuis was het niet fijn, maar ze had wel een warme, veilige plek waar ze altijd heen kon.
In feite woont ze al meer bij jullie dan thuis als ze er al zes dagen per week is.
Weten ze op school van de thuissituatie van Emma? En van wat jullie haar bieden?
Hoe traumatisch een uithuisplaatsing ook is, in het geval van de broer van Emma lijkt me dat niet onterecht. Jonge kinderen hele nachten alleen laten, dat doe je gewoon niet. Dat is geen veilige plek voor een kind. En iemand die aan de drank is heeft hulp nodig.
Maar ik snap ook de angst dat Emma niet meer mag komen en dat ze ergens anders heen zal moeten, weg uit haar omgeving. Ik vind de tip van een eigen kamer/bed (als dat mogelijk is) en een eigen sleutel heel goed. Dan kan ze komen wanneer ze maar wil.
Anderzijds kan zwijgen over problemen bij een gezin door hulpverlening misschien ook wel gezien worden als bijdragen aan de instandhouding er van. Ik zou dit ook een heel lastig dilemma vinden. Veilig thuis bellen voor informatie zonder namen of adressen te noemen is denk ik wel verstandig.
eigenlijk zou je willen dat als er al een kind uit huis geplaatst is, het gezin in de gaten gehouden wordt wanneer er nog een kind thuis komt. Dat er hulpverlening is...
Stap 1: Het kind mag zonder verder ook maar iets te regelen bij jullie wonen, zolang de ouders geen bezwaar maken.
Zodra je de situatie wilt formaliseren komen er problemen.
Zie bijvoorbeeld deze pagina https://www.svb.nl/nl/kinderbijslag/kinderbijslag-voor-uw-kind/voor-welke-kinderen-krijgt-u-kinderbijslag
Samenvattend: het kind zou officieel onder je hoede kunnen zijn maar dan moet moeder wel haar kinderbijslag opzeggen. Wil ze dat?
Je vertelt dat de broer al uit huis geplaatst is en nu bij vader woont. Dat betekent dat er al een dossier is en daaruit volgt een bijna automatische beweging: de instanties gaan zich ook over dit kind ontfermen. Uit huis plaatsten. In een instelling. Misschien zeggen ze er ook nog bij dat ze zullen proberen te regelen dat…. Maar reken daar niet op. Jullie zijn nog geen pleeggezin.
Zolang je het informeel houdt kan de situatie zo lang duren als je wil.Zo ben ik opgegroeid met dat weer eens een extra zus of extra broer of oom of tante (niet alleen kinderen komen in de knel)
Wat je zou kunnen doen is kijken of je via deze organisatie een weg zou vinden https://www.eigen-kracht.nl/
Maar ook daar zal moeder mee moeten werken.
Er moet dus toch met haar gepraat worden.
