Hartsvriendin van dochter in huis nemen?
Hoi lieve lezers.
Al een langere tijd zit ik met een ongerust gevoel. Mijn man deelt overigens precies dezelfde gevoelens.
De allerbeste vriendin (ik noem haar even Emma)van onze dochter zit thuis niet meer op haar plek.
Beide zitten op dezelfde school in de 2e en zijn onafscheidelijk sinds groep 6.
Al vanaf de eerste keer dat ik onze dochter ophaalde na een middagje spelen wist ik dat Emma dr moeder enorm veel drinkt. (Ik heb zelf een vader die drinkt en oude poriën alcohol herken ik meteen) Ze is dan ook vanaf het moment dat het me opviel tot aan vandaag de dag toch zeker een keer of 4 per week goed dronken. Waarbij ze Emma met regelmaat alleen thuis laat, vooral 'snachts. Ook zorgt Emma zelf voor haar natje en droogje, met onze hulp, omdat haar moeder dat vergeet of er geen zin in heeft. Begrijp me niet verkeerd. Deze vrouw zou een hele goede moeder zijn als ze de drank laat staan. Dat verschil is duidelijk te merken als ze beter in haar vel zit, meestal als er een nieuw vriendje in beeld is, en ze dan dus ook niet drinkt.
Emma sprak zich hierover uit tegen me in de zomervakantie van groep 8 naar middelbare. Ik heb haar eerlijk verteld dat ik dat vermoeden al had en sindsdien praat ze wekelijks over haar thuis situatie. Emma zou er graag met haar moeder over praten en ik heb aangegeven dat ik daar zeker bij zal zijn als Emma dat zelf wil, maar ze durft niet. Ik geef vooral aan dat ze ons dag en nacht kan bellen als ze zich niet veilig voelt en dat is dan ook een paar keer gebeurd. Emma moet van mij aan haar moeder laten weten dat ze bij ons is op dat moment via briefje, WhatsApp of telefonisch. Beide keren geen respons.
Nou ken ik Emma haar moeder van mijn jongeren jaren en heb tot aan de dag van vandaag ook contact met haar. Heel weinig, maar ik wil haar wel het gevoel geven dat er goed voor Emma gezorgd word als ze hier over de vloer is.
Emma dr broer is vroeger uit huis geplaatst, ik weet niet precies waarom, maar hij is bij zijn vader gaan wonen. De eerste keer dat ik met Emma daarover sprak of daar wonen geen optie is begon ze te huilen. Papa heeft namelijk alleen maar oog voor zijn vriendinnen, die volgens haar bijna maandelijks wisselen. Haar broer trekt volgens Emma zijn eigen plan op net meerderjarige leeftijd. Ik weet daar verder het fijne niet van dus dat heb ik in het midden gelaten.
Daarnaast verteld Emma mij persoonlijke dingen en gevoelens over zich zelf die ze haar moeder niet verteld of durft te vertellen. Voor ons zijn dat dezelfde puberale issues die onze dochter ook heeft. Verliefdheidskriebels, dipjes, melige dingen, school issues...
Maar nu komt het... Emma is er steeds vaker. En buiten de 4 dagen dat ze hier al was, zijn het er nu 6 geworden. En zelf geeft ze aan dat ze hier alleen niet is op de momenten dat ze niet mag.
Emma heeft eerst aan mij niks verteld, maar onze dochter koppelt, met toestemming, terug dat Emma liever hier zou wonen dan thuis.
Goh... Ook al voelden we die ergens aankomen, dat komt toch wel rauw op je dak zeg maar.
Wij staan daar absoluut voor open. Zeker nadat we er grondig met onze dochter over hebben gesproken. Daarna is Emma daarmee zelf naar ons toe gekomen. Toen ze vertelde dat ze pas sinds ze hier komt een warm gevoel in dr hartje heeft, brak ik.
Dat is wat wij altijd aan onze dochter vragen. Als we willen weten of ze goed in haar vel zit oid dan vragen we...
Hoe gaat het met je hartje?
We hebben verteld dat het helemaal niet erg is als ze twijfels heeft en het misschien toch anders gaat voelen, mochten we dit proces aangaan. Maar er hebben gaat ook heel duidelijk gemaakt dat dit misschien helemaal niet kan of lukt.
Maar met de gedachte dat dat allemaal nog niet zo makkelijk gaat zijn we even verloren in hoe en waar we moeten beginnen om dit uit te zoeken.
Ik vind contact met ouders heel belangrijk(uitzonderingen daargelaten natuurlijk) En we willen bijv geen geld ontvangen om voor haar te zorgen, tenzij dat wettelijk echt zou moeten. We kunnen goed voor haar zorgen financieel, hebben ook de ruimte thuis.
Ik hoop dat iemand ons een beetje de goede richting in kan sturen. Bij het vinden van de juiste (juridische) info.
Mag Emma daarin mee beslissen bijv? Advies over hoe men dit het beste met de ouders kan gaan bespreken bijv is ook meer dan welkom.
Onze dank is enorm groot!!!
Liefs
Misschien kan deze info je op weg helpen.
https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/ingrijpen-bij-gezinsproblemen/ingrijpen-bij-onveilig-thuis
Ik heb hier geen ervaring mee, maar misschien kun je informeren bij een pleegzorg-organisatie. Wel heel lief dat jullie het meisje een veilige, warme plek bieden!
Jij bent al tien stappen verder in je hoofd, ik zou eerst eens pas op de plaats maken.
Hulp inschakelen voor dit gezin zou stap 1 moeten zijn, niet de dochter daar weghalen (hoe had je dat bedacht?).
Amaranth schreef op 30-11-2021 om 16:59:
Jij bent al tien stappen verder in je hoofd, ik zou eerst eens pas op de plaats maken.
Hulp inschakelen voor dit gezin zou stap 1 moeten zijn, niet de dochter daar weghalen (hoe had je dat bedacht?).
Dat had het meisje zelf bedacht, niet TO.
Tickel schreef op 30-11-2021 om 17:01:
[..]
Dat had het meisje zelf bedacht, niet TO.
Ja, dat is een kind. Die zijn soms impulsief. Dan ga je als volwassene toch eerst even op de rem staan?
Wat een ontzettend lieve en warme openingspost, al is de situatie natuurlijk diep triest. Ik heb helaas geen gericht advies, enkel dat het zo mooi is dat jullie er voor Emma zijn en zij een plek heeft waar zij zich veilig en vertrouwd voelt. Respect en heel veel sterkte, want het zou mij ook enorm aan mijn hart gaan 
Amaranth schreef op 30-11-2021 om 17:06:
[..]
Ja, dat is een kind. Die zijn soms impulsief. Dan ga je als volwassene toch eerst even op de rem staan?
Dat doet ze toch ook door bijv hier advies te vragen? Vind jouw reactie ook wel erg bagatelliserend (tja, zo zijn kinderen, die zijn soms impulsief). Heb je ook gelezen dat er ooit al een kind uit huis is geplaatst en nu bij vader woont? Ook kinderen mag je soms serieus nemen hoor, ik lees hier echt wel een schreeuw om hulp namelijk.
Je moet oppassen dat je niet wordt gezien als iemand die een minderjarige onttrekt aan de ouderlijke macht. Beter alleen een veilige plek bieden, zonder dat je allerlei slapende honden wakker maakt.
Viva-amber schreef op 30-11-2021 om 17:11:
Je moet oppassen dat je niet wordt gezien als iemand die een minderjarige onttrekt aan de ouderlijke macht. Beter alleen een veilige plek bieden, zonder dat je allerlei slapende honden wakker maakt.
Soms moeten slapende honden wakker gemaakt worden voordat er ingegrepen wordt in het belang van kinderen!
de reclamecampagne “het houdt niet op, niet vanzelf” is er ook niet voor niks!
Zou de moeder niet van de drank af kunnen worden geholpen?
zoek op netwerkpleegzorg. Dat komt denk ik dicht bij dit idee. Eerste vraag is natuurlijk wat is er al gedaan / geprobeerd om haar thuissituatie te verbeteren? En is elders permanent wonen dan de beste optie? Hoe staan vader en moeder hier in? Hoe gaat je eigen rol veranderen van veilige haven en luisterend oor, naar soms ook streng zijn en grenzen aangeven.
Bij in huis nemen van kind uit je omgeving komt veel kijken (wat ik van kennissen weet) met name ook contact met ouder(s) en instanties. Maar ook dat er formeel dingen geregeld zijn (contactpersoon voor school, medische zorg, toestemming op vakantie gaan naar buitenland etcetc)
RodeKrullenbol schreef op 30-11-2021 om 17:25:
Zou de moeder niet van de drank af kunnen worden geholpen?
Tuurlijk kan dat, maar moet zij ook wel willen! En tot die tijd moet dochter er maar mee leven?
Kersje schreef op 30-11-2021 om 17:16:
[..]
Soms moeten slapende honden wakker gemaakt worden voordat er ingegrepen wordt in het belang van kinderen!
de reclamecampagne “het houdt niet op, niet vanzelf” is er ook niet voor niks!
Dat kan TO doen, maar de kans is dan aanwezig dat het kind niet bij haar terecht komt. Het is ook nog de vraag of jeugdzorg uithuisplaatsing wel als de juiste hulp ziet.
Viva-amber schreef op 30-11-2021 om 17:47:
[..]
Dat kan TO doen, maar de kans is dan aanwezig dat het kind niet bij haar terecht komt. Het is ook nog de vraag of jeugdzorg uithuisplaatsing wel als de juiste hulp ziet.
Dit bedoel ik dus.
Niet om te sneren of te twijfelen aan alle goede bedoelingen. Zorg dat er bemoeizorg/huisarts/maatschappelijk werk oid ingeschakeld wordt. De dochter kan dit zelf ook aanzwengelen door op school naar de vertrouwenspersoon te stappen.
Ik denk ook dat je haar wereld niet perse veiliger maakt wanneer je zou melden zonder overleg met haar, daarmee schaadt je haar vertrouwen. En door haar te onttrekken aan de ouderlijke macht stel je je polariserend op. Het is laveren. Ik zit in een vergelijkbare situatie met een kind in een onveilige situatie die ik in het weekend opvang, maar waarbij ik de ouders inmiddels heb bewogen om via de huisarts, jeugdzorg ed wel vrijwillig hulp te aanvaarden, zodat het lijntje niet breekt en het kind geen repasailles (sorry dyslexie) ervaart van haar hulpvraag.
Dit heeft wel meerdere gesprekken gekost, woede bij de ouders, tranen en het aandragen van ideeën maar nu na een paar weken is het toch opgepakt (eerst was er een nee). Niet veroordelen helpt ook en het brengen als zorg.
