Geweldloos verzet in gezinnen
Ik ben me aan het oriënteren op een oudertraining geweldloos verzet. Ik wil steviger in mijn schoenen komen staan ten opzichte van mijn ‘heftige’ zoon en ook gewoon meer voelen waar mijn kracht wel zit ipv me vaak machteloos en zwak te voelen. Zijn er hier ouders die een dergelijke training of begeleiding gedaan hebben en iets willen vertellen over hoe dat was en of het ze heeft geholpen?
Die antidepressiva, dat zou inderdaad nog wel iets kunnen zijn. Onze ADHD-er voelt zich zoveel fijner nu ie dat slikt.
Er is een variant die specifiek voor ADHD werkt. Ineens veel meer structuur en zelfinzicht. We vinden allemaal dat ie jaren eerder met die medicatie hadden moeten beginnen.
Omnik schreef op 19-06-2022 om 22:21:
[..]
Ik denk dat het dubbelop gaat. Dus ook deels door stress. Maar hij klaagt wel echt meer over buikpijn als hij zijn medicatie heeft genomen. Of het verstopping is, weet ik niet. Hij vertelt dat hij heel snel vol zit en dan niet meer kan eten, wel na een tijdje buikpijn krijgt, zich op een bepaalde manier hongerig voelt en dan toch niet kan eten. Hij verdeelt zijn maaltijden dus ook over kleinere porties en eet vaak wat meer gespreid. Maar dat kost het probleem niet helemaal op. Hij blijft last houden van buikpijn.
Die yoghurt is sowieso een goede tip! Als het (iets) helpt, is het mooi meegenomen. Ik zet het op het boodschappenlijstje. Moet ‘ie het maar eens proberen. Baat het niet dan schaadt het niet.
Let wel op, de yoghurt verzacht de ontlasting maar bij te veel yoghurt loop je kans op diarree. Dus geen drie cupjes tegelijk daar de cupjes zo klein zijn en je misschien een schaaltje gewend bent.
Omnik schreef op 19-06-2022 om 22:13:
[..]
De verhouding tussen zoon en vader zit niet goed inderdaad, dat klopt. Hij draagt geen volwassen verantwoordelijkheden in ons huishouden. Alleen voor zijn eigen gedrag en normale verantwoordelijkheden zoals de eettafel dekken en afruimen, eens een boodschap doen, de was op de badkamer gooien, de eigen kamer opruimen, dat soort dingen. Dat gaat ook allemaal niet super, moet ik geregeld naar vragen.
Moeilijk voor je zoon (en misschien ook dochter?) dat hij een moeilijke verhouding met zijn vader heeft. Je komt in dit topic erg sterk over; wil jij hem hier overcompenseren? Dat lijkt me err uitputtend
Lievebeestje schreef op 20-06-2022 om 09:55:
[..]
Moeilijk voor je zoon (en misschien ook dochter?) dat hij een moeilijke verhouding met zijn vader heeft. Je komt in dit topic erg sterk over; wil jij hem hier overcompenseren? Dat lijkt me err uitputtend
Ik denk wel dat ik in het algemeen teveel wil oplossen ja. Niet alleen in de huidige situatie met zoon speelt me dat parten. Verstandelijk weet ik wel dat het niet kan maar ik zit er wel snel met teveel 'dwingende energie' in, vrees ik. En paradoxaal genoeg leidt dat juist in gespannen en moeilijke situaties eerder tot stagnatie en uitputting dan tot oplossingen. Het is de kunst voor mij om het evenwicht te vinden en te leren steeds opnieuw terug te vinden en daarbij dicht bij mezelf te blijven. Dat vind ik helemaal niet gemakkelijk. Het is goed dat je me hierop attent maakt. Ik moet het echt meenemen in die training, om hier alert op te zijn.
En concreet over vader: Dochter heeft haar vorm gevonden om met vader om te gaan. Die accepteert hem zoals hij is, met kwaliteiten en tekortkomingen, en heeft een prima relatie met hem. Er is een duidelijk verschil tussen de twee kinderen: de ene is in staat om voor haar eigen behoeften te zorgen en daar maak ik me dus ook 'niet al te druk om' Natuurlijk is er wel eens iets waar ik me zorgen om maak maar dat is 'in het gewone'. Voor haar span ik me 'gewoon' in, zoals je dat als moeder nou eenmaal doet. De andere lijkt al langere tijd behoorlijk 'verloren' en dat roept veel angst bij mij op. Ik vind het heel moeilijk om dat aan te zien en er rustig onder te blijven. Ik wil hem natuurlijk eigenlijk gewoon 'redden', al weet ik heus wel dat het zo niet werkt. Maar het doet soms gewoon heel veel pijn om hem zo te zien worstelen en lijden. Ik ben ook soms ook heel bang dat hij nog verder kopje onder gaat. Wat irreëel is, want het zijn natuurlijk maar gedáchten. Maar het zijn helaas in de situatie geen totaal onrealistische gedachten. Ik vind het erg moeilijk om dáár evenwichtig mee om te gaan: zelfs als een somber scenario realistisch zou zijn en uit zou (kunnen) komen, heeft het geen zin om tegen de maan te gaan schreeuwen. Maar die aanvaarding en dat evenwicht kan ik zelf maar heel moeilijk structureel vinden. Dat is echt mijn eigen stuk.
Ik heb deze training als professional gevolgd, maar ik denk dat de oudertraining voor elke ouder een aanrader is, ook als er (nog) geen problemen spelen. Beter voorkomen dan genezen.
